PROLOGUE

All her life, ang gusto niya lang ay mahalin siya ng ibang tao. She grew up with fucked up family and she's hoping that someday, someone's gonna make her feel loved and treasured unlike what she had experienced during her childhood days.

Naging masalimuot ang buhay niya simula noong iwanan sila ng kanyang ama. Akala niya sa telesersye lang nagyayari ang mga gano'n but she's wrong. She had a perfect family— at least that was how she sees it but it wasn't perfect actually. The things she thought to be true are different from reality. All was just a facade to hide the flaws of her so-called family.

Simula noon ay wala nang ginawa ang mama niya kung hindi ang lunurin ang sarili sa kakatrabaho.

Hindi sila mayaman—walang magarang kumpanya o kahit ano. Sakto lang ang kinikita ng ina niya para sa kanilang dalawa kaya todo kayod ito sa pagtitinda ng ga kakainin at iba pang uri ng panghimagas sa pwesto nila sa palengke.

Kung hindi nga naman kasi ito magtatrabaho ay pareho silang magugutom. Masyado pa siyang bata noon para maintindihan ang salitang kahirapan. Ngunit habang lumalaki siya ay namumulat siya sa katotohanan na kung hindi ka magsusumikap ay hindi ka makakaahon sa hirap.

Oo nga’t hindi sila mayaman. Wala rin silang mansyon. Mahirap ang buhay at maraming gastusin. Pero kahit gano'n ay sinikap siyang igapang sa pag-aaral ng mama niya sa pribadong paaralan simula elementary. Ramdam niyang mahal siya nito kahit hindi pa nito sabihin iyon sa kanya ng harapan. 

Ngunit sa tuwing titingin ito sa kanya ay lungkot ang nababanaag niya mga mata nito. Maski siya ay nalulungkot pag tumitingin sa salamin. Maganda siya, oo. Sobrang ganda. Ngunit hindi niya magawang matuwa sa hitsura niya dahil pinapaalala no'n ang isang taong hindi na kailan pa muling babalik sa kanila. Ang kanyang papa na sobrang kamukha niya.

Upang makabawi sa kanyang ina sa lahat ng mga sakit na dinanas nito ay lahat ay ginawa, ginagawa, at gagawin niya para lang maging proud ito sa kanya.

She finished elementary and high school with honors and now she's a candidate for cum laude on her batch. Tatlong taon niyang iningatan iyon. Isang year na lang ang kailangan niyang tapusin. Huwag lang siyang ma-jinx ay magtatapos siyang may latin honor.

Pero ang buhay niyang mapait na natatakpan lang ng mga tagumpay na tinatamasa niya dahil sa pagsisikap niya ay mas ipapait pa pala. Saglit lang siyang nakatikim ng tamis ngunit sa isang iglap ay gumuho ang lahat. Her world broke into many pieces and so her heart. Wala nang natira sa kanya.

At iyon ay dahil sa pagdating ng isang bagyong nagngangalang Franco Velasco.

Kayanin niya pa kaya ang bumangon at magsimulang muli?