7

EP5 - ไฟรัก บำเรอสวาท (บูม)

“น้องเจล ไอ้โน๊ตมันโสด และมันเป็นสุภาพบุรุษมากจริงๆนะพี่ยืนยัน ขึ้นเตียงล่าสุดเมื่อไหร่นับนิ้วไม่ไหวนานมากแล้วมั้ง” พี่ผู้หญิงเอ่ย

“จะเชียร์หรือจะเผาก่อน” พี่โน๊ตเอ่ย

พี่โน๊ตเป็นผู้ชายขาวๆ เขาเคยเป็นเดือนคณะตอนเข้าปีหนึ่ง แต่สำหรับฉันที่มีพี่บูมอยู่เต็มหัวใจ เลยมองเขาได้แค่รุ่นพี่เท่านั้น จริงๆมองออกนะว่าเขาจีบมาสีกพักแล้ว

เพล้ง!!!!!! เสียงขวดแตกดังขึ้นทำเอาทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียวยังต้นเสียงซึ่งอยู่โต๊ะไม่ห่างมาก

“!!!!!!”

“มองอะไรกันครับ แค่คันมือไปหน่อย แค่ยังไม่ลั่นใส่หัวใคร!”นั่นเสียงพี่บูม!!!

“เจล เศษแก้วกระเด็นมาถึงเจลมั้ยครับ” พี่โน๊ตเอ่ย

“เอ่อ..มะ…ไม่โดนค่ะ”

ฉันที่รู้ดีว่าพี่บูมไม่พอใจ เพราะปกติเขาเคยบอกเสมอว่าเขาไม่ชอบให้ฉัน ไม่ซิ เขาสั่งห้ามฉันยุ่งกับผู้ชายคนอื่นในขณะที่ยังต้องบำเรอสวาทให้เขา ฉันจะมีใคาได้ก็ต่อเมื่อพ่อแม่ฉันใช้หนีแล้วฉันเป็นอิสระเท่านั้น

“เราคุยงานกันเลยมั้ยคะ วันนี้เจลไม่ค่อยสบาย กลัวฟังพี่ๆไม่รู้เรื่องด้วย” ฉันเอ่ย

“โอเคงั้นเริ่มเลยนะ”

END NEIJELL TALK

บูมที่นั่งกระดกเหล้ามองหญิงสาวตัวเล็กที่นั่งกลางวงบรรดารุ่นพี่ที่คณะ วันนี้จริงๆเขามีนัดกับลิลลี่ คู่ขาคนใหม่ที่เพิ่งถูกเสนอตัวมาให้เพื่อขัดดอก แต่บูมกลับมองเธอแล้วไร้อารมณ์จนต้องงลากเธอมาที่XXPUBเพราะความรู้สึกลึกๆบอกว่าอยากมาที่นี่

“พี่บูมค่ะ ไปข้างนอกกันเถอะค่ะ” ลิลลี่เอ่ย

“อย่าออกความเห็นเพราะฉันไม่ได้สั่ง!”

“ทางที่ดีเธอปล่อยมันไปเถอะ นั่งเฉยๆดีที่สุดฉันขอเตือนนะ" เพื่อนสนิทของบูมที่ชื่อ ไปร์เอ่ยขึ้น

"ไอ้บูม มึงนี่อาการเป็นยังไง ชวนกูมานั่งดื่ม แต่เสือกพามานั่งรวมอยู่ในผับข้างล่างเนี้ย ปกติห้อวงวีไอพีตลอด"

"กูมีเหตุผล"

บูมที่ยังคงกระดกเหล้ามองโตีะที่อยู่ไม่ไกลตลอดเวลาด้วยความหงุดหงิดไม่น้อย แต่เมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็มานั่งถามตัวเองว่า ทำอะไรอยู่ นั่นแค่ผู้หญิงที่พ่อแม่จนตรอกพามาขายเท่านั้น จำเป็นมั้ยที่เขาต้องสนใจขนาดนี้

"พี่บูม!"

"เธอมาเพื่อให้ฉันเอาถูกมั้ย เตรียมพร้อมเสื้อผ้าขนาดนี้" บูมเอ่ยพรางกอดคอลิลลี่เข้าหาตัวกระทันหันโดยที่เธอไม่ได้ตั้งตัวแม้แต่น้อย

"อะไรกันค่ะ ก็พี่ชวนมาดื่มไม่ใช่เหรอค่ะ"

"ฉันเหรอชวนเธอ? เธอต่างหากมั้งที่เสนอตัวเองมาขัดดอก ถ้างั้นก็มาเลย!"

