"Eto oh banana cue, kain kayo." ani ko sa mga batang nanglilimos na nakaupo sa may gilid ng kalsada.
Akala ko talaga ay kakainin ni Dylan lahat ng binili nyang banana cue may lola kanina.
"Kaya mo bang ubusin lahat ng binili mo kay lola? isang bilao yun." saad ko habang naglalakad kami pa layo.
"Haha syempre hindi ko kayang ubusin lahat kuha lang tayo ng apat, tig dalawa tayo tapos yung lahat ng tira ay ipapamigay na natin." masaya naman nitong sagot sakin.
Nakakahanga talaga itong si Dylan, unang una na ay mabait sya dahil iniligtas nya ako kanina at binigyan pa nya ako ng trabaho at ngayon naman ay namimigay sya ng pagkain sa mga batang nakikita naming nanglilimos dito.
"Kuya salamat po," sabi ng isang batang nabigyan namin.
"Wag ka sakin magpasalamat, dun oh" turo ko kay Dylan, ito naman kasi ang bumili ng mga pagkain.
Ang totoo nyan ay katulad din ng iba ang aking paniniwala pag dating sa mga mayayaman. Ang tingin ko sa kanila ay mga matapobre at mayayabang. Nung elementary kasi ako sa probinsya ay may naging kaklase akong mayaman daw, napaka yabang nya at ang galing manghamak ng iba. Alam kong hindi dapat hinuhusgahan ang isang tao dahil sa estado ng kanyang pamumuhay.
At nang makilala ko si Dylan ay alam kong nagkamali talaga ako.
Nakangiti akong pinagmamasdan sya habang nakikipag usap sa mga bata. Suot nya ang isang napaka gandang ngiti na sa oras na yun ay gusto kong maniwala na isa syang angel.
--------------------------
Ngayon ay naglalakad na kami pabalik sa kotse nito, ubos na din ang laman na banana cue ng bilaong aking hawak.
Napakasaya pala na makatulong napakagaan sa pakiramdam habang na aalala ko pa ang mga ngiti ng mga bata kanina.
---------------------------
"Ito yung resume ko. " sabay abot sa kanya galing sa brown envelop na kanina ko pa hawak.
Nandito kami ngayon ni Dylan sa loob ng opisina nya sa bahay.
Sobrang nakakamangha talaga itong bahay ni Dylan, ang laki sobra at ang ganda. malaking bahay ito na may dalawang palapag, napaka linis at napaka kintab ng sahig pwede ngang manalamin sa linaw nitong tiles nya.
Pagpasok pa lang namin kanina ay hindi na ako makapaniwala sa mga picture book lang ako nakakakita ng ganitong mga bahay.
"Birth certificate mo?" nagising naman ako dahil sa tanong nya sakin.
Kinalkal ko ang loob ng aking brown envelop at ibinigay sa kanya ang dokumentong kailangan nya.
"Sige Ok na ito," sabi nito habang tinitingnan ang mga papel na hawak.
Napangiti naman ako dahil sa sinabi nito.
'Salamat God may trabaho na po ako.'
"Teka, isang bagay pa," pahabol pa nitong sabi na ikinawala ng ngiti ko.
'Sabi nya kasi kanina ay ok na.'
"May cellphone ba ang mga magulang mo, wala kasing nakalagay na nemuro dito sa resume mo?" anito sabay pakita ng resume ko sakin. Patay nakalimutan ko pala isulat dun.
"Meron si nanay, eto yung number nya." sabay abot ng luma kong cellphone, 3310 pa ata ang cellphone ko.
"Tatawagan ko lang para makumperma ko."
Kita ko syang pinipindot ang mamahalin nyang cellphone sabay tapat nito sa tenga nya.
"Hello po, ako si Dylan Von Hendricks ang employer ni Rylan, gusto ko lang pong malaman kung tama itong number na ibinigay nya."
"Opo, house keeper po ang trabaho nya."
"Yes po, ok lang po sya, wag kayong mag alala wala po sya sa kapahamakan."
"Maraming salamat din po," saad nito pagkatapos ibaba ang telepono.
Ako naman ay naghihintay lang ng sunod nyang sasabihin.
"Ngayon ay sasabihin ko sayo ang mga rules and regulations ko dito sa bahay. " ani Dylan na nakangiti sakin.
Napangiti rin ako ibig sabihin approve na ako sa kanya at napa upo naman ako ng maayos pagkatapos marinig ang sinabi nya.
