Kabanata 3

Kabanata 3

"I-Ikaw? Anong ginagawa mo rito?" Naguguluhan kong tanong sa kanya.

"Hey Miss, I told you we will meet again." With a smirk on his face.

"Just set aside the questions for now Adi, ikaw na gumamot sa isang 'yan kanina pa 'yan." Inis na utos ni Doc sa'kin.

"Po? H-Hindi po ako-" Hindi ako pinatapos nitong lalaking duguan sa kama.

"Nauubusan na ako ng dugo, Miss, ayaw mo naman siguro makakita ng pasyenteng mamatay sa harap mo?"

Nanakot pa siya. Bago ako makapag salita ulit ay nilagay na ni Dr. Alcantara sa kamay ko 'yong gagamitin para sa sugat niya at iniwan na ako kasama 'nong lalaki. Lintik na walang ganti. Ba't ba ako nandito?

"Anong nangyari sa'yo? Kailangan kong i-check kung saan 'yong sugat mo at mapigilan ko 'yong pag-agos ng dugo." Propesyonal ko na sabi.

Doktor pa rin ako at pasyente siya ngayon. Papaliguan ko 'to ng mga tanong mamaya. Kung 'di lang talaga nawawalan ng dugo 'to 'di ko 'to inasikaso.

"D-Dito s-sa g-gilid." Tila nahihirapan na siyang magsalita.

Fuck. Kinakabahan na rin ako 'di ko lang pinapahalata. Namumutla na siya.

May saksak siya sa tagiliran. May kalakihan 'yong saksak. Saksak ng kutsilyo 'to. Mukhang may na kaaway 'to sa labas.

Nilagay ko 'yong malinis na tela sa may saksak niya para hindi na dumugo 'yong sugat niya. Tinahi ko na rin 'yong bakas ng saksak pagkatapos.

Nakita ko siyang nakatulog dahil sa sakit at anesthesia na nilagay ko. Mukhang kay Doc na lang ako magtatanong tungkol sa kanya. Humihinga pa naman. Buhay pa 'to. Muntikan na 'yon.

Pagtingin ko sa paligid ko ay nakita ko 'yong kalat. Mga bakas ng dugo na tumutulo sa higaan pati sa sahig. Hinay-hinay ko na rin nililinis 'yon habang hinihintay siya magising para mapunta na sa mas maayos na higaan.

Nang matapos nako sa paglilinis ay mapansin ko na mas namumutla 'yong mukha 'nong lalaki. Hinawakan ko 'yong mukha niya. Ang lamig niya.

Pucha. Ngayon lang sumagi sa isip ko. KAILANGAN NIYA MASALINAN NG DUGO.

"Hello, Doc, anong blood type nitong lalaki? Kailangan niya salinan ng dugo ngayon. Namumutla na siya Doc."

"What the heck. Ako na bahala sa dugo. Check every minute kung may pagbabago na naman sa kanya."

"O-Okay, Doc."

Tinignan ko siya ulit ayon maputla pa rin siya. Tinatapik-tapik ko lang 'yong screen ng cellphone ko habang naghihintay kay Doc.

Ngayon pa lang ako naka encounter ng ganitong pasyente. Pediatrician nga kasI ako 'no? So basically mga bata halos pasyente ko eh hindi naman 'to bata eh. Hindi naman kase umaabot sa ganitong sitwasyon 'yong mga naging pasyente ko.

Hindi ko alam kung bakit ako 'yong pinatawag ni Doc na marami namang pwedeng gumamot sa kanya. Ang daming tanong sa isip ko ngayon. Sa doctor pa talaga ng mga bata lumapit na pwede naman i-diretso ito sa OR.

Dumating na rin si Doc at siya na rin nagsalin ng dugo do'n sa lalaki. Habang ako ay tahimik lang na tumitingin sa kanilang dalawa.

"Doc, pwede na po ba akong magtanong?" Kanina pa talaga ako na cucurious. Ang daming tanong sa isip ko.

Curiousity kills the cat at kung pusa ako ay matagal na akong patay. Jusmiyo marimar.

"Go on, ask me I'm willing to answer it with full honesty." Aniya pa ni Doc.

"W-What is he? I mean w-who is he? Why is he here? On a private ER? At bakit ako po 'yong nandito? Ba't 'di ikaw 'yong nag-asikaso sa kanya kanina?" Dire-diretso kong tanong kay Dr. Alcantara.

"Isa-isa lng, Adi" Natatawa niyang sabi sa'kin

"Okay, here it goes. He's Tyler John, one of my closest friends in the medical industry. As you can see earlier, he has a stab wound. He was attacked by one of his rivals in the industry. Pinadiretso ko siya dito sa private ER dahil ayaw niyang may makakita sa kanya baka sundan siya ng gumawa sa kanya at siya na mismo nagrequest na ikaw ang gumamot sa kanya." Sabay ngisi ng nakakaloko ni Doc sa huling sinabi niya.

