Chapter 2: Swear

Swear

"R-Raven, no. Okay na ako dito. Please, busog na ako." Pinigilan ko ito nang lagyan pa niya ng pagkain sa aking pinggan.

"But, Hikkary... Sige na, hayaan mo na ako. Tulad noon, palagi ko itong ginagawa sa'yo, right?" Sabi ni Raven, nakikita sa mga kilos nito na gusto nitong bumawi sa akin.

"Hikk, hayaan mo na si Raven. Ganyan talaga ang mga boyfriend, nag-aalala sa atin. Right, love?" Erica said while he gazed, Zayden.

Tumango naman ito na parang wala lang. "Yes."

Nagbaba ako ng tingin ng maglapat ang mga mata naming dalawa. Ramdam ko ang pananahimik nito kanina pang pagdating nila ni Erica. It supposed our date. But then, Erica asked me if where I am, nang mabanggit ko kung sino ang kasama ko sa araw ng linggong iyon ay bigla nalang itong sumulpot kasama si Zayn, ang nobyo nito.

Yeah, sila na. Noong isang linggo pa. Kaya si Raven, kahit ayaw ko ay in-entertain ko upang kahit papaano ay maibsan ang sakit at panghihinayang ng puso ko.

All I want is to stop thinking of him, I want to stop the feelings I have to him, and I want to stop loving him. Gusto ko nang mag move-on. Pero kapag nakita ko siya, bigla na naman akong nasasaktan ng paulit-ulit.

I may be okay, but I'm really dying inside.

"S-Sige... Thanks." Nagpasalamat ako saka tahimik na kumain.

Erica and Raven are talking about random topics. Ako tamang pakinig lang at nare-react sa tuwing tinatanong nila ako ng sarili kong opinion. Zayn also speaks when Erica asked him. Kung hindi, tahimik lang din ito.

"Love, pagkatapos dito. Saan tayo pupunta?" I heard Erica asks her boyfriend.

"It's up to you." Zayn answered.

"Sige, gusto ko manood naman tayo ng sine. Is it okay with you?"

Hindi ako makatingin sa mga ito habang naguusap. Ayoko makinig ngunit ang bawat paguusap nila ay naririnig ko at tumatagos hanggang dibdib ko ang panibugho.

"Sweet, ikaw. Saan ang gusto mo?" Raven called my attention with his sweet endearment.

"Sama nalang kaya kayo sa amin manood ng sine. Sis?"

Umingin ako. "H-Huh, uhm hindi na."

Erica looks sad. "Sige na sis, para apat tayo." Pangungulit nito sa akin.

"Your best friend is right, sweet. Matagal na rin yung huli nating pumasok sa loob ng sinehan." Pangungumbinsi naman ni Raven sa akin.

Umiling ako rito at kay Erica. "I'm sorry, linggo kasi. M-Magsisimba pa ako diyan sa backlaran after this early dinner." Sagot ko sa dalawa.

"Oo nga pala at linggo ngayon... Sorry if I forgot, ganito rin pala tayo dati. After natin mag date ay nagsisimba tayo sa Quiapo Church. I miss our old bonding. Pero bakit sa Baclaran kana ngayon nagsisimba? Parang mas mapapalayo ka doon." Pagalala ni Raven at tanong sa dating gawi ko.

"S-Sanay na ako. K-Kasi sa Quiapo matao at siksikan. While sa Backlaran, mas nakakapagdasal ako ng maayos at taimtim. I also like the church because of their wide space lalo na sa papasok sa loob ng simbahan."

"Ah, okay... Samahan na kita. Magsisimba na rin ako." Sabi ni Raven na ikinatango ko ng bahagya.

"Ikaw ang bahala..."

"So, Erica. Sorry to decline your offer. May sariling lakad kami ni Hikk. Maybe next time, at kayo nalang muna ni Zayn ang manood."

"Okay, no problem. Sis, next time nalang kita samaham magsimba huh? Kayo nalang muna ng boyfriend mo at kami nalang din ng boyfriend ko manood ng sine." Humarap ito kay Zayn. "Love, panoorin natin yung viral ni Katherine Bernardo at Alden Richard na 'Hello, love, goodbye.' Maganda raw 'yon."

