Chapter Two

          “PHOEBE,,, Phoebe!” napakunot siya nang noo nang makarinig ng pagtawag sa pangalan niya.

Sa naaalala niya ay wala naman siyang kasama sa bahay kaya bakit may tumatawag sa pangalan niya? Lalo namang walang multo dito kaya parang napakaimposible nang mga naririnig niya.

          Dahan-dahan niyang ibinukas ang mga mata at sumalubong sa kanya ang pamilyar na ceiling. Hindi uso sa kanya ang aircon lalo pa at may mabining hangin namang pummapasok sa capiz.

          Luma na ang bahay na `yon pero nasa maayos pa ring kondisyon iyon nga lang siguro hidni pa rin maiwasan na may kung sinong pumapasok na lang `don ng walang paalam and she’s not pertaining to a thief rather to a pesky friend.

          “Ah, there you are! Are you awake sleepy head?”

          She groaned with protest bago niya ibinaon ang mukha sa may unan.

          “Phi come on! Mataas na ang araw oh! Siguradong malilipasan ka na naman ng gutom.” Sabi ng malamyos na boses.

          Inabot niya ang cellphone niya sa may bedside at nakita niyang alas-dyes pa lang ng umaga. Alas sais lang siya nakatulog ulit wala pang limang oras ang tulog niya!

          Ipipikit na lang sana niya ulit ang mga mata at hindi na lang niya papansinin ang isang ‘bwisita’ niya pero sinundot-sundot siya nito sa braso.

          “`Uy gising gutom na din ako hindi pa ko nagaalmusal.”

          Nang manahimik ito siya naman ang hindi maiwasang makonsensya kaya bumangon na siya sa kama niya.

          Agad namang sumilay ang ngiti sa mukha ni Magi nang makita ang ginawa niya tinitigan lang niya ito habang inaantay niyang bumalik siya sa wisyo.

          Magi Valejo is a local kindergarden teacher na kakalipat lang sa katapat niyang bahay nitong nakaraang dalawang buwan. For an introvert like her hindi niya talaga maintindihan kung papaano nito nakapasok sa buhay niya ng ganon ganon lang and everntually declared herself as her ‘caretaker’ dahil madalas na nakakaligtaan niya ang sarili tuwing nagpipinta.

She was a freelance painter and so far ay medyo kilala na ang pangalan niya hindi nga lang siya mahilig maggpakita sa mga taong bumibili ng mga gawa niya.

Magi was like a freaking ray of bouncing sunshine literally parang lahat ng lugar na pupuntahan nito ay literal na nagliliwanag dahil na rin sa positive aura na laging binibigay nito. Her eyes was smiling along with her cupid bow lips iyon ang unang-una niyang napansin sa pagkakilala nilang dalawa.

Noong una hindi niya nagustuhan ang pagiging mother hen nito but then eventually nasanay na siya sa presensiya nito. Isa ring sigurong factor na kahit na nagdadaiti ang kamay nito sa kanya ay wala siyang nakikitang kahit na anong pangitain.

Kaya naman kahit hindi niya aminin she really felt relieve with how she became part of her life.

“Halika na,” Hinawakan nito ang kamay niya saka hinila at pilit na pinatayo. “Go wash up, I’ll arrange the table para makakain na tayo.”

“Wala ka bang klase?”

“Tapos na, kinder lang ang tinuturuan ko hindi grade school na buong araw `no,” nakangiting sabi nito.

Sa huli ay wala rin siyag nagawa kung hindi ang magpahinod sa gusto nito.

Naghugas siya ng mukha at saka tumingin sa salamin, sa pagkakataon na `yon ay hindi niya maiwasang mapangiwi nang makita ang itsura niya. She is have a pale skin dahil hindi talaga siya mahilig na maglalabas sa arawan unless necessary.

Sa gabi din siya madalas na nagpipinta dahil na rin sa mga nangyayari sa mga panaginip niya nitong mga nakaraan buwan. Kaya halata ang malaking eyebags sa mata niya.

Mabuti nga ngayon at kahit na papano ay nagkakalaman na siya courtesy of Magi pero dati literal na kulang na lang ata ang isang pirma ng bulate niya sa tiyan at magmumukha na siyang buto’t balat.

Kaya kung dait ay masyadong humpak ang pisngi niya ngayon ay kahit papaano ay may konting laman na ang pisngi niya.

Naalala niya ang ngiti ni Magi kanina at wala sa ngumiti siya para lang mapasimangot kahit siya natakot din sa ngiti niya.

She wasn’t the cute girl type or elegant or cheerful pero ano nga bang pakialam niya? She was different okay? Unique in her own word pero wala na siyang iba pang kailangang patuunayan sa sarili niya.

Masaya na siya sa kung anong meron siya, having a normal life rather than people looking at her like a freak.

Nang mapunasan ang basa niyang mukha ay bumaba na siya ng komedor.

Para lang matulos sa kinatatayuan niya, kinusot niya ang mga mata baka kasi masyadong lutang pa siya sa mga nangyari kagabi kaya kung ano-ano na lang ang nakikita niya.

The utensils are flying in the air maging ang mga plato at baso mariin niyang ipinikit ang mga mata baka kasi kung ano-ano lang ang nakikita niya may kung ano siyang narinig na tunog

at pagdilat niya ay nakita niyang nakahain na ang pagkain sa lamesa.

“Oh, andyan ka na pala? Kain na tayo?” napapitlag siya nang marinig ang boses ni Magi saka lumapit sa kanya.

Hindi niya maikilos ang mga paa para kasing hindi totoo ang nakita niya ano `yon? Magic? Pero sa nakikita niyang reaksyo ni Magi parang pinaglalaruan lang siya imahinasyon.

Alam naman niyang as an painter ay wild na ang imagination niya pero hindi niya akalain na nagha-hallucinate na rin siya sa umaga.

“What did just happened?”

“Hmm?” nagtatakang tanong nito sa kanya saka binigyan siya ng ngiti. “Inaantok ka pa ba?”

“Nakita kong lumipad ang mga kubyertos.”

“Inaantok ka pa ba?” hindi niya maintindihan kung bakit pero parang gumuhit ang isang mysteryosong ngiti sa mga labi ni Magi.

          It was a flitting emotion on her face pero hindi rin niya maiwasang magtaka pinaglalaruan lang ba talaga siya ng mga mata or that really happened?

          Hindi na rin siguro dapat siya magpuyat sa gabi nagiging sabaw na nga siya madalas para naman siyang masisiraan ng bait ngayon.

          Napaiiling na lang siya saka nag pasya na lang siya na dumulog sa hapagkainan. Mabuti nga siguro at wag na lang niya `yon pagtuunan ng pansin baka nga guni-guni na lang niya ang mga nangyari na `yon.

          Besides kahit sa pandinig niya napaka absurb ng mga sinabi niya. Bata pa lang she’s been dealing on her own gift ngayon naman nakakakita siya ng kung anoano? Baka konti na lang at baka dumiretso na siya sa mental hospital kapag nagkataon.

          Siguro mas mabuti na lang na kumain na siya at least makikinabang pa mga alaga niya sa tiyan kaysa makulta pa ang utak niya kakaisip ng kung ano-ano.

          Inumpisahan na niyang kainin ang almusal niya ngayon umaga.

Nadia Lucia 

Comment|Vote