*****
Chapter 5
Sophia’s POV.
Nagpa-pasalamat ako nitong mga nakara-ang araw na wala ang amo namin. Ewan ko, kung na saan ito pero okay na rin ‘yon dahil wala ng manggu-gulo sa akin.
Nitong mga nakara-ang araw, ako palagi ang naglilinis ng kuwarto nito. Dahil tumawag daw ito kay Manang Malou na para paalalahanan ako lang daw ang pa linisin sa kuwarto.
Alam ko naman ‘yon dahil ito na mismo ang nag-sabi bakit kailangan pang i-remind.
Napa-irap na lang ako. At ito pa, nitong mga nakaraang araw ‘pag tapos na ang trabaho nila palagi silang pumupunta sa Divisoria.
At ‘yong leave ni Manang Malou tatlong araw lang dahil nga sa umalis si Sir Travis.
Hindi naman daw sa walang tiwala kay Manang Elen pero kasi si Manang Malou talaga ang totoong taga-pangalaga nitong bahay ‘pag wala daw si Sir.
Nandito ako ngayon sa kusina, katatapos ko lang din kasi mag-linis sa kuwarto kaya tumambay muna ako sa kusina.
“Ikaw, Sophia wala ka bang gagawin ngayon?” tanong ni Rica.
“Wala muna. Tina-tamad ako, at saka kung pwede kayo na lang muna ang pumunta sa Divisoria.” Tumayo ako para mag-timpla ng kape.
“’Wag na muna tayong pumunta ngayong araw.” Natawa ako sa sinabi ni Rica.
“Araw-araw ba naman tayo doon. Mau-ubos budget ko sa inyo.” Kumuha ako ng kape sa cabinet.
Pagkatapos kong mag-timpla, bumalik ako at umupo.
“Sisihin mo si Ashey.” ani ni Rica.
“Teka nasaan pala si Ashey?” nag-taka lang ako dahil himala wala ito ngayon sa kusina.
Kaming tatlo kasi kapag tapos na kami sa aming gawain, naka-gawian na namin ang tumambay sa kusina walang ibang ginawa kundi ang mag-chikahan.
“Sumama kay Manang Elen. Nama-lengke sila.” Tumango na lang ako at ininom ang kape ko.
Nag-iisip ako kung ano ang gagawin ko ngayong tapos na ang trabaho ko. Natawagan ko na ang Lola ko noong isang araw kaya hindi na muna ako ta-tawag doon. Sinabihan ko na ang pinsan ko na ta-tawag ulit ako sa susunod na araw pa.
“Ano gagawin natin ngayon?” Umupo si Rica sa upuan na kaharap ko lang.
“Wala akong maisip.”
“Mag-omegle tayo.”
“Ano ba ang Omegle?” tanong ko rito.
“Hindi mo alam ang Omegle?” Umiling ako.
Dahil totoo naman wala talaga akong alam.
“Bakit? Ano bang meron sa Omegle? Naka-kain ba ‘yan?” Nasapo ni Rica ang noo nito.
“Sa ‘yo ata pu-puti ang buhok ko.” Tinaasan ko lang ito ng kilay.
“Bakit? Ano ba kasi ‘yan?” ngunot noo kong tanong.
“Bukod sa pagpunta sa Divisoria, isa din ‘yan sa ginagawa ni Ashey.”
“Bakit hindi ko alam na may iba pa kayong gina-gawa?”
“Hindi ba namin na sabi sa ‘yo ang tungkol sa Omegle?” Mabilis akong umiling sa kaniya.
Tumayo ito at pumasok sa kuwarto. Sinundan ko lang ito ng tingin.
Ano ba gagawin niya? Hanggang sa lumabas ulit ito na may dala nang cellphone.
Umupo si Rica sa inupuan nito kanina.
“Ito.” Pinakita nito sa akin, “Omegle is one of the social media platform, it is an app where you can talk to strangers.”
