Chapter Four: I Made a Plan

              NAKAHIGA lang ako buong maghapon. Tinatawagan ako ni Bliz pero hindi ko sinasagot ang mga tawag niya, nakailang missed calls na siya pero kahit isa ro'n ay hindi ko nagawang sagutin. Alam ko naman ang sasabihin at itatanong niya sa akin. 

              Hindi ako makapaniwalang tinanggihan ako ni Mageline. Ibibigay ko naman ang lahat sa kaniya basta pakasalan niya lang ako, kahit lokohin niya pa ako, okay lang sa akin basta nasa tabi ko siya. 

              Kinuha ko ang cellphone ko at sinubukan kong tawagan si Mageline pero walang sumasagot. Inulit ko 'yon nang ilang beses at natuwa ako dahil may sumagot na. 

              “Mageline, let's talk. Please,” bungad ko sa kaniya. May narinig akong bumuntong hininga. 

              “Wala si Mageline dito. Iniwan niya itong cellphone niya at may nakita akong tumatawag so sinagot ko. Si Zayra 'to.” Papatayin ko na sana ang tawag nang may naisip akong bigla. 

              “Puwede ka ba makipagkita sa akin?” I asked her. Gusto ko siyang makausap dahil may biglang pumasok na plano sa utak ko.

              “For what?” tanong niya sa akin.

              “It would be my pleasure if you would join me for dinner tonight.” Ngumiti ako nang malawak. Sana lang ay pumayag siya.

              “Sure. What time?” Nag-isip muna ako bago ko siya sagutin. 

              “6:00 PM. Punta ka na lang dito,” I said to her bago ko ibaba ang tawag. 

              Ang plano ko ay gamitin siya tutal kaibigan niya naman si Mageline, magpapatulong ako sa kaniya para bumalik si Mageline sa akin. Hindi ako papayag na mapunta siya sa lalaking 'yon. Hindi ko nga kilala kung sino ba 'yon. Ayaw kong may mangyaring masama sa kaniya dahil mahal na mahal ko siya.

              5:30 PM na at naghahanda na ako para sa pagdating ni Zayra rito sa bahay. Nagluto ako ng mga pagkain at inihain na ang lahat ng 'yon sa lamesa. Sisiguraduhin kong mapapapayag ko siya. 

              Mayamaya ay tumawag sa akin si Bliz. Wala akong balak sagutin pero mukhang importante kaya sinagot ko na ito. 

              Bliz asked me, “How are you feeling today?” Natawa ako bigla, 'yan ang bungad niya samantalang alam niya naman na hindi ako maayos.

              “I am mad at her. But I'm fine, don't worry about me. I'm always fine,” I answered to him. Huminga siya nang malalim bago magsalita ulit. 

              “Marami pa naman diyan. Mas okay kaysa kay Mageline.” Narindi naman ako dahil sa sinabi niya kaya nahampas ko bigla 'yong lamesa.

              “What are you trying to say? Bye. Ayaw ko nang makinig pa,” sambit ko bago ko ibinaba ang tawag. 

              Narinig ko na may nag-do-doorbell kaya pinabuksan ko sa katulong 'yong pinto, alam kong siya na 'yon. Nakaupo ako sa upuan at hinintay ko lang si Zayra na dumating. 

              “Hey,” Zayra said. Nandito na siya, lumapit ako sa kaniya at inoffer ko sa kaniya ang isang upuan. She's wearing a black dress, bagay sa kaniya dahil sa maputi niyang balat mas lalo pang tumitingkad ang kulay niya kapag nakaitim siya. 

              “Lagi kang naka-black,” Natatawang sambit ko. Tumitig na naman siya sa mga mata ko at naaaninag ko ang kulay asul na mata niya. May lahi siguro siya. 

              “None of your business. I know na nagtataka ka kung bakit lagi akong nakaitim at kung bakit kulay asul ang mata ko. Nababasa ko ang iniisip mo.” Nagulat naman ako dahil sa sinabi niya kaya umiwas ako ng tingin. 

              “Bakit naman kita iisipin?” pangangatuwiran ko dahil nabalot ako bigla ng hiya. Ngumiti siya at tinitigan muli ako sa mata. Nakatutunaw nga naman talaga ang mga tinginan niya kaya pilit akong umiiwas. 

              “So, anong pag-uusapan natin?” tanong niya.

              “I want her back and I want you to help me dahil kaibigan mo siya. Alam mo kung ano ang mga gusto at ang ayaw niya. So, I need you,” I said. Kumunot ang noo niya dahil sa sinabi ko pero kailangan ko siyang mapapayag. Kahit magalit siya ay titiisin ko, kahit bulyawan niya pa ako. Kailangan ko siyang mapa-oo.

              “Tinanggihan ka na nga niya, e. Hindi pa ba sapat 'yon?” Uminit ang ulo ko dahil sa sinabi niya kaya hinampas ko ang lamesa at tumayo ako. 

              “I will pay you.” Tiningnan niya ako at pinag-iisipan niya ang offer ko. 

              “I don't need your money,” she answered. Nabigla ako sa sinabi niya. Alam kong gusto niya akong magmakaawa sa kaniya. 'Yon naman ang gusto ng iba, magmakaawa ka lang papayag na sila.

              “Please, help me.” Pinaamo ko ang mukha ko at tinitigan ko siya sa mga mata. 

              “Okay. Magkita tayo bukas at akin na 'yang phone mo.” Napangiti ako nang mapapayag ko siya. I gave my phone and she saved her own number.

              “Alis na ako.” Akmang aalis na siya nang hawakan ko ang kamay niya. 

              “Hatid na kita.” Ngumiti lang siya at hindi niya na ako pinasunod pa. 

              Masaya ako dahil napapayag ko siya. Sisiguraduhin ko na mapupunta sa akin si Mageline. I really love her. Gagawin ko lahat kahit magmukha pa akong desperado. 

              Mayamaya ay mag nag-text sa akin. Binuksan ko 'yon at nakita kong si Zayra ang nag-text sa akin. 

              “Wala bang thank you?” Natawa naman ako bigla sa message niya. 

              I replied, “Thank you.” Pinalinis ko na sa mga katulong ang kalat at umakyat na ako sa kuwarto ko. 

              Naghalungkat ako ng mga gamit hanggang sa nakita ko ang box na may laman na mga litrato namin ni Mageline na magkasama. 

              Kinuha ko 'yong picture kung saan nasa America kami. Ang saya niya sa picture na 'to pero hindi ko talaga makita-kita sa mata niya na masaya siya dahil kasama ako. 

              Pagkatapos ko titigan lahat ay ibinalik ko na ito sa box. Maayos ang pagkakalagay ko dahil iniingatan ko talaga 'yong mga litrato na 'yon. 

              Matagal na kami at sa isang iglap lamang ay nawala ang tinatawag kong kami. Hiniwalayan niya ako sa saktong third aniversary pa namin. Nakatatawang isipin na ipinagpalit niya ako sa lalaking hindi man lang siya magawang ipagmalaki. 

              Nakatatawa rin na naiwan ako dahil hindi niya ako nagawang mahalin sa sobrang tagal ng pinagsamahan namin. 

              Naiisip ko tuloy na, siguro, mahirap talaga akong mahalin.