Share

บทที่ 2369

Author: จุ้ยหลิงซู
ด้านนอกเมืองอั้น

ขบวนยาวเหยียดกำลังห้อทะยาน

ด้านหน้ามีรถม้าสองคัน ดูหรูหราแข็งแรงมาก

ในรถม้า เสิ่นเสวียนหลับตาทำสมาธิ ถือโอกาสคิดเรื่องของเมืองอั้น

เส้นทางนี้เขาเองก็ผ่านความยากลำบากมาเหมือนกัน หลบหนีจากการไล่สังหารของฝ่าบาทต้าชื่อ แล้วยังมีพวกศัตรูคู่แค้นของตระกูลเสิ่นอีก ตรงมายังตงฉิงอย่างระมัดระวัง

ตระกูลยิ่งใหญ่ขนาดนี้ อย่าว่าแต่จำนวนคนเลย ต่อให้สิ่งของ ทรัพย์สิน ก็มีมากมายเหลือคนา

ของเหล่านี้แน่นอนว่าต้องขนมาที่ตงฉิง ไม่มีทางทิ้งไว้ที่ต้าชื่อ

ถึงอย่างไร ตงฉิงหลังจากนี้ถ้าฟื้นฟูแคว้นได้จริง ก็คงจะต้องมีการแย่งชิงอำนาจเหมือนกัน ขอแค่มีคน ก็จะมีระดับชั้น มีการต่อสู้แย่งชิง เรื่องนี้ปกติเอามากๆ

ตระกูลเสิ่นของเขา ต่อให้คิดจะมาตงฉิง ก็ไม่ใช่เข้ามาพึ่งพาฟู่จาวหนิง พึ่งพาอ๋องเจวี้ยน

พวกเขาเองก็ต้องรักษาขุมพลังและต้นทุนของตระกูลใหญ่เอาไว้ให้ได้

หลังจากนั้น พวกเขาถึงจะสามารถเป็นบ้านฝ่ายหญิงของฟู่จาวหนิงกับเสิ่นเชี่ยวต่อได้ เป็นทางหนีทีไล่ให้พวกนาง เป็นที่พึ่งให้พวกนาง

ถ้าจะพึ่งพาแค่อ๋องเจวี้ยน หลังจากนี้เกรงว่าคงจะเดินได้ไม่ไกล

ดังนั้น สิ่งของเหล่านี้จึงต้องแบ่งเป็นหลายส่วน คนเอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2388

    "พวกเจ้าทำอะไรน่ะ? ปล่อยพ่อข้านะ!"อวี๋เซียนเอ๋อร์ร้องขึ้นมาเมื่อครู่นางมองเสิ่นเสวียนจนเหม่อไปแล้วพวกผู้ชายที่มาจากด้านนอก ทำไมถึงได้หล่อเหลากันขนาดนี้?น่าเสียดาย อายุแบบนี้น่าจะมากกว่านางพอควร ถ้าว่าเรื่องความหนุ่มแน่นก็ยังต้องอ๋องเจวี้ยนตอนที่อวี๋เซียนเอ๋อร์ยังเสียดายเรื่องอายุของเสิ่นเสวียนอยู่นั้น พ่อของเขาก็ถูกควบคุมตัวไว้แล้ว"ไม่ปล่อย แล้วเจ้าจะทำไม?"น้ำเสียงเสิ่นเสวียนยังดูอ่อนโยนอยู่ แต่ในคำพูดกลับไม่เกรงใจแม้แต่น้อย"ไม่ปล่อย พวกท่านก็ไปไหนไม่ได้แล้ว! พวกท่านจะลำบากแน่!" อวี๋เซียนเอ๋อร์เองก็คิดคำพูดคุกคามไม่ออก ร้อนรนจนหน้าแดงก่ำ"จวนเจ้าเมืองของเจ้า ตอนนี้ยังมีคนใช้งานได้อยู่หรือ?""ท่านอย่าลืมนะ อ๋องเจวี้ยนยังอยู่ในมือเรา! ตอนนี้ข้าจะให้คนไปสังหารเขาซะ!" อวี๋เซียนเอ๋อร์เอ่ยขึ้นอย่างมาดร้าย"งั้นเจ้าก็ไปสิ"เสิ่นเสวียนหลังจากพูดจบคำนี้ก็ไม่สนใจนางอีก ให้คนรีบไปยึดครองจวนเจ้าเมือง แล้วพาคนที่เหลืออยู่ทั้งหมดมาที่ลานว่างนี้ใครก็ตามที่ขัดขืน ก็จัดการสกัดจุดชีพจร แล้วหิ้วออกมาโยนรวมไว้ด้วยกัน"พี่เขย!"ฟู่จาวเฟยเห็นเซียวหลันยวนที่เดินเข้ามาช้าๆ ดวงตาก็เปล่ง