"Una, hindi ka pwede magpapasok ng kahit sino dito sa bahay lalo na kapag wala ko kahit sabihin pa nilang kilala nila ako sabihin mo na lang na bumalik sila pag nandito na ako sa bahay, maliwanag ba?"
Napatango naman ako bilang pag sagot, nakakatakot din pala itong si Dylan pag seryoso, parang kanina lang ay nakikipag apir pa sya dun sa mga bata. Siguro ay ginagawa nya ito para seryosohin ko ang sinasabi nya.
"Dalawa, hindi ka pwede lumabas ng bahay pag hindi mo day-off."
Napaisip naman ako.
'Pano pag may sunog, hindi parin ako lalabas?'
"Alam kong may tanong ka Rylan, halata dyan sa mukha mo," natatawa nitong sabi.
"Pag may suno--" naputol na ang sasabihin ko.
"Syempre kailangan mo ng lumabas pero kung ibang dahilan naman katulad ng; kung gusto mo lang bumili sa labas o iba pa ay walang problema, maraming pagkain dito at hindi mo na kailangang lumabas pa hindi ka din maiinip dito dahil may TV naman o kaya ay pwede ka namang matulog pag tapos mo na ang lahat ng gawain, " mahaba at malinaw na paliwanag nito.
Tango na lang ulit ang nai-sagot ko sa kanya.
"At ang huli ay hindi ka pwede pumasok dito sa aking opisina kung walang pahintulot ko. Maliwanag ba ang lahat Rylan?"
"Opo sir, wag ka mag alala hindi kita bibiguin Salamat talaga sa trabahong ibinigay mo. Pagbubutihan ko," masaya kong sagot sa kanya.
"Wag mo akong tawaging sir. Dylan na lang."
Sinagot ko na lang sya ng isang tango.
Madali lang naman pala ang mga palatuntunin nya dito sa bahay.
"Gusto mo na bang pag usapan ang tungkol sa day-off at sahod mo?" tanong nito sakin ng nakangiti.
--------------------------------
"Rylan iiwan ko na lang dito sa kama mo ang damit at short," ani Dylan sa labas ng banyo kung saan ay naliligo ako.
'Hayss sarap maligo pakiramdam ko ay isang taon akong di nakaligo.'
Paglabas ko ng kwarto ay nakita ko ang damit na sinasabi ni dylan. Itinapat ko ito sa king katawan at napa isip."
'Ang laki parang dress na to ah,' ang haba kasi. Tapos maluwag yung short pero nagulat ako ng may nakita akong pardible sa tabi nito. Napangiti na lang ako.
Pagkatapos kasi ipaliwanag ni Dylan ang ang tungkol sa aking sahod, day-off at trabaho dito ay itinuro muna ni dylan ang magiging kwarto ko. Ang laki nitong kwarto para sakin. Puti ang pintura nito at sa tabi ay may single bed at kaharap naman nito ang aparador. May sarili din itong banyo.
Pero kahit ilang beses kong iikot ang aking paningin ay bakit walang electric fan.
Napa iling na lang ako habang isinusuot ang short na nilagya ko ng partible ng biglang bumukas ang pinto.
"Rylan tapos k---" naputol ang sasabihin nya at bigla na lang natulala.
Napatingin naman ako sa itsura ko ngayon. Wala pa akong damit at isinusuot ko palang yung short. Pagtingin ko sa harapan ko ay wala na si Dylan at nakarinig na lang ako nangpag bagsak ng pinto at ang kanya paghingi ng tawad.
Binilisan ko na ang pagdadamit ko at sumilip sa labas ng pinto, nandun sya at nakasandig sa pader.
"Dylan tapos na ako magdamit," ani ko habang sya naman ay hindi makatingin sakin ng deretso, namumula din ang kanyang mukha.
'Okay lang kaya sya, baka nilalagnat, imposible naman syang maging lasing.'
"Ituturo ko lang sana sayo kung pano magbuhay ng aircon sa kwarto mo," saad nito habang papasok sa kwarto.
AIRCON! daw kaya pala walang electric fan... wow susyal naman ngayon lang ako nakarinig ng kwarto ng kasambahay na may aircon.
Kita ko na may hawak syang parang remote ng tv pero dun nya tinututok sa parang puting box na nakadikit sa pader. Tapos maya maya pa ay nakaramdam ako ng malamig na hangin, wow buhay na yung aircon.
Tinuruan din ako ni dylan kung pano gamitin yung remote habang kami ay naglalakad ay hindi mawala ang ngiti sa aking labi. Napaka swerte ko naman para makaranas ng ganitong mga bagay.
