Chapter 19
Surprised
Nang gabing 'yun,walang ibang tumakbo sa utak ko kundi ang mga luha ni Joaquin.Ang mga paghikbi niya sa aking balikat.Mga luhang para kay Lina.
I don't know why pero nasasaktan ako.Nasasaktan ako kasi kaibigan ko siya.Nasasaktan ako kasi as his friend wala akong magawa kundi tingnan lang siya.
Na tanging balikat ko lang ang naibigay ko sa kanya.Ni hindi ko man lang siya nabigyan ng words of wisdom kuno ko.O di kaya'y words that could make him comfortable.
Parang feeling ko tuloy wala akong kwentang kaibigan para sa kanya.
"Ate?" nilingon ko ang tumawag sa akin mula sa likuran ko.It was Bea,dala ang tray ng pagkain ko this breakfast.
Hindi kasi ako bumaba kanina para sumalo sa umagahan nila.Ilang beses din akong kinatok nina Yaya pero tumanggi ako.Sinabi kong masama ang pakiramdam ko kaya hindi na rin ako pinapasok pa nina Dad.
At dahil do'n,abot tainga ang ngite ko.No works,no paper at higit sa lahat no stress dahil ngayong araw naka-schedule ang lunch namin ni Mr.Silva.
Mabuti na lang talaga nakatakas ako sa lunch na iyon na base sa lalaking 'yun,e lunch date.
Hindi naman talaga masama ang pakiramdam ko, syempre palusot ko lang 'yun.Inabot lang talaga ako ng katamaran at isa pa,parang wala talaga ako sa mood.
Wala ako sa mood na pumasok sa opisina,na magtrabaho ngayon.Basta parang...parang wala akong gana ngayong araw.
"Nakatulog ka ba ng maayos kagabi,Ate Hinari?" tumango ako bilang pag sagot sa tanong ng kapatid ko.Agad namang lumitaw sa labi niya ang pag ngiwi na tila ba hindi siya kumbinsido sa isinagot ko sa kanya.
"E,bakit naman ang laki ng eye-bags mo?" usisa niyang muli.
Napatayo tuloy ako mula sa kinauupuan ko at kaagad na humarap sa salamin.Confirmed...totoo ngang may eye-bags ako at mas visible ito ngayon.
Hindi naman ako napuyat kagabi,ah.Medyo maaga akong nakatulog matapos kong isipin ang nangyare kay Joaquin.Siguro'y mga ten ako nakatulog.Well...hindi talaga iyon ang natural na oras ng pagtulog ko,medyo late na iyon.Pero medyo lang naman.
"Ate..."
"Bakit? Kumain ka na ba... tulungan mo akong ubusin 'toh.Ang dami-dami,e." pag-anyaya ko sa kanya.
Kanina ko pa pilit inuubos ang tinapay na nasa harapan ko pero di ko naman maubos.Hindi rin naman ako gutom ngayong umaga.
"Masaya ba?" tanong niya na siyang ikina-angat muli ng tingin ko sa kanya.
Nakatungo nanaman siya at hindi ako tinitingnan.Pakiramdam ko talaga'y malungkot siya pero hindi lang siya nagsasabi.
"Masaya ang alin?"
"Masaya bang magkaroon ng ganitong buhay?" nagsalubong ang mga kilay ko.
"You mean masaya ba ang maging mayaman?"
"Hindi...ang ibig kong sabihin, masaya bang may kumpletong pamilya.May Nanay at Tatay?" she suddenly asked me na siyang ikinalukot ng mukha ko.
I suddenly feel dryness on my throat dahil sa tanong na iyon.Napa-ngite rin ako ng mapait dahil 'dun.
Hindi ko alam...hindi ko alam ang isasagot ko."Bakit mo ba naitanong?" balik na tanong ko sa kanya.
Hindi ko kayang sagutin ang tanong na iyon.Nanunuyo ang lalamunan ko.Para akong naluluha dahil sa nararamdaman kong sakit.
'truth hurts...alot.'
"Wala lang... curious lang ako sa magiging sagot mo.Kasi,tingnan mo Ate...mayaman ka tapos...tapos kumpleto pa kayo ng family mo." she said
Ininom ko ang natitirang tubig sa baso ko."Hindi lahat ng kumpleto totoong buo,Bea." I said bago siya inaya palabas ng kwarto ko.
Bitbit ko ang tray ng natira kong pagkain nang bumaba kami sa kusina.Naroon ang ilang kasam-bahay namin na abala sa paglilinis habang ang iba nama'y naghuhugas at nagpupunas ng mga plato.
