Behind that Door
"B-bakit? Papaanong?" Wala sa sariling nai-lapag ko ang diary ni lola sa lamesa na nandoon.
Kanina pa paroon at parito si Levi at nahihilo na ako sa ginagawa niya.
"Ako dapat ang mag tanong niyan," bakas ang pag pipigil ng galit sa boses niya.
"Hindi ko rin alam, Levi. Ngayon ko nga lang rin nalaman na may kwarto pa pala rito," depensa ko.
Sa totoo lang ay bihira akong naglalagi sa opisina ni lola. Hindi ako katulad niya na naniniwala sa mga espirito, other dimensions, higher vibration at kung ano-anong pang kababalaghan na kinu-kwento niya. Ang opisinang ito ay isang napakalaking kalokuhan para sa akin.
"Alam mo bang pinilit lang ako ng mga magulang ko para pumunta rito." Tumigil siya at hinarap ako. "Pinapunta nila ako rito pagkatapos dumating ng isang sulat galing sa Lola mo, Faith."
"Kung ganoon, matagal na kayong magkakilala ni Lola?" nagtataka kong tanong. Bahagyang nanunumbat.
Umiling siya, "Hindi, pero sabi sa akin ni Mama ay ang Lola mo lang ang makakasagot sa nakaraan ko. Ang malas ko lang ay namatay siya bago kami makapag usap," halos bulong nalang ang pagkakasabi niya sa huling pangungusap.
"I-im sorry…" Napayuko ako. Hindi alam ang susunod na sasabihin."Magpaalam ka sa mga Somerheld, pupunta tayo sa address na iyan," pinal na sabi niya.
Tumikhim ako. "Paniguradong sasama si Gabby kapag sasabihin ko. Ayaw kong isugal ang kaligtasan niya."
"Oo nga pala, Faith." Seryoso siyang tumitig sa akin pagkatapos humugot ng malalim na hininga. "Sa tingin ko ay hindi lang ikaw ang may ganoong panaginip. Noong una ay hindi ako sigurado, baka dahil hindi talaga ako naniniwala. Pinalampas ko ang nangyari sa sementeryo dahil baka galit ka lang sa nangyari sa lola mo. Pero ang ginawa mo dito kahapon— "
"Wait," putol ko sa sasabihin pa niya. "Hindi ako pumunta dito kahapon, Levi."
"Kung ganoon ay natatandaan mo ba kung paano ka nakauwi sa bahay nila Gabby kagabi?"Mas lalong gumulo ang isip ko. Oo nga't wala akong matandaan. Ang huling naaalala ko ay noong nasa hospital pa ako.
Walang lakas akong napasandal sa lamesa. "A-anong ginawa ko?" nauutal kong tanong habang nakatingin sa nanginginig kong mga kamay ko.
"May dala kang gasolina at posporo nang maabutan kita kaya hinapas kita ng kahoy sa ulo bago ka paman makagawa ng pagsisihan mo. I'm sorry," nag aalangan niyang sagot.
"Anak ng—” tanging nasabi ko.
"Ilang ulit ko nang napanaginipan na susunugin mo ang opisina ng Lola mo, Faith. Binalewala ko noong una, ngunit nang naging paulit-ulit na ay doon na ako nag baka sakali at hindi nga ako nagkamali," hinihingal na aniya. Halatang natatakot dahil sa panginginig ng kanyang boses.
"W-wala akong maalala, Lev," tanging lumabas sa bibig ko.
"Mukha nga, Faith. Pero ang pinagtaka ko ay ang paghilom ng sugat mo sa ulo. Sigurado akong may sugat ka sa ulo kagabi dahil sa ginawa ko."
Napahawak ako sa aking ulo at wala nga akong maramdamang sakit mula doon. Napatitig ako sa kanya at bakas sa kanyang mukha ang pinaghalong takot at pagod. Kaya siguro nangingitim ang paligid ng kanyang mga mata dahil katulad ko, hindi rin siya pinapatahimik ng kanyang mga panaginip.
"N-napapanaginipan mo rin ba si Gabby?"