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2387

    องครักษ์จวนเจ้าเมืองนอนระเนระนาดอยู่บนพื้นพวกเขาไม่เข้าใจ เพราะอะไรทั้งๆ ที่ตกลงมาในคุกใต้ดินลึกขนาดนี้เหมือนกัน พวกของตนเองล้วนล้มคะมำกันหมด มีคนที่ล้มจนแขนขาหักเลยก็มี แต่พวกของอ๋องเจวี้ยนนั้นกลับร่อนลงมาอย่างมั่นคง ลุกขึ้นยืนกันแล้วอ๋องเจวี้ยนกับเหล่าองครักษ์ของเขากระทั่งไม่ให้โอกาสพวกเขาได้พักหายใจเลย ลงมือเข้ามาพร้อมกัน ซัดพวกเขาที่มีตั้งมากมายลงไปจนหมอบกระแตหมดตอนนี้ที่นอนอยู่บนพื้นทั้งหมดคือฝั่งพวกเขา ที่ยืนอยู่ล้วนเป็นฝั่งของอ๋องเจวี้ยน"ท่านอ๋อง ที่นี่"พวกของชิงอีได้รับคำสั่งจากอ๋องเจวี้ยนก็แยกย้ายกัน ออกไปค้นหากลไกตอนแรกยังมีพวกองครักษ์ที่หัวเราะเยาะพวกเขาที่ไม่รู้จักประมาณตน บอกว่าคุกใต้ดินนี้พวกเขาไม่มีวันเปิดได้ ทางที่ดียอมแพ้และสวามิภักดิ์กับเจ้าเมืองอวี๋ดีกว่าแต่เพียงไม่นาน กลับหากลไกเจอแล้ว?เซียวหลันยวนเดินเข้าไป มองดูมุมกำแพงมีอะไรอย่างหนึ่งนูนออกมาเล็กน้อย เหมือนจะเป็นข้อบกพร่องเล็กๆ ที่เกิดขึ้นระหว่างการตีเหล็กกำแพงคุกใต้ดินที่เรียบลื่น เพื่อไม่ให้คนที่ตกลงมามีโอกาสปีนขึ้นไป จึงทำไว้ลึกมาก กำแพงเองก็สร้างมาเป็นพิเศษ ข้อบกพร่องเล็กน้อยนี้จึงมองข้ามไปไ

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2386

    "ท่านลุงเล็ก บนพื้นมีกลไกอยู่ พื้นตรงนั้นเปิดออกได้"ฟู่จาวเฟยวิ่งเข้ามา ชี้ไปยังพื้นที่ว่างที่พวกเขาอยู่กันเมื่อครู่นี้ให้เสิ่นเสวียนดูตอนนี้บนที่ว่างผืนนั้นว่างเปล่าจริงๆ ไม่มีอะไรวางอยู่เลย ทุกอย่างร่วงลงไปยังคุกใต้ดินด้านล่างพร้อมกับพวกเซียวหลันยวน"กลไกหรือ?" เสิ่นเสวียนยิ้มๆ "ไม่ต้องเครียดไป""ทำทีเป็นใจเย็นสินะ?" เจ้าเมืองอวี๋มองปฏิกิริยานี้ของเขา ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยดี แต่เขาเองก็ไม่ยอมรับว่าอาจจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นหรือว่าพวกเขาจะรู้ว่ากลไกนี้เปิดยังไงหรือ?ไม่มีคนเข้ามาในเมืองอั้นหลายปีแล้ว ได้ยินว่าที่ด้านนอกแคว้นตงฉิงเองก็ไม่มีอีกแล้ว ถ้างั้นนอกจากพวกเขาเหล่านี้ นอกจากตัวเขาที่รับข้อมูลลับบางส่วนของจวนเจ้าเมืองมา ยังจะมีใครที่เปิดกลไกนี้ได้อีก?เป็นไปไม่ได้เลย"เจ้ารู้สึกว่า ไอ้กลไกลของเจ้าแค่นี้จะขังอ๋องเจวี้ยนไว้ได้แล้วใช่ไหม?" เฉิงอวิ๋นเจวี้ยนเองก็เอ่ยขึ้นอย่างอดไม่อยู่"เฉิงอวิ๋นเจี้ยน เจ้าสมคบคิดกับคนภายนอก ไม่ยอมกลับตัวกลับใจ อย่ามาโทษข้าว่าไม่ให้โอกาสนะ"เจ้าเมืองอวี๋เห็นที่นี่ถูกปิดล้อมไว้ ก็รู้ว่าเฉิงอวิ๋นเจี้ยนมีส่วนช่วยเหลือในใจเขาชิงชังเฉิงอวิ๋น

