MATHEW"Oras? Hala?" tinignan ko ang aking lumang relo at nakitang late na ako ng 20 minutes. Kaagad akong tumakbo papunta sa Senior high building at nagtanong kung asaan ang classroom ng Humanities and Social Sciences strand. "HUMSS?! HUMSS ka pala? Oh, me too. We're classmate! Don't worry I'll take you there. Come with me." masiglang wika ng babaeng napagtanungan ko. Napakamasiyahin niya tignan at halatang palakaibigan, at nang tinanong ko siya ay napakagalang din. Halata rin sa kutis nito na mayaman, may kalakihan din ang kaniyang pangangatawan dahil sigurado akong laging masarap ang kinakain niya.Habang nasa paglalakad kami ay kwento ng kwento siya. Doon ko nalaman ang kaniyang pangalan, siya si Thea Emmanuel. Siguro ay nahalata niya ang pagmamadali ko, kaya sinabi niya sa akin na walang dapat na ipag-alala dahil tuwing first day of class ay hindi naman gaanong pinapahalagahan ng mga teacher dito kung late ka o hindi, dahil hindi pa magsisimula ang lesson sa unang araw ng klase.
SPENCER“Hi ganda, san ka na ngayon?” text ko kay Joan.“Papunta na ako babe. Sure ba 'to? Ipapakilala mo na ba talaga ako?” reply nito sa akin.“Syempre, 'wag kang mag-alala mabait naman sila.” pagpapagaan ko sa loob niya.Si Joan Madrigal ay ang girlfriend na ipapakilala ko na kina nanay, tatay, at ate Eilana. Medyo kinakabahan nga ako dahil siguro first time ko itong gagawin pero ayaw ko namang magtago sa mga magulang ko dahil 'yun rin ang bilin nila sa akin, na huwag kailan man mag sekreto.Makalipas ang ilang minutong paghihintay sa labas ng gate ay sa wakas ay nakarating na ang girlfriend ko. Alas 6 na at halos 30mins din akong naghihintay sa labas ng gate, galing kasi ako sa restaurant na paborito naming puntahan ni Joan para bumili ng paborito niyang crispy-pata. Matapos ko kasing bumili ay hinintay ko nalang siya sa gate upang sabay na kaming pumasok sa loob. Baka magtanong kasi sila nanay tungkol sa crispy-pata at wala akong maisagot, susupresahin ko kasi sila nanay sa pagpap
“Buns?!” wika ng lalaki.Kita ko ang kasiyahan sa kaniyang mukha. Isa lamang ang pumasok sa utak ko na kakilala ko ang taong 'to ngunit hindi ko maalala ang pangalan niya pati ang dati naming pinagsamahan.“I—I'm very glad to see you.” masaya niyang wika.Tanging ngiti lang din ang naitugon ko sa kaniya dahil hindi ko alam kung anong dapat na ikilos ko. Ngunit parang may kakaiba sa kaniya na hindi ko maintindihan. Para kasing may mabigat akong nararamdaman sa taong 'to. Hindi ko alam kung positibo ba o negatibo ang bigat na nararamdaman ko dahil hindi ko namn alam kung kaibigan ko ba siya sa nakaraan o hindi.Bigla siyang lumapit at aaktong yayakap ngunit may biglang malabong ala-ala na nagbabalik sa akin. Kasabay ng ala-ala ang pagsakit naman ng ulo ko, napahawak ako sa sintido matapos mag flash ang kaunti at malabong alala sa amin ng lalaki. Magkasama kami at tinawag niya akong Buns at mayroon rin akong tawag sa kaniya at 'yun ay Wolf. At sa pamamagitan no'n napagtanto kong kaibigan
Ang mga karakter, pangyayari, lugar, at organisasyon na nakapaloob sa istoryang ito ay pawang kathang isip lamang! Ang pagkakatulad ng mga ito sa totoong buhay ay hindi
