“K-KUYA-“
“Shh…” Itinaas ni Max ang kanang kamay nito at maingat na hinaplos ang kanyang pisngi. “Hindi kita pipilitin. Kung hindi mo gusto, hindi ko gagawin. Ngayon, tatanungin kita, Sahara…gusto mo bang halikan kita?”
Oo, noon pa niya gustong malaman kung ano ang pakiramdam ng halikan, lalo na kung paano ang halikan ni Max. Hindi na niya mabilang kung ilang beses na niyang pinangarap iyon at paulit-ulit na pinapantasya, lalo na matapos niyang masaksihan ang hindi dapat doon sa kuwarto ni Michaela. Oo, gusto niyang halikan siay nito pero hindi iyon tama. “Pero kuya-“
“Max na lang kapag tayong dalawa, okay?” marahan nitong sabi. “So, gusto mo o ayaw mo?”
Ipinikit niya ang kanyang mga mata bilang tugon - dahil sa kahihiyan, at dahil parang ayaw na niyang malaman kung ano ang susunod na mangyayari. Naramdaman na lamang niya ang paghawak ni Max sa magkabilang pisngi at ang marahang paglapat ng mga labi nito sa labi niya.
Dumoble ang init sa buong kusina nang halikan siya ni Max. Napakarahan niyon na lalo lang nagpasabik sa kanya. Unang dumampi ang labi nito sa kanang sulok ng kanyang bibig, at pagkatapos ay sa kaliwa, bago pa nito tuluyang angkinin ang buo niyang labi. It was her first kiss and she could say that it was all worth it. Max’s lips were soft and wet and warm, and when they touched hers, it made her dizzy, and her knees, unsteady. He’s moving his lips over hers ever so slowly, making her crave for more.
“Wow,” sa wakas ay sabi ni Max nang matapos ang maiksi at marahang halik na iyon. She could tell that he enjoyed it. Bahagya pa nitong dinampian ng hinlalaki nito ang kanyang mga labi bago ito tuluyang lumayo nang kaunti. “First time?” tanong nito na ang tinutukoy ay ang halik na iyon.
Tumango siya, ngumiti at tumungo.
“Ang suwerte ko pala.”
Niyakap siya ni Max pagkatapos. Hindi niya alam kung ano ang ibig sabihin noon pero basta niyakap rin niya ito. She felt like it was the natural thing to do. At hinintay niya na muli siyang halikan nito pero hindi iyon nangyari.
“’Yung Bicol Express natin, baka nasusunog na.”
Natawa siya at dahil doon ay nabawasan ang kaba na nararamdaman niya. Itinuloy niya ang ginagawang paghuhugas ng pinggan at habang ginagawa niya iyon ay hindi niya maiwasang tapunan ng tingin si Max. Abala ito sa pag-aasikaso ng niluluto na para bang wala lang samantalang siya ay nangangatog pa rin ang mga tuhod dahil sa nangyari. Ano kaya ang iniisip nito sa mga oras na iyon?
Ngayong nahalikan na siya nito, ano na ang susunod? Ano nga ba ang ibig sabihin noon? May relasyon na ba sila? Imposible dahil nobyo ito ni Michaela. Pero bakit siya nito hinalikan?
At ang mas mahalagang tanong, bakit niya ito hinayaang halikan siya? Gusto niya itong tanungin pero nahihiya siya dahil baka isipin nito ay masyado niyang ginagawang isang napakalaking bagay ang isang simpleng halik. Pero malaking bagay naman talaga iyon, hindi ba? Ang alam niya, ang halik ay pinagsasaluhan lamang ng dalawang taong nagmamahalan.
Nagmamahalan na ba silang dalawa? Pero wala naman itong sinasabing mahal siya nito, kahit pa ramdam niyang may pagtingin ito sa kanya. Ah, hindi niya akalaing napakaraming tanong at problema pala ang kaakibat ng isang simpleng halik…
Kung nalaman lang sana niya iyon nang mas maaga, iba siguro ang sitwasyon niya ngayon. Pero nangyari na, ano pa nga ba ang mangyayari sa mga drama niya sa buhay?
“Sahara!”
Kahit pa nagulat ay hindi siya lumingon. Mas binilisan pa niya ang paglalakad hanggang sa makatawid siya ng kalsada pero sumunod pa rin sa kanya si Max hanggang doon sa waiting shed.
“Naiwan mo sa mesa itong folder mo,” humihingal nitong sabi sabay abot sa kanya ng folder. “Oh, wala man lang bang ‘thank you’?” panunukso nito.
“Thank you,” pilit naman niyang sagot nang hindi tumitingin sa kausap.
“Wala man lang ba’ng ‘hi’ o ‘hello’ o ‘kumusta na?’”
Napakaganda ng ngiti nito nang tingnan niya. Kumunot ang noo niya at itinuon ang mga mata sa kalsada. Hindi dapat siya nito kinakausap, at hindi dapat siya nito sinundan doon.
