Aalis na sana si Bea ng pigilan sya ni Dawn, pagkatingin nya kay Dawn ay seryoso nitong sinabi na...
"Samahan mo ko papunta kay Audrey."
Natigilan si Bea panandali sa narinig bago makapag-react sa sinabi ni Dawn.
"Dude, i think i've help enough. Sana maintindihan mo na may sarili din akong buhay, may mga kailangan din akong unahin. Tsaka nasa Benguet sya at two weeks pa bago sya umuwi, maghintay ka na lang."
Umiling si Dawn sa kanya.
"N-No, i can't... t-two weeks is too long..."
"Edi ikaw na lang mag-isa pumunta sa kanya. Kaya mo na sarili mo."
"I'm sorry, but i didn't grew up in Philippines. I'm from America, kaya please, tulungan mo ako."
Napabuntong hininga si Bea sa pangungulit ni Dawn.
"Sorry din, hindi talaga kita matutulungan. Alam mo namang graduating na ako, at kailangan kong ayusin ang pag-aaral ko. Matanggalan pa ko ng scholarship neto eh."
May kinalkal naman si Dawn sa bag nya, medyo kinabahan si Bea. Iniisip nya na baka maghugot ito ng baril at pagbantaan sya, naloka sya at inisip na sana tinanggihan nya itong tulungan nong una pa lang.
Pero salungat ang inilabas ni Dawn mula sa kanyang bag, napanganga si Bea sa nakita.
"I can pay you, just please, samahan mo ako." Mukhang desperado na talaga si Dawn.
Nagda-dalawang isip pa rin si Bea kung tatanggapin nya ang offer ni Dawn, tinanong nya ito.
"I still can't see why i should trust you." Hindi masisilaw si Bea sa pera, kahit gaano pa ito kalaki, alam nya sa sarili nya na kaya nya ding kumita at makapag-ipon ng ganong kalaking halaga. Ayaw nyang tanggapin kasi hindi sya mukhang pera, masyadong ma-pride lang.
"I told you, kamag-anak ako ni Audrey."
"That's not a valid reason."
Napakamot si Dawn sa ulo.
"Ano bang reason ang acceptable? Hindi ba pwede samahan mo na lang ako ng walang rason? Babayaran naman talaga kita."
"Maghanap ka na lang ng iba, tingin mo sa'ken? Mukhang pera?" Nagtaray na si Bea, naiirita na sya sa binatang ito.
Napangisi si Dawn sa narinig kay Bea, "Oo nga noh?... thanks for the idea. Also, thanks again for helping me."
Si Dawn naman ang aalis pero pinigilan sya ni Bea, nagdalawang isip si Bea. "Tsk, fine! Tutulungan kita!" Hindi daw sya mukhang pera, pero naalala nya na kailangan nya na pala magbayad ng renta, ilaw, at tubig next week. Hindi daw talaga sya mukhang pera, promise.
"Huh? Di kakasabi mo lang ng hin----"
"I change my mind, i'll help you find Audrey in Benguet."
Pinigilan ni Dawn na matawa.
"Pero babayaran mo pa rin ako. Okay? Wala ng libre sa panahon ngayon."
"Psh, yeah sure."
Nairita si Bea sa reaksyon ni Dawn, parang gusto nyang bawiin ang mga sinabi nya pero wala eh, nasabi na nya. Paninindigan nya na lang na gagawin nya ito para magkaroon sya ng pera pambayad sa mga kailangan nang bayaran, mawawalan na din kasi sya ng trabaho next week.
Nang makalabas na sila sa building, napatanong si Dawn sa kaniya.
"Uhm, where do you live?"
"Kahit sabihin ko sayo ang address ko, di mo naman din alam kung saan yun e."
Natahimik si Dawn sa pambabara ni Bea, medyo naiinis na din sya dahil nakikita nya ng nagmamaldita na ito sa kanya.
"May matutulugan ka ba later? Mag-che-check in ka ba sa hotel?" Biglang tanong ni Bea. Narealize nya din kasi na umiiral nanaman ang katarayan nya, nag-aalala sya na baka biglang umalis si Dawn at maghanap ng iba. Wala syang pera pag ganon, pero di sya mukhang pero, okay?
"That's why i was asking you where you live, baka pwedeng doon muna ako maki-tulog."