"Okay, ikaw ang bahala." Maikling tugon ni Zayn na hindi rito nakatingin.

Maya-maya at tumayo na kaming apat sa aming mesa. Raven hold my hands, tatanggalin ko sana ngunit hindi ko na nagawa because my eyes immediately look at Erica and Zayn's arms. Agad si Erica dumikit kay Zayn at kumapit sa braso nito.

"So, shall we go now, sweet?" Tanong ni Raven na ikinalingon ko rito.

"S-Sure... Come on, uhm. Erica, sige mauna na kami sa inyo." Then I glanced to Zayn. Nakita ko ito na nakatingin sa kamay namin ni Raven na nakadaupalad.

"Sige, aalis na rin kami. Come on, Love. Habulin natin yung next show." Nakangiti si Erica nang hilahin nito si Zayn.

I gasped when Zayn deeply look at my eyes. May kislap ng galit, may tampo at parang may gusto itong iparating sa akin.

Hawak kamay parin kaming lumabas ni Raven sa malaking mall na pinuntahan namin. Tahimik naming tinalunton ang kotse nito. Pinagbuksan niya ako ng pinto saka ito umikot at lumulan.

"Are you okay, Hikk?" Raven asked me immediately.

Tumango ako rito. "O-Oo naman. Natanong mo?"

"Kanika ka pa kasi tahimik. Don't you like my company?"

"H-Huh? No, I mean of course I want---"

"Hindi yun ang nararamdaman ko. I feel na na napipilitan kalang na sumama sa'yo."

I frowned. "Raven, kung a-anu ano 'yang iniisip mo."

"You can't blame me, sweet. Yun ang nararamdaman ko." Nasuyo nitong untag. Kinuha nito ang palad ko at hinalikan. "I love you, Hikk. I really want you to my life again. Sana pagbigyan mo na ako." He's begging again.

Binawi ko naman ang palad ko sa kanya at ngumiti. "Male-late na tayo sa misa, Raven. Habulin natin ang misa para hindi tayo magabihan sa pag-uwi." I said to him. Hindi ko parin ito masagot-sagot dahil nakokonsensiya ako.

Before, oo, mahal ko siya. Nasaktan ako nang niloko niya ako. Nang mahuli ko siyang may iba. Nasaktan ako. Mabait kasi itong tao. He explained na katuwaan lang nila ng barkada niya na paibigin yung babaeng dahilan ng pakikipaghiwalay ko sa kanya. He did everything para maniwala ako sa kanya noon, he even send me his other friends para mag-explain noon pero ayoko na.

While I am mending my broken heart, doon naman lumitaw sa eksena si Zayden. The bad boy varsity player. Inis na inis ako noon kay Zayn dahil sa masyadong papansin at makulit. I don't know anong nakita niya sa akin at niligawan niya ako. Three months na nanligaw sa akin si Zayn nang tuloyan ko itong sinagot.

At first, I thought baka laro-laro lang ang lahat. Tinatak ko din sa isip at puso ko noon na hindi siya seryosohin. But when Zayn and I are been together. Doon ko siya nakilala ng tuloyan. He's a good man and been so good to me, kaya hindi ko napigilang mahulog sa kanya. Hindi ko mapigilang mahalin siya ng malalim kesa sa pagmamahal ko kay Raven na umabot ng isa at kalahating taon.

Anim na buwan lang ang itinagal namin ni Zayn, maiksing panahon lang kesa sa amin ni Raven. Doon ko napatunayan na hindi nasusukat sa iksi o haba ng panahon kung paano mo mamahalin ang isang tao. Kung paano siya itatangi ng puso mo. Kung hanggang saan mo siya mamahalin o kung hanggang saan lang siya sa buhay mo. Depende parin pala iyon kung gaano siya na magmamarka sa isipan mo at lalo na sa puso mo. And Zayn, I was truly in love with him, binigay ko lahat ng walang pagaalinlangan kasi mahal ko siya. Lahat ng inasam ni Raven si Zayn ang nakakuha, Zayn is really my everything, he occupies the whole space. I don't know if I can still love the way I love him, I don't know if I can after what I've done to our relationship. Sinaktan ko siya at mas pinili kong masaktan ko ang darili ko ngayon.