"Good morning,Señorita." bati nila sa akin.Ngumite lang naman ako bago nagtungo sa labas.
Kasama ko pa rin si Bea habang nasa harap kami ng pool.Masaya akong nagkakasundo kami ng kapatid ko kahit pa hindi naman aiya nagkwe-kwento sa akin ng tungkol sa sarili niya.
Hindi ko man lang alam ang buo niyang pangalan,Bea...iyon lang ang alam ko.I'm not even sure if she's using the name De Alva o hindi.
"Bea..." tawag ko sa kanya.Talaga kasing gusto kong makilala pa ang kapatid ko lalo pa't simula noong dumating siya rito sa bahay ay ngayon lang talaga kami naging close sa isa't-isa.
Feeling ko nga ay feeling close ako sa kanya."May tanong ako...pero 'wag mo sanang mamasamain?"
"Ano naman 'yun,Ate?"
"Where is your Mom?" tila lumungkot ang mukha niyang masigla naman kanina kung titingnan.Para bang may nasabi akong mali dahilan ng biglaang pagka-lungkot niya.
"Si Mama...patay na siya.Namatay siya noong nakaraang buwan lang dahil sa sakit." she said the reason why I suddenly stopped my breath.Parang nawalan ako ng hangin sa katawan ko sa loob ng ilang segundo.
"Mahilig kasi siyang mag-inom...tipong kahit pinagbabawalan na siya ng doctor patuloy niyang sinusuway.Kahit ako'y sinusuway siya kapag ginagawa niya iyon pero sadyang matigas ang ulo niya,e.Ayaw niyang makinig sa akin...ang sabi niya mamamatay lang din naman siya,iinumin na niya lahat ng kaya niyang inuming alak Hanggang 'yun... binawian na siya ng buhay." malungkot niyang kwento sa akin.
Nakita ko rin ang iilang pagpatak ng mga luha niya na bumabasa sa suot niyang jeans.Lumuluha siya habang sinasabi ang mga bagay na iyon.
Nakaramdam tuloy ako bigla ng guilt dahil sa pag-uusisa ko tungkol sa Mama niya.Hindi ko alam...hindi ko alam na patay na pala ang Mama niya.Kung alam ko lang sana,hindi ko na pa sana itinanong ang tungkol sa bagay na iyon.
Wala ako sa sarili napa buntong-hininga sa gitna ng aking pagbabasa.Nasa loob na ako ng kwarto ko matapos naming mapag-usapan ni Bea ang tungkol sa buhay niya.
Grabe...hindi ko alam na ganoon pala ang nangyare sa kanya.Mas lalo tuloy akong nakaramdam ng pagmamahal sa kapatid kong 'yun.
Buong akala ko ang sakit ng nangyayare sa buhay ko pero may mas masakit pa pala.Tulad na lang ng buhay na kinamulatan ng kapatid kong si Bea.
Ayun sa kwento niya, nabuntis daw ni Dad ang Mom niya sixteen years ago.Yes...sixteen lang pala siya...mali ang calculation ko.
So 'yun...nang ipanganak daw siya ng Nanay niya ipina-alaga raw siya sa kapit-bahay nilang matandang-dalaga.May trabaho raw kasi ang Nanay niya tuwing umaga at sa gabi nama'y parati itong nasa club...kung saan 'dun siya nakilala ni Daddy.
Naalala ko tuloy bigla noong seventh birthday ko, nag-away sina Mom and Dad no'n matapos ang party ko.Tapos umalis si Dad at ilang araw din siyang hindi umuwi ng bahay no'n.Siguro that was the time when he met Bea's Mom.
Ang Mommy siguro ni Bea ang nakapawi ng problema ni Dad noon tapos siya ang naging bunga.
Akalain mo nga naman ang tadhana.Buong akala ko ako...na wala akong kapatid pero look,mayroon pala.
Isinarado ang librong hawak ko at saka nahiga sa kama.Gusto ko munang maidlip ngayon tutal hindi pa naman madilim.
Kinagabihan, nagising ako dahil sa sunod-sunod na pagkatok sa pinto ng kwarto ko.
"Oh...bakit?" pupungas-pungas pa ako nang pagbuksan ko si Bea.
Nakasuot ito ng bestida at naka-ayos ang mukha.Pansin ko rin ang hindi maalis na ngite sa labi niya na siyang nagpakunot ng noo ko.
