(Shin POV)
May mga taong nagsasabi na wag natin pakingan ang sinasabi ng iba. Ngunit pilit man natin magbingi-bingihan sadyang nakakadepress ang mga sinasabi nila. Kaya paniwalaan ang sariling kakayanan. Wag na wag kang sisiksik sa sulok na kala mo di ka mumultuhin ng mga kinakatakutan mo.
Face your fear kung baga. Dahil pagkatapos nito, masasabi mo na lang sa sarili mo kapag na-overcome nga.
“Yun ba ang kinakatakutan ko? Ang tanga ko naman para katakutan ang bagay na yun?”
Yeah. Tandaan. Ang maaring tumaboy for a lifetime ng mga kinakatakutan natin ay yung tapang na di talikuran ito.
Let the fear of your na matakot sayo.
Di rin ako naniniwala sa swerte at malas.
Jeff, lahat ng tao sa mundong ito, may nakakalamang at nakaka-higit kahit sino pa man yan.
Yung kwentong merong lalaki na naglalakad at mabuti pa daw yung nadaanan niyang merong bisekleta.
(Jeff POV)“Nathaniel.”Narinig ko ngang tinatawag ni Missamy ang anak namin. At bumukas ang pinto. Bumungad sa akin ang matamis na ngiti ng anak ko.“Shhh…” Isang daliri niya sa kanyang labi.“Hide me Dad please.”Ang mga mata niyang innosente na itatangi ko din sa kulit nito.“What did you do?”“Just hide me Dad.”Saka nga napatago sa ilalim ng desk ko.Bumukas ulit ang pinto, at iniluha ang asawa ko.“Wag na wag mong kakampihan si Nathaniel.”Ngumiti lang ako.Alam ni Missamy na nasa ilalim ito ng mesa ko.“Anong ginawa niya?”“Yung cake na ginawa ko para kay Icy at Seven, sinira niya!”“Ahhh…“
Prologue (Jeff POV) Nang maka-park ako. Before I open the door, pumikit muna ako. Kanina pa naglalaro sa isipan ko ang mga tanong na ito… Tama ba ang gagawin ko? Tama bang makipagtigasan pa ako ng ulo? This is my last chance to save my business. Most of all, what we called, pride. I don't need their help either. Tss. I hate my life. Since business is my life. There is no freedom on it. Kinuha ko sa backseat ang violet folder at nakaroll na catalan. This time I need a luck. Yeah. Isusugal ko ang huling capital na meron ako for this project. Maaring huling maipapasok ko sa negosyo. And it must be work, no matter the circumstances it is. Kung hindi… ikakahiya ako ng aking pamilya dahil nga sa dumikit na sa akin ang kamalasa
(Missamy Charm POV) Four o'clock in the morning! Ganyan ako kaaga gumising with full recharge ng energy! Bawal ang simangot. Dapat naka-smile lagi at tumawa ng sagad! Kaya ngumiti ako sa sarili ko, ang ganda ko. Inhale… Exhale… Oh come with me fresh air! Good blessing and everything good! Inhale… Exhale… I love myself! I love you all! And I love everything! Inhale… Exhale… Mabait ako! Masaya! Masigla! At MAGANDA! Inhale… Exhale… I love you Almighty Father, please Guide Us and I thank for this sweet day! Amen. Bangon! Ayos ng hinigaan at full energy na tinakbo ang banyo. Hilamos, mugmug. Takbo sa maliit naming terrace, at pinagsigawan kasama ng mga Tandang… “Good morning everybody!” sabay unat ng mga kamay ko. “Good Moring Charmie…” bati ko sa sarili. “Good Morning Uncle
(Missamy Charm POV) “This is serious matter. Ikakasal ka na.” “Kuya, may nagsabi na ba sayo na ang pangit mo kapag naka-seryoso mukha mo?” “Charm!” Hala galit na ang kapatid my labs ko. “Ikakasal ka sa kanya. Sa ayaw o gusto mo.” Nagseryoso na rin ako. Pero natawa. “Is this a game Kuya?” “Sinabi mo pa.” Sumuko si Kuya. Oo, basang-basa ko kanina pa. “Laro to ng Boss ko, to his family. Sorry kung kasama ka. Don't worry, ang role mo lang naman ang magpakasal sa kanya at sundin yung agreement.” Lang naman… “Eh, bakit ako?” “You're good enough for being hypocrite.” “Ha?” “Mahilig magkunwari. My boss will meet us mamaya kapag sinundo na tayo dito. Pipirmahan mo yung kontrata kung saan nakasaad yung agreement