"Were hear." Nagising ako sa lalim na iniisip ko at napatingin ako sa parking area ng Baclaran Church.

"Oh, n-nandito na pala tayo. Come on, Zay-- I mean Raven..." Shit! Hikkary! Bakit si Zayn ang iniisip mo na kasa-kasama mo?

I heard he sighed. "Let's go." Naiba ang sigla ng mukha nito ng tignan ko siya.

I just can't help it na maisip si Zayden sa mga oras na iyon. Ito kasi ang kasama ko lagi na magsimba sa simbahang iyon. We happily go there together and pray for our heart's desire. Then after we attend the mass, dinadala niya ako sa kung saan-saan. Minsan sa bahay nila ng mga magulang niya, minsan sa malayo para mamasiyal at minsan sa maling lugar at maling gawain na tangging mag-asawa lang ang dapat gumawa.

Humawak sa kamay ko si Raven habang papasok kami sa loob ng simbahan. I'm glad that Raven is still gentleman with me, ngunit nakukunsensiya talaga ako. Because he was there, but my mind flew to Zayn.

Lumuhod agad ako at si Raven din sa tabi ko.

My eyes immediately get misty in pain and so many emotions. Tumingin ako sa diyos na siyang limikha. Pumikit ako at nagdasal habang ang puso ko ay puno ng bigat.

Diyos ko... Hindi ako magde-demand na tulongan mo po ako. Because my problem isn't that hard. Problemang puso lang naman ito, wala lang po ito kumpara sa iba na mas problemado pa sa akin sa hinaharap nilang buhay. But God, will enlighten me? Give me peace of mind, please? Iyon lang po sana ang hiling ko sa'yo. God, bigyan mo ako ng lakas loob na kalimutan yung lalaking kasama ko lagi sa pagdalaw rito sa inyo. If you just remember him. His name is Zayn. Sana po makapag moved on na ako sa kanya. Hindi ko po hihilingin na sana magkabalikan kami dahil mahal ko lang siya. I let the destiny or fate handled it. Ayoko ko po kayong pangunahan kasi ako naman po mismo ang nagpahirap sa sarili ko ngayon. And this man beside me. Oh, God, I'm sorry if I tried to divert my mind and heart to him. Kasi po ang totoo, parang niloloko ko lang ang sarili ko at mas tamang tawag na gusto ko siyang pagbigyan para lang makalimot ako. I just realized, hindi ko dapat gawin dahil sa makakasakit lang ako ng damdamin niya.

Oh, God, I'm sorry... Please, give me peace of mind. Ayoko na isipin na nagparaya ako para lang tumanaw ako ng utang na loob sa pamilya nila Erica. I don't want to wish a wonderful love story for them. Hindi naman ako plastic na mas dadayain ko pa ang sarili ko. I really want now is to forget what I decide and choose. Tibayan mo pa sana ang loob ko God, sana malagpasan ko 'to. I hope so and I wish that someday, mawawala rin yung sakit dito sa dibdib ko. Thank you always...

After the mass ay hinatid na ako ni Raven sa maliit naming bahay. Sa mismong harap ng bahay.

"Papasok ka---"

"No, pakisabi nalang kina Tita at Tito na mauuna na ako. Gabi na rin kasi at tinawagan ako ni Daddy to come home immediately." Sabi ni Raven ng ayain ko ito sa loob.

"Uh... O-Okay. So, mag-ingat ka pauwi sa inyo." Sabi ko rito. "Uhm, thanks for inviting me to go out at thank you sa pag sama mo sa akin sa pagsimba." Tumango ito habang nakatingin sa mga mata ko. "S-Sige, lalabas na ako--"

"Wait, Hikk..."

Napatingin ako sa braso nitong nakahawak sa braso ko. Ramdam ko ang unti-unting paglapit ng mukha nito sa akin. I didn't move until his mouth gets near me. Napalunok ako at tumitig sa mga mata nito.

"Raven--"

"Can I kiss you, sweet?" Mahinang tanong nito. Hindi pa ako sumasagot nang mas lumapit ang labi nito sa akin. Mas lumapit pa.

Ngunit bago pa man lumapat iyon ay agad ko ng naiiwas ang labi ko at nagbaba agad ako ng tingin.