My brows knotted when she grabbed my pillow at mahigpit iyong niyakap.Tila kinikilig pa siya na ewan.
"Ano ba iyon...saka ba't naka-ayos ka?May date ka ba...naku Bea huh..."
"Hindi.Ang sabi ni Papa sabihin ko raw sayong mag-ayos ka na at may bisita sa baba."
"Bisita...nanaman?" napabuga pa ako ng hangin ng marinig ko ang balita niyang iyon.
Yung mukha niya,mukhang tuwang-tuwa samantalang ako...hindi natutuwa.Bisita...parati na lang kaming may bisita.Dios ko...kailan ba matatapos ang pekeng pag-ngite ko sa mga bisitang dumadating sa bahay namin.
"Dalian mo na,Ate Hinari.Mag-ayos ka na at naroon sa baba ang pamilya ni Kuyang pogi." humagikhik pa siya ng banggitin ang katagang kuyang pogi.
Doon pa lamang ay alam ko na kung sino ang tinutukoy niyang bisita.Sina Joaquin iyon panigurado kaya nama'y kilig na kilig ang kapatid ko.
Hindi ko alam kung bakit ba kinikilig ang kapatid kong 'toh kay Joaquin.Oo...gwapo nga si Joaquin pero duh...kung alam niya lang ang ugali ng lalaking 'yun.Sobrang presko.
Gaya ng sinabi ni Bea...bumaba akong nakaayos.Suot ang isa sa mga bestidang hindi ko pa nasusuot ni-minsan.
It was a white dress embroidered by purple design.Si Bea ang pumili nito para sa akin.Hindi ko pa nga sana susuotin since exposed ang back ko.Wala pa mandin ako sa mood na maging sexy ngayong gabi.
Hindi ko naman alam na bigla silang bibisita rito tapos pagbaba ko...what?Bakit hindi sinabi ni Bea na may iba pa palang bisita?
Tiningnan ko ang ilan pang bisita namin na halos lahat ay nakita ko na noon.Karamihan sa kanila ay mga relatives nang pamilya namin.
Mula sa labas ng mansion,tanaw ko sina Mom kasama ang pamilya ni Joaquin.Naroon din ang pamilya ng kapatid ng Daddy ko...sina Nicole at ang ilan ko pang pinsan.
"Akala ko ba...bakit ang dami nila?" pasimpleng tanong ko kay Bea mula sa aking tabi.
"E... excited kasi ako,Ate.Hindi ko nabanggit na may iba pa nga pala." saad niya.Bahagya pa niyang kinamot ang likod ng ulo niya at iniwasang magulo ang pagkaka-ayos ng buhok niya.
Para tuloy akong nabigla though sanay na ako sa ganitong mga bagay.Pero naman kasi hindi man lang ako inform.Natulog lang naman ako kanina tapos pag-gising ko ito ang bubungad sa akin.
Inaantok pa nga ako,e.
"Oh...mabuti naman at nakapag-ayos ka ng bata ka.Kanina ka pa hinahanap ng Mama't Papa mo...naroon sila." itinuro ni Yaya Sole ang kinaroroonan nina Dad.Hindi ko naman na sinundan pa ang daliri niyang itinuro ang direksyon nila dahil kanina ko pa nakita iyon.
Mas napansin ko ang malungkot na mukha ni Yaya kaya naman inusisa ko kaagad siya.Hindi ako sanay na makita siyang hindi nakangite lalo pa't sa ganitong uri ng okasyon, parati siyang nagtatrabaho ng may ngite sa labi.
"Ano pang hinihintay mo,Hija.Puntahan mo na...."
"Ya...masama ba ang pakiramdam niyo?" usisang tanong ko.I have the presumption na may nararamdaman siya.
Ilang taon...ilang taon ko nang kasama si Yaya kaya alam ko kung may mali ba sa ikinikilos niya...at ngayon,alam kong meron.
"Naku...Bea samahan mo na nga ang Ate mo ro'n.May gagawin pa ako sa kusina."
"Halika ka na,Ate." tatanungin ko pa sana si Yaya pero kaagad din naman aiyang pumasok ng kusina at iniwan kami.
Wala tuloy kaming nagawa ni Bea kundi puntahan sina Mom and Dad.