“Hindi mo ba ako na-miss?”
Kung sila lamang dalawa ang tao sa waiting shed na iyon ay nakatikim na ito ng mag-asawang sampal pero marami sila at halos magsiksikan na kaya wala siyang magawa kundi ang hindi na lang ito pansinin.
“Galit ka ba sa akin?” taka nitong tanong na nakuha pang lumapit sa kanya. “Hanggang ngayon ba, galit ka pa rin sa akin?”
“May dahilan ba para magalit ako?” balik niyang tanong.
“Wala nga, kaya nga nagtataka ako kung bakit parang galit ka.”
Ah, hindi pa rin talaga ito nagbabago. Insensitive at gago pa rin.
“O, hihintayin ka namin ni Michaela sa hapunan ha. Espesyal ang ulam, Bicol Express. Hay, ang tagal ko nang hindi natitikman ang putahe’ng ‘yon, sobrang miss na miss ko na.”
Gusto niyang pangilabutan sa narinig mula rito dahil alam niyang hindi lamang ang Bicol Express ang tinutukoy ni Max na matagal na nitong hindi natitikman. That simple sentence meant nothing for most people but since it came from Max’s perverted mouth, it is nothing but sexual connotation.
“UY, ang lalim ng iniisip natin, ah,” bulong ni Baste kay Sahara dahil kanina pa nakatingin sa kanila ang lalaki'ng librarian sa hindi kalayuan.Sinimangutan niya iyon. Inayos na niya ang mga nakakalat na notebooks, libro at ballpen sa mesa. Naroon sila sa library at kanina pa niya pinipilit magbasa pero wala talagang pumapasok sa utak niya. “I’m sure bagsak ako sa exam natin kay Prof Del Mundo nung Monday.”Natawa si Baste. “Paano ka naman nakasigurado?”“Dahil hindi ako nakapag-review.”“Ha?” gulat nitong tanong. Tinulungan siya nitong magligpit ng gamit at sabay na silang tumayo at lumabas ng library. Ito pa ang nagbuhat ng mga librong dala niya. “Hindi ba pinahiram kita ng notes? Eh, ano’ng ginawa mo buong weekend?”“Nagtrabaho,” simple niyang sagot. Dahil kung hindi siya magtatrabaho, hindi siya mabubuhay.Wala na
NAABUTAN ni Sahara ang propesor na abala sa pagbabasa ng mga papel nang pumasok siya sa opisina nito nang hapong iyon. Nagulat na lamang siya nang pinasunod siya nito sa faculty center pagkatapos na pagkatapos ng klase nila kanina. Bahagya itong nag-angat ng tingin at inayos ang salamin sa mata.“Miss Smith.” Matigas ang pagkakasabi nito sa kanyang pangalan kaya lalo siyang kinabahan. Lalo pa nang hindi nito inalis ang atensiyon sa ginagawa. “Take a seat.”Agad naman siyang tumalima at mabilis na naupo sa upuang nasa harap ng mesa nito. Sa halip na sa propesor ay doon sa mesa niya itinuon ang mga mata. Hindi iyon ang unang pagkakataon na makapasok siya sa opisina nito pero hanggang ngayon ay manghang-mangha pa rin siya sa sobrang kaayusan niyon.Prof Del Mundo’s table was neat. Parang kabibili lamang nito dahil sa sobrang linis at kinang ng salamin sa ibabaw noon. Organisadong-organisado ang bawat gamit &ndash
SINUNDAN ni Sahara si Baste doon sa bakanteng mesa sa dulong bahagi ng fast food. Tapos na ang klase nila, alas kuwatro na ng hapon. Maraming tao sa loob at kinailangan pang makipag-agawan ni Baste para lamang may maupuan sila.“Ano nang balak mo?” tanong nito sa kanya nang tuluyan na silang nakaupo. Iniayos ni Baste ang order nila sa ibabaw ng mesa – dalawang soda, dalawang fries at dalawang burger. Matapos nitong ilapag ang tray sa katabing mesa ay naupo na rin ito at iniabot sa kanya ang ilang piraso ng tissue. “Kailangan mong mag-summer niyan.”“Hindi ko na kayang mag-summer. Wala na kong budget,” sagot niya na parang wala lang. Kumuha siya ng fries at isinawsaw iyon sa ketsup na si Baste pa mismo ang nagbukas para sa kanya.“Eh paano, hindi ka ga-graduate?”“Ga-graduate.”Kinunutan siya ng noo ni Baste at tiningnan siyang mabuti. “Paano? Sabi n
