Chapter 2

Martes, pagkatapos ng klase ay dumiretso kaagad ako sa coffee shop kung saan ako pumapasok ng apat na beses sa isang Linggo. Alas tres hanggang alas otso e media ang shift ko sa tuwing may pasok maliban tuwing Miyerkules dahil walang akong pasok sa university. Tuwing Sabado't Linggo kapag tapos ko na lahat ng homeworks ay gugugulin ko ang halos buong araw sa parke. Isa hanggang dalawang beses sa isang buwan nalang din ako pupwedeng dumalaw sa JW foundation para mag assist sa mga social workers para sa mga gawain sa foster home.

Eksaktong 2:45am nang makarating ako sa coffee shop. Halos sabay kami ni Jim pumasok. Pagpasok na pagpasok namin sa shop ay nakita kaagad kami ng kapalitan namin sa morning shift.

"First time ko yata kayo nakitang sabay pumasok ah." pabirong sabi ni Lyn na halatang gusto nang umuwi. The three of us smiled. 

Halatang nagmamadali naring umuwi si Jessa na hinubad kaagad ang apron pagkatapos maihatid ang order.

"O pano?" ika ni Jessa habang sinusuot ng dalawa ang kani-kanilang backpack

"O siya sige." sagot ni Jim 

Sabay na lumabas ang dalawa habang kami ni Jim ay nag sisimula nang magtrabaho.

Halos hindi maubusan ng tao ang coffee shop. Paglabas ng isang customer ay may papasok kaagad na bago. Marahil ang malamig na klima ang humihikayat sa mga tao para magkape. Maliban sa malamig na klima ay talaga namang masasarap at maraming pagpipilian ang mga customer sa ibat ibang klase ng kape na ino-offer sa coffee shop. Wala ding masyadong kakompetensiya ang kapehan maliban sa Chatty's Brew Haven na isa ring kapehan tatlong kanto ang layo mula rito.

Ito ang pinakamalapit na coffee shop sa university kung saan ako pumapasok kaya kadalasan college students at mangilan ngilang mga bakasyonistang galing sa malayo at malapit na towns ang laman ng coffee shop. May mga buwan namang halos bakasyonista galing sa iba't ibang lugar at mga foreigner ang laman ng shop. Kapag nagsimula na ang summer season ay dinadagsa ang aming lugar ng mga bakasyonistang gustong tumakas sa mainit na siyudad at mas gustong ang malamig na klima. Madalas ding mapadpad ang mga hikers sa Sta. Isabel. Napapaligiran ang town ng mga bundok at mga puno na gustong gusto ng mga hikers na naghahanap ng mga mahihirap na trails.

Thirty minutes before the shop closes, the place remains almost full. May mangilan ngilan ng mga lumalabas na customer pero ang iba ay gustong sulitin ang natitirang oras bago magsara. 

Pagkatapos maihatid ni Jim ang order sa tatlong magkakaibigang babaeng estudyante sa harap ng counter ay dumiretso kaagad siya sa glass door at iniharap sa kaniya ang open signage, palatandaan na hindi na pu-pwedeng pumasok ang customers. Pagbalik ay saglit na dumaan si Jim sa isang grupo ng customers para saglit na makipag-usap. Madalas kaming magkaroon ng customer na kakilala o kaibigan galing sa university. Saglit na kumustahan, hi, hello at palitan ng ngiti sa tuwing magkakaroon kami ng kakilala o kaibigang customer.

Pagbalik ni Jim sa counter ay saktong umalis din ang isang customer sa pinakadulong single chair table sa kaliwang bahagi ng kapehan. 

Jim's now doing some work at the back, wiping some coffee spills on the coffee maker. I initiate to clean the emptied table. As I wipe the the circular table I noticed someone on the single chair table on the other side. He seems busy on his laptop. He looked like he's around tweenty five so he's probably not a student. 

A professor? No. And definately not a local. Maliit na town lang ang Sta. Isabel na mayroong maliit na community kaya masasabi kong hindi siya taga rito.

His table is empty except for his laptop. And as far as I know ay hindi dapat nililigpit ang baso sa table ng customer kapag di pa ito umaalis. I concluded that he hasn't ordered something yet.

I approached him.

"Sir." I smiled, "can I get your order sir?"

