Prologue
"Hey, baby..." Napalingon ako sa aking kaharap. "Are you with me? Kanina pa kasi ako nagsasalita, but then I guess you are not listening."
"H-Huh? Uhm. N-No, nakikinig ako." I said, pero ang totoo may malalim akong iniisip.
"Okay." He nods but his vision says he's not convinced. "Our food is already served. Let's eat, then?"
"S-Sure. Let's eat." I said as I forced to smile.
We silently take our foods. Alam ko nagtataka ito sa sobrang tahimik ko. Meron lang kasi akong iniisip at tinitimbang na desisyon.
_
"Tita, what happened to, Erica?" Nahahapong tanong ko nang dumating ako Hospital kung saan naroon ang aking matalik na kaibigan.
"Hikkary," Tita Erin immediately embrace me. "H-Hindi ko alam kung bakit niya ginawa ito. My daughter commit's suicide, Hikkary. I can't afford to lose my daughter. I can't afford to lose, Erica." Lumuluha pa rin ito at napapahagulhol habang kayakap ako.
"A-Ano po ba ang nangyari, Tita Erin?" Kinakabahan kong tanong rito.
"She was trying to cut her wrist..."
"Oh my God... B-Bakit niya ginawa 'yon?" Pati ako ay nanginig at naiiyak nang malaman ko ang ginawa ni Erica sa sarili nito.
_
"Babe?" Nagising ang diwa ko sa pagtawag ng kasintahan ko sa akin. "You're still not paying attention. May problema ba?" Tanong nito, this time nakakunot na ang noo nito.
"W-Wala babe," I answered then I avoid his gazed.
"Your eyes and action shows you have a problem, baby. Sabihin mo na. Ano 'yon?"
Napapakurap ako habang napapabalik-tanaw muli sa nangyari sa nakaraang araw, sa hospital.
_
Nagising ako at naaalimpungatan ng may kaunting galaw akong naramdaman sa aking tabi.
"E-Erica? Oh, dear God. You're awake. Are you okay? Wait, tatawagin ko muna ang Doc---"
"Hikk. No need. I'm okay." Mahinang untag nito, malinaw na walang lakas.
"But no--"
"Stay, please. Just get me some water. I'm thirsty."
"S-Sige..." I immediately move and handed her a glass of water. Tinulungan ko pa itong makainom ng maayos.
"I am fine now. Maliit na sugat lang naman kasi ito." Then she slowly smiled bitterly.
"Anong maliit? God, it's almost killed you. We almost lost you in a bit, Erica."
"I know that I can survive, Hikk. Look, I'm breathing."
"Erica?"
"Maliit lang ito kumpara sa nararamdaman kong sakit dito sa puso ko." Sabi nito na inilagay pa ang palad sa dibdib nito.
I frowned on what I heard. Hindi ko ito maintindihan.
"You want to know why I did this? Cut my wrist?" Tumango ako rito habang nagtataka. "You really want to know?"
Tumangong muli ako. "O-Of course, because we are best friend. More than a best friend, Erica."
Bumuntong hininga ito ng malalin saka ako tinitigan ng matagal sa aking mga mata. "It is because of... Zayden."
"S-Si, Zayden? Bakit? I-I mean bakit siya ang naging dahilan? W-Why my boyfriend?"
"It is because... I-I love him." Napaawang bigla ang aking bibig sa pinahayag nito sa akin. "I didn't have the courage to tell you about my feelings towards your boyfriend. Pero Hikk, pareho lang tayo ng taong minahal. I also love him. I'm sorry, m-mahal ko siya at h-hindi ko lang masabi sa'yo kasi nahihiya ako..."
"Erica, b-bakit siya?" Napapakurap ako rito. "M-Magpapakamatay ka nang dahil lang sa kanya?"
She heavily sighed. "Gustong gusto ko siya, Hikk. K-kami ang unang nagkakilala noon sa campus. But what you did? Inagaw mo ang atensyon niya na para sa akin. Kaya ko ito nagawa because this is the only way for me to finally tell you that I am hurting when I saw you with him. Masakit Hikkary... Masakit na masakit. Kasi 'yong taong mahal ko, may kasamang iba. M-Masakit sa akin at mas nasasaktan ako kapag nakikita ko kayong magkasama at masaya..."
_
"If you are not feeling well, ihahatid nalang kita sa bahay n'yo." He said then he held my hands in the top of the table.
"M-Maghiwalay nalang tayo."
"What?" He furiously stared at me. Kita rito na nagulat sa sinabi ko.
"I-It's over, Zayden. H-Hindi pala kita mahal. A-Ayoko pala sa'yo. Maghiwalay na tayo. Excuse me." I said then I stand up to leave him alone.