Sabi ni Dylan, pagkatapos ko daw maligo ay ililibot nya ako sa buong bahay at ituturo nya din sakin ang pag gamit ng iba't ibang appliances dito sa bahay. Bigla naman akong nasabik sa sinabi nya.
Napuntahan na namin ang Kwarto nya sa second floor, ang gulo nito at halatang kwarto ng busyng tao nagkalat kasi lahat, itinuro nya din sakin ang guest room daw at dalawang kwarto ito. Ganun din ang laudry room, kitchen, mini library at Game room na may mini bar counter sa loob.
Ngayon ay nasa kusina na kami at nagpapaandar ng iba't ibang gamit dito, tulad ng rice cooker, oven, blender at iba pa. Natutuwa ako kasi ang daming gamit na pang luto dito. Siguro ay masarap magluto lalo na nang tingnan ko ang laman ng napaka laki nyang ref. Mas pa taas pa kasi sakin eh .
"Wow!!! " pagbukas ko ng ref.
"Walang masyadong laman," nanlulumo kong sabi kala ko kasi ay puno ito.
"Hindi ako nag go-grocery ng madami hindi naman ako marunong magluto. Pag umaga kape at pag hapon at merenda naman ay fastfood ang kinakain ko."
Nalungkot naman ako, masama kasi sa katawan ang masyadong mamantikang pagkain.
"Halika dun naman tayo sa laundry room, tuturuan kita gumamit ng washing machine." ani Dylan habang kasunod ako.
Pagdating namin doon ay tinuruan nya ako kung panu buhayin yung washing machine ng bigla syang may naisip.
"Rylan kunin mo yung madudumi mong damit sa kwarto mo. Itatry natin dito sa washing machine para mas mabilis kang matuto."
Pagkasabi ni dylan ay sinunod ko naman agad ito. Kaya nga pala pinahiram ako ni dylan ng damit ay dahil madumi na lahat ng damit ko.
'Bait talaga ni dylan.'
Itinuro nya sakin step by step kung paano tapos isinet nalang nya yung timer para sa dryer at iniwan na namin ang aking damit dun. Pagbalik ko daw ay tuyo na yun.
"Rylan pede ka na bang magluto ng hapuna ngayon?" saad ni Dylan
nang tumapat kami sa may opisina nya.
"Oo naman, Sige magluluto na ako."
"Okay yan, tawagin mo ako dito sa office pagkakain na," anito sabay ngiti.
Yan na naman sya sa ngiti na yan eh, pag ginagawa nya yun ay para akong nauubusan ng hiniga dahil sa bilis ng tibok ng puso ko.
'Inay may sakit po ba ako?'
At dahil hindi ko na natanung kung ano gusto nyang ulam ay ako na mismo ang nag isip. Buti na lang at kahit papaano ay may mga sangkat dito sa refrigerator ni Dylan.
Hiwa-hiwa, halo-halo ang ginagawa ko hanggang sa wakas ay natapos din. Bagong lutong kanin at special adobo ni inay.
Pagkatapos ko maghain ay tinawag ko na si Dylan.
Nakaupo na sya sa lamesa habang ako naman ay pabalik na sa labahan para kunin ko yung mga damit ko.
"San ka pupunta?" tanong ni Dylan ng mapansin nya na paalis ako ng kusina.
"Kukunin ko na yung mga damit sa dyer baka tuyo na," sagot ko naman.
"Mamaya muna kunin yun, ang kunin mo ay plato at umupo ka dito sa mesa."
"Sabay tayo kakain?"
"Hindi, papanuodin mo lang ako kumain," sarkastiko na sagot naman nito.
Tiningnan ko na lang sya ng masama at kumuha na ng plato.
"Wow, ang sarap ng luto mo rylan, ito na ata ang pinakamasarap na adobong natikman ko," pagpuri naman nito sa luto ko.
Hindi ko naman napigilang mapangiti kaya tinago ko na lang yun sa pamamagitan ng pagsubo ng kanin.
"Tayo nga lang ang tao dito sa bahay tapos ayaw mo pa akong sabayan kumain," reklamo pa nya.
Malay ko bang pwede pala sumabay sa pagkain ng amo nya ang isang kasambahay.
Ngiting ngiti naman ang luko habang nakain, kala mo ay hindi naka-kain ng mahabang panahon. Halatang nilalasap nya yung pagkain bago lunukin.
"Ang sarap talaga," bulong pa nito sa sarili.
Sa unang pag kakataon ay naging sobra akong proud dahil sa hilig ko sa pagluluto.
---------------------------
"Dylan!!!" sigaw ko mula sa labas ng opisina nya.
