Chapter 6 - Carnation

Wake up! Antukin na kuting!" Hinila ako ni kuya paupo pero humiga lang ulit ako sa malambot kong kama at muling pumikit.

"Hmm...Maya na kuya," I mumbled into the pillow. Pero ang kapatid ko kung makayugyog sa akin parang wala nang bukas.

"Bangon na, ngayon ang start ng summer class sa simbahan. Huwag mong paghintayin ang mga estudyante mo," daldal pa ni kuya.

"5 minutes pa." I whined. Itinaas ko ang kumot ko para itakip sa buong katawan ko.

"Ayaw mo gumising, ha!"

Biglang inagaw ni kuya ang kumot ko. Nasilaw ako sa liwanag na tumama sa mata ko dahil bukas na bukas pala ang bintana sa kwarto ko, pumapasok ang sikat ng araw.

"Kuyaaaa!" malakas kong tili nang sumampa siya sa kama at kiniliti ako.

"Hahahahaha...Tama na!....O-Oo na...Babangon na!" paulit-ulit kong sigaw pero kiniliti pa rin ako nang kiniliti ng kapatid ko. "Tama na...kuya...Hahaha...H-hindi na ko...makahinga..." mahinang pakiusap ko.

Doon lang tumigil si kuya sa pagkiliti sa akin. Nakatitig lang si kuya Mike sa akin habang hinahabol ko ang paghinga ko. Daig ko pa ang tumakbo ng milya-milya dahil hingal na hingal ako. Pakiramdam ko pulang-pula na rin ang mukha ko dahil sa saglit na kakapusan ng hangin sa baga ko.

"S-Sorry, Kelly! Okay ka lang?" natatarantang tanong ni kuya. Nag-thumbs up na lang ako bilang sagot dahil nahihirapan akong magsalita.

Nagulat na lang ako nang bigla akong buhatin ni kuya pababa at dinala sa kusina. Dahan-dahan niya akong iniupo sa ibabaw ng lamesa at kumuha ng isang basong tubig. Inabot niya 'yon sa akin at agad ko itong ininom.

"Anong nangyayari?" tanong ni mommy nang makita ako pagpasok niya sa kusina.

Gulo-gulo ang buhok ko kaya agad niya akong nilapitan para suklayin gamit ang kamay niya ang maikli kong buhok.

"Si kuya, kiniliti ako nang kiniliti. Muntik na kong malagutan ng hininga mommy," pagsusumbong ko na parang bata.

Pinanlakihan naman ni mommy ng mata si kuya. Pinigilan kong matawa ng malakas nang hampasin ni mommy si kuya Mike sa braso.

"Sorry na, m-mommy! Aray! Hindi na mauulit," daing ni kuya.

Hinubad ni mommy 'yong suot niyang slipper para ihampas kay kuya, pero nakailag ito.

"Talagang hindi na dapat maulit! Paano kung may nangyaring masama sa kapatid mo, ha?! Ikaw talaga Mikael, tanda mo na kung umasta ka minsan daig mo pa ang bata," sermon pa ni mommy.

Kuya Mike just hung his head low. Na-guilty tuloy ako. Bumaba ako sa lamesa at yumakap sa likuran ni mommy.

"Huwag mo nang pagalitan si kuya, mommy. It's not his fault, saka ayos na ako. Nag-inarte lang ako kanina," pagtatanggol ko kay kuya.

Hinarap ako ni mommy sa kanya, masuyong hinaplos niya ang pisngi ko. "Iniingatan lang kita, anak. Alam mo naman 'yon di ba?"

"Mom, stop treating me like a child. Malaki na ko," I pouted.

"Sa paningin ko, baby ka pa rin. So please, let mommy take care of you."

Tumango-tango na lang ako. Hindi na lang ako nakipagtalo kahit minsan ayokong tinatrato niya ko na parang bata.

"I love you po," I whispered.

Tumingin ako kay kuya at sinenyasahan siyang lumapit sa amin ni mommy for a group hug. "I love you din, kuya. Sorry kung pasaway ako minsan."

Naramdaman kong ginulo-gulo niya ang buhok ko. Napabuntong-hininga pa siya ng malalim. "Aga niyo magdrama. Mga babae talaga," ungot niya.