"Hikkary! Wait for me. Babe..."
I didn't listen and just continue walking away from him.
"Babe..."
Kung gaano ko binilisan ang mga lakad ko ay hindi pa rin sapat para makalayo agad ako sa kanya. He immediately hauls my arms.
"Bitawan mo ako!"
"Tell me, ano bang nangyayari sa'yo? Is it you, my girlfriend?"
"Ayoko na nga!" I hardly muttered when I didn't saw any person in that area.
"That's not you, Hikkary. Please do not make fun of me, dahil hindi iyan nakakatuwa. Hindi ka nakakatuwa. Let's go in my car at ihahatid nalang kita sa inyo."
Iniiwas ko ang kamay at sarili ko rito. "I said it's over, Zayden. Ayoko na! Ayoko na sa'yo! Naririnig mo ba ako?"
He took his deep sighed. "Stop it, Hikkary. Will you?"
Inilihis ko ang mga mata ko rito. "I can go home all alone. Umuwi kana." Sabi ko saka ito tinalikuran.
But then I hardly closed my eyes when Zayden stopped me in my arms.
"May problema ba tayo? May problema na ba tayo? May mali ba sa akin? May nalaman ka bang may babae ako? May nakita ka bang ibang babae sa akin? Tell me Hikkary, dahil wala akong maisip na dahilan kung bakit mo ako hinihiwalayan ngayon. Wala akong maisip na dahilan! Ano?"
"Yes," I swallowed hard. My tears want to fall but I just holding it back. "I-I just realized na ayaw ko na sa'yo. You're not good for me, dahil sa'yo napapabayaan ko na ang pagaaral ko. And look at this. Hindi tayo bagay na dati palang ay sinasabi ko na sa'yo." Sabi ko rito.
"I don't care if you do not belong to a rich family. Alam mo 'yan, Hikkary. And if your reason is I'm suppressing your study, okay I can adjust. Just please don't do this to me?" Nakita ko ang takot sa mga mata nito at pangungumbinsi sa akin.
"N-Nakapag desisyon na ako." Sabi ko saka umiling dito at alis ng kamay nito sa braso ko. "Ayoko na at h-hindi naman talaga kita minahal." I just said and continue walking.
"Ano 'yong namagitan sa atin? Wala lang din ba 'yon sa'yo, huh?"
I stopped as my heart dying. Mariin kong naikuyom ang aking kamao at pilit ko pa rin pinanglalabanan ang aking mga luha. Matatag ko itong nilingon.
I showed her a fake smile. "Of course, yes. Wala lang 'yon. Because every couple and lovers can do it anytime they want. Yung mga nangyari sa atin, wala lang 'yon sa akin. Dala lang yun ng kapusukan natin" I lied. Ang totoo, may halaga yung ilang beses na may nangyari sa amin. He's my first. Siya lang.
Nakita ko kung gaano nito naikuyom ang mga kamao nito at ang pag igting ng panga nito sa mga sinabi ko. "Liar!" Napalunok ako nang inilang hakbang nito ang paglapit sa akin. "Don't just being a liar, Hikkary! Ano ba ang nangyayari sa'yo? I know your purity is important to you. Alam ko iyon dahil nararamdaman kong mahal mo ako. And that's why you gave it to me!"
My heart slowly breaking inside my chest. Ngunit nagawa ko paring ngumisi rito ng peke at may pait sa aking labi.
"I just want to try it, at dahil boyfriend kita, ibinigay ko lahat sa'yo. Oh, come on Zayden, it doesn't important kung nakuha mo na ako. I just really want to experience it with you. That's all."
Mariin itong pumikit. "God, what is happening to you, Hikkary? Come on, let's go home!"
"Bitiwan mo ako! Ayoko na nga sayo! Bakit ba hindi ka nakakaintindi, huh Zayden?!" I taking back my arms with his wrist, ngunit hindi nito iyon binitiwan hanggang sa malapit na kami sa naka-park na kotse nito.
Ngunit nagmatigas parin ako. Itinulak ko ito ng mariin palayo sa akin. Lumapit ulit ito. Kahit ayaw ko ay nasampal ko ito para tigilan at tantanan na niya ako.
I hardly bit my lips nang makita ko ang pagkamanhid ng pisngi nito dahilan sa malakas na pagsampal ko sa kanyang pisngi.
"I-I hope, it helps para t-tigilan mo na ako."