Una'y,humigpit ang pagkaka-hawak sa akin ni Bea nang malapit na kami but I gave her the assurance na walang gagawing masama sa kanya si Mom.I know my Mom,hindi niya gugustuhing masira ang ganitong klase ng selebrasyon dahil lang sa galit niya.She's not scandalous at alam ko iyon.Kaya walang dapat na ikatakot si Bea dahil malabong mangyareng saktan siya ni Mom...kung mangyare man 'yun,ako mismo ang pipigil sa Mommy ko.
"Good evening..." bati ko sa kanila na umagaw sa atensiyon nila.
Ngayo'y nakatuon ang mga mata nila sa akin habang may ngite sa labi.Hindi ko man alam ang dahilan ng mga ngiteng iyon,e ngumite na lang din ako pabalik.
Nakapag-tataka nga't wala namang special sa suot ko para bigyan nila ako ng ngiteng may bahid ng paghanga or what.Hindi tuloy ako komportable sa mga ngiteng iyon.
Hinalikan ako ni Dad sa pisnge gayundin si Bea.Pansin ko ring tila hindi na nagtaka ang sina Tita Catalina ng gawin iyon ni Dad kay Bea.Siguro'y alam na rin nila...at hindi rin nakaligtas sa mata ko ang pag-ismid ni Mommy sa hangin ng gawin iyon ni Dad.
Alam kong hanggang ngayo'y hindi pa rin niya tanggap si Bea pero umaasa akong sana...sana dumating ang araw na matanggap niya ang kapatid ko.Na sana huwag na niyang idamay pa si Bea sa galit niya kay Dad na ngayon nama'y tila hindi niya kagalit.
Ewan ko ba but they acted weird.Kahapon lamang ay halos hindi sila nag-iimikan tapos ngayon...may pa party.
Nagdilang-anghel siguro ai Yaya...baka talagang nag date sila Mom kaya ngayo'y ayos na sila.Wews...sanaol na lang.
Sana nama'y natauhan silang dapat mas maging matatag sila.Na kailangan nilang patawarin ang isa't-isa sa mga pagkukulang at pagkakasalang nagawa.
Ayaw ko rin naman kasing mamagitan sa pag-aaway ng parents ko.Ayaw kong maranasan ang ganoong bagay.
"Good evening..." bati ko kay Joaquin nang malapitan siya mula sa kinaroroonan niya.Maging siya ay naka-pormal na suot.Hindi ko tuloy mapigilang isipin kung para saan nanaman ang part na 'toh.
Ngumite siya.Naroon nanaman ang tingin niyang mula ulo hanggang paa but this time hindi naman siya mukhang naiilang.
Casual lang ang itsura niya ng tingnan ako."Good evening.Balita ko natutulog ka pa kanina?"
"Oo...ni-hindi nga ako inform sa bagay na 'toh.Ikaw...baka alam mo?"
"Me?Nope.Wala akong alam kung para saan biglaang party na 'toh." pahayag niya ngunit I doubted what he says.
Hindi ako kumbinsido sa salitang binitawan niya.Parang may alam siya pero bakit naman hindi niya sasabihin sa akin.
Baka masyado lang akong judgemental ngayong gabi.Baka naman hindi niya talaga alam ang tungkol sa bagay na mayroon ngayong gabi.
"Good evening everyone." my attention was caught by my Dad who speaks to the microphone.
"Let's have the seats..." gaya ng sinabi ni Joaquin,naupo kami kung nasaan sina Bea at Gigi.Kaming apat lamang ang nasa table since nasa ibang table ang Mommy at Daddy nila.
Tahimik kaming lahat na nakikinig sa pagsasalita nina Mom.Napatawa pa nga ang iba maski ako nang pasimpleng maging naughty si Dad sa harap ng marami.
Napalingon lamang ako sa titig ni Joaquin sa akin."B-bakit?" alinlangang tanong ko.Bigla kasi akong nakaramdam ng awkwardness sa paraan ng titig niyang iyon.
Umiling lang naman siya at muling ibinalik ang tingin sa harapan kung nasaan sina Dad habang nagsasalita.
Nasa kalagitnaan na sila ng pagsasalita nang makaramdam ako ng bahagyang pagkapa-ihi.
"Saan ka,Ate?"
"CR lang.I'll be right back." wika ko at saka nagmamadaling umalis sa kinaroroonan nila.
Nakasalubong ko pa ang ilang maids habang papasok ako sa loob ng mansion but what caught me off guard is when I heard my Dad's announcement.
Wala sa sarili akong lumingon pabalik nang marinig ko ang mga salitang kanilang tinuran.
