Chapter Thirty Nine

Chapter Thirty-nine

Celine’s POV

“Saan ka ba nanggaling?” salubong na tanong sakin ni Megan pagkabalik ko sa kwarto namin. Mukhang tapos na siya sa pag-aayos sa mga gamit niya dahil nasa harap na siya ngayon ng salamin at inaayos ang buhok niya. 

“Nagpahangin lang.” maikli kong sagot. 

“Are you okay? ‘coz looks like you’re not.” Muli niyang tanong habang nakatitig sa repleksyon ko na nasa salamin. 

“I’m fine. Very much fine.” Pabagsak akong nahiga sa kama at tinitigan ang kisame.

I’m not. Gusto kong sabihin iyan sa kanya pero ayoko namang mag-alala siya. Aaminin kong medyo hindi naging maganda ang pakiramdam ko pagkatapos kong makipag-usap sa sekretarya ni Drake. Bigla tuloy akong nakaramdam na ang selfish ko. Sarili ko lang ang inisip ko dati at hindi ko man lang nagawang alalahan