Kabanata 21

Ang pagibig ay hindi kailanman

Magiging marahas,

Ito ay mapagubaya

At nagpapahalaga.

1913.

Naalimpungutan ako at napakamot sa mata.

Tinanaw ko ang bintana at kumurap ng ilang beses.

Nakarinig ako ng bulungan sa labas ng aking kwarto. Marahil iyon ay ang aming mga katulong. 

Maya-maya ay nakarinig ako ng malakas na sigaw kung kaya't napaupo ako sa kama. 

"Kay Imelda ba ang boses na 'yon?" Tanong ko sa'king sarili.

Nagsigawan na rin ang iba pang katulong, dahilan para lumabas ako ng kwarto at puntahan sila. 

"A-anong nangyayari?" 

Nilapitan ko sila na nasa may pintuan ng aming hacienda. 

"S-s-si binibining Clarita..." Ani Imelda habang nakatingin sa labas ng aming pintuan. 

Tinignan ko ang nasa harapan namin.