Binatukan tuloy siya ni mommy.

***

Wearing my skinny jeans and yellow chiffon blouse paired with sneakers, I skipped happily at the hallway of St. Mary Parochial School. Isa itong catholic school sa tabi lang din ng simbahan ng St. Mary. Si kuya Mike ang naghatid sa akin dito pero umalis din siya agad para dumiretso sa flower shop.

"Uy, Kelly. Nice to see you again! Buti nag-volunteer ka ulit," nakangiting bati agad sa akin ni Janice nang makita niya ako.

She looked so beautiful in her simple yellow shirt. Monday ngayon kaya color yellow ang dresscode naming mga teacher. Mas lalo tuloy pumuti si Janice sa suot niya. Nakapusod pa ang natural na kulot niyang buhok kaya litaw na litaw ang kagandahan ng maliit niyang mukha.

Isa siya sa mga katekista na nakilala ko habang volunteer ako sa programa na 'to.

"Kamusta ka na?" she asked. Worry lace in her voice.

"I'm good!" I replied enthusiastically.

"Mabuti naman," she patted my back. "Sana mag-enjoy ka ulit sa pagtuturo, ha. If you need help, nandito lang ako."

"Thanks!"

"O paano, una na ako. Mag-start na ang klase. Puntahan mo na rin ang mga students mo. Nasa room 202 sila," wika niya. May inabot pa siyang roster sa akin. 

"Okay! Thank you, Ja!"

"Huwag masyadong pa-stress sa makukulit na students, ha." bilin niya pa. Tumango-tango na lang ako.

Umakyat na ko sa second floor para magtungo sa klase ko. Excited na akong makilala ang mga batang tuturuan ko. Sana hindi sila masyadong pasaway at sana magustuhan nila ako bilang teacher nila.

Nang makarating ako sa room 202, nakahinga ako ng maluwag dahil tahimik lahat ng mga bata.

"Teacher Kelly! Good morning!"

Masiglang bati sa akin ng mga estudyante ko nang pumasok ako sa classroom. Ang iba sa mga bata dito ay naturuan ko na dati pa, kaya kilala na nila ako.

Every summer kasi, nagkakaroon ng summer class dito sa simbahan ng St. Mary. Mga katekista at iba pang volunteer na gaya ko ang kasa-kasama kong magturo sa mga bata. Halos apat na taon ko na rin 'tong ginagawa.

Last year nasa ages 7 to 8 ang mga tinuruan ko. Ngayon naman ay nasa ages 9 to 10 na sila.

"Teacher, ang pretty niyo po!"

Nilingon ko ang batang naka-pig tail na nakaupo sa unahang row sa left side ko. Matamis na nginitian ko siya. "Ikaw ha, nambola ka pa."

"Hindi po. You're really pretty po. I think you are more beautiful than my tito's girlfriend," pagdaldal pa nito. Natawa na lang ako.

Lumapit ako sa kanya at lumuhod sa harap niya. "What's your name?"

"Charlotte po," she smiled. Her smile was contagious kaya mas lalong lumapad ang ngiti sa labi ko.

She's like a little ball of sunshine. Dahil sa kanya nagliliwanag na agad ang araw ko.

Napaka-ganda niyang bata. Mamula-mula ang cheeks niya. Gustong-gusto ko siyang panggigilan pero pinigilan ko ang sarili ko na pisilin ang matambok niyang pisngi. Napatitig na lang ako sa mga bilugang mata niya. Ngayon ko lang siya nakita pero ang familiar ng brown eyes niya. I patted her head softly which earned me a soft giggle from her. Cute.

Tumayo na ako at humarap na ulit sa mga estudyante ko para magpakilala. "Okay class, ako pala si teacher Kelly. Ako ang magiging teacher niyo sa loob ng isang buwan. Let's get along, okay?"

"Yes, teacher!" they all said in chorus.

***

I wanna ride tutubing karayom

Nahulog sa silong

Tinuka ng manok

Naputol ang buntot

Halos sumakit na ang panga ko kakatawa habang pinagmamasdan ang mga estudyante ko na masayang nagkakantahan na may kasamang sayaw pa. Pinag-warm up at exercise ko muna sila para hindi sila antukin habang nagtuturo ko.

