CHAPTER 5

The nuance tastes of  dark coffee tenderly washed over me as I sipped my warm mug of nostalgic memories.

All I could think about was the soothing tones, Luhennce used when he  was talking to me before. The warmth of his love and care. Picturing those smiles we shared and reminiscing those times we cuddled, when the weather was only a couple of degrees above zero.

The night wind embraces my skin, nanatili ako sa veranda, nakaupo at nakatingala habang paminsan minsang umiinom sa tasang hawak ko. 

I've tried to send him messages but I've got zero response from him again. When my phone vibrated, I was so excited to look for it only to see some emails from mu trusted tracker.

Kumunot ang noo ko ng makita ang ilang attachment doon, naglalaman ng mga pictures ni Luhennce with the same woman he's with a while ago. 

The picture was taken minutes ago. And it was stated on the email that he's hanging out with his friends and that woman. 

I gritted my teeth upon seeing how sweet they are on that picture, Luhennce hand around the woman's waist. Nakasandal ang babae sa kalahati ng katawan niya, habang ang isa niyang kamay ay may hawak na baso ng alak. Seems like they are enjoying their conversation together with Luhennce' shitty friends.

Mabilis kong dinelete ang email na 'yon matapos malaman ang lugar at nagmadaling umalis. 

You're really trying me Luhennce. You won't like it when you really made ne totally upset. Mabilis akong nagpalit ng damit. I wore something thar could make men drool over me. Siniguro kong luluwa ang mga mata ng makakakita sa akin. My party dress was so revealing. Hindi na ako nagaksaya pang magsuot ng jacket to expose my shoulder, my perfect collar bones and my chest. 

Medyo maiksi ang dress na 'yon, perfect for seducing someone. I wear flats instead of heels. Ayokong mangalay dahil hindi naman ako sana'y sa matataas na sapatos. 

Wala pang 20 minutes ay narating ko na ang isang kilalang high class bar. Like what I've expected, nakaagaw agad ako ng attention ngunit dahil iba ang pakay ko, derederetso akong pumunta hanggang sa bar counter while roaming my eyes, as it settled on one couch where I could see familiar faces. Malapit lang iyon sa akin na kinatuwa ko, but instead of doing such moves. I let myself settled in front of the counter first, as I started drinking cocktails. 

Ilang shot ang ginawa ko, ng hindi tinitingnan ang table na 'yon. Masyadong masakit sa mata. I have to drink first, to calm myself. 

Nang maramdamang okay na, ay saka ko sila nilingon at napansin kong napapalingon nadin sa akin ang mga kaibigan ni Luhennce, mukhang gulat pa sila and I can see on their faces the hate and disgust. 

Mga gago, the feeling is mutual jerks! Galit ako sa kanila! Galit na galit dahil imbes na payuhan nila ng maayos si Luhennce para alamin muna ang rason ko, sila pa ang pasimuno na paglayuin kaming dalawa. Sila pa 'yung nagudyok kay Luhennce para tuluyan akong hiwalayan.

They are the demons whispering on Luhennce ears. Kung sana nalaman nila ang side ko at hindi basta basta nanghusga sana ayos na kami ngayon! Not all friends are worth to treat as your friend. Tinrato ko pa naman silang kaibigan pero sa isang iglap pinagkaisahan nila ako. 

Well that's reality, hindi lahat ng kaibigan mo kaibigan din ang turing sa'yo. 

Others are good, others aren't. Sometimes they can be the reason of your downfall. 

Umiwas ako ng tingin sa kanila at ngumisi, bago muling lumagok sa kopita na hawak ko. Alam kong lumingon na sa akin si Luhennce at alam kong nakita na niya ako. 

Sinabi ko naman sa kaniya diba?  I can be a dust in his eyes na kahit pumikit siya mararamdaman niya parin ako. Binabantayan ko bawat galaw niya, kaya kahit malayo kami sa isa't isa alam ko lahat ng nga ginagawa niyang pagkilos. Simula noong mahanap ko siya, hindi ko na siya nilubayan. Alam niya man o hindi, I am secretly watching him. I've hired someone to be my eyes. 

"Hi!" Nilingon ko ang tumabi sa akin and my lips twisted in annoyance. I didn't bother to talk to him and drink the remains on my glass. Bumaba ako sa inuupuan at napagpasyahan nang lumapit sa couch nila Luhennce. 

Nag-alab ang mga mata ni Luhennce ng makarating ako sa kanila. The woman beside him eyed me, at nakita ko nanaman ang mga mata niyang nakita ko kanina. Mukhang nangliliit siya ng makita ako. 

"Amanda, what are you doing here?" Nilingon ko ang nagsalita at nalamang si Ranz iyon. I gave him my infamous grin before getting a shot from their drinks. 

"Don't be so obvious Ranz, matagal ko ng alam na ayaw niyo sa akin. No need to be so obvious. "

"Amanda leave us alone please, you don't belong here." Tinaasan ko ng kilay ang isa pang kupal na si Curdy. 

"I am not here to fit in, hindi ko rin naman gusto ang circle of friends niyo. Si Luhennce ang pakay ko at hindi kayo, kung wala siya dito hinding hindi ko kayo lalapitan."

"Amanda!" Nilingon ko na si Luhennce at nginitian ito bago hinawi ang babae sa tabi niya para ako ang pumalit. Marahan kong pinulupot ang braso ko sa kaniya at sinandal ang ulo ko sa dibdib niya.

"This is my place, beside you. Ito naman ang habol ko eh." His jaw tightened as he take his shot. Naging marahas ang paghinga niya at mabilis na tumayo, dahilan para muntikan na akong ma off-balance. 

