“YO te quiero con todo mi corazon.” Nagsasanay kami ngayon ni Zayra dahil ang sabi niya sa akin ang gusto raw ni Mageline ay ang mga lalaking marunong magsalita ng Spanish.
“Iyan! Tama! Ang galing mo!” Pumalakpak siya at pinaghahampas niya ako.
“Tumigil ka nga! Mamaya pinag-tri-trip-an mo na naman ako,” saad ko sa kaniya kaya nag-iba bigla ang ekpresyon ng kaniyang mukha.
“Sure ako.” Tumalikod siya at lumakad palayo sa akin. Maya-maya pa'y bumalik na siya. Pagkabalik niya ay may dala-dala na siyang libro.
“Oh, 'yan, mag-aral ka.” Hinagis niya sa akin ang libro at agad ko 'yong sinalo.
Nandito kami sa bahay nila dahil pinapunta niya ako rito, tuturuan niya raw ako. Maganda ang bahay nila, kulay itim na may halong puti ang pintura.
“Ano pala 'yong tunay mong pangalan? 'Yong buo,” tanong niya habang dahan-dahang umuupo sa tabi ko.
“Zach Grey Javier, ikaw ba?” sagot ko sa kaniya.
“Ako, ang pangit ng pangalan ko pero sasabihin ko sa 'yo. Ako si Zayra Blu Jaiden.” Tumawa naman ako kaya natigilan siya. Hindi naman pangit ang pangalan niya, sa katunayan ay napakaganda nga nito.
“Sabi na nga ba, pangit.” Tatayo sana siya nang hawakan ko ang kamay niya.
“Ang ganda,” I said kaya bumalik siya sa puwesto niya.
Tinuruan niya pa ako ng maraming salita at pinipigilan ko ang pagtawa dahil hindi ko sinasabi sa kaniya na marunong ako ng wikang Spanish. Wala man lang siyang kaide-ideya.
“Yo quiero hacer el amor.” Lumaki ang mga mata niya at pinaghahampas ako. Tila gulat na gulat siya sa mga sinabi ko.
“Aray! Bakit ba?” Pinapatigil ko siya pero tuloy-tuloy pa rin siya sa paghampas sa akin.
“Marunong ka mag-spanish?! Bakit hindi mo sinabi? I hate you! Tsaka, yo quiero hacer el amor? Kanino?” Tumawa ako dahil sa sinabi niya kaya tinitigan niya ako nang masama.
“I want to make love, siyempre kay Mageline,” saad ko sa kaniya.
“So gross,” she said na nagpangiti sa akin.
“Gusto mo ba sa 'yo ako makipag...” Bigla niyang tinakpan ang bibig ko kaya napahinto ako sa sinasabi ko.
“Manahimik ka nga! Marinig ka pa ng papa ko!” Tumingin-tingin siya sa paligid at natawa ako sa naging reaksyon niya.
“Okay, okay. Hindi na pero gusto mo ba?” Tinitigan ko siya at pilit siyang umiiwas sa mga tinginan ko. Hindi ko alam pero ang sarap niyang biruin.
“Joke lang. Si Mageline lang ang gusto kong maka-sex,” saad ko sa kaniya na dahilan ng pag-iba ng ekspresyon sa mukha niya.
“Mabuti, hindi rin kita papatulan, mahiya ka nga,” aniya kaya tumawa lang ako sa kaniya.
“Haranahin ko na rin kaya siya?” Humarap sa akin si Zayra at parang hindi siya makapaniwala sa narinig niya.
“Marunong kang kumanta?” namamanghang tanong ni Zayra.
“Hindi pero kakayanin ko,” sagot ko naman sa kaniya. Sa totoo lang, hindi ko pa nasubukan ang kumanta sa harapan ng isang tao. Kung sakali, ito ang kauna-unahan.
“Sige, ano ba ang kakantahin mo?” tanong niya sa akin. Ilang minuto akong nag-isip bago ko sinagot ang tanong niya.
“Grenade,” I answered.
“Grenade? Magandang kanta. Punta lang ako sa kusina.” Lumakad siya palayo sa akin hanggang sa maiwan na lang ako na mag-isa.
Iniisip ko kung tama ba na Grenade ang kantahin ko pero 'yon ang gusto ko. Ang nilalaman ng kantang 'yon ay ang mga gusto kong sabihin kay Mageline. Gusto kong iparating sa kaniya na kaya kong gawin ang lahat para lang sa pagmamahal. Kaya kong isakripisiyo kahit na ang sarili ko.
Naisipan kong kantahin 'yon at inalala ko muna ang lyrics. Nang pumasok na sa isipan ko ang buong kanta ay sinimulan ko na ang pag-awit.
“Easy come, easy go
That's just how you live
Oh take, take, take it all
But you never give...”
Tumigil ako sa pagkanta nang marinig ko si Zayra na nagsalita, “Ang galing!”
