Share
CHAPTER 8
Agad siyang nagtungo sa office ni Professor Salvacheera na kahalili ng kanilang Prof. Dumagundong. Labag sa kalooban niya ang pagsunod rito, lalo na’t naaalala niya ang nangyari sa kanila. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matakot o mainis. Pagkatapos niyang narating ang office ay agad niyang inilibot ang paningin sa kabuuan nito. Hindi maitatanggi ang pagkamangha sa kaniyang mukha dahil sa kagandahan ng opisina.
“He’s unfair! Kabago-bago tapos ganito agad ang opisina?! Tch! Dinaig niya pa ang opisina ni Dean!” Sigaw niya sa sarili habang ang tingin ay naglilibot sa loob. Pinaggagalaw niya ang mga gamit na maayos na nakadisplay rito. Namangha siya sa pagiging malinis ng lalaking ito dahil kadalasan lang ang lalaking malinis at ayaw sa kalat.
“Edi siya na malinis! Dinaig pa ang babae! Tapos ang ganda-ganda pa ng office! Akala mo naman anak ng Pangulo!” Namamangha na naiinis siya kaya hindi niya maiwasan ang magsalita ng mag-
Related chapters
I love you, professor CHAPTER 9
“Naku Virgin ah! Kinabahan akes kanina! Mabuti nalang hindi ako pinatawag kasi paniguradong boogie wonderland na naman ang feslak ko kay pudra!” Sabi nito ngunit wala siyang tugon sa mahabang Saad ng kaibigan.(Boogie wonderland- bugbog, feslak- mukha/face)Napansin ni Edzel ang pagiging lutang ng kaibigan kanina pa, simula ng ipatawag siya ng kanilang Prof. Halos madurog na nga ang maliliit na isda sa bagoong na paboritong kainin nito. Nakatulala siya at walang ganang makipag-usap o kahit makipag-away.“Hello kittyyy! May kasama pa ba ako? Nasa’n na kaya si Ulan? Naku paniguradong lumandi na naman ang babaitang 'yon!” Pagpaparinig niya kay Rainee na hanggang ngayon ay nakatulala parin. Marami-rami ng tao at siksikan na ang karenderyang pinagkainan nila kaya medyo maingay ang paligid. Bumuntong hininga nalang si Edzel at itinuon ang tingin sa pagkain.&
I love you, professor CHAPTER 10
“So, where do you live?” Tanong niya sa lalaking punong-puno ang bunganga na animo’y hindi nakakaon ng ilang araw. Napangiwi nalang sila nang humarap ito sa kanila na nakalobo ang bunganga dahil sa pagkain.“Wala lagi akong bahay diri, ma’am. Taga-probinsya talaga man ako kaya wala aku matirahan na bahay.” Halos magsilabasan na lahat ng pagkain sa bunganga niya habang nagsasalita. Kanina pa sila tahimik ng kaniyang kaibigan na si Edzel dahil pinagmamasdan nila ang lalaki.“Oh? So, saan ka titira?” Usisa niya. Hindi na masyadong puno ang bunganga nito kumpara kanina. Kahit ang kaibigan niyang si Edzel ay napapangiwi dahil sa lalaki.“Sa inyu, ma’am. Hehe.” Nagpeace-sign pa ito bago bumalik sa pagkain, habang ang dalawa ay halos mapaluwa ang mata dahil sa sinabi nito.“What?!”“Sabi ko sa inyu ako titira, ma’am. Marunung naman ako maglinis ma’am. Marunung man p
I love you, professor CHAPTER 11
"Baby, I have a new friend for you! And she's beautiful like you!" Napanganga ang batang babae dahil sa sinabi nc kaniyang ama. Matagal na itong sabik magkapatid ngunlt hindi na muling nagkaanak ang ina nito."Really? I'm excited Dad! Where is she? I want to play with her, Dad!" Sabik na sabi nito. Nagtatalon pa ito sa tuwa dahil sa sobrang pagkasabik. Natawa nalang ang ama at ina nito dahil sa inasta ng batang babae."Baby, she's your cousin. But please promise me that you won't become mean to her? Is that clear?" Tumango tango ang bata at mas lalong nasiyahan nang sinabing pinsan niya ito."I promise Mom! Where is she anyway? I want to see her Mom! Dad!" Biglang nagbago ang ekspresyon ng mga magulang nito. Nagkatinginan ang ama at ina nito bago sinagot ang tanong ng batang babae."Ah Baby. She's sick but we can visit her if you want. Tomorrow siya ihahatid ng daddy niya dito but we can visit her.
