Chapter One: When Will You Love Me?

              “WHEN will you love me?” I asked her nang tuluyan na siyang makapasok sa loob ng bahay.

              Tumingin lamang siya sa akin at nginitian ako nang may halong paglalambing. Napairap ako sa kawalan nang makita ko ang damit niyang wala na sa ayos at para bang nanggaling siya sa isang malakas na bagyo, napakagulo ng itsura niya.

              Unti-unti siyang lumapit sa akin at nang marating niya na ang puwesto ko'y niyakap niya ako nang mahigpit pagkatapos ay dinampian niya ako ng halik sa pisngi.

              Kapag alam niyang nagdududa na naman ako'y ganito palagi ang kaniyang ginagawa. Alam ko na may iba sa kaniya, alam kong may iba siya, pero bakit tila nagiging bulag ako sa katotohanan? Bakit tila hindi ko na maaninag ang totoo sa kasinungalingan? Dahil ba ito sa labis na pagmamahal?

              “Saan ka naggaling? Bakit ngayon ka lang?” seryosong tanong ko sa kaniya. 

              Matagal siyang nanahimik at alam kong nag-iisip pa siya ng kasinungalingang isasagot sa akin.

              “Diyan lang. Wala naman akong ibang pupuntahan.” Lumihis ang kaniyang mga mata at alam ko na ang ibig sabihin n'on, isang kasinungalingan na naman.

              Lumakad siya palayo sa akin at unti-unting tinanggal ang damit na suot niya. Alam kong nag-uumpisa na naman siyang akitin ako dahil alam niyang hindi ko palalampasin ang oras na ito.

              “Nauuhaw ako,” aniya habang patuloy pa rin ang pagtanggal sa suot niyang blouse. 

              Nang matapos niya nang tanggalin ang butones ay tumambad sa akin ang suot-suot niyang bra. Gano'n pa rin ang itsura ng kaniyang dibdib, walang katulad at talaga nga namang labis na nakaaakit.

              Umiwas ako ng tingin, sinusubukang ituon ang aking mga mata sa ibang direksyon.

              Naramdaman kong umiinit na ang paligid. Pilit kong tinitiis ang apoy na unti-unti nang bumabalot sa buo kong katawan, dahil gusto kong ipakita sa kaniya na galit ako sa hindi niya pag-uwi nang maaga at sa hindi niya pagsagot sa aking tanong na kung kailan niya ba ako matututunang mahalin.

              “Umiinit na, ano?” Lumapit siya sa akin nang dahan-dahan ngunit nakaaakit.

              Nakita ko ang hubo't hubad niyang katawan at masasabi ko na napakaganda ng kurba ng baywang niya, walang katulad. Wala na akong iba pang nanaisin na makita bukod sa senaryong 'to.

              Hinawakan niya ang aking pisngi at dahan-dahang itinapat sa kaniyang mukha. Napagmasdan ko na naman ang mala-anghel niyang itsura.

              “I love you, okay?”

              Nang sabihin niya iyon ay halos lumundag ang puso ko, hindi ito mapakali sa kaniyang puwesto at para bang gusto niyang tumalon sa kung saan pero, bakit gano'n? Bakit parang kasinungalingan lamang ang lahat ng lumalabas sa bibig niya? 

              Hindi ko alam kung sa pag-iisip ko ang may mali o sa kaniya talaga. Alam ko sa sarili ko na hindi niya ako mahal at kahit kailan ay hindi niya ako magagawang mahalin ngunit hindi ko siya kayang bitiwan, hindi ko siya kayang pakawalan. 

              Nakakadena ang puso ko sa kaniya at kahit na paulit-ulit kong hanapin ang susi nito'y hindi ko magagawa, paulit-ulit lamang akong mabibigo kapag sinubukan ko. Siya ang may hawak sa kadena ng puso ko at siya rin ang may hawak ng susi nito, kaya malabong makawala ako sa kaniya.

              Umupo siya sa aking mga hita at sinimulan niyang halikan ang aking noo pababa sa aking ilong hanggang sa marating na nito ang aking labi. 

              “Mageline, stop,” pagpapahinto ko sa kaniya ngunit para bang wala siyang narinig at ipinagpatuloy lamang niya ang paghalik sa akin.

              “T-Tama na,” nauutal kong sabi nang hawakan niya ang maselang parte ng aking katawan. Hinaplos-haplos niya iyon hanggang sa maramdaman ko nang mas lalo ang pag-init ng paligid. 