Tanaw na tanaw ko kung paano gumuhit sa labi nila ang ngite...ngiteng labis kong kinainisan.I saw everyone and how they happily clapped their hands.
Tears slipped down on my cheeks as I feel my sudden aches on my chest.Napahawak ako roon habang nagtatagis ang aking mga bagang.
Mariin kong tiningnan ang mga magulang ko na ngayo'y masaya sa kanilang ibinalita.
How could be this happened?
At...at paano nilang nagagawang ngumite habang ako'y patuloy na tumutulo ang mga luha?
Bakit...bakit nila ginawa ang bagay na kinatatakutan ko?
Tell me...can someone wake me up from this dumbass nightmare.
Chapter 20Tears and EscapedNatapos ang party nang hindi ko man lang na tinangka pang bumalik sa garden kung nasaan nagaganap ang kasiyahan.Sa kwarto, patuloy akong umiyak.Walang tigil ang paglalandas ng luha ko sa aking magkabilang pisnge.Walang paglagyan ang mga hinanakit ko ngayon sa kanila.Nangingibabaw ang galit ko kina Dad.Ang daming tanong na pumapasok sa isip ko.Kagaya ng bakit nila ginawa ang bagay na iyon?Ang sakit... sobrang sakit ng gabing 'toh.Lihim kong hiniling na sana...sana hindi na lang ako nagising mula sa pagkakatulog ko kanina.Sana hindi na lang nang sa gayon hindi ko nalaman ang ginawa ng mga magulang ko.I can't...hindi ko kaya.Lahat ginawa ko para maging proud sila sa akin.Lahat-lahat na ibinigay ko.Sinabi nila sa akin noon na kailangan lagi akong nasa taas.Tinitingala gaya nila at kahit mahirap pinilit kong gawin ang makakaya ko so I won't make them disappointed.They sent me abroad at doon pinag-a
"What's the matter with you,Hinari?Ano nanamang kahihiyan 'toh?"galit na bungad sa akin ng aking ina nang makapasok siya ng kwarto ko.Napatungo na lamang ako dahil doon at minabuting manahimik na lamang dahil alam kong hindi rin naman niya ako pakikinggan.Magsasayang lang ako ng laway.I let her said anything she wants me to hear kahit pa sakit ang binibigay niyon sa akin."How many times do I have to tell you na you should be on top.Hindi lang sa klase kundi sa lahat dahil isa kang De Alva!" muli niyang sambit sa akin na parati ko namang naririnig sa kanya.
"How was your day Hija?" tanong ni Dad habang kumakain kami ng magkakasabay sa mahaba naming lamesa pero tatatlo lang naman kami."Pretty good," maiksing sagot ko saka ipinagpatuloy ang pagkain ko.Ganito kami parati tuwing kakain kami ng hapunan parati kaming magkakasabay at kung titingnan mula sa malayo, we are perfect as a family pero hindi para sa akin.Marahil sa mata ng iba ay imahe kami ng masaya at perpektong pamilya pero sa mga mata ko...hindi.Hindi tulad ng ibang magulang ang mga magulang ko...hindi tulad ng ordinaryong pamilya ang pamilya ko.My family always surrounded by money,by fame and business.Ang ibang magulang ay minamahal ang kanilang mga anak bagay na kahit kailan ay hindi ko naramdaman sa mga magulang ko.Pagak akong napangite...marahil ay mahal naman nila ako pero hindi gaya ng pagmamahal ng mga butihing magulang na may malasakit sa kanilang anak.