He was gritting his teeth. Huminga pa ito ng malalim habang nakatingin sa akin. "How can I, kung puro malabo at puro kasinungalingan lang ang naririnig ko sa'yo? I feel it, Hikkary. Iba ang sinasabi mo sa kislap ng mga mata mo. I already know you. Kahit kalahating buwan palang tayong magkasintahan, kilala na kita! So please, stop this all, Hikkary? Will you?" Biglang nangislap ang mga mata nito habang nakatitig sa akin. "Nasasaktan ako sa pinagsasabi mo. Babe, please? Stop it, nasasaktan ako..."
"Iba ang gusto ko. Si Raven. My Ex-boyfriend. Ngayon aaminin ko na sa'yo. Sinagot lang kita para lang pagselosin ko siya. I used you over to my Ex. At yung nangyari sa atin? Wala lang talaga 'yon sa akin. Dala lang ng kapusukan natin 'yon. Maybe you are my first, pero hindi ibig sabihin noon ay mahal na agad kita! You understand that?"
"I said, stop Hikkary!" Mabalasik nitong bulyaw sa akin.
"S-Si Erica nalang. Siya, mas bagay kayo. Isa pa. H-Hindi talaga kita gusto---"
"Damnit! For God's sake, stop!"
"Then you also stop following me, Zayn!" Sabi ko habang nagdurogo ang puso ko.
"Fvck! You really want to break up with me?"
Napakagat labi ako. Nanginginig ang kalamnan ko habang tumango ng marahan dito. "Yes!"
I gasped when he heaves a deepest sighed. "Leave now, Hikkary!" Bigla akong nagulat sa paghiyaw nito ng malakas sa akin. "You leave me, now!"
Napalunok ako at unti-unting nanghina ang buong katawan ko.
Zayn... B-Baby...
"Leave!" At mas nagulat pa ako ng kalampagin nito ang kotse nito ng malakas.
Unti-unti akong tumalikod rito kasabay ng pagsilaglagan ng mga luha ko.
I run with tears. I run with my heart was hurting. I run from him with all the lies I have made. I run fast as my heart was slowly tearing apart.
God, I love him... H-Hindi naman totoo na hindi ko siya mahal e. Kasi ang totoo. Siya ang buhay ko. Siya ang mundo ko. At siya ang lahat sa akin... God, I hope he will forgive me. I hope, he will understand me. I hope, I overcome this pain...
Zayn... Baby, I'm so sorry kung nasaktan kita. I'm sorry... I love you, but I need to let you go...
Court"Anak, salamat sa pagtulong mo sa akin sa paglalaba ngayon huh?" Pasasalamat ni Nanay sa akin habang nagkukusot ito ng mga puting damit ng pamilya Diaz."Okay lang ho 'yon Nay. Wala naman akong ginagawa sa bahay. Isa pa bakasyon e. Walang pasok sa school." Sagot ko rito habang binabanlawan ang mga dekolor na damit."Sabagay." Sabi nito. "Alam mo anak, napaka suwerte talaga namin ng Tatay mo at sa dalawang kapatid mo, sa'yo. Bukod sa mabait na anak at maunawaing kapatid, magalang pa. Maganda na, matalino pa." Proud na sabi nito sa akin.Natawa ako ng bahagya sa sinabi ni Nanay sa akin. "Nay, alam mo. Bolera ka rin e. Lagi nalang." Napapailing ako."Nagsasabi kaya ako ng totoo, Hikkary. Nak, mag-aral kang mabuti huh? 'Yang edukasyon talaga ang pinaka importante sa ngayon
Swear"R-Raven, no. Okay na ako dito. Please, busog na ako." Pinigilan ko ito nang lagyan pa niya ng pagkain sa aking pinggan."But, Hikkary... Sige na, hayaan mo na ako. Tulad noon, palagi ko itong ginagawa sa'yo, right?" Sabi ni Raven, nakikita sa mga kilos nito na gusto nitong bumawi sa akin."Hikk, hayaan mo na si Raven. Ganyan talaga ang mga boyfriend, nag-aalala sa atin. Right, love?" Erica said while he gazed, Zayden.Tumango naman ito na parang wala lang. "Yes."Nagbaba ako ng tingin ng maglapat ang mga mata naming dalawa. Ramdam ko ang pananahimik nito kanina pang pagdating nila ni Erica. It supposed our date. But then, Erica asked me if where I am, nang mabanggit ko kung sino ang kasama ko sa araw ng linggong iyon ay bigla nalang itong sumulpot kasama si Zayn, ang
