Mag-log inShare
บทที่ 101
Huling Na-update:
2025-07-12 15:09:46“อย่า! อย่าคุณท่าน อย่าฆ่าผมเลย”
“ก่อนหน้ายังจะฆ่าฉันอยู่เลยนะวิทย์ พวกลิ้นสองแฉกเนี่ยเชื่ออะไรได้บ้าง แล้วคิดว่าฉันจะสงสารนายเหรอ” “อย่าฆ่าผมเลย! ผมทำเพราะไม่มีทางเลือก ผมแค่อยากมีอยากได้ พอคุณซันด์ยื่นข้อเสนอผมก็แค่ทำตาม” ประวิทย์พูดทุกอย่างออกมาด้วยความเห็นแก่ตัวนั่นแหละ แต่อาทิตย์สิแทบจะด่ากราดทว่าไม่มีแรง“แต่ร่วมมือกันอุ้มฉันและคนอื่นๆ เนี่ยนะ มีปืนจ่อหัวอยู่ถึงกับพลิกลิ้นเลยเหรอ” “ไว้ชีวิตผมเถอะคุณท่าน” “ปล่อยให้เป็นหน้าที่ผม คุณตฤณ คุณไปช่วยเด็กๆ เถอะ” ฐากูรบอกพลางเอาปืนจ่อไปที่สองหนุ่มสลับกัน แต่กันเหนียวไว้ก่อนตฤณก็เดินไปลากอาทิตย์แล้วจับมัดเอาไว้กับเสา ให้เหมือนกับที่ตฤณถูกมัดเอาไว้ “รออยู่ตรงนี้ก่อนนะน้อง ยังไม่ทำอะไรเมียเฮียใช่ไหม” ตฤณนั่งยองๆ แล้วเอ่ยยียวน “มัดกูไว้แบบนี้แล้วกูจะหนีไปไหนได้” “ก็ไม่แน่ ขนาดเฮียยังหลุดได้เลย แต่กันเหนียวไว้ก่อน” พูดจบตฤณก็ลุกขึ้นแล้วยิงไปที่ขาข้างหนึ่
Pinakabagong kabanata
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 108
“เราไม่ได้ทำอะไรผิด ผมไม่ได้ทำอะไร”“คุณอาจจะไม่ได้ทำ หรืออาจจะไม่รู้เรื่องก็ได้ แต่ตอนนี้ลูกชายคุณอยู่โรงพยาบาลอาการสาหัส ไปคุยกันที่โรงพักแล้วคุณจะได้เจอลูก”“เจ้าซันด์! เจ้าซันด์เป็นอะไร!”“เชิญครับคุณชาติ ไปคุยกันดีๆ อย่าให้คุยทุกเรื่องที่นี่เลย อายเขา ถ้ายังอยากมีที่ยืนอยู่ แต่ก็คงจะยาก” ก้องการุณบอกอีกครั้ง“ไอ้ก้อง! กูไม่ไป เรียกทนาย เรียกทนายมาให้กูเลย” ชาติชายเริ่มคุ้มคลั่งเพราะตำรวจไม่ยอมบอก ว่าลูกชายเป็นอะไรมากแค่ไหน บอกแต่สาหัส และพยายามจะขัดขืน ตำรวจเลยจับกุมตัวและใส่กุญแจมือเสียเลย จากนั้นชาติชายก็ร้องโหวกเหวกโวยวายเสียงดังลั่น ประหนึ่งตำรวจรังแกประชาชน“ตำรวจรังแกประชาชนโว้ย ไม่มีหมายจับ แต่จับกูใส่กุญแจมือ” ชาติชายต่อว่าตำรวจ จนทำให้ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว พร้อมกันถ่ายคลิปอีกต่างหาก จึงเป็นหน้าที่ของก้องการุณจะประกาศกร้าวเสียหน่อย“เชิญทุกคนถ่ายคลิปกันตามสบาย แต่ผมจะบอกไว้ตรงนี้
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 107