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2385

    ตอนที่พวกเฉิงอวิ๋นเจี้ยนพุ่งเข้ามา กลไกบนพื้นก็ปิดสนิทไปแล้ว"ฮ่าๆๆ! สำเร็จ!"เจ้าเมืองอวี๋กำลังหัวเราะร่าอย่างภาคภูมิหยิ่งยโสแม้จะเห็นพวกเฉิงอวิ๋นเจี้ยนเข้ามา แต่เขาก็ไม่ลนลานเลยสักนิดถ้าเฉิงอวิ๋นเจี้ยนเอาชนะพวกเขาได้ หลายปีมานี้คงไม่ถูกกดขี่อยู่แบบนี้หรอกล้วนใช้ชีวิตเติบโตมาในเมืองอั้นทั้งนั้น ไม่ได้มีพลังคุกคามอะไรเท่าไร"เฉิงอวิ๋นเจี้ยน พวกเจ้าบังอาจนักนะ!"เขาหันมา จ้องมองเฉิงอวิ๋นเจี้ยนด้วยแววตาอำมหิต "กล้านำคนบุกรุกจวนเจ้าเมืองเรอะ!"องครักษ์ลูกน้องเขาแม้จะบาดเจ็บล้มตายไปไม่น้อย ที่เหลืออยู่ก็ตกลงไปในคุกใต้ดินพร้อมกับพวกอ๋องเจวี้ยนแล้ว แต่องครักษ์ที่เหลืออยู่ตอนนี้ ถ้าจะรับมือกับเฉิงอวิ๋นเจี้ยนนั้นก็ยังไหวอยู่"เจ้าทำอะไรกับพวกอ๋องเจวี้ยน?"เฉิงอวิ๋นเจี้ยนจ้องเขา"เจ้าพวกคนนอกที่โอ้อวดไม่รู้จักตาย จะไปมีจุดจบดีๆ ได้ยังไง?" เจ้าเมืองอวี๋ร้องเชอะขึ้นทีหนึ่ง "เจ้าคิดว่าร่วมมือพวกเขาแล้ว จะสามารถลากข้าลงมาได้งั้นรึ?""ฝันหวานไปเถอะ! พวกเจ้าไม่รู้จักกลไกทั้งหมดของเมืองอั้น การที่ข้าจะจับพวกเจ้าทุกคนขังไว้เป็นเรื่องง่ายดายมาก!""เมืองอั้นนี้ เป็นของข้า! ตอนนี้เมืองอั้น