Nag aalangan siyang tumango bago nag iwas ng tingin. Napayuko ako dahil sa namumuong luha sa aking mga mata.
What the hell is happening to me?
"Hinahabol mo siya sa hallway ng paaralan n-natin," pumiyok siya.
"I cannot let that happen, Lev. Please, tulungan mo ako," pagsusumamo ko.
"M-may nakikita akong anino na sumusunod sa'yo. Minsan," bulong niya. "s-sa burol ng Lola mo, sa sementeryo, at kahapon. Sa tuwing nakikita ko ang anino na iyon, may hindi magandang nangyayari sa iyo. Pinilit kong lumayo sa iyo ngunit mga paa ko na mismo ang nagdadala palapit sa'yo. Natatakot ako, sa totoo lang, Faith. Minsan mo na akong muntikang mapatay."
Dumagundong ang puso ko. Hindi ko na napigilang umiyak. Nababaliw na siguro ako. Isang malaking pagkakamali ang pag hingi ko ng tulong sa lalaking ito kung ganoon nga.
"Kailangan mong lumayo sa lugar na ito, Lev." walang alinlangang sabi ko sa kanya.
Tinitigan niya ulit ang litrato bago umiling. "No, Faith. Ngayon alam ko na kung bakit nangyayari sa akin ito. They can be my parents," tukoy niya sa babae at lalaki sa litrato. "or maybe, I'm related to your grand mother. Alin man sa dalawang iyon, kailangan ko ng kasagutan. At isa pa, tadhana na mismo ang pilit naglalapit sa ating dalawa. Hindi ko rin kayang pabayaan nalang si Gabby kapag totoo nga ang panaginip natin sa kanya."
Marahan akong tumango bagamat nag aalangan. Hindi imposibleng masaktan ko siya kagaya noong una. "A-anong gagawin natin?"
"Basahin ang diary ng Lola mo, baka may makuha tayong sagot sa mga katanungan natin. Siya ang nagpapunta sa akin dito, malamang may rason iyon kung bakit. Sa Sabado tayo pupunta sa address na tinutukoy sa litrato, hindi ako pamilyar sa lugar na iyon dahil noong maligtas ako sa sunog ay nilisan na ng mga magulang ko ang lugar na iyon," aniya.
Tinalikuran niya ako at tinungo ang kabinet na may iilang figurine at iba't-ibang uri ng bagay na hindi ko matukoy.
Napa lunok ako. I'm feeling helpless.
Kinuha ko ang diary ni Lola at nag umpisang magbasa. Ang unang mga pahina ay tungkol sa ilang naging pasyente ni Lola nitong taon. Dinaanan lang ng mga mata ko iyon dahil hindi ko naman maintindihan at sa palagay ko'y walang kinalaman iyon sa nangyayari sa akin. Hinanap ko ang entry niya nitong nakaraang buwan kung saan naging pasyente niya si Sandrex ngunit kagaya ng mga nauna ay wala akong maintindihan. Puro iyon mga problema ng kanyang pasyente at mga improvements sa bawat sesyon nila.
"Wala dito ang hinahanap natin, Lev," naiinip kong saad sabay sarado ng libro.
Buntong hininga lang ang kanyang sagot sa akin. Tumikhim siya bago humarap sa akin. "Isipin mong mabuti kung bakit diyan iniwan ng lola mo ang sulat niya para sa iyo at ang litratong ito. Paniguradong may nakatagong kasagutan dito sa loob kaya gustong sunugin ito ng... kung ano man ang sumasanib sa'yo."
Tumango ako at nagkamot ng kilay. This is impossible. Alam kong hindi ako magaling sa ganitong bagay.
"May susi ka ba sa kabinet na 'to?" maya-maya'y tanong niya. "Hindi ito naka kandado kung wala lang ang mga ito sa loob."