“หยา” ปั้นหยาอ้ำอึ้งไม่กล้าพูด แต่เอามือวางบนหน้าอกของเขาเบาๆ เท่านั้น ก่อนจะยื่นหน้าขึ้นไปจูบที่ปากร้อนเสียเอง เขาตอบรับจูบหวานและโอบกอดเธอแน่นเนิ่นนานแล้วจึงได้ถอนจูบออกมา พร้อมด้วยเสียงหายใจหอบพร่า“หยาก็รักคุณ” ปั้นหยาบอกเสียงสั่นเล็กน้อย“รักผมแล้วเหรอ” ตฤณถามพลางยิ้มมุมปาก“ก็ต้องรักสิคะ”“เด็กน้อย ผมชนะคุณแล้ว” เขากระซิบบอกและยิ้มดังเดิมก่อนจะกอดเธอแน่นขึ้น“มีแพ้มีชนะด้วยเหรอคะ”“คุณเคยบอกว่าผมอยากเอาชนะคุณ ก็นี่ไง ผมชนะแล้ว”“งั้น... แพ้ก็ได้ค่ะ ยอมแพ้ทุกอย่างเลย”“ใช่หยาเหรอเนี่ย ยอมแพ้ง่ายจัง”“ก็หยารักคุณ” น้ำเสียงบอกอู้อี้อยู่ในอ้อมกอด ทว่าเขาได้ยินชัดเจน และยิ้มกับตัวเอง“นอนนะ พรุ่งนี้เรามีอะไรต้องจัดการอีกเยอะเลย”
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 106
“หยา!”“แม่!”“ไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก ไม่เจ็บตรงไหนใช่ไหม” มารดาถามอย่างร้อนใจก่อนจะดันลูกสาวออกแล้วสำรวจไปตามใบหน้า“ปลอดภัยค่ะ ไม่เป็นไรมาก มีแต่คุณตฤณกับการ์ดที่เป็น”“คุณตฤณ ดูสิ สภาพเจ็บมากไหมคะ”“นิดหน่อยครับคุณอา จะบอกว่าไม่เป็นอะไรก็คงไม่ใช่”“เอาๆ ลูก เข้าห้องพักก่อน เหนื่อยมาเยอะแล้ว สองหนุ่มก็กลับไปพักที่ห้องพักเดิมก็ได้นะ ปัณเอากุญแจให้ด้วย”“ครับพ่อ” ปัณณวิชย์รับคำ แล้วก็พาสองหนุ่มไปที่ห้องพักส่วนตฤณน่ะหรือ ในเมื่อเป็นลูกเขยของบ้านนี้แล้ว จะไปพักที่ห้องแขกทำไมเล่า นอนห้องเดียวกับเมียตัวเองนี่แหละตฤณได้เข้ามาในห้องนอนของปั้นหยาเป็นครั้งแรก เป็นห้องกว้าง เตียงใหญ่ สไตล์รีสอร์ตเลยแหละ เรือนเป็นไม้ หน้าต่างเป็นกระจกบานเลื่อนผ้าม่านสีขาว เขาสำรวจระหว่างที่ปั้นหยากำลังจัดกระเป๋า เอาเสื้อผ้าออกมาเพื่อให้เขาเปล
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 105
“อย่าบอกใครนะว่าสภาพผมย่ำแย่ขนาดนี้ เสียชื่อหมด” ฐากูรกล่าวขำๆ แม้จะอ่อนล้าเพียงใดก็ตาม“คุณก็เลยมารับกรรมแทนผมเลย” ตฤณบอกด้วยความรู้สึกผิดพลางกุมมือฐากูรเอาไว้“แต่คุณแก้แค้นให้ผมแล้วนี่ อย่าคิดมากครับ ถ้าไม่ได้นักเลงเก่าเมืองจันทร์มาช่วย เราคงแย่” ฐากูรเอ่ยแซวปั้นหยา“แสดงว่าทุกคนเป็นหนี้บุญคุณหยา งั้นก็รีบหายไวไวนะคะ จะได้ไปเลี้ยงชาบูหยา”“หึๆ คุณตฤณ คุณได้แฟนที่โคตรเจ๋ง เธอไม่ได้เก่งแต่ฉลาด และใครจะรู้ว่าพ่อและพี่ชาย จะมีลูกน้องพกปืนทุกคน”“นั่นน่ะสินะ ผมชักสงสัยแฟนผมแล้ว ตกลงคุณไปเป็นใคร ผู้กองปลอมตัวมาเหรอจ๊ะ” ตฤณเอ่ยแซวยิ้มๆ“หืม หยา ณ เมืองจันทร์เท่านั้นค่ะ ไม่ได้เป็นใครเลย แค่พ่อกับพี่มีคนเก่งเยอะ”“คนงานที่ไหนเขาพกปืนกัน มีแต่ผู้มีอิทธิพลเท่านั้นที่เขาทำกัน จริงไหม”“ไม่เถียงด้วยแล้ว”“หึๆ” สองหนุ่มไ
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 104