He looked up and replied, "Coffee."

He get back on his laptop again.

I stand still and wait for a few moments. Halos fifty ang varieties ng kape ang meron kami kaya inaantay ko kung anong klaseng kape ang ibig niyang sabihin. Expresso? iced? frappe? Im obviously not gonna stand here guessing. 

"Sir ano pong coffee niyo?" I said politely. 

He looked up as if he's trying to choose what coffee he likes in his mind while scratching the left side of his neck with his right index finger. 

And I realized that Im blocking the menu imprinted on the wall right in front of him. So I stepped aside and turn to the wall. Immediately, after I unblocked the menu out of his sight, he noticed it and it didn't take him five seconds as he pointed his order.

"Cappuccino." I confirmed.

"Yes." he replied with his surprisingly deep voice.

"Few minutes sir." 

Bumalik ako sa counter at inasikaso ang order ng lalaki. 

Three table spoon of finely coarsed coffee bean for eight ounces of water. The exact coarseness for optimun flavor. I will always love the strong addictive smell of the powdered coffee, feels ecstatic to me. After making the expresso, next is the foaming process of the milk. It always amazes me everytime the milk expands in the pitcher. I always want to dip my finger in it but I never did, I dont want no customer. 

Sa tagal kung nagtatrabaho sa coffee shop ay gamay na gamay ko na ang paggawa ng ibat ibang klase ng kape. Ika nga ni Jim, 

'smooth'

Pagkatapos ng ilang minuto ay natapos ko na nang gawin ang cappuccino. Cappuccino ala Jethro.

Maingat kung ipinatong sa kulay brown na platito na halos sinlaki lang ng palad ko ang order at inihatid ito sa customer. Smooth.

"Sir, ito na po." Pinatong ko sa table ang order habang busy parin ang lalaki sa kaniyang laptop. He looks like as busy as a student finishing a thesis which the deadline is the next day. Ni hindi siya tumingin sa order at tumango lang.

I"ve encountered people as busy as him. Sa loob ng tatlong taong pagtatrabaho ko sa kapehan I've even encountered some busier than him. Caffeine fueled graduating students, students on their last minute review before the exam and many more.

Limang minuto bago magsara ang coffee shop ay unti unti naring nagsisilabasan ang mga customers. Marahil tapos na si Jim sa trabaho niya sa likod dahil halos sampung minuto narin siyang nakikipag-usap sa mga kaibigan niya sa table four.

Sampung customers nalang ang natitira sa loob. Isang grupo ng anim na lalaki kung saan nakikipag-usap si Jim, isang grupo ng tatlong babae sa table one sa harap ng counter at ang lalaki sa pinaka dulong kanan ng kapehan. Jim returned to the counter smiling. I can say he had a good time chit-chatting to his friends.

"Jet, kialala mo?" pabulong na tanong ni Jim

"Ako pa ba magtatanong ng pangalang para sayo? saan ba, yung maganda sa gitna?" pabulong ko ding sagot

"Sira!" nakangising sagot ni Jim.

Tumingin siya sa direksyon ng lalaki sa dulo. 

I shrugged and shaked my head.

"Local?" muling tanong niya

I looked to the direction of the guy.

"Mukhang hindi." sagot ko.

8:45pm na nang magsarado kami ni Jim ng coffee shop.

"Sayang ang isang baso ng cappuccino," sambit ni Jim habang kinakandado ang pinto ng shop. "ni hindi niya yata tinikman." patuloy niya.

I shrugged.

"Na miss niya ang opportunity na matikman ang cappuccino ala Jethrow"

We both laughed.

After closing the shop we walked our way to the bus stop. I can walk my way to El Viño but I decided to ride the bus with Jim tonight. While waiting for the bus, Jim and I talked. Mostly I just listen to him. He talks I listen.

Jim is a fine arts student. And he always have an eye for arts. Aside from his work at coffee he also paints as a sideline. I would always tell him that he should higher the price of his paintings. His paintings are precise and beautiful for such a cheap price. But he would always tell me that he's doing it not just for money. He needs money but as he would always say, 'for the sake of art.'

