(Jeff POV)
Tumigil kami sa tapat ng elevator, naghihintay nga.
Hangang sa bigla na lang nagkagulo yung ilang stuff ng hospital dahil nga sa…
Narinig ko ang tahol…
At bumukas ang elevator. Papasok na sana ako ng marinig ko…
“Pimplesssss!”
Pimples? Tahol?
At ang resulta ng isipan ko ang binili naming aso ni Missamy.
Nakita ko nga sa hallway ang mabuhok na kulay puting aso.
Tinahulan ako at parang sa akin ang punta niya.
Hinarang ito ni Shin at hinuli nga saka binigay sa mga staff na naghahabol.
“Parang yung aso lang na binili niyo ni Missamy.”
Muling tinapunan ko ng paningin ang aso, saka nga tumahol ito pabalik sa akin habang nilalayo sa amin.
Napailing na lamang ako.
Saka napapasok na nga ng elevator, at narinig ko na lamang…
“Thank you
(Jeff POV)Dahil nga walang magawa ang midwifesa katigasan ng ulo ni Missamy.Narinig ko ang ere niya. Baka may masamang mangyari sa panganganak niya dahil sa gantong position.This is my first touch for a long time na di ko nga siya nakita.I miss her.Bakas sa mukha niyang nagulat sa pagdating ko nga.Yeah, everything is in right timing Missamy.Lagi na lang diba?Pinagtatagpo tayo sa mga oras na di naman natin inaasahan.But I am here right now Missamy.Naihiga ko siya.Hinawakan ang kamay niya.“Listen to them okey?”Di siya makapagsalita.Even me Missamy, ngunit…“You’re doing this Missamy for the baby. Wag kang matulala. Mamaya na yan.”Nagulat na lamang ako ng umire si Missamy. May kasama pang i
(Shin POV)May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.Let the fear of your na matakot sayo.Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
Prologue (Jeff POV) Nang maka-park ako. Before I open the door, pumikit muna ako. Kanina pa naglalaro sa isipan ko ang mga tanong na ito… Tama ba ang gagawin ko? Tama bang makipagtigasan pa ako ng ulo? This is my last chance to save my business. Most of all, what we called, pride. I don't need their help either. Tss. I hate my life. Since business is my life. There is no freedom on it. Kinuha ko sa backseat ang violet folder at nakaroll na catalan. This time I need a luck. Yeah. Isusugal ko ang huling capital na meron ako for this project. Maaring huling maipapasok ko sa negosyo. And it must be work, no matter the circumstances it is. Kung hindi… ikakahiya ako ng aking pamilya dahil nga sa dumikit na sa akin ang kamalasa
(Missamy Charm POV) Four o'clock in the morning! Ganyan ako kaaga gumising with full recharge ng energy! Bawal ang simangot. Dapat naka-smile lagi at tumawa ng sagad! Kaya ngumiti ako sa sarili ko, ang ganda ko. Inhale… Exhale… Oh come with me fresh air! Good blessing and everything good! Inhale… Exhale… I love myself! I love you all! And I love everything! Inhale… Exhale… Mabait ako! Masaya! Masigla! At MAGANDA! Inhale… Exhale… I love you Almighty Father, please Guide Us and I thank for this sweet day! Amen. Bangon! Ayos ng hinigaan at full energy na tinakbo ang banyo. Hilamos, mugmug. Takbo sa maliit naming terrace, at pinagsigawan kasama ng mga Tandang… “Good morning everybody!” sabay unat ng mga kamay ko. “Good Moring Charmie…” bati ko sa sarili. “Good Morning Uncle
(Missamy Charm POV) “This is serious matter. Ikakasal ka na.” “Kuya, may nagsabi na ba sayo na ang pangit mo kapag naka-seryoso mukha mo?” “Charm!” Hala galit na ang kapatid my labs ko. “Ikakasal ka sa kanya. Sa ayaw o gusto mo.” Nagseryoso na rin ako. Pero natawa. “Is this a game Kuya?” “Sinabi mo pa.” Sumuko si Kuya. Oo, basang-basa ko kanina pa. “Laro to ng Boss ko, to his family. Sorry kung kasama ka. Don't worry, ang role mo lang naman ang magpakasal sa kanya at sundin yung agreement.” Lang naman… “Eh, bakit ako?” “You're good enough for being hypocrite.” “Ha?” “Mahilig magkunwari. My boss will meet us mamaya kapag sinundo na tayo dito. Pipirmahan mo yung kontrata kung saan nakasaad yung agreement
(Missamy Charm POV) Paglingon ko, dalawang katulong na naka-unipormeng ruffles-ruffle. Ang cute nila sa uniform. “Yes?” Kung ako nga ang tinatawag nilang ‘Miss.’ “Inutusan kami ni Master Jeff na ipaghanda kayo ng agahan. Nakahanda na sa hapag.” “Ah eh. Salamat na lang. Nakakain na ako.” Saka bumalik ulit ako sa upuan. Hay naku Charm stay upo lang. Baka ano pa mabasag natin dito. Pero pala-isipan talaga sa akin kung bakit naroroon ang bracelet ko. Oo kumpirmado na akin yun, dahil last minute na lang nakita ko pangalan ko. Charm. Naalala ko kung paano yun pinagawa ni Mama para sa akin. Anong ginagawa ng bracelet na yun doon? “Kung ganoon, maghahanda na po tayo para sa kasal ninyo mamaya.” Natigilan ako sa narinig ko. Mamaya? What!? “
(Missamy Charm POV) Bumukas yung pinto… “Charm…” Si Kuya na parang may pinag-paguran kaagad. “We are in hurry. Anong problema?” “Kuya, hindi biro ang pinapagawa mo sa akin.” Reklamo ko na. Napabuntong hininga siya ngunit nanatili ang seryoso niyang mukha. Malungkot din ito. “Charm. One Question. One answer. Just answer me with yes or no. Do you believe on me?” “Kuya…” Anong klaseng tanong naman yan Kuya? “Just answer me.” “Kuya, oo pero.” “Wala nang pero-pero. I already heard the conditions. At binasa ko ng maigi yung agreement. Tatagal lang ang larong to, good for five months. Pagkatapos, wala na. I believe on you Charm. Your strong enough para sa larong to. I promise hindi kita ipapahamak at pababayaan. Okey?” Paki-usap at pagpapaliwanag ni Kuya na parang kailangan ko talaga ito gawin. &nb