KABANATA 2

Nanlalaki ang mga matang napatitig ito sa nakabukas nang mga mata ng lalaki. Her mind is telling her to pull herself away. Masyado silang malapit, nararamdaman niya ang init ng hininga nito. Ngunit parang ayaw gumalaw ng katawan niya, parang ayaw nitong makinig sa sinasabi ng isipan. Hindi siya sigurado kung dahil ba sa sinag ng bilog na buwan kaya parang kumikislap ang mga mata nito o dahil lang sa epekto nito sa kanya kaya sa tingin niya ay kumikislap ito?

She could feel her cheeks burning.

Daglian itong lumayo at napaupo sa buhangin. She noticed how the man’s eyes drifted down to her legs before pursuing her eyes again. Nakita niyang nakataas pala ang binti nito buhat ng  pagkakabagsak at suot niya pa rin ang uniporme. Mabilis niyang binaba ang mga binti at hinila ang palda. Mas mainit at alam niyang mas namumula na ang mga pisngi.

Hindi niya alam ang gagawin. Magpapaliwanag ba siya dahil akala niya nalunod ang lalaki o tatakbo nalang siya para takasan ang kahihiyan? Pero kung gising nga ito, bakit hindi man lang ito kumibo o pinigilan siya? Why did he still allow her to kiss him?

Kahit nakayuko ay nakikita pa rin nito ang unti-unting pagbangon ng lalaki. Halos maramdaman niya ang braso nito sa kanyang tuhod dahil sa lapit nila. Natatakot siyang salubungin ang mga mata ng lalaki ngunit alam niyang nakaharap ito sa kaniya, maya-maya ay naramdaman niya na lamang ang biglang paggapang ng nanlalamig na kamay ng lalaki sa leeg niya, pulling her again into another kiss.

Nanlalaki lang ang mga mata niyang napatitig sa mga nakapikit na mata ng lalaki. Alam niyang mali ito, maling-mali. Hindi niya ito kilala, bata pa siya kaya isang napakalaking pagkakamali ang hayaan itong halikan siya. Pero salungat sa sinasabi ng isip niya ang ginagawa ng katawan. Hinayaan niya lamang ito, nanatili lang siya doong nakatunganga habang nilalasap ng estranghero ang kanyang mga labi.

Ano bang nangyayari sakin? Bakit ko nararamdaman ito? Bakit ako kinakabahan? Bakit ko ito nagugustuhan? Questions rushed like angry waves into her mind but she, being hypnotized by the kiss, couldn’t find the right words to answer those.

She couldn’t feel scared. The way the mysterious man moves his lips over hers, the way he gently and shallowly sucks her lips, she didn’t feel any disgust or fear. Hindi niya maramdaman ang panganib sa lalaki. Sa paraan ng paghawak nito sa kanyang leeg at ang paghaplos ng isang kamay nito sa bewang niya, she can’t feel anything but gentleness, puno ng ingat na parang natatakot itong masaktan siya sa kahit anong paraaan.

Nang maghiwalay na ang mga labi, binigyan na naman siya nito ng taimtim na tingin na kagaya ng kanina. Switching his stares from her lips and back to her eyes again.

“Thank you.” He rubbed her now blushing cheek with his thumb. Napatingin ang dalaga sa labi nito, namamasa pa iyon at mas lalo itong nahihiya dahil sa kaisipan na siya ang nagbasa niyon.

“Luke.” Kapwa silang napatingin sa pinanggalingan ng bilog na boses. Parang pinukpok naman sa likod ng ulo si Amaia nang makita ang isang malaking lalaking nakatayo sa gilid nila.

“Gavin? What are you doing here?” Gulat na tanong ni Luke.

Gavin’s eyes drifted from Luke to her, waiting for an answer or explanation. Mas lalong nanlumo ang dalaga sa sarili at sa sobrang kahihiyan. Nakita niya kaya silang naghahalikan? Ayaw niya nang marinig ang sagot nito dahil baka sumabog na talaga siya sa hiya.

“Shouldn’t I be the one asking that?” Gavin answered, giving him a questioning look.

Sa kagustuhang takasan ang kahihiyan, tumakbo na si Amaia paalis. Mabilis at hindi na nangahas pang lingunin sila. Ayaw niyang matandaan nila ang mukha niya. Ayaw niyang sa susunod na magkita sila ay maalala ng mga ito na siya ang batang hinalikan ng estrangherong iyon.

Luke on the other hand just stared at her fading figure. Tahimik na napangiti sa hindi niya malamang rason. Somehow, at the back of his mind, even if he did something unpleasant to the girl, he knows for sure that he liked that kiss－no, he loved it.

“What are you doing here late at night, hooking up with a kid?” Ngayon ay nakataas na ang kilay ni Gavin. Ngunit hindi niya ito binalingan ng tingin, nanatili ang tingin niya sa malayo kahit pa wala na doon ang babae.

“Can you do me a favor, Gav?” Napataas ang isang kilay ni Gavin.

“Why are hooking up with a student from my school? Judging from her ribbon, she is still in Grade 11.” Napangisi ito sa huling sinabi ng kaibigan. Bakit niya nga ba hinalikan ang batang ‘yon?

“Can you make sure she goes home safe?” Bigong napabuga na lamang ng hangin si Gavin, batid nang hindi siya bibigyan ng kasagutan ng kaibigan.

“And then what? You’re going to drown yourself again?”

It was quick and it happened so fast but Luke is really sure about it now, hindi na niya gagawin ulit iyon. He doesn’t exactly knows why did his decision turn to that but right now, all he wanted is just to make sure that that girl will go home safe tonight.

“Hindi ako aalis, hihintayin kita rito.” Bigo na namang napabuntong hininga si Gavin, tanda na ng pagsuko sa pagkakataong ito.

“Fine.” Sinabi niya at bumalik na sa kanyang sasakyan para sundan ang babae.

Samantalang nanatili lamang si Luke doon na nakatanaw sa dagat, binalik-balikan ang imahe ng batang babae, inalala ang halik na pinagsaluhan nila. Maling sinamantala niya ang pagkainosente ng bata pero hindi niya masisi ang sarili dahil talagang nagustuhan niya iyon. It wasn’t good for the girl especially that she is really young but he refused to apologize for that because somehow, he knew, that it’s not just him who liked it. They both liked that kiss.

Just in time that he wanted to end his life, life showed him something good and beautiful. The sea definitely did not drown him but that girl’s kiss surely did. It was only a kiss but it was something more for him. That kiss tried to save him, that kiss was scared of him dying. Though neither of them knows whose lips it was at first, that kiss was like trying to tell him to live. That kiss made him believe in miracle. That maybe that girl could be the one to change his life.