AFTER a couple of bottles of beer at The Lounge, Sahara decided to go home. Katulad ng nakagawian, marahan ang ginawa niyang pagbukas ng pinto at dahan-dahang pumasok hanggang sa kusina. Her body was dead tired but her mind wasn’t. Matapos maibaba ang mga gamit sa dining table at makakuha ng isang basong malamig na tubig ay saglit siyang naupo, sumandal at pumikit.What did just happen? She was not supposed to kiss Baste - not in the middle of the street at least. Mali ang pagkakataon, mali ang lugar, pati yata ang nangyari ay isang napakalaking pagkakamali. Paano na lang kung hindi na siya kausapin nito pagkatapos? Paano kung pagtawanan siya nito o kaya ay iwasan sa mga susunod na araw?Pero naisip rin niya, paano kung dahil sa ginawa niyang paghalik ay masabi nani Baste na gusto siya nito? Na matagal na rin pala siya nitong gusto pero nahihiya lang ito sa kanya dahil sa matagal na nilang pagiging magkaibigan?Hay, kung puwede
KALAGITNAAN na ng pangalawang klase nila sa umagang iyon pero wala pa ring Baste na nakaupo sa tabi ni Sahara. Hindi ito ang tipo na basta-basta na lang a-absent, lalo na nang hindi nagsasabi sa kanya. She tried texting and calling him that morning pero wala.Bahagya niyang tinapunan ng tingin ang bakanteng silya sa kanyang kaliwa. Bakit ganoon, ilang oras pa lamang niya itong hindi nakikita ay parang ang lungkut-lungkot na sa pakiramdam?Napailing na lamang si Sahara nang mapagtanto ang katotohanang iba nga pala si Baste kumpara sa iba at hindi ito tulad ng ibang lalaki na kayang-kaya niyang akitin sa isang simpleng halik. O kahit sa isang simpleng mapang-akit na titig. He is the conservative type and he probably hates her now for what she had done. Baka iyon ang unang halik ni Baste at pakiramdam nito ay nasayang iyon dahil sa kanya. Siguro, na-turn off ito dahil hindi nito akalaing magagawa niya iyon.And she realized, this is it.
“LONG time no see, sissy.”Isang halik sa pisngi ang itinugon ni Karen sa kanya at agad itong na um-order ng isang baso ng brandy. Tumabi ito sa kanya doon sa bar at pinanood ang babae’ng noon ay kumakanta sa entablado. She was wearing her typical party outfit – something short and sexy.Sahara was supposed to be the one singing on that stage because Fridays were always Sahara’s night at the bar. But it was THE Friday, and that night was reserved for Del Mundo. Kaya nga maaga siyang pumunta sa The Lounge para magpaalam sa boss nila, at para na rin uminom kahit kaunti bago makipagkita sa propesor.Nang dumating ang order ni Karen ay wala pang dalawang segundo ay naubos na nito agad iyon at muling um-order ng isa pa. “Dad has been pestering me about going back to L.A. Doon ko na raw ituloy ang pag-aaral.”“Ano’ng problema?” taka niyang tanong.“I don’t want
“SAHARA!”Napapikit si Sahara. She wanted to just turn around and run away but it was all too late. Tumayo si Del Mundo at ito pa mismo ang lumapit sa kanya.“You are late,” sabi nito, pero nakangiti. Isang ngiti na madalang pa sa eklipse kung magpakita.“T-traffic…sir.”Muli, ngumiti lamang si Del Mundo at hinawakan ang kanyang siko para alalayan papunta sa loob ng coffee shop. “Nag-dinner ka na ba?”Tumango siya. Nang naroon na sila sa loob ay napansin niyang marami-rami ang tao roon - may pamilya, may magkasintahan, may mag-asawa. At marahil ay mayroong mga tulad nilang dalawa ni Del Mundo na doon palihim na nagkita. Hinila pa ni Del Mundo ang upuan para sa kanya.“Coffee?”Muli, tumango siya. While he orders coffee, she looked at the man sitting in front of him. May kakaiba kay Del Mundo nang gabing iyon. Ang buhok? Bagong gupit ba ito?
AGAD na hinubad ni Del Mundo ang T-shirt niya. Tinulungan na rin niya itong hubarin ang suot nitong polo dahil sa tingin niya ay aabutin sila ng umaga sa pagtanggal pa lamang nito ng mga butones niyon.And then he kissed her lips again while making their way to the bed. Marahan siya nitong inihiga sa gitna ng kama at pagkatapos ay pinagmasdan lang siya nito. Did he already change his mind? He was standing in front of her while she’s just laying there, half naked. Hindi maiwasan ni Sahara na titigan ang katawan ng lalaki sa kanyang harapan. Hindi niya inaasahan na sa loob pala ng mga pormal na polo’ng isinusuot nito sa klase ay napakakisig nito. Malayung-malayo ang seryoso, masungit at parating galit na Prof. Del Mundo sa Del Mundo na nasa harap niya ngayon.Lumuhod siya sa malambot na kama at dahan-dahang lumapit rito. Nakita niya ang paghigit nito ng hininga. Marahan niyang ipinadaan ang kanyang hintuturo mula sa mga labi nito,