              Hindi ko na siya magawang pigilan pa kaya pinagbigyan ko siya. Hinalikan ko siya pabalik, tuluyan na akong nakipag-espadahan sa kaniyang labi. Nang mapansin kong hindi ito ang tamang lugar upang gawin ang bagay na iyon ay agad ko siyang binuhat papunta sa aking kuwarto, ipinahiga ko siya ro'n.

              Tuloy-tuloy pa rin ang pagpapalitan namin ng laway sa isa't isa hanggang sa ibuka niya na ang kaniyang dalawang hita hudyat na oras na upang magkaisa kaming dalawa. Ipinasok ko ang aking pagkalalaki sa pagkababae niya at hindi ko maitatanggi, kakaibang klase ng sarap talaga ang dulot nito.

              Wala akong sawa sa paggalaw sa kaniya dahil kakaibang pakiramdam ang bumabalot sa buo kong katawan dala ng ganitong gawain. Nakapagbibigay ito ng kakaibang sarap na hindi mo mararanasan sa ibang bagay.

              Wala akong ibang naririnig kundi ang halinghing naming dalawa. Napapangiti ako dahil alam kong iisa na naman kami. Sa ganitong sitwasyon lamang kami nagkakaisa kaya hindi ko ito pinalalampas, dahil alam ko na kahit na anong oras, maaari niya akong iwanan — maaari niya akong lisanin.

              “Z-Zach...” Napahinto kaming dalawa nang marating na namin ang sukdulan, tuluyan na kaming nalunod sa likido ng isa't isa. 

              Hinalikan ko siyang muli at sabay bumulong, “Mahal na mahal kita.”

              Ngunit wala akong natanggap na kahit anong sagot at nagulat na lamang ako nang mag-iba ang ekspresiyon sa kaniyang mukha. Agad-agad siyang tumayo at hinanap ang orasan.

              “Omg! Anong oras na! Kailangan ko nang umalis.” 

              Nagbihis siya nang mabilisan at nang akmang pipigilan ko siya'y agad niya akong tinitigan nang masama na para bang may nagawa ako sa kaniya.

              “Hindi ba puwedeng mag-stay ka?” tanong ko sa kaniya na hindi niya yata ako narinig dahil dire-diretso lamang siyang lumabas sa kuwarto na ito na para bang nag-iwan lang ng isang basura. 

              Napangiti na lamang ako sa kawalan dahil wala rin naman akong magagawa. Hindi ko magawang umangal, hindi rin ako puwedeng masaktan dahil pinili ko ito. Ako ang may kasalanan kung bakit nangyayari ang lahat ng ito at si Mageline, wala siyang kasalanan dahil pinilit ko lamang siya na makipag-relasyon sa akin.

              Ganito kami palagi. Sex lang ang nagpapasarap sa relasyon namin. Tatlong beses sa isang araw, sanay na siya. Siya ang nakauna sa akin at siya ang nagturo ng mga kakaibang bagay na ito. Hindi ko nga alam kung paanong nagkagusto ako sa isang babaeng katulad niya. Maraming sabi-sabi tungkol sa kaniya pero hindi ko 'yon pinakinggan. Mahal ko siya, 'yon lang ang alam ko. 

              Gagawin ko ang lahat para sa kaniya kahit na ang ibig sabihin niyon ay ang unti-unti kong pagkasira. Wala akong pakialam kung ano pa siya at kung ano pa ang mali sa kaniya. Wala akong pakialam dahil ang tanging laman lamang ng aking isip at puso ay si Mageline.

              Alam kong hindi niya ako mahal kaya gagawin ko ang lahat upang maramdaman niya rin ang nararamdaman ko at sa puntong pumasok na sa isipan niya ang bagay na iyon, hindi ko na siya pakakawalan pa.

              Pero, minsan ay hindi ko maiwasang masaktan. Alam kong kaya siya nagmamadali ay pupunta na naman siya sa lalaki niya, ngunit hindi ko man lang magawang ibuka ang aking bibig at magalit sa kaniya. Sobrang mahal na mahal ko siya at ang pagmamahal na ito, alam kong ito ang papatay sa akin.

              Napatingin ako sa kisame, kahit na anong gawin ko'y hindi ko mabura-bura sa aking isipan ang imahe ni Mageline. Kahit saan ako tumingin ay siya lamang ang nakikita ng aking mga mata.

              Mayamaya'y naramdaman ko na ang pagod at unti-unti na akong napapikit hanggang sa wala na akong masilayan pa.