“Ah!” Tumango-tango lang ako.
Magaling mag-English si Rica dahil gaya sa akin matalino pero hindi nakapag-tapos ng pag-aaral dahil sa kakapusan ng pera. Hanggang high school lang si Rica, na hinto rin dahil namatay ang papa at may sakit ang mama kaya nag-trabaho na lang si Rica.
Hindi rin naman kasi matanggap ang High School graduate ngayon sa mga company, kaya no choice kundi ang mag-trabaho bilang katulong.
“Kahit sino pwedeng maka-usap diyan?” Sumilip ako.
“Oo. Pero mostly ang kinaka-usap namin ni Ashley ay mga foreigners.” Nag-type ito, at wala akong alam kung ano ang ginagawa nito.
“Pwede pala?”
“Oo, nga! Omegle is for everyone.”
May alam naman ako tungkol sa data dahil nag-f******k din naman ako, ang Omegle lang talaga ang unfamiliar sa akin.
“Hindi ba kayo nakikipag-usap sa mga Pinoy na andyan din?” Sumimsim ako ng kape.
“Juice colored! Dzai, last time namin naka-usap na Pinoy ni Ashey, aba! Nag-h***d ba naman bigla. Kaya ayon na trauma kami ni Ashey.” Hinampas ako ni Rica. Kailangan talaga may kasamang hampas?
“Eh! Na trauma na pala kayo, bakit niyo pa rin ginagawa ‘yan.”
“Pangpa-wala ng boredom. At saka minsan lang kami nakikipag-usap sa mga Pinoy ‘pag maayos ka-usap.” Tinukod nito ang braso sa mesa.
“Ah! Gano’n.”
“I-try natin.” Umiling ako, “’Wag ka nang KJ. Malay mo dito mo ma-hanap ang ka-forever mo.” Hinawakan pa nito ang kamay ko.
“Naku! Ayoko ng gano’n. Gusto ko sa personal ayaw ko sa social media love.” Inalis ko ang kamay niyang nakahawak.
“Choosy pa ‘to. Ako at si Ashey may ka MU dito.”
Rica opened the data and next she opened the app of Omegle. And she’s on her camera.
“Sinong gusto mong maka-usap, dzai?” Nilingon ako nito at inayos-ayos pa ang buhok.
“’Wag muna akong isali, ikaw na lang.” Inirapan lang ako nito.
Inubos ko na ang kape ko at tumayo para hugasan ang baso na ginamit ko. Pagkatapos ko itong hugasan bumalik ano sa tabi ni Rica.
Kinuha ko ang cellphone na nasa bulsa ko. At nag-f******k.
“Hi! Oh! It’s you again.” Rinig kong sabi ni Rica.
Umalis ako dahil ayaw kong maka-istorbo. At ayaw ko din na masali ako sa usapan nila. Hindi dahil sa ayaw ko sa makipag-usap, na-we-weirdohan lang ako marahil at hindi ako sanay.
Pumasok na lang ako sa kuwarto. At na higa sa aking kama.
Nag-scroll ng scroll lang ako, tinatamad akong mag-react sa mga profile picture nila. Ang sa akin kasi hindi basta-basta makikita dahil naka-lock ang profile ko, kaya hindi ma-tingnan ang nga pictures ko ‘pag hindi ko friends. Sorry na lang talaga sa mga stalker ko.
Nagulat ako sa message, ang laman lang naman ng mga message nito ay tanong kong pwede siyang ligawan. Eh! Ayaw ko naman mag-reply.
At saka alam ko sa mga chat na ‘yan wala ni isang kaibigan ang nag-chat dahil ayaw ni lang sa chat sila manga-musta. Gusto ng mga kaibigan ko tawag, dahil para malaman talaga na okay lang ako.
May kaibigan akong magaling sa ganyan, ‘yong malalaman niya kung okay lang ang isang tao sa pakikinig lang ng mga boses the way na mag-salita ang ka-usap niya.
