Share

CHAPTER SIX

That night rowy was walking by her window and peeking in the hope of seeing dylan.

She's worried about him because she is sure that alexa's recession affecting him so much. And she's afraid of what dylan's might do to himself.

She bit his lip hard and sighed, looking out the window again. The light in dylan's room is still off ...

Sana okay lang siya....

She picked up her  cellphone and went to the contacts, looking for dylan's name.

yes, she has known dylan's number for a long time but she never made a message for him. Maybe, not until now...

She hesitated to press the call button. But her concern really prevailed over shame, she called him.

Nag riring lang ang nasa kabilang linya.

"Answer please, Answer." She prayed. A few minutes later dylan answered the phone.

"Hello?" That voice seemed drunk, and seemed very tired.

"Dylan ...." She said nervously as she pronounced dylan's name.

"Who's this?" He said seemed irritated, so she became even more nervous and her heart was beating very fast.

"Dylan it's me row-"

"I don't need you. So don't call me again." Dylan said harshly.She was shocked by what dylan did and said.

Is that really how he dislikes her? Even as a friend? She wanted to cry but she holds her tears back, she's not a crying baby.

To; My future husband

Please take care always, i will always here. If you need someone to talk to. I am your friend.

Then she lay down on her bed and waited for dylan's reply. Pero nakuha na niyang natulog di pa din ito nagreply.

-

-

-

-

-

-

-

-

****************

Dylan

Loud knocks- wrong not knocks but crashes woke him up from a deep sleep. He looked at the time and it was eleven o'clock in the morning. It was too early for him to get up.

Once again he heard a knock on his door. and he had an idea who it is-- his father.

he sat on the bed and suddenly combed his  relatively long hair with his hand. He also has no tshirts on so you can see his muscular body. at the age of twenty-one sobrang laking bulas niya, siguro dahil sa kaka gym.

"Dylan! Open this fucking door!" His father shouted outside.

Nahilamos niya ang mukha gamit ang palad.

ke aga aga eh.

He stood up and opened it. A powerful punch to the jaw greeted him.

Napahiga siya sa sahig, mabilis din siyang tumayo while holding his jaw. He glared at his father who was still blushing with anger.

"What is your problem?!" Sigaw niya.

"Damn you! Ako dapat ang magtanong!"his father shout back but seemed still holding back his anger.

"What's the matter with you?! you moron! Bakit ka nagwala sa bar ng kaibigan ko?! Do you know how much shame you gave me ?!" Tungayaw ng kanyang ama.

He just  laughed as if it was nothing  and turned his back on his father.

"Bayaran mo na lang," Sabi pa niya and once again he lay down on the bed which made his father even angrier, he rushed at him and grabbed him by the shoulder and punched him again.

"You haven't done anything right since you came!" He said and was ready to punch him again when his mother came.

"Are you going to kill our son?!" He said and pulled his father away from him. Kahit patayin pa siya ng ama di siya lalaban. May respeto pa naman siya dito kahit papano.

His mother hugged him.

"Sana, sana hindi na lang kita naging anak," sabi ng kanyang ama, even though he did not admit, it really crushed his heart.

He stood up and faced him. Hindi lang panga masakit sakanya.

" I still want you to be my father. Pero yung ama na makikita na iba ako at iba si lucas." his voice was full of resentment then he walked out of the room leaving his speechless parents.

He went to their garage and took the car. Pupunta nalang siya sa kanyang condo kung saan wala ang kanyang dominanteng ama.

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

**********

Rowy

Rowy overheard the argument between them because they were shouting in dylan's room.

The glass door on dylan's terrace is not closed either. Why does her chest seem to tighten with what she heard from them.

A father who wants to convince the child to be better but the way of confronting is wrong. And a child who just wants to be appreciated by a father but is also using the wrong way to be noticed.

Sana maging okay na sila. Sana..

She is thankful that his father is a calm man. Everytime she makes a mistake he will talk calmly at sasabihin saan siya mali.

She picked up her cellphone and called tasia,

"Nasa school kana?" Bungad niya dito.

"Driving on the way. Why?" Sabi nito,

"Ahh wala, maliligo na ako then kitakits na lang. Take care!" Sabay pinatay na niya ang tawag. Dali dali na siyang naghanda para makapasok na.