"S-Sorry, I-I can't. I'm sorry," Halos anas ko rito.

He took a deep sighed. Maya-maya ay lumayo ito ng bahagya at binitiwan ang braso ko.

"S-Siya parin ba, Hikk?" Tanong nito sa akin. Hindi naman lingid rito na Ex ko si Zayden.

Napakagat labi ako. Ayokong itong sagutin. "R-Raven, sorry... Hindi ko pala kayang pagbigyan ka."

"Kasi siya parin?" Untag nito.

Nag-angat ako ng tingin. Then I saw jealousy and sadness through his eyes.

"A-Ayokong sagutin. H-Huwag mo ng tanungin... Please?" Ayoko kasing makasakit ng damdamin niya. Raven is sincere by asking me for a second chance, akala ko madali lang kasi Ex-boyfriend ko siya. Pero hindi pala ganoon kadali. Hindi ako handang magkamaling muli.

"Why? Kasi totoo?" May tampo sa boses nito. "Look, Hikk. Why we don't try again. Nandito naman ako, mas mahal kita kesa sa kanya. We have been together for almost 1 and a half year. Kaya umaasa ako na magkakabalikan pa rin tayo, si Zayn, mabilis lang kayo. Sa akin ka parin tumagal. Hayaan mo na siya kung pinagpalit ka niya sa iba, sa best friend mo. I am here, Hikk. Gagawin ko lahat upang manumbalik tayo sa dati. Yung tayo na masaya at mahal na mahal natin ang isa't isa. Zayn is not deserving for you. I swear mas deserve mo ang tulad ko. Hinding hindi kita sasakta at mas mamahalin pa kita ngayon. I swear, hindi ko na uulitin pa ang pagkakamaling ginawa namin ng mga kaibigan ko noon. I swear, Hikk. Just let me in again. Let me have you again..."

Namamasa ang mga mata ko. Pero ayokong umiyak sa harapan nito. Bumuntong hininga ako ng malalim at umiling-iling ako rito.

"I-I don't love you anymore. W-Wala na yung dating pagmamahal ko s-sayo, Raven... I-I'm sorry..."

Biglang tumulo ang luga nito. "N-Nang ganon-ganon lang? Please, Hikk... baka meron pa, please don't say that. I love you. Natuto na ako sa kamalian ko na masaktan ko ng hindi sinasadya ang babaeng mahal na mahal ko. Hikk naman, please... Come back to me. Hindi ako susuko ngayon na wala na kayo. Please?"

Umiling parin ako at naaawa ko itong tinitigan. "I'm not deserving of your love. Please, Raven... Huwag mo akong iyakan. Huwag na ako kasi ayokong maging unfair sa'yo. Ayokong paasahin pa kita kung alam ko namang wala na akong pagtingin sa'yo. O-Only I can offer is to be your friend."

"Friend? No, more than friends Hikkary. I want to be your boyfriend again. Diba may mga pangarap pa tayo? Diba?"

"Please---"

"Aasa parin ako Hikk. Liligawan parin kita, magmamakaawa parin ako sa'yo na tayo ulit. Na ituloy natin yung dating tayo. Aasa ako at hindi ako susuko. Hindi kita susukuan, maghihintay---"

"Ayoko! Please Raven, huwag mo ng ipilit. Ayoko at ayokong makasakit ng damdamin mo. You are a good man. Huwag mong ilaan sa akin ang pagmamahal na hindi ko kayang suklian."

"Sweetheart---"

"I hope you understand me, Raven... Ayoko na munang magmahal muli... Kasi sa ngayon, pagod pa ang puso kong masaktan..." Ngumiti ako rito ng puno ng pait. "I go ahead... Mag-ingat ka sa paguwi mo. Bye---"

"Hikkary..." I didn't expect when he embraced me tightly. "Mahal na mahal parin kita e... Paano ko ba maibalik ang dating pagmamahal mo sa akin. Turuan mo ako. Turuan mo ako..."

"Shhh... Stop it, stop crying for me. Please, huwag mo akong pahirapan. I-Ibaling mo nalang sa iba ang pagmamahal mo. I swear, sooner or later. Makakalimutan mo rin ako. Makakalimot ka rin..."