Kaya kahit anong iwas ko malalaman at malalaman nila ang kalagayan ko dito. Sinabi ko sa kanila ang lahat na nangyari sa akin except lang ang about kay sir.
Hindi ko naman kailangan ikuwento ‘yon buti na lang at hindi nagtanong ang mga ‘yon.
Nagsawa ako sa ka-ka-scroll kaya nag open ako ng account ko sa I*******m. Naki-connect lang ako sa wifi dito sa bahay na ‘to.
Pag-open ko pa lang may one new follower ako. Ng tingnan ko kung sino ito nagulat ako ng si Sir Travis.
@handsomest_travis ang username nito. He followed my account 5 days ago. Dahil wala akong magawa, I stalk his account.
I want to see his pictures that he posted. He posted a pictures of a hair.
Buhok siguro ng babae niya. Napa-iling na lang ako. Tiningnan ko ang ibang pictures nito at sa lahat ng pictures nito may mga kasama siyang sexy na babae.
Ito siguro ‘yong sinasabi ni Ashey na pumupunta ang mga lalaki tuwing gabi sa club para mag-hanap ng chicks nila. Paano ko na sabi na nasa club ito may mga disco lights at sexy ang suot.
Meron ding nasa beach si Sir, ang mga babae naman naka-bikini.
I-follow back ko ba ‘to. Nalag-lag ang cellphone ko at sa sapol sa ilong ko dahil sa may biglaang kumatok.
Hinimas-himas ko ang aking ilong.
Ang sakit! Kung sino man ponchio pilato na kumatok, maka-katikim talaga sa akin.
Lumapit ako sa pintuan at binuksan ito. Si-singhalan ko na sana pero hindi ko natuloy dahil sa balisang mukha ni Rica.
Nangunot ang noo ko, “Anong nangyari sa ‘yo?”
“Eh! Lumabas ka na muna. Dumating and donya kasama na naman ang i-pokrita.” Umirap si Rica.
“Sino?”
“Wala ba kaming na i-kuwento tungkol sa kanila?”
“Wala. Sino ba ang mga ‘yan? Hindi naman pwede ang parents ni Sir dahil sabi niyo matagal na itong patay.”
Nitong mga nakaraang araw na i-kuwento nila sa akin ang tungkol sa parents ni Sir. Pero hindi nila alam kung ano ang iki-namatay ng mga ‘to si Manang Malou lang daw ang naka-kaalam.
“Bakit? Sa lahat ‘yan pa ang naka-limutan.” Kinamot ko ang batok ko.
“Bakit masamanga ang ugali ng donya na ‘yan?” Hinila ako ni Rica.
“Halika na! ‘Yong donya medyo okay pa, pero ‘yong i-pokrita na ‘yon feeling asawa ni Sir.”
Nagpahila na lang ako kay Rica. Mabilis ang bawat hakbang namin para maka-rating kaagad sa living room.
Nadaanan namin ang kusina at andoon pa si Ashey. Hinihintay siguro kami.
“Tara na!” Nag-sign of the cross ang iba naming kasamahan kasama na sina Rica at Ashey.
Kaya nag-sign of the cross na rin ako. Gaano ba kasama ang mga taong ‘to at ganito na lang ang takot ng mga kasamahan ko.