Silently looking on my own reflection on the car's window as I heard my parents busy discussing about business. Nanatili lamang akong walang imik at piniling hindi na makisali sa kanilang usapan habang tinatahak namin ang daan patungong venue nang aming pupuntahan.Hindi ko naman talaga balak pang sumama sa event na iyon, pinilit lamang ako ni Mom kaya wala din akong nagawa.Parati din namang ganito kapag may event silang dadaluhan,parati nila akong isinasama as if gusto ko iyon. Kaya sa event tuloy ay tahimik lang akong naka-upo sa aming table at hindi nakikipag-usap sa mga naroong guest...liban lamang kung kailangan kong makipag-usap."Philip and Matilde De Alva together with your lovely daughter,welcome to the auction party." bungad na bati sa amin ng isang di-katandaang babae na nakasuot ng marangyang damit na gaya ng sa amin.Bahagya nitong inilapat ang pisngi niya sa pisngi ng aking Ina at saka tinapik ng bahagya ang braso ng
"Ya,sino bang bisita ang dumating?" I asked Yaya Sole habang abala ako sa pagsusuklay nang buhok ko.Medyo ginabi na kami nang uwi kagabi kaya naman tanghali na rin ako nagising.Kung hindi pa ako sinadyang akyatin ni Yaya ay hindi pa siguro ako gising."Hindi ko rin kilala,Hinari Hija pero sa tingin ko ay mga kaibigan nang Mama't Papa mo." my Yaya stated at saka lumapit sa akin.She grabbed the hair comb I was holding at saka niya sinuklay ang buhok ko."Ang aga naman nilang bumisita.Nga pala Yaya samahan mo ako mamaya huh?" I said as I looked on her reflection habang iniintay ang magiging sagot niya."Saan naman tayo pupunta?Saka alam mo naman ang Mommy mo baka hindi ka payagan,nun."Napasimangot ako nang marinig ang sagot niya."E,papayag 'yun bibili lang naman ako nang libro mamaya e." I stated at saka tumayo sa pagkaka-upo.Tinungo ko ang closet ko para magpalit ng damit bago bumaba.May bisita kami ngayon at tuwing may bisita
"Good morning Ma'am Hinari." Lea my secretary greeted me bago ako makapasok sa aking opisina.Natapos na ang dalawang araw na day-off ko kaya balik trabaho nanaman ako.Balik papeles,balik opisina at balik pirma.Pirma rito...pirma roon.Maya't maya ang meetings at pakikipag-usap sa mga kliyente.Required din ang ngumite na parang nagpapangawit sa aking labi.Nang maka-upo ako sa swivel chair ko ay kinuha ko ang teleponong malapit sa kamay ko."Lea pakidala rito ng mga papers."Wala pang limang minuto ay agad ding bumukas ang pinto at iniluwa nun ang aking sekretarya."Ma'am ito po 'yung mga hindi niyo napirmahan noong nakaraan tapos ito naman po iyong papers to sign this week." she stated at bahagyang yumuko habang ipinapatong ang dalawang folder sa lamesa ko."Coffee Ma'am?" she asked ngunit umiling lamang ako.Nagkape na ako sa bahay pa lang...ayaw ko namang masobrahan ako sa caffeine."Tubig na lang,Lea.Tapos
Taranta akong napatayo upang maka-alis mula sa pagkakasubsob ko sa dibdib ng binata gayundin sa mga matang nakatingin sa amin.Tila isang eskandalo ito para sa kanila at dinig ko kaagad ang di makapaniwalang singhapan nila.I grabbed my bag at hindi ko na din nadala ang pagkaing dala ko dahil sa pagmamadali.Pakiramdam ko ay tinapunan ako ng isang timbang tubig na puros yelo.Hiyang-hiya ako kahit pa wala naman akong dapat na ikahiya.What the f*ck was that!Naabutan na nga ako ng kamalasan sa elevator na 'yun nalagay pa ako sa kahihiyan.And for the fact...I didn't know that man at ni-anino ng binata ay di ko pa nakikita dito sa company.What an embarrassment is that Hinari?Madali kong tinungo ang hagdan patungong next floor pa since dun pa ang office ko at nang makarating ako ay kaagad akong sinalubong ni Lea."Ma'am nasa loob po ang Mommy niyo." she announced between my rush.Tumango lamang ako sa kanya at walang imik na pum
What the heck...tinamaan ng kamalasan.Anong ginagawa ng lalaking 'yan dito?"Catalina and Salvador.Mabuti naman at nakarating kayo." my Dad greeted them with a wide smile on each other's face habang ako naman ay hindi maalis ang tingin sa binatang nakasama ko sa elevator kanina lamang."Hi Hinari!" bati sa akin ng katabi niyang si Luigi.So siya siguro ang kapatid na sinasabi ni Gigi last time.Ang kapatid niyang naiwan sa ibang bansa,e bakit naman umuwi agad siya?Ngumite ako pabalik sa kaniya."Have a seat." anyaya sa kanila ng Mommy ko at sa di-inaasahang pagkakataon o baka naman sinadya niya...umupo ang binata sa tabi ko habang hindi maalis ang mga mata ng iba naming kasama sa amin especially her Mom and my Mom.What? Intrigue.Sa mga mata ng dalawang Ina tila sumisilay ang tinging may halong kilig or what...basta para silang sira na nakangiteng nakatingin sa aming dalawa.Umupo si Gigi sa tabi ng Mom niya habang nasa magk