FOUR MONTHS LATER Four months later... SPENCER "Nay! Nay! Pahingi po ng t'walya." sigaw ko mula sa banyo. Hayst... Napaka-makakalimutin ko talaga hindi ko na naman nadala 'yung t'walya at mga damit na hinanda ko kanina. "Hay naku Spencer! Ang laki-laki muna pero lagi mo na lang nakakalimutan magdala ng t'walya sa banyo." pagpapangaral sa akin ni nanay habang papalapit sa pinto ng banyo. Bahagya ko itong binuksan nang mailabas ang aking kamay at makuha ang t'walyang pamunas. "Nay naman, hindi naman parati." wika ko habang nasa loob ng banyo at pinupunasan ang basa kong katawan. Pagkatapos kong magbihis ay kaagad akong pumunta sa kusina para mag-almusal, dahil medyo nagugutom na rin ako. "Pogi natin nak ha! Bihis n
"Bro, I think it's enough, let's go! I'll take you home." paulit-ulit na pangungumbinsi ni Kevin sa kaibigang kanina pa lasing. Nasa isang bar and dalawang magkaibigan. Dinala kasi ni Aaron si Kevin dito para uminom ng alak at magpakalasing. Nung una ay tinanggihan siya ng kaibigan, pero walang nagawa si Kevin kun'di sumama na lang, baka kasi pumunta ito mag-isa at mapa-trouble pa. "Bro, I brought you here to company me to drink and enjoy. And now, you didn't even taste your drink! Come on. I'm not drunk okay! So don't worry. Now you KJ bastard drink this." lasing na sabi nito, sabay abot sa isang basong alak. "Aaron, bro! I'm not a Kill Joy. I'm just concerned about you. You look like a mess since Nathalie had passed away, yo..." Hindi na nito pinatapos ang kaibigan at nagsalita. "Then what would I do Kevin? You don't understand me, do you?
EILANA Nandito kami ni tatay sa Veterinary Clinic, para kunin na si Xander. Ngayong araw kasi ang sabi ng vet na pwede na namin siyang iuwi. Akala ko nga meron pa rin itong sakit dahil matamlay pagdating namin, pero nakakatuwa kasi bigla itong sumigla nang makita kami ni tatay. "Ohhh Xander! Ang Xander namin excited nang umuwi." paglalambing ko rito, sinagot naman niya ng masiglang tahol at paggalaw sa buntot. Nakikipag-usap si tatay sa vet at nagtatanong kung ano ang dapat naming gawin nang hindi na magkasakit pa si Xander. Sa kalagitnaan ng paglalaro ko sa aso ay biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko agad ito at tinignan. Si Bryell pala. "Hello tol? Kumusta! Anong atin?" pagbati ko sa kanya. "Tol asan ka ngayon? Kain tayo sa labas libre kita. Wala kasi akong kasama dito eh." sabi nito sa kabilang linya. "
SPENCER "Hi! Mister President! Hahaha" pang-aasar sa'kin ni Larah. "Ano bang mga plataporma mo mister PRESIDENT!" pag-gatong naman ni Raffy at sabay silang nagtawanan. Hindi ko alam kong kaibigan ko ba ang dalawang to o ano. Hahaha. Alam ko namang tunay sila sa akin. Minsan talaga nagkakampihan kami, kaya kawawa 'yung isang walang kakampi. At ngayon ako 'yung minalas sa aming tatlo at walang kakampi. Mag-iisang buwan na rin nang makilala ko ang dalawang to dito sa University and honestly napakasaya rito dahil na rin sa kanila 'yun. Sa totoo lang, hindi pa ako nagkakaroon ng matalik na mga kaibigan. Noong elementary at high school kasi, minsan lang ako kung pumasok sa school, kadalasang modular ako dahil nga sa sakit ko. Ganito pala ang feeling na magkaroon ng mga matatalik na kaibigan, 'yu