I love you, professor CHAPTER 12
“Hindi ko sinasadya na matutung yung kanin! Huhuhu.” Binatukan niya ito pagkatapos magsalita.“May paiyak-iyak ka pa! Eh kasalanan mo rin naman! You idiot! Ugh!” Iniwan niya nalang ito at dumiretso sa kaniyang kwarto. Napansin niya ang kaniyang wallet na nakapatong sa mini-table niya kaya kinuha niya ito. Napabuntong hininga siya dahil alam niyang hindi na naman siya papadalhan ng kaniyang Grandpa ngayong linggo. Wala siyang maibibigay na pera sa kaibigan at wala rin siyang allowance. No party, no gala and no shopping. Sinilip niya ang laman at binilang ang natirang pera. Dalawang libo nalang ito at ang Isang libo ay ibibigay niya sa kaibigan at ang Isa naman ay pambili niya ng stocks.“Grandpa! Ugh! I hate you! I don’t have allowance! I can’t go to my friend's bar! I can’t go to the mall for my shopping! I can’t buy my stocks! And I can’t give my half allowance on my best friend! Why are you doing this to me?! Hind
I love you, professor CHAPTER 13
She has been mumbling for a one week. No emotion, no care, nothing else to do but to drink alcohol and cry. No one even tried to approach her, not even her best friend. Sinubukan ng lalaking si Naijo na lapitan siya ngunit sinigawan at pinaalis lang niya ito. She’s not attending her classes. Hindi narin naituloy ang plano niyang ayusan si Naijo dahil sa nangyari. Until now she still does not understand why it is driving her away even though she is ready to take care of him. She did not expect this to happen in their relationship because she expected something different, to have a family with him. Dinadalaw siya ni Edzel pero hindi niya ito pinapansin gaya ni Naijo. Tahimik ang condo ngunit ang paghagulhol niya ang nagpapaingay nito. Tinungga niya ang wine na nasa harapan niya hanggang sa magsawa ang bunganga niya. Hindi pa man niya nauubos ang wine nang bigla nalang siyang napaluha.“Is this my karma? Is it my punishment fo
I love you, professor CHAPTER 14
She did not realize that she had fallen asleep after taking a bath. She still has a hang-over but she was able to fix himself even though he almost fell into a trance. This is her second heart break but the pain is seems like it's her first. She could not shed any more tears because she felt she had released them all. Why it's so unfair? Bakit laging may hadlang sa tuwing magmamahal ako? Am I really that certified sinner? Muling nanumbalik sa kaniyang balintataw ang sinabi ni Naijo kanina. Napakasakit ng natanggap niyang salita kanina, ngunit ipinagsawalang bahala niya lang ito lalo na't totoo naman ang sinabi nito sa kaniya. Mahina, marupok, tanga at bulag pagdating sa mga taong mahahalaga sa kaniya. Maybe, Naijo is right. I am coward and the strong he met before is gradually fading. Gusto niyang sabihin sa mga ito na ang ginagawa niyang paglalasing, pagmumukmok ay pahinga lang para sa kaniya. Perhaps she is used to drinking and sulking whenever frustration envelops her
I love you, professor CHAPTER 15
Narating agad nila ang mansion ng mga Collins. Kinakabahan man ay pinipilit niya paring pinapatatag ang sarili. Huminga muna siya ng malalim at inayos ang sarili bago nilapitan ang lalaking nakatayo sa gate."Kuya, I am Rhett's girlfriend. Can I come in? I want to talk to his sister for some important matters." Hindi pa man sila tuluyang nakakapasok ng biglang may lumabas na dalgang babae. Nakataas ang Isang kilay nito at umaapaw ang katarayang itsura. Nakasuot ito ng backless fitted dress na bumagay sa kaniyang balat Kung ganda lang ang pag-uusapan ay mas may mailalamang siya rito ngunit kung sa katarayan ay walang-wala siya sa kaharap niya ngayon. Ngumiti siya at pilit na inaalis ang kaba."Why are you here? Masyado kang maaga para sa pagdating ni Rhett." Mataray nitong sabi at sinenyasan siya na sumunod. Nilingon niya muna ang kaibigan at sinenyasan na mag-paiwan kaya tumango ito."I'm sorry for interrupting you
I love you, professor Chapter 16
The old hot Rainee is now colder like an ice. She was slapped, shouted and hurt but she was able to accept that especially when she found out she had also hurt the person she loved. She wanted to go to Rhett but he did not know where she was going to get the money. The allowances she receives are also reduced because of what she have done at the University. Until now, she is still not given an allowance even though she badly needs it. She wanted to make excuses to Rhett but it was too vague because she knew she would not believe her.Wala na namang kumakausap sa kaniya dahil sa takot na masigawan o masaktan niya. Walang bakas na luha ang makikita sa kaniyang mga mapupungay na mata.No emotion.Does not care.No intention to speak.It is even colder than you expected cold of ice.Eyebags that are overgrown due to excessive crying the previous day are proof
Latest chapter