Tumingin ako sa kaniya at nakita ko na may dala-dala siyang cookies at juice. Lumakad siya patungo sa akin at inilapag niya ang mga pagkain na dala niya.
“Magaling kang kumanta, nakaka-turn-on.” Nanatili lang akong tahimik at hindi na umimik.
“Mukhang magugustuhan kita,” dugtong niya pa. Bigla naman akong natawa dahil sa sinabi niya. Hindi ko alam kung ano ang nais niyang iparating sa sinabi niya pero hindi ko na lang iyon pinansin. Sa halip ay sinubukan ko na lamang siyang biruin sa ibang paraan.
“Ingat ka,” sambit ko bago ko ipagpatuloy ang pagkanta.
“Should've known you was trouble
From the first kiss
Had your eyes wide open
Why were they open...”
Bumuntong hininga ako at tumingin kay Zayra na taimtim na pinapakinggan ako sa pagkanta.
“Gave you all I had and you tossed it in the trash
You tossed it in the trash, you did
To give me all your love is all I ever ask...”
Ramdam ko ang mga luhang gustong-gusto nang magsilabasan mula sa mga mata ko pero pinipigilan ko 'yon, ayaw kong magmukhang duwag sa paningin ni Zayra. Ayaw kong magkalat ng mga luha sa harapan ng ibang tao.
“Because what you don't understand is
I'd catch a grenade for ya
Throw my head on a blade for ya
I'd jump in front of a train for ya
You know I'd do anything for ya...”
Ngunit hindi ko inaasahang iiyak ako, sobra-sobrang luha ang naubos ko dahil sa kaniya. Hindi ko na napigilan pa at nagsialon na ang mga luhang kanina ko pa iniingatang huwag tumulo.
Unti-unting bumagsak ang mga luha ko at kasabay nito ay ang pagpiyok ko sa pagkanta.
Sinubukan ko pa rin na kumanta kahit hindi ko na kaya, susubukan ko pa rin lahat kahit ayaw na niya, kahit ayaw na ni Mageline.
Sobrang sakit, ang sakit-sakit!
Sa gitna ng aking pag-iyak ay may mga bisig na biglang yumakap sa akin.
“Huwag ka nang umiyak, please. It hurts seeing you like that, I may not know you that well but fuck I don't want to see you crying so please stop. Hindi bagay sa 'yo.” Pilit niya akong pinapatahan pero hindi ko na kaya, tuluyan nang lumabas ang pagiging mahina ko. Pagdating sa kaniya nagiging mahina ako.
Mas lalong humigpit ang yakap niya at mas lalo lang na lumakas ang pag-iyak ko.
“Sino ka para gawin sa akin 'to! I gave everything, I gave all of me,” isang malakas na sigaw ang pinakawalan ko sa pagbabakasaling baka mabawasan ng kahit kaunti man lang ang kirot.
Kumawala sa pagkakayakap sa akin si Zayra at ipinagtapat niya ang mukha naming dalawa.
“Babawiin natin siya, don't worry.” Ngumiti siya sa akin at niyakap niya akong muli. Pagkasabi niya ng mga salitang 'yon ay nakampante akong bigla. Huminahon ako at nawala ng para bang bula ang mga luha ko.
Naisip ko na ang suwerte ko ngayon dahil may isang babaeng nandito sa tabi ko para iparamdam sa akin na magiging maayos din ang lahat.
Napakasuwerte ko dahil, ito ang kauna-unahang beses na umiyak ako nang may karamay.
HINANDA ko na ang aking gitara at inayos kong mabuti ang sarili ko. Ngayon na ang araw na haharanahin ko si Mageline kaya labis akong kinakabahan. Sana sa pagkakataong ito ay mabawi ko na siyang muli. Tumayo ako at tumingin ako sa salamin. Tinititigan kong mabuti ang sarili ko. Sinigurado kong prensintable ang itsura ko at nang makita ko ang hibla ng buhok ko na hindi nakaayos ay agad ko itong sinuklay. Nang matapos na ako ay sakto namang tumawag si Zayra sa akin. Dinampot ko ang cellphone ko bago sagutin ang tawag niya. “Nasaan ka na? Nandito ako sa harap ng gate ng bahay mo, bumaba ka na. Bilisan mo!” bungad niya kaya nagmadali akong naglakad pababa sa hagdanan.
“BRO, anong problema?” Bliz asked me. Nandito kami ngayon sa coffee shop at hinihintay ko na magbigay siya ng impormasyon tungkol sa lalaking karelasyon ni Mageline. “May nahanap ka na ba?” tanong ko sa kaniya. Nabigla naman ako dahil bigla siyang tumahimik sa 'di malaman na dahilan. “Sorry, bro,” saad niya kaya nahampas ko bigla ang lamesa sa harapan ko. Hindi ko alam pero hindi maaring hindi siya makahanap ng impormasyon tungkol sa lalaking 'yon dahil magaling siya sa mga bagay na ganito. Ilang linggo na ang nagdaraan pero kahit ni katiting, wala akong nalaman. “Bro, you know me. May itinatago ka ba?” Hindi ko alam pero parang may alam siya sa mga nangyayari.