Ang hirap pala talaga 'pag mayaman, maraming ka kompetensya. Pero mali pa rin 'yong kailangan pa gumamit ng dahas para lang mapabagsak ang kaaway. Just do your best and God will do the rest, that's it.

Teka lang, siya nagrequest na ako gumamot sa kanya?

"Uhhh..uhhh." gumising na 'yong lalaki este Tyler pala.

"Ty, h'wag ka munang masyadong gumalaw baka dumugo 'yong sugat mo." Sabi ni Doc akmang babangon siya sa higaan niya.

"Where is she? I hope I didn't hallucinate earlier."

She? Ako ba ibig sabihin niya? Malamang wala namang ibang babae dito.

Natabunan kase ako ni Doc kaya siguro 'di nya ko makita.

"Don't worry she's the one who stitches your wound and you're not hallucinating."

"Then, where the hell is she?!" Hala galit na siya.

"Uh, hi?" Sabay ngiti ng peke saka tinaas ng konti ang kamay para makita niya ako.

Hindi ko kase alam anong kailangan nitong lalaking ito. Syempre nahihiya ako. Hindi naman makapal mukha ko. Very slight lang.

"Iwan ko muna kayong dalawa. Aasikasuhin ko na muna 'yong lilipatan mong kwarto." Paalam ni Doc.

No'ng naka alis na si Doc ay sobrang tahimik namin. Ni isa walang nagsalita ng ilang minuto. Hindi rin naman siya nagsalita. Awkward naman kasi.

"Miss/Hey." Sabay naming banggit.

"Ikaw na/Ikaw na muna."

"Hindi ikaw na/Ikaw na."

Sabay rin kaming tumahimik. Nagsenyas ako sa kanya na siya na muna ang magsalita.

"Thank you for saving me earlier." Sabay ngiti sa'kin ng matamis

"No problem, doctor ako pero sana sa susunod na mangyari 'to ulit hopefully 'di na maulit kay Dr. Alcantara kana magpagamot o sa mga doctor na maaring tumahi ng sugat mo." Seryoso kong ani sa kanya at may biglang tumawag sa cellphone ko.

Ashley Leigh

"Excuse me sagutin ko lang." Paalam ko sa kanya saka tumalikod.

"Hello, Ash, napatawag ka?"

"Saan ka na Addison? Magdidinner na tayo."

"Gutom na ako Adi/Dalian mo please." Mukhang sila Addison at Eli 'yong nagsasalita.

"Kayo nalang muna kumain may pasyente pa 'ko dito. Bukas nalang ako sasabay."

Ayaw ko pa kase iwan 'to dito habang 'di pa siya nililipat sa ibang kwarto.

"Okay Ads, h'wag magpapalipas ng kain ha? Love you." Sabay end ng tawag.

"H-Hindi ka pa ba kumain?" Tanong niya sa'kin na kinagulat ko rin.

"Kailangan ka pa ilipat sa mas maayos na kwarto. Hindi muna kita iiwan dito baka anong gawin mo at bumukas 'yang sugat mo. H'wag kang mag-alala, may test ka pa sa katawan para ma check kung may organ na nadamay sa saksak." Explain ko sa kanya.

Maya't-maya ay dumating na si Dr. Alcantara dala na niya 'yong stretcher. Dahan dahan namin siyang inalalayan pahiga sa strecher. Medyo nahirapan kami ilipat siya dahil mabigat at dalawa lang kami na umaalalay sa kanya.

Habang papunta kami sa room niya ay nagkasalubong namin si Ashley.

"Hindi naman dito papunta morgue, ha?" Ashley

Sino ba naman mag-aakalang buhay tung nililipat namin na nakatabon 'yong katawan ng puting tela. Hindi ko alam anong trip nitong lalaking 'to. Naapektuhan siguro utak nito no'ng sinaksak siya.

"Hindi, ililipat lang namin sa private room 'to." Sagot ko naman sa tanong niya.

"Bakit nakatabon 'yan? Inakala ko tuloy patay na." Sabay kamot sa ulo niya.

"Request ng pasyente 'yan, una na kami, Ash kailangan niya na magpahinga." Tulak sa stretcher papuntang private room niya.

Nang nahiga na namin siya ay inusisa ulit ng ibang doctor 'yong sugat ni Tyler saka na ako umalis ng kwarto niya at pumunta sa canteen para kumain. Tumutunog na alaga sa tiyan ko.

"Ahh, thank you Lord." Sambit ko pagkatapos kong kumain.

Iba talaga sa feeling 'pag nakakain na. Mas nagiging ganado ako sa trabaho 'pag busog, syempre 'pag may sapat rin na tulog. Hindi mawawala sa routine ko ang kain at tulog.

Naglakad-lakad muna ako sa emergency para icheck kung may pasyente ba ako. Nang matapos ko nang magcheck ay bumalik na muna ako sa opisina. Masyado nang marami ng nangyari ngayong araw. Nagkita ulit kami nang lalaking naka usap ko sa park. Hindi rin ako nag-expect na magkikita kami na may saksak at duguan siya.