*****Chapter 6Sophia’s POV.Sabay kaming tatlo na pumunta sa living room. Pagdating namin doon, nakita kong naka-hilira ang iba pa naming kasamahan. Kaya sa takot namin, ay dali-dali din kaming pumila at umayos ng tayo.Tiningnan kami ni Manang at parang nagbilang ngunit sa isip lang nito. Ng masiguradong kompleto na kami ay para itong nakahinga ng maluwag.Kina-kabahan ako sa inaakto ng mga kasamahan ko. Pinagpa-pawisan na ako.Tumingin ako sa may pintuan ng binuksan ito at may pumasok na dalawang babae.Ang isang babae ay medyo may edad na pero sa itsura nito na parang dalaga pa rin at ang isa naman ay dalaga at sexy kung manamit ito. Parehong pula ang lipstick ng dalawa.Nagsiyukoan ang mga kasamahan ko nataranta ako ng na huli na akong yumuko. Ay! Aba! Hindi ko naman ang alam na may ganito pala. Hindi rin naman sinabi nila Manang sa akin.Sumulyap ako kay Rica at pini
*****Chapter 7Sophia’s POV.Sinampal ako nito. Nasi-siguro kong na mula ang pisngi ko dahil sa lakas ng sampal nito na napatagilid ang mukha ko. May nalasahan din akong dugo.“How dare you?” Sigaw nito.Malapit na akong umiyak. Mali bang ipaglaban ang karapatan ko? Mali ba ang sumabat? Tama ba ang magpa-api?Iyan ang mga i-ilang tanong na pumasok sa isipan ko. Tinaas ko ang mukha ko at lakas loob ko itong hinarap.“What’s happening here?” Nanlaki ang mga mata kong tumingin sa pintuan ng pumasok ang Donya.“Grandma!” Sigaw nito at lumapit kay Donya.“Donya!” mahinang sigaw ko.Nagkasabay pa kaming magsalita. Tiningnan ako nito ng masama.“Grandma! Siya ang nauna.” Tinuro ako nito. Ang mga kasamahan ko din ay nagulat sa sinabi nito.Tumingin ang Donya sa akin, ang lakas ng tibok ng puso k
*****Chapter 8Sophia's POV.Mahigit isang taon na kaming nagta-trabaho dito sa restaurant bilang serbedora. Naging mahirap man noong una pero kinaya ko. Nawala ang pagiging mahiyain ko. Dahil kailangan talaga ito rito sa trabaho namin lalo na at marami kaming costumer pa minsan minsan.Ang sahod naming mga serbedora ay sakto lang. Ganoon din si Ashey at Rica, serbedora din sila. Ilalagay sana ako bilang kahira pero tumanggi ako dahil ayaw kong palitan ang nauna.Ang kahira kasi namin ay elementary graduate lang pero marunong naman ito sa math. Sa katunayan nga ay favorite subject nito ang math kaya ayaw ko na lang palitan. Nahiya naman grade ko sa math noong nasa high school pa ako.Tuwing break time salit-salitan kami kung sino ang mauuna 'pag tapos na saka naman papalit ang isa 'yon ang naging routine namin sa loob ng isang taon.
*****Chapter 9Sophia's POV.Today is Saturday... Araw ng suweldo namin ngayon. Every Saturday kasi ang sahod namin dapat sana every month pero kinapalan ko ang mukha ko na sinabi kung pwede every Saturday na lang kasi pambayad sa upa at pang groceries namin. Kasi kung every month, wala kaming kakainin. At buti na lang talaga mabait si Shane kaya ayon she understand our situation naman pala. Kaya pati kasamahan ko nag suggest rin na every Saturday na lang din ang sa kanila.Okay... Excited akong matapos ang araw na 'to kasi pahinga namin bukas ang plano ko bukas ay mamili pagkatapos matulog maghapon. Babawiin ko ang mga araw na wala akong tulog. Binabagabag kasi ako nitong mga nakaraang araw. Tungkol kay Sir Travis... Ewan ko talaga kung bakit nasasali ito sa panaginip ko nitong mga nakaraang araw. Dati hindi naman.Binalawila ko na lang a
*****Chapter 