Once, he offered me a free portrait. Last year, a week before my birthday, Jim said, 'Bigyan mo lang ako ng isang oras at ibibigay ko sayo ang portarait ng libre."

which I declined. Hindi ko aabusuhin ang pagiging generous ni Jim dahil lang birthday ko. And I dont like the idea of sitting in front of him doing nothing for an hour. That would be awkward. Parati kong sinasabing taasan niya ang presyo ng arts niya and I will be the last person to accept a free portrait from him.

Maya maya ay narinig na namin ang bus engine sa malayo. Out of nowhere ay sumulpot si Belle. Nagulat ako nang makita ko siyang papalapit sa amin. At first, di ko ko siya nakilala pero habang papalapit ay narinig ko ang boses niya and it would be no way it was not her. Sobrang pamilyar saakin ng boses ni Belle.

As usual, hinampas ni Belle ang braso ko. Madalas niyang ginagawa yun sa tuwing magkikita kami. I dont know, baka isa lang din yun sa mga wala lang ni Belle. Pero gusto ko pag ginagawa ni yun. Di ko pa nakitang ginagawa niya yun sa iba kahit sa mga kakilala't kaibigan niya. It makes me feel good everytime I think about it. Siguro'y isa yung sa mga paraan ni Belle para ipaalam sa akin na mayroon kaming special bond we dont have with our other friends. O di kaya'y, baka nga wala lang din yun para sa kaniya.

"Pasabay." Bungad ni Belle.

She said hi to Jim ang he replied, "hello."

Maya maya pa ay dumating na ang bus. Naunang pumasok si Jim. Kumapit si Belle sa braso ko at sabay kaming tumungo sa loob. Umupo kami ni Belle sa ikalawang linya sa kaliwa habang si Jim naman ay nasa harapan namin at walang katabi. Sumandal si Belle sa balikat ko habang nakakapit parin sa braso ko. Tahimik si Belle kaya naisip kong baka nakatulog na siya. Ramdam ko ang pagkiskis ng jacket ni Belle sa braso ko sa tuwing naaalog ang bus na dumadagdag sa init ng braso at mga kamay  niyang nakapulupot sa akin.

Ilang minuto lang ay nakarating na kami sa bus stop malapit sa El Viño. Lumingon si Jim sa amin. He nodded and said, "Ingat."

I smirked and nodded back.

"Bye Jim." Belle said before we stepped outside the bus.

Belle is still on my arm. She is silent so I initiated a conversation. 

"Bakit ka ginabi ate?"

She laughed, " Ano sa tingin mo?"

"Hmmm...Albert?"

"Huh? he's gay" she replied laughing.

Belle once told me that Albert is her Ideal guy. She would always dreamily describe Albert to me as if I dont have my own eyes and cannot see Albert in the campus. 

"Ang lawak ng balikat niya, tas ang tangkad pa, siya ang ideal guy ko. And his eyes... his eyes, I wish I have them."

"Pag naging kami siguro ang cute naming couple. David and Goliath."

Tapos ay hahampasin pa ko niyan dahil sa kilig niya.

Not until she learned about Albert being gay. Now they are just friends but I cant say if she completely stopped fantasizing Albert.

"So di kayo nagdate?" I asked.

She Just smirked. Suddenly she asked me with her voice becoming serious.

"You think I can change him?"

Nagkibit balikat lang ako dahil hindi ki alam ang isasagot. We became silent again until we entered the elevator. I dont have any topic in my mind. We became silent for a couple of minutes until she go, 

"Bakit kailangan mo pang magtrabaho?"

Alam ni Belle na magiging mahirap ang mga susunod na taon sa kurso ko. She wants me to focus more on my study. And Belle was also aware na tinanggihan ko ang monthly allowance na alok ng JW Foundation. I became a scholar of the foundation since I entered college. Though JW Foundation was not the one directly paying my tuition since it was from another subsidiary organization that supports the foundation. I still owe it to the JW Foundation, I owed them everything. At ayoko ko naman na iasa lahat sa foundation.

Belle noticed that I became silent.

"I hope I was as independent as you." She said.

I looked at her and smiled. If only she knew how lucky she is, having almost evrything a foster child like me can only dream of.

We reached the fifth floor. We walked to our rooms and before we parted,

"Bukas?" sabi ni Belle.

At saka ko naalala na maglilinis nga pala kami ng apartment ko bukas.

"Bukas." I reply.