บูมอุ้มลิลลี่ขึ้นนั่งคร่อมตักกลางผับดังนั่นก่อนรั้งเธอเข้าไปจูบอย่างดูดดื่ม ลิลลี่เองก็กอดคอบูมพยายามใช้หน้าอกอวยๆของตัวเองถูไถ่ไปกับแผงอกของบูมเป็นการยั่วยวน

ภาพนั้นถูกสายตากลมโตที่เริ่มร้อนผ่าวมองอยู่ตลอดเวลา หัวใจดวงน้อยๆของเธเจ็บจนบอกไม่ถูก เธอรู้ดีว่าเขามีแบบนี้มาตลอด แต่แค่ไม่เห็นเองกับตาเท่า่นั้น พอมาเห็นเองแบบนี้แล้วบอกตามตรง มันแทบขาดใจเลยทีเดียว แม้สถานะของเธอคือไม่สามารถ ไม่มีสิทธิ์ หรือมีเสียงใดๆในตัวบูมแม้แต่น้อย

"น้องเจลครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" โน๊ตเอ่ยถาม เมื่อเห็นไนเจลทำท่าทางแปลกๆและมองไปยังโต๊ะข้างๆตลอดเวลาโดยที่แทบจะไม่ได้ฟังที่รุ่นพี่พูดเลบยแม้แต่น้อยจริงๆ

"พี่โน๊ตค่ะ เจลขอตัวกลับก่อนได้มั้ยค่ะ" ไนเจลเอ่ย

"ไม่ไหวเหรอน้องเจล เดี๋ยวพี่ขับรถไปส่งดีกว่า"

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเจลนั่งรถกลับไหวค่ะ"

"พี่ไม่ล่วงเกินเจลหรอกไม่ต้องกลัว พี่แค่เป็นห่วง มันเริ่มดึกแล้ว" โน๊ตเอ่ยด้วยความห่วงใยจริงๆจนไนเจลเองยอมให้โน๊ตไปส่ง เพราะตอนนี้บูมเองก็ไม่ได้สนใจเธอ คงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธออออกจากผับไปตอนไหน เพราะเขากำลังจะไปถึงพริกถึงขิงกับผู้หยิงคนนั้น

"ก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะพี่โน๊ต เดี๋ยวไปส่งเจลแค่หน้าวอยคอนโดก็ได้ค่ะ เกรงใจ"

"ต่อไปถ้าพี่จีบน้องเจลติด คงไม่ต้องเกรงใจแบบนี้นะครับ"

"ไอ้โน๊ตเบาได้เบา เห็นเงียบๆพออยากมีเมียขึ้นมานี่รุกแรงเลยนะไอ้เวร" เพื่อนของโน๊ตเอ่ย

"เสือก เดี๋ยวกูกลับมานะ ไปครับน้องเจล เดี๋ยวพี่ไปส่ง" โน๊ตเอ่ย

ไนเจลลุกขึ้นเดินนำหน้า ก่อนที่โน๊ตจะลุกเดินตามออกไปท่ามกลางเสียงโห่แซวของเพื่อนๆในวงเหล้า เดินมาไม่นานก็มาถึงที่จอดรถ โน๊ตเป็นลูกชายเจ้าธุรกิจเครื่องใช้ไฟฟ้า มีฐานะมากพอสมควร แต่หากเทียบกับบูมแล้ว แทบจะ1ใน1000ของทรัพสินบูมด้วยซ้ำ

ไนเจลได้แต่คิดทบทวนหลายสิ่งหลายอย่างตลอดทางที่เดินออกจากผับมา หากเธอเลิกรักบูมได้ ทุกอย่างมันคงดีกว่านี้ โน๊ตเองก็จีบเธอมาสักระยะ เขาดุไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร หากเธอจะลองเปิดใจดูมันคงไม่ผิดใช่มั้ย แต่ปัญหาคือเธอยังคงอยู่ในความปกครองของบูม นั่นทำให้เธอไม่สามารถเข้าใกล้ใครได้

"น้องเจล คิดอะไรอยู่ครับ"

"อ่อ..เปล่าค่ะ ไปเลยก็ได้ค่ะพี่โน๊ต"

"จะรีบไปไหนละ!!"

