Captain... Who?

Depths: 5

  "Sorry sir, pero hindi po yata tama ang nilagay n'yo" nakakunot noo kong sabi dito na nagpatawa lang sa kanya.

  "You sure di mo na ako matandaan?" nakangising sabi n'ya.

  Umiling na lamang ako at sinipat muli ang baso.

  "Name n'yo po sir?" muli kong tanong sa kanya habang iniiwasang mairita sa inaasta n'ya.

  "Hmm, 'K' na lang" ngumiti s'ya saka ibinigay sa akin ang bayad sa mga order.

  Ngayon ko lang napansin, may pagkapamilyar nga s'ya sa akin pero ang nakapagpamangha sa akin ay ang kulay asul n'yang mata. May halong berde ang mga iyon pero mas matingkad ang asul, parang kulay ng tubig.

  "Thank you sir, mag-intay na lang po kayo habang inihahanda ang espresso at frappuccino ninyo" ngumiti ako saka ibinigay sa kanya ang sukli at resibo.

  Natapos ang nakakapagod na araw na iyon. Pagka-out ko ay s'yang pagdating ni Alen sa cafe. Naka-white na v-neck t-shirt s'ya at faded jeans, medyo magulo din ang buhok. Nakangiti s'ya nang makitang isinasarado ko na ang cafe.

  "Kamusta ang araw natin?" salubong n'ya sa akin habang inaabot ang mga gamit ko.

  "Ayos naman, katulad ng dati nakakapagod" nakangiti kong sagot sa kanya.

  "Sigurado ka na ba sa pagiging doktor? Hindi kaya'y hindi mo kayanin ang kursong iyon? Bakit kaya hidi ka na lang may accountant?" nag-aalanganing tanong sa akin nito.

  Ngayon na napag-isipan ko mahal nga ang pag doktor kahit na pampublikong kolehiyo ang papasukan ko. Kung kukuha ako ng accounting ngayon ay puwede dahil apat na taon lang ang pag-aaral.

  "Pag-iisipan ko, umuwi na tayo?"

  "Sige"

  Tulad ng sabi ni Alen, bumagabag sa loob ko sa gabing iyon ang pagiging doktor. Mas madali ang magiging gastusin ko pag accounting dahil wala akong iintindihing gamit. Mas mapapabilis din ang pagkakuha ko ng diploma kumpara sa higit sampung taon sa medikal.

  Kinabukasan ay sinunod ko ang sabi ni Alen, pepuwede pa naman akong mag-doktor pagkatapos ko ng accounting. Madami pa akong panahon sa pagdoktor kaya makakaya ko pa iyon, sa ngayon mag-iipon muna ako.

  Hindi din naman naging madali ang pagshift ko ng course. Madami akong inayos na papeles at buti na lang daw di pa simula nang klase kundi ay mahuhuli na ako. Ilang araw daw ang tatapusin pero makakapag-shift naman ako.

  Pagkatapos nang lahat ng iyon ay nagpunta na ako sa cafe. Naging mas maaga naman sa akin si Leil. Nagpupunas s'ya nang abutan ko. Natapos n'ya na din ang paghahanda ng mga gagamitin sa mga inumin at makakain.

  "Good morning" ani sa akin ni Leil pagkatapos sa mga mesa.

  "Morning" sagot ko habang isinusuot ang apron.

  "Ang bilis mo maka-adopt sa buhay syodad ah, walang mag-aakala na sa isang barrio ng probinsya ka nagmula" bungisngis na sabi nito sakin habang kinukurot ang tagiliran ko.

  "H-Hindi naman sa ganon" naiilang ko sabi sa kanya habang pinipigilan ang kamay.

  "Isa pa ang kutis mo! Hindi halatang kutis ng tiga-pagluto! Makinis at may pagkamorena pa! Kutis ng isang modelo kung ituring!" gigil nitong sabi sakin habang pinipilit ang pagpisil sa tagiliran ko.