"Pasensya ka na ah? Medyo masikip 'tong lugar ko." Sabi ni Bea ng makapasok sila sa apartment nya.Ibinaba ni Dawn ang bag nya sa isang gilid at napa-upo sa mahabang sofa. "Okay lang, i'm also kind of used to small spaces.""Talaga? Akala ko kasi mag-iinarte ka. Mukha kang rich kid kasi hehe."Mapaklang natawa si Dawn, "Mukha lang, pero hindi talaga ako rich kid. Laki din ako sa hirap.""Pero galing ka sa ibang bansa. Tapos madami ka pang perang bitbit. Ano ba talaga?""Seryoso ako sa sinabi ko, laki nga ako sa hirap. Also, yung pera kong ito pinaghirapan ko yon. Ipon ko sa mga part time jobs ko."Part time jobs. With 's'. Maraming naging trabaho si Dawn, hindi naman makapaniwala si Bea sa narinig dahil mas bata pa kaysa sa kanya si Dawn at dinaig pa sya nito pagdating sa mga part time jobs."Nag-co-college ka ba, Dawn?" Curious nyang tan
Kinabukasan, dumiretcho muna sila sa work place ni Bea. Magpa-paalam muna si Bea na hindi muna sya makakapasok sa boss nyang si Andrei. Pagkarating nila doon ay nadatnan nilang magbubukas pa lamang ng shop si Andrei."Sir Andrei!" Tawag ni Bea.Napalingon si Andrei at napangiti kaagad ng makita nyang ang ka-isa-isang empleyado nya sa shop nya."Bea! Aga natin ah?" Napatingin sya sa kasama ni Bea at napatanong. "Sino 'tong kasama mo? Sya na ba ang boyfriend mo?"Napa-atras si Dawn at namula naman si Bea."Hindi sir! Grabe ka naman, friends lang kami."Lumawak ang ngiti ni Andrei, "Ah okay, so may sasabihin ka ba?""Opo, magpapaalam lang ako na di muna ako makakapasok ngayon sir. Kailangan ko tulungan 'tong friend ko.""Ganun ba? Oh sige lang, basta mag-ingat ka ah?""Thankyou po sir."
Imbyernang-imbyerna si Dawn sa kalagayan nya, kanina lang ay maganda na ang panaginip nya sa pagtulog nya pero naudlot ito ng magising sya sa sobrang ngalay. Nakatulog din si Bea at umunan sa kanyang braso.Inayos naman ni Dawn si Bea ngunit malikot ito matulog, muli itong sumandal sa kanya at niyakap pa sya. Biglang napalunok si Dawn ng maramdam nya ang dibdib ni Bea na sobrang dikit sa kanyang braso. "Pasalamat ka't mabait akong lalaki." Bulong niya at inilayo muli si Bea sa kanya.Kinuha niya ang kanyang bag at nilagay sa lap nya, then dahan-dahan nyang hinila si Bea at ipinwesto ang ulo nito sa bag nya. Napangiti sya ng maisip nya na parang sya ang mas nakakatanda na nag-aalaga sa babaeng ito.Muling nainip si Dawn kaya't pinagdiskitahan nya na lang ang buhok ni Bea, nadismaya pa sya ng hawakan nya ang buhok ni Bea. Masyadong dry, di nakakatuwang hawakan. Napabuntong hininga na lang sya at napatingin na lang sa labas
"My gahd! I can't believe pinagkamalan tayong magboyfriend-girlfriend, like eww! Sinong magkakagusto sa lalaki na 'to." Sambit ni Bea sa kaniyang sarili.Nakalabas na sila sa karinderya at nag-i-ice cream.Napangisi si Dawn at halata sa hitsura nya na naiirita sya, "Wow, makasabi ka ng ganyan parang ang ganda mo ah?""Di ko naman sinasabing panget ka, ampanget lang sayo yang pagka-manyakis mo, hmp.""Sabing aksidente lang yun diba? Tsaka wag kang feeling na gusto kitang pagsamantalahan, you're not my type." Natawa si Dawn na medyo sarcastic ang dating.Napahinto si Bea at tinignan si Dawn mula ulo hanggang paa, "Don't worry, the feeling is mutual. Hindi rin kita type, at hindi din ako nagfi-feeling ha? Bwisit ka talaga.""Tss, yeah whatever."Nang matapos na silang kumain ng icecream ay bumalik na sila sa bus. Pagkabalik nila sa pwesto ni
Hingal na hingal ang dalawa ng malayo na ang narating nila. Napasalampak na si Bea sa lapag at, napabuga lamang ng hangin si Dawn.Nagulat na lang si Bea ng biglang tumawa si Dawn. "W-What's funny?""Mm, nothing." Aniya't mayrong napakalaking ngiti.Napa-iwas lang ng tingin si Bea, at patuloy na tumawa lang si Dawn."Tumigil ka nga dyan, nakaka-irita ka na.""Sorry na po----girlfriend ko! HAHAHAHA!"Namula si Bea sa sinabi ni Dawn, parang gusto nya balikan 'yung lalaki kanina at kunin ang baril nito tsaka pagbabarilin si Dawn. "Uuuugh! Manahimik ka nga! Nakakarindi ka na.""Pffft, okay-okay! Pero ano gusto mong tawagan natin? Bhebheqouh? Or babe lang? Hahahaha!"Nabatukan sya tuloy ni Bea, iritado na talaga sya sa pang-aasar ni Dawn."Aray naman bhebhe ko, maaalog utak ko sayo."