Ang matanda

Kahit kuba

Titindig, titindig, titindig upang kumendeng

Mas lalo akong natawa dahil bigay todo ang mga chikiting sa pagkembot-kembot nila. Mabuti na lang game silang lahat. Nakakahawa ang energy nila kaya napasabay na rin ako sa pagkanta at pagsasayaw nila.

Ang matanda

Kahit kuba

Titindig, titindig, titindig upang kumendeng

"Alright! Ang galing-galing niyo naman!" Malakas akong napapalakpak nang matapos kami sa kasiyahan namin.

Isa-isa na ring bumalik sa upuan nila at umayos ng upo ang mga estudyante ko. Hindi matapos-tapos ang mga hagikgikan nila. Napakasarap sa pandinig ng mga tawa nila. Kitang-kita ko rin ang pag-aliwalas ng mga mukha nila. Mukhang gising na gising na talaga silang lahat.

"Start na tayo ng lesson, okay?" magiliw kong saad.

"Yes, teacher Kelly!" punong-puno ng energy na tugon nila. And because of them I feel so energetic today.

***

"Babye po, teacher Kelly! See you tomorrow!"

"Babye!"

Isa-isang nagpaalam kay Kelly ang mga tinuruan niya na kasama na ang mga magulang na sumundo sa kanila. Nasa gate sila ng entrance ng simbahan. Giliw na giliw si Kelly sa pagmamasid sa kanila.

"Mag-iingat kayo, pauwi ha? Makikinig kina mommy at daddy," bilin niya habang kumakaway sa mga estudyante niya.

Nang mapatingin siya sa waiting shed sa may simbahan, laking gulat niya nang mapansing nakaupo lamang doon si Charlotte. Nag-aalala siyang lumapit sa batang yakap-yakap ang barbie na backpack niya.

"Charlotte! Bakit nandito ka pa? Wala ka pang sundo?" tanong niya.

Malungkot na tumango ang bata. "Baka nakalimutan ni mommy."

Napatingin sa relo niya si Kelly, 12:15 na. Kanina pang alas-dose ang uwian nila.

"Meron ka bang number ng mommy mo? May nabilin ba siya sa'yo?"

Umiling-iling ang bata. Napatingin si Kelly sa paligid. Nag-alisan na ang iba, tanging si Charlotte na lamang ang natitira sa mga estudyante niya. Hindi naman niya ito pwedeng iwan. Baka mapahamak pa ito kapag nainip at nagtangkang umuwi mag-isa.

"Ganito na lang. Sasamahan ka muna ni teacher Kelly, habang naghihintay ka ng sundo mo. Okay lang ba?" malambing na tanong niya.

"Really? Babantayan niyo po ako? Like guardian angel?"

"Oo naman! Siyempre hindi ko pwedeng pabayaan ang cute na cute kong estudyante," she smiled sweetly.

Charlotte's face lit up. May pagsway-sway pa ito ng paa niya habang nakaupo. Tila nasisiyahan ito na makasama siya.

Lumipas ang ilang minuto, nakaramdam ng gutom si Charlotte. Nahihiya itong napayuko nang walang tigil na tumunog ang tiyan niya. Hindi na lang pinahalata ni Kelly ang pagtawa niya.

"Tara kain na muna tayo doon?" tinuro ni Kelly ang convenience store sa tapat lang ng simbahan.

"Pero paano po kapag dumating si mommy?" tanong ni Charlotte na nakatitig lang sa kanya. Nakakiling pa ang ulo nito pakanan.

"Ibibilin ko na lang kay manong guard, para kapag may naghanap sa'yo sabihin niya, nandoon lang tayo sa convenience store.

"Okay po!"

Masiglang tumayo si Charlotte at kumapit ng mahigpit sa kamay niya. "I won't let go of your hand teacher, para hindi ako mawala. So don't let go of my hand too, para di ka rin mawala."

"Aye, aye captain!" tugon ni Kelly at sumaludo pa. Charlotte just giggled.

Habang naglalakad na sila palabas ng simbahan, kung anu-ano naman ang dinadaldal ni Charlotte.

"Alam niyo po teacher Kelly, I have a tito po na super handsome."

"Talaga?"

"Opo! When I grow up, I wanna marry him. But mommy said I can't, because tito is too old for me and we are ralatives too. Is that bad po ba?"