10Harris POV.I saw her earlier at the mall but she run. I've been looking for her for almost a year. I don't know the reason why she resigned, I tried to asked Manang but Manang didn't response.Palagi nitong sinasabi na ako daw ang mag-diskobre. When I got home from work after a month there's no traced of her. I got mad that time.Tinanong ko si Manang kung pumunta si Lola at 'yong babaeng gustong ipakasal nito sa akin and she confirmed it. I confronted Lola about it at ito pa ang may ganang magalit sa akin. Kung siya pala ang may gusto edi siya dapat ang magpakasal dito.Huminga ako ng malalim. Muntik na sana 'yon kanina pag-asa ko na lang sana 'yong dalawang babae na kasama ni Sophia. Kung hindi ako nagkakamali katulong din 'yon pero tinakbuhan din ako.Where are you baby? Nagmumukha akong tanga nagyon na
Sophia's POV. Nagising ako ng may tumapik sa mukha ko ngunit mahina lang ito. Pagmulat ko ng mata mukha ni Travis ang nakita ko kaya sumama kaagad ang tingin ko rito. Nakatulog ako sa biyahe namin. Hindi ko alam kung saan ako dinala nito at hindi ko alam kung ilang oras akong natulog. Bumaba ako sa sasakyan at nilibot ang tingin sa paligid. Napapagitnaan ang bahay ng naglalakihang puno. Kay gandang tingnan ng bahay dahil sa mga malalaking puno na nagsasayawan dahil sa hangin. Huminga ako ng malalim at sariwang hangin ang malalanghap dito. Hindi kagaya sa siyudad na pollution ang nalalanghap ko. Nasi-siguro ko na malayo kami sa siyudad. May mga bulaklak na kay gandang tingnan naka organize ang lahat ng bulaklak na naaayon sa mga kulay nito. Napangiti ako ng nilipad ang buhok ko dahil sa hangin. Ang sarap ng amoy dito.
Sophia's POV.Nagising ako sa pamilyar na kuwarto. Kuwarto 'to ni Travis ah. Anong ginagawa ko rito. Mabilis akong bumaba sa kama at pumunta malapit sa bintana para maka sigurado na tama ang naiisip ko.Naikuyom ko ang aking mga daliri dahil sa galit. Ang kapal ng mukha talaga ng mukha ng lalaking 'yon. Dinala niya pa talaga ako dito. Ano ba ang pumasok sa kukuti ng baliw na 'yon.Ano pa ba ang aasahan ko? Baliw nga 'di ba. Inaayos ko ang damit ko bago lumabas. Ng makalabas na ako, nilinga ko ang aking paningin baka makita ko ang baliw na 'yon at masuntok ito hindi pa naman ako kumakalma.I go downstairs and look around. Walang nagbago kahit isa man lang pero dahil sa tahimik alamn kong iba na ngayon ang mga tao rito. Ang nagbago lang siguro sa bahay na 'to ay ang pagiging tahimik, dati kasi maingay naman dito. Ano kayang nangyari?
Sophia's POV.Gumabi na lang at hindi pa rin natatapos ang kuwentuhan nila. Nababagot na ako dito sa loob ng kuwarto ko dati. Andito ako sa maid's quarter.Ayaw ko munang maki-pagkuwentuhan sa kanila dahil 'yong galit ko hindi parin nawawala at baka masabi ko sa kanila ang totoo. Umiiwas rin ako sa mga tingin ni Manang para kasing alam nito ang nangyayari. Si Manang Elen hindi ko pa nakikita baka nagbakasayon na naman.Nakahilata lamang ako ngayon at nagbibilang ng butiki sa kisame nakikita ko. Tapos na sila kumain at ako ayaw ko pa ring kumain wala akong gana. Tsk. Sino ba kasi ang tanga ang nagpapaapekto ngayon?Ano na ang gagawin ko ngayon? Kanina pa ako nag-iisip pero wala talagang pumapasok sa utak ko, ganito na talaga ako ka bobo. Nakatingin lang ako sa kisame ng may pumasok na ideya sa utak ko. Wala naman sigurong i-try ko ulit, wala namang ma wawala sa akin pero hindi