NAABUTAN ni Sahara ang propesor na abala sa pagbabasa ng mga papel nang pumasok siya sa opisina nito nang hapong iyon. Nagulat na lamang siya nang pinasunod siya nito sa faculty center pagkatapos na pagkatapos ng klase nila kanina. Bahagya itong nag-angat ng tingin at inayos ang salamin sa mata.
“Miss Smith.” Matigas ang pagkakasabi nito sa kanyang pangalan kaya lalo siyang kinabahan. Lalo pa nang hindi nito inalis ang atensiyon sa ginagawa. “Take a seat.”
Agad naman siyang tumalima at mabilis na naupo sa upuang nasa harap ng mesa nito. Sa halip na sa propesor ay doon sa mesa niya itinuon ang mga mata. Hindi iyon ang unang pagkakataon na makapasok siya sa opisina nito pero hanggang ngayon ay manghang-mangha pa rin siya sa sobrang kaayusan niyon.
Prof Del Mundo’s table was neat. Parang kabibili lamang nito dahil sa sobrang linis at kinang ng salamin sa ibabaw noon. Organisadong-organisado ang bawat gamit – ang mga lapis ay nakalagay sa isang itim na canister at ang mga ballpen ay sama-sama sa isa pang puti’ng tin can na katabi nito. Ang mga folders, papeles at isang rim ng bond paper ay maayos na nakalagay sa kulay itim na 3-layer document tray sa kaliwang bahagi ng mesa. Wala yatang mali at hindi organisado sa loob ng opisina ng terror na propesor nilang iyon. Maging ang floor tiles ay napakakintab na maari yatang higaan at parang pati ang mga alikabogk ay mahihiyang tumuntong roon.
“So, what do we do about your standing again, Miss Smith?”
Huminga siya ng malalim at tumingin sa kausap. Sa pagkakataong iyon ay hinubad na nito ang salamin sa mata at mataman siyang tiningnan. It was all part of their role play and she just have to go with it.
“Sige, let’s hear what you have to say. Do you have any proposal to offer?” Inayos nito ang kaninang binabasang mga papel sa mesa, maging ang ginamit nitong ballpen ay ibinalik rin nito sa tamang lalagyan. Maingat nitong pinagpantay-pantay ang mga maliliit na angel figurines na nakahanay sa mesa. Pagkatapos ay tumayo ito at naglakad-lakad sa kanyang harap.
Proposal. Ano pa nga ba ang puwede niyang i-propose rito bukod sa i-retake ang exam at gumawa ng sangkatutak na projects na alam naman niyang hindi tatanggapin ng masungit nilang propesor? What could she possibly propose to him besides herself?
“None, right?”
Mula sa kinatatayuan ay lumapit ang propesor sa kanya. He was standing in front of her, just inches away from her. Mas lumapit pa ito sa kanya at nagkaroon siya ng pagkakataon na harapin ang mapanuri nitong mga mata. Halos kasingtangkad niya ito kaya hindi mahirap para sa kanya na pantayan ang mga titig nito.
“Sahara, Sahara, Sahara...we had a deal, remember? Ipinasa kita sa mga nakaraang exams mo dahil alam mo naman kung gaano ka kahalaga sa akin, diba? At isa lang naman ang hinihingi ko sa’yong favor, diba?” Mas lalo pa itong lumapit sa kanya. Sahara could sense the sudden change of his mood. Wala na ang pagiging seryoso at pagka-iritable nito, at napalitan na iyon ng kakaibang apoy sa mga mata nito.
Alam niyang abot hanggang leeg na ang utang na loob niya sa propesor dahil kahit hindi niya hingin ay parati nitong pinapalampas ang mga pagkukulang niya bilang estudyante nito. Alam niyang mali at hindi dapat niya hinahayaan ang ganoon pero dumating na rin siya sa punto na kinailangan niya ang pabor na alok nito. Ilang beses niyang kinailangang lumiban sa klase para asikasuhin sa ospital ang ina at maraming beses na rin nitong pinalampas ang hindi niya pag-submit ng mga projects at pagkuha ng mga quizzes at ang totoo ay kung hindi dahil kay Prof. Del Mundo, siguro ay matagal na siyang na-expel sa unibersidad. Alam niyang hahantong ang lahat sa ganito at dapat ay handa na siya sa kung ano man ang hilingin kapalit nito.
Del Mundo cleared his throat. Tila kailangan pa nitong pilitin ang sarili para bumalik sa upuan. Kumuha into ng ballpen at isang piraso ng maliit na notepad, at may isinulat roon. “Meet me here on Friday, at exactly seven in the evening. That’s the coffee shop 20 minutes away from the campus,” sabi nito sabay abot sa kanya ng papel.