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2384

    เซียวหลันยวนพอลงมือ ก็กลายเป็นสมรภูมิเลือดเลยทีเดียวองครักษ์จวนเจ้าเมืองทางนั้นแค่ชายเสื้อเขาก็ยังแตะไม่โดน กระทั่งเข้าใกล้ก็ยังยาก พอกระบี่แทงออกไป มือที่กุมกระบี่ก็ถูกสะเทือนจนชาพวกเขาสัมผัสได้ว่ารอบตัวเซียวหลันยวนมีกำลังภายในชั้นหนึ่งคุ้มกันร่างอยู่ พวกเขาจะโจมตีอย่างไรก็ตีไม่เข้า"อ๊า!"มีองครักษ์หลายคนคิดจะโถมตัวเข้าไป แต่ผลลัพธ์แค่เซียวหลันยวนสะบัดแขน พวกเขาก็ถูกสะเทือนลอยออกไปแล้วภาพฉากที่หล่นตุบๆ ลงพื้น เหมือนกำลังโยนเกี๊ยวลงหม้อเลยทีเดียว"ยิงธนู!"เจ้าเมืองอวี๋ที่ยืนอยู่บนภูเขาจำลองดูจนลนลาน รีบให้พลธนูเริ่มยิงเขาไม่สนแล้วว่าในนี้ยังมีคนของตัวเองอยู่ พอเห็นวิชายุทธ์ของเซียวหลันยวนแข็งแกร่งขนาดนี้ เขาก็คิดแค่อยากรีบจัดการให้เขาตาย ไม่ก็ให้พิการไปซะ!ธนูอีกห่าหนึ่ง ทั้งหมดพุ่งเป้าไปทางเซียวหลันยวนเซียวหลันยวนยื่นมือคว้าตัวองครักษ์ไว้คนหนึ่ง ฉีกเสื้อนอกเขา จากนั้นก็เหวี่ยงออกไปเสื้อนอกตัวนั้นถูกสะบัดพลิกไหวในมือเขาจนเสียงกระพือพรึบพรั่บ เขากระโจนตัวขึ้น สะบัดเสื้อตัวนั้นเข้าหาลูกธนูตรงๆธนูแหลมพวกนั้นถูกเขาม้วนเอาไว้จนอยู่หมัดเซียวหลันยวนบินกระโจนขึ้นไปคนเดีย

  • อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส   บทที่ 2383

    องครักษ์ทั้งหมดของจวนเจ้าเมืองพุ่งตรงเข้าไปล้อมพวกฟู่จาวเฟยไว้"ยังมีคนอีกหรือ? เรียกมาพร้อมกันให้หมดเลย" ฟู่จาวเฟยสู้ไปด้วย ตะโกนปาวๆ ไปด้วยคำพูดแบบนี้ทำเอาเจ้าเมืองอวี๋เดือดจัดขึ้นมา"ตีมัน! ตีให้หนักๆ!""ธนู!"จากคำสั่งของเขา บนหลังคารอบด้านก็มีพลธนูหลายคนกระโดดขึ้นไป ง้างสายธนูเล็งตรงมายังพวกฟู่จาวเฟยกับเซียวหลันยวน"พวกเจ้าคิดว่าข้ามีคนแค่ไม่กี่สิบหรือไรกัน? นอกจากพลธนู ยังมีองครักษ์ดาบยาวอีกหนึ่งกองด้วยนะ!"เจ้าเมืองอวี๋ถอยไปถึงจุดที่เขารู้สึกว่าปลอดภัย ถือว่าอยู่นอกพื้นที่ต่อสู้แล้วเขาปีนขึ้นไปบนภูเขาจำลอง มองฉากการต่อสู้ที่เดือดพล่านจากที่สูงด้วยอาการโกรธจัดกัดฟันกรอดฟู่จาวเฟยคนนี้ อายุยังน้อยแท้ๆ แต่วิชายุทธ์สูงขนาดนี้เชียว!องครักษ์ตั้งมากมายล้อมรุมเขาไว้ แต่กลับเอาเขาไม่ลงเสียอย่างนั้น!เซียวหลันยวนยืนอยู่ข้างๆ พวกของชิงอีก็ยังไม่ลงมือเลยโอกาสที่หาได้ยากแบบนี้ ท่านอ๋องคิดจะให้คุณชายเสี่ยวเฟยเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้มากขนาดนี้เพียงลำพัง ให้เขาสู้จนหนำใจก่อนแล้วค่อยว่ากันเจ้าเมืองอวี๋น่าจะไม่รู้สึกว่าวิชายุทธ์พวกเขาสู้ฟู่จาวเฟยไม่ได้กระมัง?ฟู่จาวเฟยเองก็ไม่เคยไ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status