The Witch has Fallen - 3

"Tasya, I think ikaw ang ibig sabihin ni Kuya dito." kunot noo kong binasa ang nakapaloob na message sa phone ni Vina.

'Vina, who's that ugly witch? the one who assist me the other night?'

"Anong ako? Ang sabi 'Ugly' eh hindi naman ako panget ah. Vina hindi ako 'yan." Ngumite ako bago tuluyang umalis. Nakahinga ako nang maluwag nang hindi na ako hinabol ni Vina.

Tapos na ang klase namin at paalis na ako sa building namin nang mamataan ko si Vina at ang Senyorito. Dahan dahan akong lumiko at inangat ko ang mga papel na hawak ko para matabunan ang mukha ko. Nakayuko ako at tanging ang mga paa ko lang na nag-uunahan sa paglakad ang nakikita ko. Sana wala akong mabangga sa ginagawa ko.

I'm halfway through the gate when someone called my name out loud.

Mas binilisan ko pa ang paglalakad ko nang may mga kamay na bigla nalang umakbay sa leeg ko.

"Tasya my friend! Bakit hindi mo ako pinapansin ha? at tsaka, hindi ka ba maduduling niyan eh naglalakad ka habang nagbabasa?!"

"Tumigil ka Caloy, kundi gagawin kitang hatdog!" inis kong sabi sa kanya at iwinakli ang mabigat niyang kamay sa leeg ko.

Pinagpatuloy ko ang paglalakad at mas lalo pang binilisan.

"Hoy! Carlo kasi pangalan ko! Hindi Caloy, ang bantot naman niyan! teka nga lang! bat' ba ang bilis bilis mong maglakad ha?!" habol niya sa akin.

Napairap ako sa ingay ni Caloy, pagba mga aso, maiingay talaga?

Nakahinga na ako ng maluwag nang makalabas na ako sa gate ng skwelahan.

"Tasya.." gulat kong tinignan ang tumawag sa akin.

"Vina! nandiyan ka pala!" gulat kong bulalas. Kanina andun lang siya sa gilid ng building ah, kasama pa nga niya ang Senyorito bat' nandito na siya ngayon? huhu andaya naman.

"Vernadette! why are you here ha?!" pang-aasar ni Caloy, masyadong mariin ang pagkakasabi niya na tipong matatawa ka pero wala ako sa sitwasyon ngayon para matawa.

"Shut up Carlito, Tasya, may sasabihin ako sa'yo." hinila ako ni Vina, si Caloy naman ay tinulak niya.

"Carlito, tsupi! you can go home now. May pag-uusapan pa kami ni Tasya, okay?"

"Ewan ko sainyo! imbe imbento kayo ng pangalan sinabing Carlo ang pangalan eh!" inis nitong sabi at umalis na. Sinipa pa niya ang bato at sinamaan kami ng tingin.

"Tasya," kinuha ni Vina ang atensyon ko.

"V-Vina ano ba kasi yun? Pwe-pwede bang bukas nalang yan? mag gagabi na kasi, kailangan ko pang pumunta ng palengke tsaka bawal akong masyadong gabihin."

"I don't know what happened between you and Kuya pero isa lang ang sigurado ako. Ikaw talaga ang hinahanap niya." nasa loob na kami ng sasakyan nila. Malimit lang ang tulad namin ang magkaroon ng mga ganitong bagay dahil mas pinipili ng iba ang mamuhay ng simple. Mas gusto ng iba na hindi na makipaghalubilo sa mga mortal para iwas gulo na din. Pero iba sa sitwasyon nila Vina. They need the mortals to live. Hindi din naman mahirap para sa kanila ang mamuhay kasama ang mortal dahil mukha naman silang mga normal sa itsura pa lang. Huwag niyo nalang nga gutumin. Naalala ko tuloy ang ginawa ng Senyorito kahapon. Nandidiri parin ako hanggang ngayon.

"Vina kasi, hindi ko din alam kung bakit ako hinahanap ng kuya mo. Ni hindi nga ako sure kung ako ba talaga yan eh."

"No, I'm sure Tasya. Ikaw ang tinutukoy niya at sabi niya gusto ka niyang makausap. It's a good thing na hindi ka niya kilala pagnag-anyong mortal ka. Now, tell me what happened para alam ko kung anong dapat gawin." seryoso nitong saad sa akin. Mas natatakot tuloy ako dahil nagtutunog babala ang mga lumalabas asa bibig niya kahit alam ko na sinasabi lang naman niya ito.