“TITIG na titig ka sa akin mamaya tumulo 'yang laway mo.” Napaayos ako ng upo dahil sa sinabi ni Zayra. Nagluluto siya ngayon at tinititigan ko lang siya mula rito sa upuan. Hindi ko alam kung anong luto ang ginagawa niya pero sana hindi siya katulad ni Mageline. “Sana magustuhan mo 'to.” Kinuha niya na ang niluto niya at inilagay sa lamesa. Naghanda rin siya ng dalawang plato, kutsara, tinidor at baso. Kinuha ko 'yong dalawang baso at nilagyan ko ng tubig. Naglagay naman siya ng pagkain sa pinggan namin dalawa. “Ano ba 'to?” tanong ko sa kaniya. Umupo kaming pareho at magkaharap ang puwesto namin. &l
“AKIN na nga 'yan!” Inagaw ni Zayra ang hawak kong tickets. Naglaro kami sa World Of Fun. Inaya niya ako na rito kami pumunta kaysa kumain o kaya nama'y uminom ng kape. Mas gusto niya raw ang maglaro. Nasa counter kami at ipapapalit na namin ang mga ticket na ito. Sobrang daming nakapila at naiinip na ako pero hindi ko magawang ayain si Zayra na umuwi dahil kitang-kita ko sa kaniyang mukha ang saya. “Malapit na tayo!” sambit niya. Napakalaki ng ngiti niya na ikinatutuwa ko naman nang husto. Mayamaya pa'y kami na ang binibilangan ng mga ticket. Tinitigan ko ang mga premyong puwede naming makuha. Nakita ko si Sponge Bob. Gustong-gusto ko si Sponge Bob dahil kahit itinataboy na siya ay lapi
ILANG araw nang hindi nagpaparamdam sa akin si Bliz at wala akong kaide-ideya kung bakit. Sinubukan ko siyang tawagan nang paulit-ulit ngunit hindi talaga siya sumasagot. Paikot-ikot ako rito sa kuwarto ko dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin ngayong araw. Wala akong mapuntahan at hindi ko rin makausap si Bliz. Si Zayra naman hindi ko alam kung saan pumunta dahil hindi ko rin siya matawagan at hindi niya sinasagot ang bawat mensahe ko. Biglang tumunog ang cellphone ko kaya agad ko iyong tiningnan. May nag-message sa akin. “Ilang araw kang wala sa opisina mo?! Ano bang pinaggagawa mo?!” Galing sa ama ko ang mensahe kaya ni-repl
“OH, ayan! Kuhanin mo!” Hinagis sa akin ni Zayra ang isang unan. We decided to stay here in my house than to go out. It was almost 9:00 PM. “Ano ang balak mo? Ano rito ka matutulog?” I asked her. She looked at me with a smile on her face. “What do you think? I want to sleep here,” she said. Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. “What? No, no, no. Umuwi ka na. You're not allowed to sleep here,” I complained. “Why? Kasi babae ako? May gagawin ka ba sa akin?” She raised her eyebrow. Natawa naman ako sa sinabi niya. &
PAKAMULAT na pagkamulat pa lang ng mata ko ay binati na agad ako ni Zayra, “Hey, good morning.” Ngumiti ako sa kaniya at mukhang kanina pa siya gising. Tumayo ako at dumiretso sa banyo. Nagsipilyo ako at naghilamos. Pagkalabas ko ay wala na si Zayra ro'n kaya bumaba na ako. “Kain na tayo!” bungad niya sa akin. Lumapit ako sa kaniya at umupo na. Nakahain na ang mga pagkain at nilagyan niya na ang pinggan ko. Pagkasubo ko ng pagkain ay nasarapan ako. Malamang siya ang nagluto ng mga pagkain na 'to. “Masarap ba ang luto ko?” I nodded.
A sigh escaped my lips as I reached Mageline's house. I pressed the doorbell, waiting for her to come out. I smiled when I saw her walking towards me but she suddenly raised her eyebrow when she saw me. “Hindi ka ba talaga titigil? Atsaka ang kapal ng mukha mong magpatulong sa kaibigan ko. Hindi ka ba napapagod? Stop this! Stupid.” Lalapit na sana ako sa kaniya kaso isang hakbang ko pa lang ay umatras siya na para bang may nakahahawakang sakit ako. “Let's talk, please,” I pleaded. Huminga siya nang malalim at pinapasok niya ako sa loob ng bahay nila. Hindi pa ako nakapupunta rito kahit noong kami pa, hindi niya ako pinapapunta at hindi ko alam kung ano ang dahilan n'on. Malaki rin