PlanTinanaw ko ang papalayong kotse ni Raven. Nalulungkot ako because I know, he still love me that much.Naaawa rin ako because, Raven is one of the kind, he's also understandable boyfriend that I have before. Kaya nga nasaktan ako noon ng sobra dahil sa kalokohang ginawa niya at ng barkada niya, iyon ay ang manligaw siya noon sa iba.Nasaktan ako ng sobra at ayoko nang maulit na masaktan muli. Yung pag-ibig ko kasi sa kanya noon, walang halong biro. But now, I already move on with my heartaches from our past. Iyon ay dahil kay Zayn.I sighed. Papasok na sana ako sa loob ng bakuran namin ng may mamataan akong kotseng parating.Zayn???I sniffed and I didn't move. Nakita ko itong bumaba agad ng kanyang kotse at tumungo
Solution[*2-months later*]Today is I am going to our dean's office. Hindi ko alam kung bakit ako pinapatawag ng kaitaas-taasan ng alas-tres ng hapong iyon. Kinakabahan ako ngunit ikinalma ko naman ang sarili ko sa pagharap sa University Dean's ng school na iyon.I took a deep sigh then I knocked three times on the door.May nagbukas ng pinto, isa sa kawani ng dean. Ngumiti ito sa akin."Good afternoon...""Hikarry, pasok ka hinihintay ka na ni Mrs. Agoncillo sa tanggapan niya." Sabi ng nagbukas sa akin ng pinto."Salamat ho, Ma'am." Magalang ko na tugon saka pumasok sa loob at sinundan patungo sa pinaka office ng Dean."Pasok ka n
BegNasa isang tahimik na lugar lang ako. Sa isang lugar kung saan ang dating tagpuan naming dalawa ng pinakamamahal kong lalaki. It is Zayden. Nandoon ako at hinintay ko itong dumating sa mga oras na iyon.Tumanaw ako sa papalubog na haring araw sa kabilang dulo ng langit. Naupo ako sa bakal na upuan at bumuntong hininga. Pumikit ako at ninamnam ang preskong hangin sa mapuno at malamig na lugar na iyon. Hinayaan kong tanggayin ang mahaba at unat kong buhok sa hanggin. Dumilat ako at pinagmasdan muli ang ang sikat ng araw na tuloyan ng naglaho."Hikk..."I gasped as I heard a baritone voice. I know, it was Zayden.I heave a sighed and I faced him.
Approved(Three years and a half later)"Mrs. Agoncillo.""Hikkary, Good Morning--""T-Tinatanggap ko na ho ang offer ng University." Agad kong usal kahit hindi pa naman ako tinatanong ng Dean sa aking sadya."Good to hear that you finally decide, Hikkary. Bukas pa ang deadline ko sa'yo but then you are 1-day in advance." Inilahad nito ang kamay sa aking harapan habang nakangiti. "So, may I congrats you to your new journey, Hikkary Libres?""T-Thank you ho, Ma'am..." Nakatango kong inabot ang palad nito."Now, you have 3 weeks to settle down all your important needs. Such your Important papers,
Chapter 7Current"Ladies and Gentlemen,welcometo Ninoy Aquino International Airport (NAIA).With the military time of 17:00. Maligayang pag-dating."Finally... I'm home...Napalunok ako dahil sa samo't saring naramdaman ko. Una na doon ay ang sobrang kagalakan ko na sa wakas at nakikita ko na ang pamilyang naiwan ko sa Pilipinas. I am also excited to reside again to my own country and also to run my career here. Doon kasi sa FPPC Australia, masasabi kong napaka successful ko na kahit pa isang taon at kalahati pa lang ako sa aking trabaho. Advantage kasi na marami akong nakuhang kaalaman sa company ni Mr. Franklin, lahat ng pamamalakad doon ay puro makabago at walang palya.I'm also proud that I am
Chapter 8 Unexpected "Good morning Sir. I apologize for being late." Paghingi ko agad ng paumanhin nang makarating na ako sa lugar na itinawag nito kaninang umaga. We are here at Villafloré's five-star hotel and restaurant for our said meeting. "It's okay, Hikkary. I just come down from my hotel suite about five minutes ago." Sabi nito sa akin. "Ah, okay. I'm glad to hear that, Sir." Sabi ko, pero ang totoo ay dapat on time ako at kani-kanina pa. It's just I stayed inside my car for while. I astonished and I feel awe when I finally reached the venue of the meeting. My mouth parted as I read the owner hotel name. Sa angkan pala iyon ng mga Villafloré. Bukod sa kanya ay may mga Villafloré pa naman na may katungkulan sa kani-kanilang mga magkakaibang negosyo. I guess it's impossible na siya ang taong ka-meeting namin ngayon. God... I trust you po na hindi siya 'yon. I am not afraid, pero... basta. Ayoko siyang makatrabaho kung sakali man. "Hikk, I guess you shouldn't address me, S