Umawang ang labi ko ng makita siyang hinila papalayo ang babae niya. I laughed sacastically because of that. Isa isang nagsialisan ang mga kaibigan ni Luhennce na hindi nagbago ang tingin sa akin ngunit nginisian ko lang sila hanggang sa tuluyan silang nawala sa paningin ko. 

I was left there, all alone. Stiffed and hurting. 

Unti-unting kumawala ang mga luha ko na hindi ko alam kung kelan naipon. Mabilis kong kinuha ang ilan pang natira sa table nila at isa isa iyong inubos. 

I've drowned myself crying, biting my lips time to time. Sobbing silently and trying to ease the pain.

Naramdaman kong may tumabi sa akin, pero hindi ko siya pinansin. Hindi ako interesado kahit kanino. Pumunta ako rito dahil kay Luhennce.

"You're so beautiful to waste your tears." Hindi ko siya sinagot o tiningnan manlang. Nanatili akong nakasandal sa backrest ng couch holding a glass. Nakatitig ako sa kawalan when the guy beside me blocked my vision. 

Walang buhay kong tiningnan ang gwapo niyang mukha.

"Gusto mo na bang umuwi?" Kumunot ang noo ko. 

"Do you want to kiss me?" I asked bluntly, kita ko ang gulat sa mukha niya. 

"Can I?" 

"Kiss me now," Napansin ko ang sunod sunod niyang paglunok ngunit marahan din niyang hinawakan ang pisngi ko at agad na tinawid ang distansya ng mukha naming dalawa. 

He kissed me, boringly! Hindi siya marunong humalik tangina! Sa inis ko'y mariin kong hinawakan ang likod ng ulo niya para palalimin ang halikan namin. 

I pushed my tongue inside his mouth and suckled on his lips. Naramdaman ko ang pagpulupot ng braso niya sa bewang ko. I guess he's now learning, he owe me that one. 

I was about to straddle on his lap when a hand gripped on my wrist and pulled me away. 

"What the hell are doing?!" Galit na hinarap ko ang kung sinong pakialamero ang humila sa akin, ngunit natigilan ako ng ang nagaalaba na mga mata ni Luhennce ang sumalubong sa akin.

"You need to go home." Mariin na sabi niya at hinila na ako papalabas ng hindi ko manlang nakakausap 'yung lalaki!

"Luhennce stop dragging me!" Hindi siya nakinig at mas kinaladkad ako papalabas. Halos parang isa lamang akong gamit na binato niya sa loob ng sarili kong kotse. Siya ang sumakay sa driver's seat upang magmaneho and I laughed. 

Hindi ko alam kung tama ba ito ng alak o natatawa ako kasi sa huli kasama ko parin siya. 

"Stop the car for a moment." I commanded him drunkly. Hindi niya ako sinunod.

"I said stop the fucking car Luhennce!" Galit na sigaw ko kaya wala siyang nagawa kung hindi ang huminto.

Nang tuluyan niyang maitabi ang sasakyan ay binalot kami ng katahimikan. 

I rested my back as I remained staring forward. I maybe drunk, but still conscious.

"Bakit mo ako binalikan?"

"You're drunk."

"You still care?"

"I am not cruel like you Amanda."

"Yes you are cruel! You're so fucking cruel! It was just a one mistake and you made me feels like I committed a crime na kailangan kong pagbayaran habang buhay!"  Hindi siya sumagot.

"Just stop amanda, there are things that you better leave broken than hurting yourself trying to fix what is already done. No matter how you try, it will never be the same anymore."

Umiling ako, I won't accept that.

"Don't you missed me? Don't you missed us?" Nilingon ko siya at inabot ang kamay niya.

"I miss everything about you, I miss your touch..." Hinalikan ko ang bawat daliri niya in a sensual way. 

"I miss your kisses." Marahan kong nilapit ang mukha ko sa mukha niya, and he didn't move to push me away. He let me suckled on his parted lips. Inilagay ko ang kamay niya sa dibdib ko at mabilis na binuhat ang sarili paupo sa kandungan niya trying to deepen our kisses when he pushed me back on my seat. 

Mariin niyang pinunasan ang mga labi niya na tila nandidiri sa akin.

"The fuck are you doing?! Seducing me?! When did you learn to step on that level Amanda? Can't you fucking see yourself?!"

"What's wrong with it?! We even crossed the line before! We made love couple of times and now you're acting like nothing happened?! Na para bang natutulog lang tayo sa kama mo noon at walang ginagawang kung ano?!"

"That was all before! Tigilan mo na ang pamimilit na ibalik ang nakaraan! Wake up Amanda!  Limang taon na tayong tapos!"

"Para sa'yo oo, tapos na nga tayo. Pero para sa'kin hindi pa...hinding hindi matatapos dahil unang una ikaw lang ang umayaw! Ikaw lang ang nakipaghiwalay. Dapat dalawa tayo eh! Hindi mo manlang ako tinanong kung gusto ko ba!? Kung payag ba ako na maghiwalay tayo?! Kung totoo ba lahat ng nakita mo? You didn't cared about how I feel because you only cared about how you felt."  I bit my lips to control my tears from falling. Sinandal kong muli ang likod, I chose to settle my eyes outside my window and let a couple of tears escape my eyes.

"Drive me home." I commanded, as my final words. Nawalan na ako ng ganang ipagpatuloy ang paguusap namin.

Hinatid pa niya ako sa unit ko pero hindi ko na siya inimikan.  I need to sobber up first, siguro bukas ko nalamang siya ulit guguluhin.