Yes, she’s familiar to the coffee shop dahil hindi lang naman iyon ang unang pagkakataon na nagkita sila ng propesor doon. Gusto niyang tumanggi sa gusto nitong mangyari pero hindi niya alam kung paano. At nang tapunan niya itong muli ng tingin ay mas napatunayan niya na hindi lang talaga grado ang dahilan kung bakit pumapayag siya sa gustong mangyari ni Prof Del Mundo. Mabait ito sa kanya, malambing sa tuwing sila ay magkasama at aminin man niya o hindi, kakaiba ang epekto ng mga titig nito sa kanya.
SINUNDAN ni Sahara si Baste doon sa bakanteng mesa sa dulong bahagi ng fast food. Tapos na ang klase nila, alas kuwatro na ng hapon. Maraming tao sa loob at kinailangan pang makipag-agawan ni Baste para lamang may maupuan sila.“Ano nang balak mo?” tanong nito sa kanya nang tuluyan na silang nakaupo. Iniayos ni Baste ang order nila sa ibabaw ng mesa – dalawang soda, dalawang fries at dalawang burger. Matapos nitong ilapag ang tray sa katabing mesa ay naupo na rin ito at iniabot sa kanya ang ilang piraso ng tissue. “Kailangan mong mag-summer niyan.”“Hindi ko na kayang mag-summer. Wala na kong budget,” sagot niya na parang wala lang. Kumuha siya ng fries at isinawsaw iyon sa ketsup na si Baste pa mismo ang nagbukas para sa kanya.“Eh paano, hindi ka ga-graduate?”“Ga-graduate.”Kinunutan siya ng noo ni Baste at tiningnan siyang mabuti. “Paano? Sabi n
AFTER a couple of bottles of beer at The Lounge, Sahara decided to go home. Katulad ng nakagawian, marahan ang ginawa niyang pagbukas ng pinto at dahan-dahang pumasok hanggang sa kusina. Her body was dead tired but her mind wasn’t. Matapos maibaba ang mga gamit sa dining table at makakuha ng isang basong malamig na tubig ay saglit siyang naupo, sumandal at pumikit.What did just happen? She was not supposed to kiss Baste - not in the middle of the street at least. Mali ang pagkakataon, mali ang lugar, pati yata ang nangyari ay isang napakalaking pagkakamali. Paano na lang kung hindi na siya kausapin nito pagkatapos? Paano kung pagtawanan siya nito o kaya ay iwasan sa mga susunod na araw?Pero naisip rin niya, paano kung dahil sa ginawa niyang paghalik ay masabi nani Baste na gusto siya nito? Na matagal na rin pala siya nitong gusto pero nahihiya lang ito sa kanya dahil sa matagal na nilang pagiging magkaibigan?Hay, kung puwede
KALAGITNAAN na ng pangalawang klase nila sa umagang iyon pero wala pa ring Baste na nakaupo sa tabi ni Sahara. Hindi ito ang tipo na basta-basta na lang a-absent, lalo na nang hindi nagsasabi sa kanya. She tried texting and calling him that morning pero wala.Bahagya niyang tinapunan ng tingin ang bakanteng silya sa kanyang kaliwa. Bakit ganoon, ilang oras pa lamang niya itong hindi nakikita ay parang ang lungkut-lungkot na sa pakiramdam?Napailing na lamang si Sahara nang mapagtanto ang katotohanang iba nga pala si Baste kumpara sa iba at hindi ito tulad ng ibang lalaki na kayang-kaya niyang akitin sa isang simpleng halik. O kahit sa isang simpleng mapang-akit na titig. He is the conservative type and he probably hates her now for what she had done. Baka iyon ang unang halik ni Baste at pakiramdam nito ay nasayang iyon dahil sa kanya. Siguro, na-turn off ito dahil hindi nito akalaing magagawa niya iyon.And she realized, this is it.