ในขณะที่โน๊ตเปิดประตูรถให้ไนเจลขึ้น กลับมีเสียงแสนคุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ไนเจลถึงมีสีหน้าที่ซีดผากเมื่อเห็นร่างแกร่งเดินเข้ามาด้วยสายตาว่างเปล่า

"พี่บูม!"

"รู้จักเหรอน้องเจล?" โน๊ตเอ่ยถาม

"ตอบไปซิว่ารู้จักมั้ย!" บูมเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เริ่มน่ากลัวขึ้นพรางเดินเอามือล้วงกระเป๋าเข้ามาใกล้ๆจนไนเจลรีบลงจากรถ

"ผมจะพาน้องเจลกลับไปส่ง น้องไม่สบาย คุณมีอะไรหรือเปล่า ถ้าไม่มีผมขอตัว" โน๊ตเอ่ยพรางจับแขนไนเจลให้กลับขึ้นรถ

ผลัก!!!! ผัวะ!!!!! กรี๊ดดดดดด บูมคว้าแขนโน๊ตก่อนกระชากออกจากไนเจลเต็มแรงแล้วซัดหมัดหนักๆจนโน๊ตล้มลงโดยไม่ทันตั้งตัว บูมที่มีทักษะของการต่อสู้มาตั้งแต่เด็ก จึงทำให้โน๊ตที่รูปร่างใกล้เคียงกันไม่ใช่คู่ต่อสู้แม้แต่น้อย

"พี่บูม พอแล้วค่ะ!!! พี่โน๊ต!!"

โน๊ตที่พลิกร่างกลับพยายามจะสู้บูมแต่กลับทำไม่ได้ โดยที่บูมยังคงซักหมัดใส่โน๊ตไม่หยุด ไนเจลที่เห็นท่าทีว่าทั้งคู่จะไม่จบลงง่ายๆแม้ว่าเธอพยายามจะห้ามก็ตาม จนตัดสินใจว่าหากไม่ดึงใครคนใดคนนึงออกมา อาจจะเป็นโน๊ตที่นอนตายคาที่แน่ๆ ซึ่งเธอไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้น

"พี่บูม พอแล้วพี่บูม พี่โน๊ตไม่ไหวพี่บูม อ๊ะ!" ห้ามยังไงบูมก็ไม่ฟัง ยังคงซัดหมัดใส่โน๊ตไม่หยุดจนโน๊ตเริ่มอ่อนแรงลง

"พี่บูม!!"

ผลัก!!!!! ร่างเล็กที่อ่อนไหวง่ายล้มลงนอนแน่นิ่ง เมื่อถูกฝ่ามือของบูมฟาดลงเต็มแรงเมื่อบูมจะฟาดใส่โน๊ตขณะที่จะหยิบปืน แต่เป็นไนเจลที่เข้ามาขว้างทั้งคู่ไม่ให้ทะเลาะกันจนเธอถูกแรงนั่นเข้าไปเต็มๆล้มลง

"เจล!!!!"

"นะ..น้องเจล!"

บูมรีบปล่อยโน๊ตทันทีก่อนคว้าร่างของไนเจลขึ้นทั้งที่เธอแน่นิ่งไปแล้ว เขาถอดแจ็กเก็ตของตัวเองคลุมให้เธอก่อนอุ้มเธอขึ้นแล้วรีบเดินออกจากตรงนั้นเพื่อไปขึ้นรถทันที

"วันนี้มึงคงยังไม่ถึงวันตาย! ถ้ายุ่งกับเมียกูอีก มึงได้ตายสมใจแน่!" เสียงของบูมที่เอ่ยขึ้นโดยที่โน๊ตฟังรู้เรื่องบ้างไม่รุ้เรื่องบ้าง ก่อนสติจะดับไป โดยที่มีเพื่อนๆที่รู้เรื่องว่าโน๊ตกำลังมีเรื่องวิ่งออกจากผับมาดุและพาเขาส่งโรงพยาบาล

ตลอดเวลาที่อยู่บนรถ บูมดูมีอาการหงุดหงิดไม่น้อยที่เห็นร่างเล้กของไนเจลเจ็บเพราะไปรับแรงเขาที่กำลังฟาดใส่โน๊ตแบบนั้น

"ยัยบ้าใครให้เธอมารับแทนห๊ะ!" บูมเอ่ยเมื่อเห็นไนเจลที่ปรือตาราวกับได้สติ

"ขอ..ขอโทษ...."

"เธอหายเมื่อไหร่เราได้เห็นดีกันแน่ไนเจล!!"