Chapter 4

"Asan ka na?" tanong ni Elle mula sa kabilang linya.

Nung nakaraang araw pa dapat ang uwi ni Yel sa Pilipinas pero mag-iisang linggo na ay wala pa rin siya.

"Japan," sagot ni Yel na patawa-tawa. Siguradong inis na sa kanya ang kaibigan na co-owner niya rin sa Golden Cuisine.

"Gago ka!" inis na sambit nito pero natatawa. Ano pa bang aasahan niya sa tamad niyang kaibigan na suicidal maniac pa.

"Nag pa-despedida rito tita mo nung nakaraan, ha! Ayos ka ako pa nag asikaso lahat," sumbat ni Elle na nasa sariling office sa loob ng GC para tawagan si Yel. 

Naalala ni Yel ang sinabi ng mama niya bago niya matanggap ang misyon noong nakaraan. Ang despedida party ng tita niya at ang mga party tulad nito ay ginaganap sa ikatlong palapag, ang pinakamataas na palapag sa GC.

"Uuwi na 'ko. May tatapusin lang akong isa pang misyon," imporma ni Yel sa co-owner.

Alam ni Elle na parte siya ng isang underground organization pero hanggang doon lang, confidential na ang iba. Ang totoo niyan ay kahit sabihing parte siya ng isang underground organization sa mga taong hindi kasapi nito ay ipinagbabawal pero nasabi niya ang tungkol dito noon sa kaibigan dahil hindi siya magaling mag sinungaling. Tinakot nalang niya itong ikapapahamak nito ang mas malalim pang kaalaman para 'di na ito magtanong pa.

Ang totoo niyan, natatawa nalang siya dahil sa klase ng trabaho na meron siya at alam ni Elle na delikado iyon ay inaabangan pa rin siya nitong umuwi at maiinis kapag hindi siya nakakauwi sa araw na sinabi niya. 'Baka'. Stupid.

Nasa kwarto ng sariling bahay sa Japan si Yel ngayon at naghahanda ng mga gamit para sa pupuntahan nang may mag ring ng doorbell.

Tinignan niya muna sa phone niya kung sino ang nasa labas gamit ang smart video doorbell.

Tumayo siya para pagbuksan ang mga ito.

Juu at Ichi.

"Ossu!" bati ng dalawa sa kanya habang mukhang mga monggoloyd na nakangiti nang makita siya.

Then she found herself baking a cake for the two. Habang ang dalawa ay pinanunuod siya.

After some minutes, itinaob niya ang laman ng baking pan sa cake plate.

And the eyes of the two slowly widens, pati na ang mga bibig nito.

"SUUGOOOOIIII!"

She made them a simple pineapple upside-down cake.

Nagsimulang kumain ang dalawa sa kanya-kanyang plato.

"Oishi..." Delicious aniya ng mga ito habang ngumunguya.

"Thank you, Yel," sabi ni Juu na nakitingin kay Yel.

"Thank you!" pangalawa ni Ichi.

"Anong thank you? May bayad yan."

Napatigil ang dalawa sa pagngunya dahil sa sinabi ni Yel.

"Ano... M-magkano?" tanong ni Ichi.

Hindi sila pinansin ni Yel, o tinignan man lang. Abala sa paglilinis ng pinaglutuan.

"Aitakatta..." I missed you malungkot na sambit ni Ichi sa mahinang boses habang nakatungo.

"Me too desu," sabi rin ni Juu kay Yel habang mahaba ang nguso. Ngunit hindi sila pinansin nito.

Mayamaya ay naglakad paalis sa kusina si Yel at mas lalong humaba ang nguso ng dalawa habang nakasunod ng tingin dito.

Pagkaraa'y bumalik si Yel sa kusina nang kasunod si Sen.

Tinignan sila nito "What are you two doing here?" tanong ni Sen.

"Para namang hindi mo alam boss, syempre makikikain. Walang pagkain sa bahay mo eh!" malakas na sabi ni Ichi na walang pake kung mapahiya man nito ang boss niya.

Pero gano'n nalang ang pagkadismaya nila nang parang hindi man lang naapektuhan si Yel. Blanko pa rin ang ekspresyon nito habang nagliligpit.

Hindi pa tapos ang paghahanda ng gagamitin sa misyon ni Yel kaya naglakad siya papunta sa kwarto niya para tapusin na ito at hinayaan ang tatlo na mag-usap. 

Walang sabi-sabi ay iniwan sila ni Yel sa kusina. Akala nila ay nairita ito sa kanila.

Biglang bumait ang dalawa kay Sen "Sen-sama, kumain ka oh..." Kawawa ka naman.

Nang maka-akyat sila ng yacht, ay sinalubong sila ng kliyente nila.

"Nice to meet you, uhm... Mr. & Mrs. Sawada," tukso ng babae kila Sen at Yel.

Affiliated din ang babae sa Kyumei at kinuha sila nito kung sakaling may mangyari mang masama sa gaganaping anunsyo mamaya. Pero imbes na gawing bodyguards ay pinapanggap niya ang dalawa umarteng mag couple para hindi mag suspetsiya at mabahala ang ibang guests na puro couple din o couple in minds, hindi nila alam. Lahat ng nakasakay sa yacht ay may kanya-kanyang partners.