  "Nagbago lang ang kulay ko dito!" napataas ang boses ko dahil sa pangungulit n'ya. Kita ko naman ang ngisi n'yang mapang-asar.

  "Okay, okay" natatawa n'yang sabi bago itinaas ang dalawang kamay at tumalikod na sa akin.

  Naging mabilis naman ang oras at ngayon ay alas dies y media, saktong break ni Leil at ako naman ang papalit sa kanya. Abala ako sa pag-aayos ng mga cake sa istante nang pumasok uli ang lalaking may asul na mata. Agad itong pumunta sa tapat ng cashier.

  "Good morning sir" ngiti kong bati dito, timid lang s'yang ngumiti sa akin saka humarap sa menu.

  "The usual espresso and a carrot cake please" saka ito nag-abot ng isang 500 bill.

  "Name po?" 

  "Cap. Keil"

  "'Cap. Keil'?"

  "Yes?"

  "Ohh..."

  "Why?"

  "Wala po, pakihintay na lang po ng order ninyo" sagot ko sa kanya saka ibinigay ang resibo.

  'Saan ko nga ba uli narinig ang "Cap. Keil?'

  Ah! Sa barrio! I remember now, doon ko s'ya nakilala dahil isa s'ya sa inimbitahan ni Kapitan. Sinulyapan ko uli ang gawi ng kapitan ng barko, seryoso ang tingin n'ya habang pinagmamasdan ang buong cafe. Bago n'ya pa ko mahalatang nakatingin sa kanya agaran ko nang ginawa ang kape at naghati ng slice ng carrot cake.

  "Cap. Keil?! Your orders sir" tawag ko dito pagkatapos ilagay ang tray sa counter.

  "Thank you" he smiled while getting the orders. He then got back to his table and started eating.

  Agad namang natapos ako buong araw ng walang aberya. Hindi din naman naging mahirap ang trabaho at ang mga tao sa cafe. Captain Kiel left after he finishes his orders. Halos lahat naman ng costumers ganon kaya di na din nakakapanibago. Pumasok din naman agad si Leil nang mag 12 PM, mukhang ayos na din ang pakiramdam n'ya. 

  "Ayos na ang pakiramdam mo?" agad 'yan ang itinanong ko sa kanya dahil may pagkaputla pa ang kulay n'ya habang isinusuot ang apron. Tanging pagtango na lamang ang naibigay n'ya sa aking sagot.

  "Naku Leil, kung hindi mo kaya ay hindi mo na lang sana pinilit na pumasok. Baka naman mapasama ka pa lalo niyan!"

  "K-Kaya ko pa naman Stella, naulanan... lang ako kaya ganito pero sinat lang naman" nasasamid pa s'ya habang nagsasalita at halatang hirap din. Napailing na lang din ako sa tigas ng ulong mayroon s'ya. 

  Baka hirap din sa buhay si Leil kaya hindi ko s'ya mapagsasalitaan dahil ganoon din ako at walang sustentong natatanggap. Hindi ko na lang pinansin ang paubo-ubo n'ya. Pagsapit naman ng 6 PM ay nag-out na din ako, saktong nasa labas na din si Alen para sunduin ako. 

  Nagpaalam naman na ako kay Leil na mauuna at agad n'ya ding pinagsang-ayunan. Mukhang di din naman mahihirapan si Leil dahil sa kokonti na din ang mga taong nagpupunta sa cafe ng ganitong araw.

  "Kamusta ang araw mo?" iyan agad ang pangbungad sa akin ni Alen. Mukhang pagod din s'ya dahil sa konting pawis na nasa leeg at mukha n'ya. Agad ko naman itong pinunasan saka s'ya nginitian.

  "Ayos naman at ngayon naisip 'kong mas mabuti ngang Accountant na lang ang kunin ko para din hindi ganoong kamahal ang maging gastos ko" ngiting sabi ko sa kanya.