(Missamy Charm POV) Paglingon ko, dalawang katulong na naka-unipormeng ruffles-ruffle. Ang cute nila sa uniform. “Yes?” Kung ako nga ang tinatawag nilang ‘Miss.’ “Inutusan kami ni Master Jeff na ipaghanda kayo ng agahan. Nakahanda na sa hapag.” “Ah eh. Salamat na lang. Nakakain na ako.” Saka bumalik ulit ako sa upuan. Hay naku Charm stay upo lang. Baka ano pa mabasag natin dito. Pero pala-isipan talaga sa akin kung bakit naroroon ang bracelet ko. Oo kumpirmado na akin yun, dahil last minute na lang nakita ko pangalan ko. Charm. Naalala ko kung paano yun pinagawa ni Mama para sa akin. Anong ginagawa ng bracelet na yun doon? “Kung ganoon, maghahanda na po tayo para sa kasal ninyo mamaya.” Natigilan ako sa narinig ko. Mamaya? What!? “
(Missamy Charm POV) Bumukas yung pinto… “Charm…” Si Kuya na parang may pinag-paguran kaagad. “We are in hurry. Anong problema?” “Kuya, hindi biro ang pinapagawa mo sa akin.” Reklamo ko na. Napabuntong hininga siya ngunit nanatili ang seryoso niyang mukha. Malungkot din ito. “Charm. One Question. One answer. Just answer me with yes or no. Do you believe on me?” “Kuya…” Anong klaseng tanong naman yan Kuya? “Just answer me.” “Kuya, oo pero.” “Wala nang pero-pero. I already heard the conditions. At binasa ko ng maigi yung agreement. Tatagal lang ang larong to, good for five months. Pagkatapos, wala na. I believe on you Charm. Your strong enough para sa larong to. I promise hindi kita ipapahamak at pababayaan. Okey?” Paki-usap at pagpapaliwanag ni Kuya na parang kailangan ko talaga ito gawin. &nb
(Carlos POV) Ngunit pagdating ko. “Nagdadalawang isip yata ang kapatid mo.” “Nakausap ko na siya.” “Ang akin lang Carlos. She must play her role nicely. Ayoko sa mga sakit sa ulo. You know me.” “She will do her part.” “Ayoko masira ang plano ko ng dahil sa kanya.” “She will not ruin it. But Jeff, I mean Master Jeff may ipapaki-usap ako sayo. Please don't hurt her. Kahit ano pa ang mangyari.” Tinignan niya ako at ngumisi. “I can’t promise.” “You should.” “The only thing I can promise to you Carlos. Susundin ko rin yung conditions and agreement. Ikaw ang naghanda noon diba? So alam mo na ata. Di ko na kasalanan kung mahulog ang damdamin niya sa akin. Meron akong fiancée, Carlos.” Mayabang niyang pahayag sa akin. Tss. Wag niya minamaliit kapa
(Missamy Charm POV) “I guess, my flower girls are not yet ready.” Sabi ko na lang ng medyo makalapit ako dito. Napalingon sila sa akin. Di man lang sila nagandahan sa akin dahil patuloy na nag-away yung dalawa. I mean ultimate nga ang tantrums nila. “As you see!” Ang cute nila! Puso-puso na ang mata ko oh! Ang hilig ko sa mga cute! Overload cuteness! “Bakit daw?” Tanong ko sa Nanny nito. “Miss. Gusto kasi nila iyong bouquet mo eh.” Tukoy nito sa katulong na may hawak ng bouquet ko. “I don't like this basket! I want those flowers Nanny!” Spoiled brat. Pero cute parin. “Me too!” Are they Twin? “Akin na yan.” Kinuha ko yung bulalak ko. Lumapit na sa amin si Kuya. “You want this?” “And your gown too!” Napakamot si Kuya nang marinig yun. Natawa na lamang ak