“LONG time no see, sissy.”Isang halik sa pisngi ang itinugon ni Karen sa kanya at agad itong na um-order ng isang baso ng brandy. Tumabi ito sa kanya doon sa bar at pinanood ang babae’ng noon ay kumakanta sa entablado. She was wearing her typical party outfit – something short and sexy.Sahara was supposed to be the one singing on that stage because Fridays were always Sahara’s night at the bar. But it was THE Friday, and that night was reserved for Del Mundo. Kaya nga maaga siyang pumunta sa The Lounge para magpaalam sa boss nila, at para na rin uminom kahit kaunti bago makipagkita sa propesor.Nang dumating ang order ni Karen ay wala pang dalawang segundo ay naubos na nito agad iyon at muling um-order ng isa pa. “Dad has been pestering me about going back to L.A. Doon ko na raw ituloy ang pag-aaral.”“Ano’ng problema?” taka niyang tanong.“I don’t want
“SAHARA!”Napapikit si Sahara. She wanted to just turn around and run away but it was all too late. Tumayo si Del Mundo at ito pa mismo ang lumapit sa kanya.“You are late,” sabi nito, pero nakangiti. Isang ngiti na madalang pa sa eklipse kung magpakita.“T-traffic…sir.”Muli, ngumiti lamang si Del Mundo at hinawakan ang kanyang siko para alalayan papunta sa loob ng coffee shop. “Nag-dinner ka na ba?”Tumango siya. Nang naroon na sila sa loob ay napansin niyang marami-rami ang tao roon - may pamilya, may magkasintahan, may mag-asawa. At marahil ay mayroong mga tulad nilang dalawa ni Del Mundo na doon palihim na nagkita. Hinila pa ni Del Mundo ang upuan para sa kanya.“Coffee?”Muli, tumango siya. While he orders coffee, she looked at the man sitting in front of him. May kakaiba kay Del Mundo nang gabing iyon. Ang buhok? Bagong gupit ba ito?
AGAD na hinubad ni Del Mundo ang T-shirt niya. Tinulungan na rin niya itong hubarin ang suot nitong polo dahil sa tingin niya ay aabutin sila ng umaga sa pagtanggal pa lamang nito ng mga butones niyon.And then he kissed her lips again while making their way to the bed. Marahan siya nitong inihiga sa gitna ng kama at pagkatapos ay pinagmasdan lang siya nito. Did he already change his mind? He was standing in front of her while she’s just laying there, half naked. Hindi maiwasan ni Sahara na titigan ang katawan ng lalaki sa kanyang harapan. Hindi niya inaasahan na sa loob pala ng mga pormal na polo’ng isinusuot nito sa klase ay napakakisig nito. Malayung-malayo ang seryoso, masungit at parating galit na Prof. Del Mundo sa Del Mundo na nasa harap niya ngayon.Lumuhod siya sa malambot na kama at dahan-dahang lumapit rito. Nakita niya ang paghigit nito ng hininga. Marahan niyang ipinadaan ang kanyang hintuturo mula sa mga labi nito,
MAGKATABI silang nakaupo ni Max sa sofa habang nanonood ng telebisyon. Nagkaroon sila ng pagkakataong magkatabi dahil as usual, Michaela had to go out to have a good time with friends. Ganoon naman si Michaela, mahilig lumabas-labas kasama ng mga kaibigan na tulad nitong mayaman. Noong nakaraang buwan nga, dalawang araw itong nagliwaliw sa Malaysia.Wala pa yatang tatlumpung minutong nakaalis si Michaela ay nakita na niyang lumabas ng kuwarto si Max at tinabihan siya roon sa sofa. Hindi siya kumibo at nagkunwaring seryoso sa panonood kahit pa ramdam niya ang biglang pag-akbay nito sa kanya. She held her breath and anticipated his next move.Pero wala itong ginawa. Nang bahagya niya itong tapunan ng tingin, abala lang ito sa panonood ng telebisyon. Aba, isang himala, nasabi niya sa sarili.She had the itch to make the first move. He’s been away for almost a month and she really missed his presence in the house and of cou
ABALA si Sahara sa pag-aayos ng mga readings niya sa loob ng bag nang bigla siyang mabangga. Nagliparan ang lahat ng papel na hawak niya, maging ang laman ng kanyang malaking bag ay nagkalat rin.“Shit!” mahina niyang sabi habang pinupulot ang mga gamit. “Kung kailan naman nagmamadali, tsaka pa-““Sahara.”Napaangat siya ng tingin. Kahit hindi pa nga niya tingnan iyon ay alam niya kung kanino galing ang boses na iyon. Kay Baste. Tinulungan siya nitong pulutin ang mga gamit at halos magkauntugan pa sila nang sabay silang tumayo.“Sahara, sorry na.”“Okay na ‘yon,” simple’ng sabi niya kahit pa hindi naman talaga. Mabilis siyang naupo sa gutter para maiayos nang maigi ang laman ng kanyang bag. Agad naman siya nitong tinabihan doon sa gutter kahit pa mukha na silang tanga doon na dinadaan-daanan ng mga tao.“Pero-““Pleas