PROLOGUE

Alas syete pa lang ay nasa opisina na si Jayzee Lunes ng umaga.  Wala pa ang buong pamilya niya dahil ngayon pa lang ang flight ng mga ito pabalik.  Wala siyang ginawa buong weekend kung hindi manood ng sports sa cable channel at lumangoy sa pool.  Wala siya sa mood pumunta sa club kaya sa condo lang siya sa loob ng dalawang araw na iyon.  For the first time in his adult life, ngayon lang yata siya nagkaroon ng ‘me’ time.

Malayo pa lang siya’y tanaw niya na ang maliwanag na ilaw na malapit sa silid niya.  He saw Anikka sipping her coffee while looking at the screen monitor and her back leaned on her swivel chair.  Sa tingin niya’y lalo itong gumaganda araw-araw.  Napansin din niyang nawala na ang pagkailang sa kanya at hindi na rin mailap ang tingin nito tulad ng dati.  

“Good  morning,”  bati niya dito.  Tila nagulat naman ito sa pagsulpot niya na hindi nito inaasahan dahil maaga pa. 

“Good morning,” ganting bati nito. “Coffee?”  alok nito sa kanya.  Umupo siya sa gilid ng mesa nito at ngumiti.

“Would you allow me to sip on your coffee cup?” tanong niya.  Sa tuwing inaakit niya ito’y mabilis itong gumagawa ng dahilan para umiwas.  Pero hindi siya papayag na ganoon lang.  Habang tumatagal ay mas lalo siyang nacha-challenge sa babaeng ito na wala yatang pakialam sa karisma niyang taglay.

“No,” mabilis nitong sagot na lalo niyang ikinangiti. 

“Why not?  Wala akong sakit na nakakahawa.”

“Igagawa na lang kita,” sagot nito.  Pero bago pa ito makatayo ay kinuha niya na ang papercup at dinala sa labi. 

“Iced coffee in the morning?”  Napakunot noo siya nang malamang malamig iyon.  Agad niya namang inilapag sa mesa nito ang baso.

“Mas gusto ko ng malamig,”  sagot nito.  Hinihintay niyang kunin ito ng dalaga para inumin.  Marahil ay nakahiyaan na lan nito kaya napilitan na rin itong humigop muli.

“Now you just tasted my lips, sweetheart,”  wika niyang nangingiti habang hawak pa nito ang baso.  Nakita rin niya ang pamumula ng mukha nito.  “How does it taste?” 

“Lasang kape,”  nagkibit balikat lang ito at itinuon muli ang mata sa screen.  Lalo siyang naiirita sa mga reaksiyon nito.  Mabilis siyang tumayo at tinungo ang opisina niya.  “We’ll talk about my schedule today, Anikka,” wika niya habang naglalakad.

Wala pang limang minuto ay pumasok naman ito sa opisina niya hawak ang ballpen at ilang folder.  Tumayo siya at umupo sa gilid ng mesa sa harap nito. 

“What’s my schedule for today, sweetheart?” 

“Tatlo lang ang meeting mo ngayon dahil biglang nagpa-cancel si Mr. del Mundo kahapon,” sagot nito. 

“Yesterday was Sunday, Anikka.”

“He called at my number,”  sagot nito na lalong nagpakunot noo sa kanya. 

“He’s calling you off office hours?”  Pinabigyan niya si Anikka ng company phone na siyang gagamitin nito.  Nawala sa isip niyang iyon ang gagamitin ng mga kliyente para tawagan ito kahit wala na ito sa trabaho. 

“Para lang ipa-cancel ang meeting ngayon,” agad naman nitong dahilan.

“Is Oliver calling you often?”  agad niyang tanong na ang tinutukoy ay ang supplier na madalas ngayong nasa harap ng table nito.

“Sort of.”  Nagkibit itong muli ng balikat.   Napamura siya ng lihim.

“Idagdag mo sa schedule ko mamaya ang pagbisita ko sa Zenclub ng alas sais,”  wika niya nito at bumalik sa swivel chair.  “You’re going with me,” pahabol niya. 

“Wala na sa oras ng trabaho ‘yon, Jayzee,” pagtanggi nito na inaasahan niya.

Hindi niya ito pinansin bagkus ay nagsimulang buklatin ang mga folder na dala nito.

“Ikaw na ang kukuha sa mga minutes of the meeting mula ngayon,”  utos din niya na dating ginagawa ng sekretarya ng ama.  “You’ll be with me at the conference room later.”

“Pabigla-bigla naman yata?”  nakangiti nitong wika.  Siya naman ay nagngingitnit sa inis sa kaisipang lagi itong kausap ni Oliver kapag wala na ito sa opisina. 

“Kasama ‘yon sa trabaho mo bilang sekretarya ko.  Hindi lang kita agad isinalang dahil bago ka pa lang.” 

“Okay, boss,”  tila pang-iinis naman nito sa kanya dahil nakangiti pa rin ito samantalang seryoso na siya.  “May kailangan pa kayo?” 

“I need a coffee,”  wika nito na hindi tumitingin sa dalaga. 

“Hot or cold?”  tanong nito.  Tinapunan niya ito ng tingin at nakitang naaaliw ito sa nakikitang inis sa kanya.

“I don’t drink cold coffee, sweetheart.”  Matiim siyang nakatitig dito.  “I want it as ‘hot’ as you.”  Diniinan niya ang huling sinabi pero wala pa rin itong reaksyon.   Ilang sandali itong nawala sa opisina niya bago ito bumalik dala ang isang tasa ng kape. 

“Here’s your hot coffee, sir,”  pang-iinis pa nito.  Tumayo siya at sinalubong ito.

“Is this as hot as you?”  naaaliw niyang tanong at sinadyang hawakan ang kamay nito nang iabot sa kanya ang tasa.  Kung inaakala nitong maiisahan siya sa pang-iinis ay nagkakamali ito.  At kung inaaakala ng Oliver na ‘yon na mauunahan siya nito sa dalaga ay nagkakamali rin ito.  Hindi siya si Jayzee Albano kung mauungusan lang siya ng ibang lalaki. 

“You decide,” sagot naman nito habang hinihintay siyang higupin ang kape para masagot ang tanong niya.

“I can’t decide yet,”  wika niya matapos ang paghigop.  Ang totoo’y napaso siya ng bahagya dahil mainit pa ang kape.  Pero kailangan niyang panindigan ang nasa isip.

“Why not?”  tila hamon nito sa kanya.

“Because I haven’t tasted you,”  halos pabulong niyang wika at awtomatikong ipinalibot ang isang kamay sa bewang nito at hinalikan sa pagkabigla ng dalaga.  Agad niyang inilapag sa mesa ang tasa at itinaas ang isang kamay sa batok nito para diinan lalo ang paghalik.  To his surprise, tumugon si Anikka sa kung paanong paraan lang na alam nito na lalong nagpawala sa katinuan niya.  Pareho naman silang naghahabol ng paghinga pagkatapos.  “I think you’re hotter,”  mabilis niyang wika para alisin ang pagkapahiya sa kanilang dalawa.  Hindi naman ito sumagot bagkus ay mabilis itong tumalikod at lumabas ng silid niya.

Napaupo siya sa swivel chair pagkatapos.  Her mouth was sweet; a mixture of mint and coffee.  Nasagot na ang isang kuryusidad niya kay Anikka – kung paano ito humalik at kung ano ang lasa ng mga halik nito.  He was sure that was her first.  Napangiti siya at nakaramdam ng pagmamalaki.  Ipinangako niyang hindi iyon ang una’t-huli. 

Welcome to my world, Anikka Merced… wika niya sa sarili.