Imbes na sagutin ang bata, natawa na lang si Kelly. Grabe pala ang kadaldalan ng batang 'to.

"Bata ka pa, marami ka pang makikilala."

"How about you, teacher Kelly? You have a crush po?" tanong pa nito.

"Crush? Hmm. Sa ngayon, wala na akong crush eh."

"Bakit po?"

"Wala lang akong nagugustuhan ngayon," nakangiting sagot niya.

"Siguro, if you meet my tito. You will have a crush on him. Sobrang gwapo ng tito ko, promise po teacher."

Mahinang kinurot ni Kelly ang pisngi ni Charlotte. Hindi na niya napigilan na panggigilan ito. Mas naging cute pa ito dahil sa hindi matapos-tapos na kadaldalan nito.

Hindi niya alam kung bakit, pero sobrang gaan ng pakiramdam niya sa batang ito.

***

Papalabas na si Gabriel sa garahe ng bahay nila nang bigla na lamang tumunog ang cellphone niya. Kumunot ang noo niya nang makitang ang paborito niyang pinsan ang tumawag.

"Bakit, ate?" tanong niya agad nang sagutin niya ang tawag.

"Gab! Nasa trabaho ka na ba?" 

"Wala pa naman, paalis palang. May kailangan ka?" tanong niya ulit.

Kapag ganitong tumatawag ang pinsan niya out of the blue, siguradong may hihingin na naman itong pabor.

"Pwede mo bang sunduin muna si Lottie? Wala kasing susundo sa kanya. Sinugod ko kasi sa ospital ngayon si Justin, bigla kasing nilagnat. Uwian na nila Lottie ngayon," natatarantang saad nito.

"Nasaan ba siya? At bakit may klase pa siya? Bakasyon na ng mga bata ah," nagtatakang tanong niya.

"Pinasok ko sa summer class sa St. Mary. Sige na naman Gab, pasundo naman si Lottie. Sama mo na rin muna siya sa office mo, doon ko na lang siya susunduin after ng check up ni Justin."

"Nasaan ba ang asawa mo?"

"Nasa Palawan pa, gawa ng new project ng firm nila. Sige na Gab. Sunduin mo na si Lottie, please? Tutal malapit ka lang din naman sa St. Mary. Wala na kasi talaga akong mapakiusapan."

He heaved a deep sigh. Wala naman din siyang choice. Hindi niya naman pwedeng pabayaan ang pamangkin.

"Oo na. Sunduin ko na si Lottie."

"Thank you, Gab! Pasensya na sa abala. I really owe you, big time!"

"Tss! Sige na. Aalis na ko."

"Thanks talaga, insan! Pwede pakibilhan na rin ng lunch si Lottie? Baka nagugutom na kasi 'yon."

"Don't worry, hindi ko gugutomin anak mo. Sige na, baba ko na."

Pagkatapos mag-usap ni Gab at ng pinsan niya, nagmaneho na agad si Gabriel papunta sa St. Mary. It was a 20 minutes drive from their village. Medyo naabutan siya ng traffic kaya natagalan siyang makarating sa simbahan. Nang mai-park niya ang sasakyan, nagmamadali siyang bumaba.

He glanced at his watch, 12:31 na ng tanghali. Baka naiinip na ang pamangkin sa paghihintay.

Labis ang kaba sa dibdib niya nang wala na siyang maabutang tao sa bawat classroom. Nilibot na din niya ang bawat sulok ng simbahan ngunit hindi niya makita ang pamangkin.

Nagpunta siya sa may guard na nagbabantay sa may gate upang doon na lamang magtanong.

"Sir, excuse me, ho. Umuwi na po ba lahat ng estudyante?" tanong niya sa matandang guard.

"Naku, sir! Kanina pang 12 uwian nila," tugon nito.

Napalinga-linga si Gabriel sa paligid. Nagbabaka-sakaling nagtatago lamang sa kung saan ang pamangkin.

"May napansin po ba kayong bata? Nasa 10 years old na po siya. Ako kasi ang sundo niya, medyo na-late lang po ako ng dating. Ito po, baka namumukhaan niyo."

Kinuha ni Gab ang cellphone at pinakita ang picture ng pamangkin niya sa matandang guard.