Natapos ko na kasi hugasan ang mga plato at nasaraduhan ko na rin ang mga bintana at pinto.
"Pasok!!!" rinig kong sabi ng boses mula sa loob.
"Dylan, tapos ko na ang gawain ko," sabi ko ng makasilip ako sa loob ng opisina nya.
"Ganun ba, pwede ka na magpahinga."
"Salamat," ani ko pagkasara ng pinto.
Pag pasok ko sa loob ng aking kwarto ay naibagsak ko ang aking katawan sa malambot na kama. Habang naiwan sa aking isip ang katagang..
'God salamat po sa inyong biyaya... nay, tay may trabaho na po ako. '
Chapter 4Nagising ako ng maaga, tiningnan ko ang relo na nakasabit sa pader ng kwarto. Alas kwatro palang ng umaga at madilim pa sa labas.Minabuti ko nang gumising at magtungo na sa banyo para maghilamos at makapag toothbrush, ito ang unang araw ko sa trabaho. Excited na ako kaya minadali ko na ang ginagawa ko.--------------------------Nandito ako sa kusina upang ipaghanda si Dylan ng agahan. Nagluto ako ng itlog, hotdog , at sinangag , ito lang kasi ang nakita kong pwedeng iluto base sa laman ng ref nya."Yan tapos na, kailangan ko nang gisingin si Dylan," sabi ko sa aking sarili. Sabay tingin sa relo dito sa kusina. 5:30 na pala tamang tama lang."Dylan!!! gising na, tanghali na liligo ka pa!" pag gising ko sa kanya habang maramang inaalog ang braso nya.Nandito na ako sa kwarto nya para ihanda ang kanyang susuotin."Rylan?" tawag nya s
Chapter 5"Ry !! Im home."Boses na narinig ko mula sa salas, ibig sabihin nandito na si Dylan. Kinakabahan na ako at hindi mapakali dito, pero kailangan ko syang batiin."Ah Dylan nandyan ka na pala." sagot ko sa kanya habang nakasilip sa may kusina"Oo at may pasalubong ako sayo" saad ni Dylan pagpasok nya sa kusina at ipinatong sa counter ang dala nya.Napalapit naman ako at naintriga sa pasalubong daw nya."Wow, mukhang ang sarap nito." may dala syang box na donut."Reward ko yan sayo dahil ginalingan mo sa unang araw mo sa trabaho."Nang marinig ko ang sinabi nya ay bigla naman akong nakonsensya, ang bait-bait talaga nya tapos pinagbabaan ko pa sya ng telepono kanina."Ry, gawa mo ulit ako nung mango juice katulad kaninang umaga, magbibihis lang ako." request pa nito."Shake yun hindi juice."
Chapter 6'Ang lamig ng tubig.'Pagsaw-saw ko ng aking kamay sa holy water at nag sign of the cross. Tapos na kasi ang misa at palabas na kami ng simbahan."San na tayo pupunta Dylan?""Supermarket maggo-grocery na tayo" sagot naman nya habang naglalakad papunta sa parking lot."Supermarket? hindi sa palengke?" takang tanong ko sa kanya"Sa supermarket ako namimili, mas kumpleto kasi ang mga tinda dun at mas mabilis din hanapin" sagot naman nya ng maisuot na nya saakin ang seatbelt.Hindi pa rin kasi ako marunong.Ilang minuto pa ay nakarating na kami sa isang napakalaking establishmento ang daming tindahan at mga tao dito. Nakakatuwa pagmasdan."Ang ganda naman dito Dylan." manghang sabi ko sa kanya habang iniikot ang aking paningin sa paligid."Nasa MOA tayo""MOA?" pangalan ba y
Chapter 7"San ko ilalagay itong mga de lata Dylan?" tanong ko sa kanya habang ipinapatas na ang mga pinamili namin kanina.Umuwi na rin kami kasi wala naman akong iba pang gustong puntahan, masaya na ako sa pamamasyal namin kanina sa mall."Ako na bahala dyan Ry, dito kasi sa taas yan nilalagay, kaso di mo naman abot." ngisi pang sabi nya sakin, inaasar na naman ako dahil ang liit ko.Hindi pa kasi umabot sa balikat nya ang height ko, tapos ang payat ko pa."Kaya nga naimbento ang HAGDAN. " inis na tugon ko naman sa kanya"Haha joke lang Ry, wag ka magalit lalo kang liliit nyan." tawang-tawa naman ito.Lakas talaga mang asar nito, hindi ko na lang sya pinansin balak ko na rin kasi magluto ng tanghalian namin pagkatapos ko dito.Bigla kong naalala ang binili naming graham nang makita ko ito sa loob ng plastic. Napangiti ako dahil sa kasa