Nagpapaka-propesyonal naman si Yel at walang reklamong tinanggap ang ipinapagawa.

May lumapit sa kanilang dalawang babae at dalawang lalake na nga naka evening gown at suit.

Ipinakilalala naman sila ng kliyente nila rito

"This is Mr. & Mrs. Sawada." Iminuwestra silang dalawa ni Mrs. Suzuki

"They are Mr. & Mrs. Sato and they are Mr. & Mrs. Watanabe," turo ni Mrs. Suzuki sa mga ito.

"Ano... Is she mad?" tanong ni Mrs. Sato at lumingon ito kay Yel.

"This is just how my face is, how I speak, how I act, nothing personal," Yel explained in a flat tone. She also didn't bother to smile because she knows that when she do, it will scare them.

"You both look young!" komento naman ni Mrs. Watanabe "How old are you?" dagdag nito. 

Nagkatinginan sila Yel at Sen. Mukhang nailang sa tanong dahil tumatanda na talaga sila.

"I'm 29, three years older than her," si Sen na rin ang sumagot para kay Yel. Ang totoong edad na rin ang sinabi niya.

At ilang minuto pa sila nag-usap hanggang sa nagpaalam ang mga ito.

"Go chill in your room for a while, I'll contact you when needed," ani Mrs. Suzuki sa kanilang dalawa.

Nang nasa kuwarto ay umupo si Yel sa mahabang sofa. It was a Billionaire's yacht, everything that you can think of a room is in here.

Yel is wearing a black long sleeves v neck silk tulle gown, with a slit in the right kaya kita ang legs niya.

Mahaba ang sofa at sobrang komportable kaya nagtaka si Yel nang sa sahig, sa tapat niya umupo si Sen.

"Yel, gomen..." sorry medyo natagalan bago nasabi ni Sen ang huling salita.

Kahit iniisip niyang hindi gano'n kadaling mapatawad ang ginawa niya kay Yel ay gusto niya pa ring sabihin 'to. Dahil bago  pa siya nakahingi ng tawad noon, wala na si Yel nang bumukas ang mga mata niya. He felt nostalgic.

Pinakatitigan siya ni Yel ng ilang sandali bago nagsalita.

"Okay," she replied.

She doesn't want something to do with this person anymore. Umalis siya dahil iyon ang gusto nito. He doesn't want her, at ayaw niyang ipinipilit ang sarili.

"Please... Yel." Sen's eyes are begging.

'But for what?'

"Ano?" nakakunot na tanong ni Yel, he's pissing her off.

"I--" hindi natuloy ni Sen ang sasabihin nang hilahin siya ni Yel palapit gamit ang mga binti nito.

Nakapalibot ang mga binti ni Yel sa leeg niya habang ang ulo niya ay nasa loob ng laylayan ng gown nito.

Literal na napatigil si Sen sa paghinga. He can see her bordelle underwear already.

'Fuck!' napamura si Sen sa isip niya. 

"Is this our room?" boses 'yon ni Mrs. Watanabe mula sa pintuan at pinalibot nito ang tingin sa kwarto at nahuli no'n si Yel at Sen at ang kasalukuyang posisyon ng dalawa.

'Mr. Sawada is eating out her wife.' Mrs. Watanabe thought. 

"Oops!" ang tanging nasabi ng ginang at kaagad na sinara ang pinto.

They forgot to lock the door.

Inangat ni Yel ang binti at tinulak si Sen palayo gamit ang heels niya.

Sen looked at her in shock. Seconds later... 

"You want me to do it?" tanong ni Sen kay Yel.

Halos manlaki ang mga ni Yel sa pagkagulat pero hindi niya ipinahalata. 

"Shunga! Mrs. Watanabe and that other woman is suspicious of us, so... I had to set an example," kaagad na paliwanag ni Yel pero nakita niyang hindi naintindihan 'yon ni Sen.

"Pumasok si Mrs. Watanabe rito sa kwarto hindi mo ba narinig?" Yel asked. 

Sen shakes his head.

Narinig ni Yel ang boses nito sa labas ng kwarto habang nag-uusap silang dalawa ni Sen, hindi ito naniniwalang mag-asawa sila.

"Ah. Naruhodo." I see. Napatingin si Yel kay Sen at nakitang mukhang nahimasmasan ito.

"You're annoying," hindi napagilang komento ni Yel.

"Sumanai," Sen apologized with a soft smile.

Sen pushed himself up, kneeling in front of Yel who's sitting on the sofa. He placed his arms on her sides and slowly rests his head on her shoulder.

Yel was about to push him when he spoke, "I'm tired."

"Mama mo tired. We're not even in real action yet." Yel's voice was mocking him, pero ang kamay niya ay parang may sariling isip na humaplos sa buhok ni Sen.

It's like Sen's hug is a hug that's to be reciprocated. With care and warmth.

"I meant, for five years I've been finding you," bawi ni Sen.

"And finally you're here," he said, eyes closed.