"Ah, ayan ba? Nandoon, puntahan mo diyan sa convenience store. Kasama niya ata ang teacher niya, ibinilin sa akin kanina."

"Sige po, manong. Thanks!"

Ibinulsa na ulit ni Gab ang cellphone niya at tumawid sa katapat na convenience store.

Samantalang si Kelly naman ay nakapila sa counter para bayaran ang binili niyang burger para kay Charlotte. Nakahawak lang ang bata sa kamay niya habang nililibot ang tingin sa buong paligid.

"Tito!" biglang bulalas ni Charlotte habang nakatanaw sa labas ng convenience store.

Nagulat na lamang si Kelly nang biglang bumitaw sa pagkakahawak niya ang estudyante niya at tumakbo ito paalis.

"Charlotte, wait!" Tawag niya. Agad niya itong hinabol nang makapagbayad siya.

Paglabas niya ng store, para siyang nabunutan ng tinik sa dibdib nang makitang karga-karga si Charlotte ng isang lalaki. Mukhang kilala naman ito ng bata dahil pinapaulanan nito ng halik ang pisngi ng lalaking kumakarga sa kanya.

Nakatalikod ito sa kanya kaya hindi niya makita kung sino ito. Ngunit napaka-formal ng kasuotan ng lalaki, mukhang nagtatrabaho ito sa isang magandang kumpanya.

"Teacher Kelly! I want you to meet my tito!" ligalig na sambit ni Charlotte.

Lalapit na sana si Kelly sa kanila pero natigil siya sa paghakbang nang humarap ang lalaki sa kanya habang karga pa rin si Charlotte.

"K-Kelly?" wala sa loob na bulalas ni Gabriel. Hindi naman iyon nakatakas sa pandinig ni Charlotte.

"You know him tito? Magkakilala na kayo ng teacher ko?" kunot-noong tanong ng bata.

"Hindi! Hindi kami magkakilala," matigas na sambit ni Kelly. Diretso lamang ang tingin niya kay Gabriel.

Hindi niya alam kung saan siya nakakuha ng tapang na tignan ang mukha nito nang hindi siya nanginginig.

Halos matunaw siya sa kinatatayuan nang mapansin ang paglambot ng ekspresyon sa mukha ni Gabriel, habang nakatitig lang din ito sa kanya. Hindi na ito gaya ng una silang magkita, hindi na malamig ang tingin na pinupukol nito sa kanya. May emosyon na siyang nababasa sa mga mata nito. Siguro dahil kasama nila si Charlotte kaya nanatiling malumanay si Gabriel sa harap niya.

Napagmasdan ni Kelly ang pagkislap ng kulay brown na mata ni Gabriel dahil sa sinag ng araw. Hanggang ngayon, ito pa rin ang paboritong pares niya ng mata. Dumako ang tingin niya kay Charlotte. Kaya naman pala napaka-familiar ng kulay ng mata ng estudyante niya. Iisa sila ng kulay ng mata ni Gabriel.

Oh, how she missed those eyes. Ayaw man niyang aminin, Gabriel will always have that effect on her. She missed him, pero kailangan niyang suwayin ang sarili na maramdaman ito. Hindi na dapat.

Lumapit si Kelly kay Charlotte. Nagfocus na lamang siya dito, hindi inda ang presensya ng lalaking dati niyang minahal.

"Paano? Nandiyan na ang sundo mo. Mauna na ko ha," wika niya. Inabot niya kay Charlotte ang binili niyang burger.

"Teacher, lunch po muna tayo nila tito," anyaya nito.

Nakangiti man si Kelly, marahas siyang napailing. "Need na kasi umalis ni teacher eh, may aasikasuhin pa ako sa shop."

"Okay po," the child pouted.

"Babye na. See you tomorrow," paalam niya sa bata. Walang lingon na naglakad siya palayo sa dalawa saka pumara agad ng jeep.

Napabuntong-hininga na lang ng malalim si Gabriel nang tuluyan ng mawala sa paningin niya si Kelly. "Small world, huh?" he mumbled.

"Ano po 'yon, tito?" Charlotte looked at him, confused.

"Nothing. Tara na."

Bakit ba lagi na lang silang pinagtatagpo ng tadhana?

***

A/N: Carnation means, I miss you.