I never thought that an unexpected meeting of ours will change my life.

-----

After a week ay na discharge na si Tyler at huli kong kita sa kanya ay no'ng nilipat namin siya sa private room. Hindi na rin ako bumalik pa sa room niya. Si Dr. Alcantara na nag-asikaso sa kanya at hindi na ako nakialam pa sa kanya.

Day off ko ngayon kaya na isipan ko na pumunta ng mall para i-pamper ang sarili ko. Wala nama kase akong ibang paggagastuhan maliban sa rent sa condo at sa sarili ko.

Ang buong mall ay napapaligiran ng mga christmas decorations. Malapit na kase pasko kaya madaming decorasyon. Magpapasko na naman ako na mag-isa. Psh. 'Di na bago sa'kin ang mag-isa sa pasko. Minsan sa hospital pa ako nagcecelebrate o 'di kaya kung saan nagcocountdown.

Pumila ako para bumili ng movie ticket. Gusto kong manood ng magandang pelikula. Maliban sa kain at tulog, stress reliever ko 'yong panonood sa sinehan lalo na kung horror 'yong genre, weird right?

"Excuse me maam, wala na pong seat available para Eerie po na movie."

Tinignan ko ulit kung anong available na mga pelikula.

Hello, Love, Goodbye. #Jowable . Miracle in Cell No. 7

Romance 'yong isa pero ayoko ng romance, nakakairita at nasestress ako lalo. 'Yong isa naman drama, ayokong umiyak sa sinehan, ang pangit ko umiyak sa totoo lang.

"'Yang #Jowable nalang Miss isang seat sa taas please. Thank you."

Comedy naman daw 'yon so okay na siguro.

Pumasok na ako sa loob ng sinehan at hinanap ko na 'yong upuan ko. Ilang minuto lang ay may tumabi sa'kin na lalaki. Nakita ko lang from my peripheral view.

Tahimik lang ako na nanonood while 'yong katabi ang ingay habang kumakain. Na didistract ako sa kanya. Pinagsawalang bahala ko na lang 'yong ingay nya at nagconcentrate na lang sa pelikula.

Nang matapos na ang pelikula ay isang pangungusap lang 'yong masasabi ko.

She's just a desperate girl who wants to have a boyfriend eventually got pregnant by some stranger.

"What can you say about the movie Miss?" Wait parang familiar 'yong boses niya paglingon ko ay nakita ko kung sino 'yong katabi kong lalaki.

"Ikaw na naman?" Tumayo ako at sabay lakad paalis sa sinehan.

Sinusundan ba ako ng hinayupak na'to? Pati ba naman dito sa sinehan.

"Hey, Miss." Hinahabol niya ko.

"Sinusundan mo ba ako?" Paratang ko sa kanya.

"It was the destiny that leads us to these moments."

"There was no such thing as destiny, so stop uttering bullshit."

Natahimik siya sa sinabi ko. Kaya nagsimula na naman akong naglakad palayo sa kanya. Pero nasesense ko parin na sinusundan niya ako.

"What do you want?" Sabay lingon ko sa kanya sa likod ko

"I just to be with you." Seryoso niyang sambit.

"Okay, do whatever you want." Wala rin naman akong magagawa. Kahit na itaboy ko siya susundan niya pa rin ako ayaw niya rin naman magpaawat.

Umupo na ako sa may food court at umupo rin siya sa harapan ko.

"What do you wanna say?" Pang basag niya sa katahimikan naming dalawa.

"Ba't ka ba nandito? as far as I remember dapat nagtatrabaho ka sa hospital mo." Naalala ko kasi 'yong una naming pagkikita.

"Relieving some stress I think." Parang iniisip niya pa anong isasagot niya sa tanong ko.

"Now can I ask you a question Addison?" Nagulat ako sa tanong niya. Ba't niya alam pangalan ko, sa pagkakaalam ko hindi ko ito nabanggit sa kanya.

"You look shocked."

"Kakapalan ko na mukha ko, are you stalking me?"

"First, we only met first in the park. Second, bakit mo alam na doon ako nagtatrabaho? Third, ba't alam mo doctor ako? Lastly, ba't alam mo pangalan ko?" dire-diretso kong sagot sa kanya.

"Before I answer your questions let's grab some coffee, don't worry, my treat."

Tahimik lang akong sumunod sa kanya papunta sa isang coffee shop. Siya rin naman magbabayad so no worries.

"What do you want to drink?"

"Ahm, may caramel macchiato kayo, Miss?" Tumango naman 'yong waitress.

"'Yon na lang akin, salamat." Tapos nag-order na rin siya ng kanyang inumin.

"Okay now let me answer your questions."

"First, yeah I know we first met in the park and it was just a coincidence. To answer your 3 remaining questions....."

And I was shocked by that revelation.

Now everything makes sense to me.

----------

Read.Vote.Comment

© michiekelss