"Eh kasi Vina, h-hindi ko din talaga alam kung anong nangayari. Pramis! basta ang naalala ko lang nung full moon, nung may sumugod na mga kapre at tikbalang tumakbo kami tapos nagtago sa cloak na bigay ni Impo tas ewan! hindi ko na masyadong maalala kasi nawalan ako ng malay. Basta paggising ko maaga na tas ayun! yun na yun!" kinakabahan kong pagkwento sa kanya sa abot ng aking memorya.

"Wait what?! Nagtago kayo sa cloak, eh sa amin lang yun pwede eh. So paano kayo nakapagtago?" naguguluhan na din niyang tanong sa akin.

"H-hindi ko alam"

"Tasya, for now, umuwi ka muna ha. You're safe as long as hindi pa kilala ni kuya ang itsura mo pag nag-aanyong mortal. Okay?" nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya at tumango.

"I'll figure out kung bakit ka hinahanap ng dumuhong yun."

"Thank you Vina. Salamat talaga."

Saktong pagbukas ko ng kotse ay papalapit ang Senyorito. Abot abot ang kaba ko lalo na nang magpang-abot ang mga tingin namin.

Kalma Tasya, Kalma.

"Sino yun?" rinig kong tanong niya kay Vina. Pinigilan ko talagang lumingon sa kanya. Mahirap na.

"Classmate ko bakit?" mataray na sagot naman ni Vina. Nakahinga ako ng maluwag sa naging sagot ni Vina.

"Where's that ugly witch?! akala ko ba kaibigan mo yun?" bwesit!. tinigil ko na ang pakikinig dahil mabwebwesit lang ako.

Hindi ako panget! sa katunayan nga eh ako ang pinakamaganda sa lahat ng mga witches!.

"Hay! ang tagal! kung di lang kaibigan eh iniwan ko na tong mga paninda mo!"

"Dindi, parang ang laki ng gulong pinasok ko." napaupo nalang ako nang mapagtanto ang nangyari ngayong araw at kahapon.

"Ano ba 'yang gulong pinagsasabi mo?"

"W-wala, dali, tulungan mo nalang akong maglinis dito."

"Ay ang swerte mo naman? ako na nga nagbebenta ng mga paninda mo paglilinisin mo din ako? ay abusar nana dae" napakunot ang noo ko sa pinagsasabi niya.

"Kung ayaw mo, edi wag! huwag ka ngang magsalita kung ikaw lang din naman makakaintindi!. Sila Marinda at Bongie ba hindi talaga dumating?"

"Dumating naman pero walang silbe- aray! ano ba! tirisin kita dyan eh!" napatingin ako kay Dindi, may nilabas siya sa bulsa ng kanyang plastic apron. Isang alitaptap na kumukutikutitap.

"Hoy! duwendeng bansot! nakakaganyan ka lang sa akin tuwing nag-aanyong mortal ka! mag-anyong hayop ka at ng ikaw ang tirisin ko!" buti nalang at wala na masyadong tao dito sa palengke dahil baka magwala ang mga tao pagnakarinig sila ng alitaptap na nagsasalita at ang laki laki pa ng boses.

"Tumahimik nga kayo! dali na. Tara na." anyaya ko sa kanila na walang tigil sa pagbabangayan nang matapos ako sa pagliligpit.

Busy ako sa paggawa ng nga projects na bigay ng mga profs. Tuwing gabi lang kasi ako pwedeng gumawa dahil tulog silang lahat. Walang makakaalam sa mga pinggagawa ko.

Nakapang anyong immortal na ako at naiinis na ako dahil wala akong magawang tama. Ni pagsulat ng letra ay hirap ako dahil sa tulis ng kuku ko.

"Dindi, huwag ngayon. Busy ako" Saad ko nang marinig kong may kumakatok sa bintana ko.

Inis akong napatayo nang hindi parin ito tumitigil sa kakakatok.

"Dindi naman eh- what the!" natigil ako nang hindi duwende ang bumungad sa akin.

"Sino ka- ay S-Senyorito, i-ikaw po pala."

"Gulat ka noh?, sabi ko naman sayo. Magtutuos pa tayo." nakangising saad ng senyorito at umupo sa maliit kong silya.

_________

💛👀🍭

💛👀🍭