CHAPTER 12

⚫MELODIA'S POV⚫

Nakatingala lamang ako sa kalangitan, sa bawat salitang lumalabas sa bibig ko ay tila may pumipigil dito. Ang pagtakip ng ulap sa buwan ang naging dahilan para bumalik ako sa sarili. Nakatingin lamang ako sa madla, kyng paanong para silang nahipnotismo sa aking ginawa. Napakaraming may pusong puno ng kasakiman. Ilang segundo rin siguro ang tinagal nang pagtitig ko sa paigid nang may narinig akong sumigaw na babae.

Sampung segundo ay mawawala na ang amoy ng mga puso nila at babalik na uli sa dati ang oras na parang panandaliang huminto. Unang nahagip ng aking mata si Maron. Binitiwan ko ang mic saka tumakbo pababa. Dinaanan lamang ng mga mata ko si Indigo na nakangiti sa kawalan.

'Pasensiya ka