Medyo busy sa school ngayon dahil graduating sila, ilang buwan na lang at magtatapos na sila. Marami siyang pangarap at gustong gawin in the future, kasama doon ang maging asawa ni dylan, tila kinilig pa siya dahil sa naisip.

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

-

SILVER COLLEGE

"Girl, si dylan ba 'yon?" Napatingin agad siya sa itinuro ng kaibigan sakanya. Nasa ilalim sila nun ng punong narra na nasa malawak na hardin ng school campus. Doon sila madalas tumambay kapag recess o mga vacant classes nila.

Si dylan nga ang nakita niya na nakaupo sa may bench na di naman kalayuan sakanila. Mukhang malalim ang iniisip nito, oo college pa lang din si dylan dahil nga pabalik pabalik ito dahil sa pagbubulakbol at pagrerebelde.

"Oh saan ka pupunta?" Biglang tanong ni tasia sakanya nung tumayo siya. Tinignan niya ang kaibigan.

"Diyan ka lang tasia, lalapitan ko siya. Gusto ko lang malaman kung okay lang ba siya." Matapang niyang sabi sa kaibigan na napataas ng kilay at humalukipkip.

"Lakas loob natin ha? Sige go!" Anito na itinulak pa siya ng pagkalakas-lakas, tinignan niya ng masama ang kaibigan dahil sa ginawa nito. Nag peace sign pa ito sakanya at ngumisi.

Naglakad na siya palapit kay dylan, pero tila may kung anong malalagkit siyang naaapakan kahit wala naman dahil sa kaba. Huminga siya ng malalim at nilakasa  ang loob, siguro nga pagkakataon na ang pag-alis ni alexa para mas mapalapit sila sa isa't isa ni dylan.

"D-dylan.." Kabang-kaba na tawag niya sa binata na nakatalikod sakanya. Parang slow-mo na humarap ito sakanya na lalong nagpatigil sa pag-ikot ng mundo niya. Pokingina giliw bakit ba ang lakas ng tama niya sa monggoloid na ito.

"Ano?" Masungit na tanong nito sakanya. Kinagat niya ang pang-ibabang labi dahil nakalimutan niya ang kanyang sasabihin.

"A-ano ahh, ah- gusto lang kitang kamustahin." Pautal-utal niyang sabi na tila nagpainis sa kaharap. Tumayo ito at hinarap siya, sadyang napakatangkad nito.

"Listen to me, ngayong wala na si alexa wala ng rason para maglalapit ka sa akin o ano pa man. In the first place kaya kita pinagtitiisan noon dahil lang sa bestfriend ko, since she was no longer here pinuputol ko na ang lahat ng ugnayan kung meron man tayo. Stay away from me rowy. I don't need you." Tila mga patalim ang mga sinabing iyon sakanya ni dylan. Halos gusto niyang maiyak sa harapan nito pero pinigilan niya.

Hindi siya makauma sa mga pinagsasabi nito hangang makatalikod ito, ngunit di pa ito nakaka hakbang palayo at nagsalita na siya.

"Why do you hate me?" She's in pain.

Sumagot ito pero hindi na humarap sakanya.

"I don't hate you, I just don't like you. At huwag na tayong maglokohan pa, you like me. Masasaktan ka lang sa akin so stay away." Mahina ngunit tila isinisigaw iyon sa kanyang tenga, malungkot na lang niyang pinagmasdan ang papalayong bulto ng binatang matagal na niyang minamahal.

Hangang tanaw na lang talaga...

"Rowy.." kahit hindi siya lumingon, alam niyang si tasia iyon. Ayaw niyang humarap dito dahil ayaw niyang makita sa mukha ng kaibigan ang awa para sakanya.

"Okay lang ako tasia." Sabi na lang niya para putulin kung ano man ang binabalak na sabihin nito sakanya.

Okay lang siya? Nakakatawa. Paano niya nasasabi iyon gayong halos gusto niyang mag iiyak sa natatamong disgusto sa lalaking gusto niya? Paano niya nakakaya ang araw araw na bumabalandra sa harapan niya ang katotohanang kailan man ay hindi siya nito magugustuhan?

Kaugnay na kabanata

Pinakabagong kabanata

DMCA.com Protection Status