Nang makacheck-in na sila sa motel, medyo maliit na kwarto na may iisang kama ang ibinigay sa kanila. Ang gusto sana ni Bea ay yung may dalawang kama, ngunit mas mahal iyon. Kulang pa ang pera na dala nilang dala.Pagkapasok nila sa kwarto ay agad binato ni Bea ang bag nya sa kama at humiga rito. "I'll sleep here, sa lapag ka.""Ayoko nga! Ansakit sa likod pag sa lapag." Angal ni Dawn.Ibinaba nya naman ang bag nya sa isang tabi at naupo sa gilid ng kama. "Ikaw na lang sa lapag." Sabi nya.Napa-awang bibig ni Bea, "Hoy, babae ako. Ikaw mag-adjust since ikaw ang lalaki.""Mas bata ako, ate kita! Ba naman yan.""Kahit na! Ako dito, ikaw doon sa lapag." Nagtalo nanaman ang dalawa."Bwisit na yan, asaan na ang gender equality!? Nakakabanas naman! Ansakit kaya nung likod ko kagabi sa lapag ng apartment mo." Reklamo ni Dawn, hihiga sana sya sa
Nang makalabas si Dawn sa motel ay naglakad-lakad lang sya, medyo mainit pa rin ang mukha nya dahil nahihiya sya sa nagawa nya kay Bea. It was fun, pero matatanda na nga pala sila. Mamaya ang harutang ganun mapunta sa ibang bagay."Hi kuya pogi!" Napatingin sya sa babaeng tumawag sa kanya. Alam nyang sya yung tinatawag kasi bukod sa Dawn, handsome, gwapo, cutie isa din sa palayaw nya ang pogi."Ano 'yon?" Nakangiting tanong nito sa babae. Natuwa naman ang babae ng pansinin sya nito. Sabi na nga ba sya talaga yung pogi na tinatawag nito."Punta po kayo mamaya sa Happy Place Bar, masaya dun! Mayrong masayang ganap dun mamaya." Aya nito.Natawa lang si Dawn, "Naku, minor pa ko.""Weeeh, hindi po obvious kuya pogi." Nagbyutipol eyes pa ito."Pero sige, pupunta ako mamaya. Saan ba?""Daan po kayo dito then kakaliwa. Makikita nyo din kaagad ang
"Table for two, please." Sabi ni Dawn sa waiter."Okay sir, please follow me." Aniya't sinundan nina Bea at Dawn ang waiter.Nang makaupo na sila ay babalikan pa daw sila ng waiter para makuha ang order nila. Napahikab lang si Bea dahil nabo-bored sya. "Uy Dawn, anong oorderin mo?" Tanong nya"Hmm, hindi ko pa alam. Kita mo namang wala akong menu na hawak diba?" Pambabara niya kay Bea.Umikot ang eye balls ni Bea at kinuha yung bread knife, tinutok nya ito kay Dawn. "Alam mo kanina ko pa gusto putulin yang dila mo na yan.""Naku wag po ate Bea, mamimiss mo yung pagtawag ko sayo ng bhebhe ko.""Yan! Yan talaga ang dahilan kung bakit ko gusto putulin dila mo." Tumawa nanaman si Dawn sa kanya."Sabing wag mo putulin 'to di mo pa nga natitikman e.""Huh?" Di kagad nagets ni Bea yung sinabi ni Dawn, medyo slow ang ate nyo.