Chapter 8"Ry luto na ba yan?"Nabigla ako dahil may nagsalita sa likod ko, sino pa edi si Dylan."Hindi pa ito luto, nakulo pa lang oh," ani ko sabay halo sa tinola."Ako ang titikim." sabay hawak sa kamay kong may hawak sa sandok at sumalok ng kaunting sabaw at tinikman ito.Napakabilis ng mga pangyayari hindi na ako nakagalaw sa kinatatayuan ko. Sobrang lapit ng mukha nya sa akin at ramdam ko din ang katawan nyang nakalapat sa aking likuran.Bigla akong kinilabutan pero pinigilan ko ang sarili kong magreact."Hmm, sigurado ka bang hindi mo ito tinikman maya't maya para ma perfect ang lasa? ang sarap kasi," anito pagkatapos lumayo sa akin.Medyo nakahinga naman ako ng magaan ng maka-layo na sya, hindi ko nga napansin na pinigilan ko pala ang paghinga ko, hayss ikamamatay ko talaga tong si Dylan.Hindi ko na
Hawak ko ang basang twalya habang hinihintay na matanggal ni Dylan ang suot nyang tshirt."Ok na Ry," maamong sabi nya sakin habang nakasandal paupo dito sa kama.Ayoko naman ipahalata sa kanya na naiilang ako sa pagtingin sa hubad nyang katawan, hindi ko lang basta titingnan ito kailangan ko ding hawakan dahil kailangan ko syang punasan."Kaya mo yan Rylan, Go lang," pagkukumbinsi ko sa aking sarili.Unang kong pinunasan ang mukha nya, leeg tapos mga braso at kamay at ang huli ay katawan at likod. Sinusundan lang naman nya ng tingin ang lahat ng ginagawa ko. Hindi naman sya tumututol at nagrereklamo kaya naging mabilis ang trabaho ko.Nang matapos ko ng punasan ang buo nyang katawan pati binti at paa ay pinag takip ko muna sya ng kumot para hindi sya lamigin habang kumukuha ako ng pangpalit na damit nya. Pero katulad ng kanina pa nyang ginagawa ay pinigilan na naman nya ako,
"Ry ko ang bango mo talaga, nakaka-pagpakalma ang amoy mo," sabi pa nya habang lalong isinisiksik ang mukha sa leeg ko.Hindi naman ako makagalaw dahil sa nararamdaman kong mainit nyang hininga sa aking leeg at ang mahina nyang pagbulog sa aking tenga. Nagsisitayuan ang mga balahibo ko."Dylan, b-buti at magaling kana ha-ha," ilang na sabi ko sabay tulak sa kanya ng kaunti para lumayo sya sakin. Kaso ayaw nyang lumayo kahit tinutulak ko na ang dibdib nya."Gusto mo na ba makuha ang premyo mo?" tanong ko naman."Sige, nasaan na ba?" Tanong nya habang excited na nakangiti sakin."Ah, ano... dun ka muna sa salas at manuod ng TV tapos pag ayos na ay tatawagin kita, Ok ba?" sabi ko na lang kanya dahil hindi ko pa talaga nagagawa e."Ganun ba, sige!!!" masigla nyang sagot.Napangiti naman ako dahil wala na syang sakit, bumalik na kasi ulit ang kanyang energy at kakuli
Dumaan ang mga araw nang kay bilis, hindi ko na nga rin ito masyadong napansin dahil busy ako sa mga gawain dito sa bahay at sa pag aalaga kay Dylan. Pagka-alis ni Dylan dito sa bahay ay pagsisimula pa lang ng aking araw sa trabaho bilang kasambahay.Hinuhugasan ko muna ang mga platong aming pinagkainan sa umaga pagkatapos naman ay maglilinis na ako ng bahay at kwarto ni Dylan, ang totoo nyan ay halos wala namang lilinisin dito sa loob ng bahay, kaunting walis ay ok na.Pagtapos ko na ang lahat ng gawain sa loob ng bahay ay magsisimula na akong diligan ang mga halaman dito sa harap ng bahay, magwawalis at nagbubunot din ako ng mga damo.Pumupunta din ako sa garahe upang labhan ang mga basahan dun. Pagkatapos ng lahat ng gawain ay siguradong tanghali na.Tumingin ako sa relo na nakasabit sa kusina, 11:30 am na pala kailangan ko na magluto ng tanghalian ko. Kinuha ko sa ref ang ibinabad kong bang