ตฤณ ถูกขอให้มาโรงพยาบาลก่อน เพราะเขาบาดเจ็บเช่นกัน แม้จะงอแงไม่อยากมาก็ตาม ซึ่งทางฐากูรก็ถูกรักษาตัวก่อนหน้านี้เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน ถึงจะปลอดภัยแต่สาหัส เพราะโดนซ้อมหนักร่างกายภายในบอบช้ำ ส่วนอาทิตย์ก็พอๆ กัน ติดจะหนักกว่าฐากูรเสียอีก ส่วนประวิทย์ไม่ได้โดนซ้อมแต่โดนปืนไปหลายนัดจากนั้นเมื่อตฤณปลอดภัยแล้ว จึงได้โทรศัพท์ไปบอกก้องการุณเพราะเวลานี้คงไม่รู้เรื่องอะไร แต่ก็ดีเหลือเกินแล้วที่ไม่ต้องเจ็บตัวด้วยกัน“อะไรนะ! คุณท่าน เป็นอะไรมากหรือเปล่า มีใครเป็นอะไรบ้างครับ ทำไมไม่โทรบอกผม แม้แต่น้อย เดี๋ยวผมไปสมทบ”“ไม่ก้อง! ไม่เป็นไร! เรื่องมันจบแล้ว อยู่ที่นั่น จัดการเรื่องที่นั่น จำได้ไหมที่เราคุยเรื่องอาแปะกับนายซันด์ บอกตำรวจเรื่องวันนี้ทั้งหมด”“จะจับบ้านนั้นจริงเหรอครับ”“ทำผิดก็ต้องได้รับโทษ เขาไม่เห็นฉันเป็นญาติอยู่แล้ว แล้วฉันจะปราณีทำไม รวบรวมหลักฐานแล้วจัดการเลย นายเป็นฝ่ายบู๋นของฉันนะ”“ผมก็บู๊ได้ครับ”
ท่านประธานขาอย่าดุ บทที่ 103
“ถ้าตายมันดูจะพ้นจากความทรมานเร็วไป มันไม่เจ็บปวดอะไร อยู่ตกนรกทั้งเป็น ทรมานไปทีละนิด นี่สิมันสาแก่ใจมากกว่า ฉันจะทำให้พ่อแม่ฉันนั่งหัวเราะอยู่บนสวรรค์” สิ้นคำตฤณก็เอามีดสอดไปไว้ใต้ส้นเท้าของอาทิตย์ และดูเหมือนว่าทุกคนจะรู้ว่าตฤณจะทำอะไร“มะ มะ ไม่นะ ไม่! อ๊าก!” ตฤณเอามีคมๆ เฉือนครั้งเดียวตัดเส้นเอ็นที่เท้าของอาทิตย์อย่างเลือดเย็น ปั้นหยาที่ยืนดูอยู่ถึงกับเอามืดปิดปาก“แหกปากดังไปนะน้อง” ตฤณบอกจังหวะเดียวกันนั้นกันระพีก็เดินมาปิดปากอาทิตย์เอาไว้ เพื่อให้ตฤณตัดเส้นเอ็นที่ข้อเท้าอีกข้าง“อื้อ! ฮื้อ!” ทั้งเสียงร้องของความเจ็บปวด ดวงตาเหลือกลาน ตามด้วยน้ำตา จากนั้นตฤณก็จิกผมอาทิตย์ขึ้นมามองหน้ากันอีกครั้ง“ไอ้สารเลว!” อาทิตย์ว่า“ปากดีขนาดนี้ ยิงไส้แตกดีไหม ก่อนที่มึงจะให้ลูกน้องอุ้มเฮียมา มึงดูประวัติเฮียหรือยัง!!!” ตฤณถามน้ำเสียงเข้มเข้มและตะคอก“ฮือๆๆ” อาทิตย์ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด เ
Maaari mong magustuhan
มีทองท่วมหัวก็ไม่อยากเป็นฮองเฮาของใคร
จันทร์ส่องแสง16.7K viewsคู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น37.8K viewsราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน303.1K viewsชีวิตหลังความตายของเซินมาน
จี้เสี่ยวนวน83.3K viewsของหวงท่านประธาน
baiboau-เนื้อนวล1.5K viewsนภัทรตามรัก (จบเรื่อง)
วารินทร์ทิพย์483 viewsดอกไม้ป่าของรามัญ
จินต์พิชา160 viewsจำเลยไม่ได้รัก
MoonlightNstar367 views