Lumapit ako at pinagmasdan ang ilang nandoon. Sa itaas na bahagi ay may basong gawa sa kahoy na halatang pinaglumaan na ng panahon. May mga nakaukit doon sa salitang hindi ko maintindihan. May hugis tao na naka upo sa loob ng garapong kulay ginto ang takip, sa tabi nito ay punyal na kahoy na silver ang hawakan. Sa ikalawang bahagi ay may mga pilak na hindi ko matukoy kung buhat sa anong panahon, iba't-ibang uri ng paso at palayok na lahat ay gawa sa kahoy na may mga nakaukit na lumang salitang hindi ko mabasa. Iba't-ibang uri at laki ng punyal na gawa sa buto, kahoy at ginto. Sa ibabang bahagi ay mga lumang libro, marami sa mga ito ay halatang sira na dahil sa kulay nito. May mga maayos pa naman na mukhang nitong mga nakaraang taon lamang sinulat.
Kinuha ko ang hairpin sa aking buhok at pinilit buksan ang kabinet ngunit nasira na lamang ang hairpin ay hindi ko pa rin nagawang buksan iyon.
Napatalon ako at napamura ng biglang tumunog ang aking telepono. Sinagot ko ito ng makita ang nasa caller id.
"Yes, Tita?"
"Where are you, Faith? Ang sabi ni Gabby ay wala ka sa school. Are you okey?" nag aalalang wika ni Tita Liz.Napapikit ako. "May tiningnan lang po ako sa mga gamit ni Lola."
"Oh well.. Do you have a minute? Nandito ang abogado ng Lola mo, hinahanap ka."
“I’ll be there, tita.” Pinutol ko ang linya bago hinarap si Levi.
XxXCGTXxX
What happened in 1995 Pinagmasdan ko ang susing binigay sa akin ni Atty. Ocampo kahapon. Mukha lamang itong ordinaryong susi kung titingnan maliban lamang sa gintong letrangMna naka ulit dito. Ang sabi ni attorney ay binigay ito ni Lola sa kanya dalawang buwan na ang nakalipas at maaari lamang itong mapunta sa akin kapag namatay na siya. Ang opisina ay malilipat sa pangalan ko tatlong buwan simula ngayon, ngunit ang pinagtataka ko lang ay bakit sa nag ngangalang Benedict Marshall nakapangalan ang bahay ni lola gayong kahit kailan ay hindi ko naman nakita ang taong iyon. Maging sa burol ni Lola ay hindi man lang ito nagpakita. Imposible namang hindi nito nabalitaan ang kamatayan ni Lola gayong nasa pahayagan ito at napabalita rin sa telebisyon. Natigil ako sa pag iisip nang bumukas ang pinto ng sekretong kwartong ito at pumasok ang bagong ligong
To See is to Believe "Wala bang na ikwento sa'yo ang lola mo tungkol kay Teodore, Faith?" Naihilamos ko ang aking palad sa aking mukha pagkatapos ay sunod-sunod na umiling. Hindi ko na alam kung ano ang paniniwalaan ko. Kung tutuusin naman ay napaka-imposible nang lahat ng ito.Napaka moderno na ng panahon ngayon, makabago na ang mga teknolohiya at halos lahat ay kaya nang sagutin ng siyensya, kaya ang lubos na kailangan ko ngayon ay tulong ng isang magaling na sikolohista. "Faith, are you listening?" Umiling ulit ako at sinalubong ang mga tingin niya. "Paano tayo nakakasiguro na totoo nga ang lahat ng nakasulat d'yan?" "Kaya mo bang ilagay sa alanganin ang buhay ni Gabby para lang makasigurado?" Mapakla siyang natawa pagkatapos ay tuminga. Humugot ako ng malalim na hininga nang maramdaman ang bara sa aking lalamunan, parang maiiyak na nama
I know What You Did Last Week Napabalikwas ako ng bangon ng maramdaman ang mahinang alog sa balikat ko. Nagtataka akong tiningnan ni Gabby na kasalukuyang naka upo sa gilid ng kama ko. "Are you okay?" Umatras ako nang akmang hahawakan niya ang aking noo. Agad rumehistro ang pagtataka sa mukha niya. Imbes na sumagot ay tumakbo ako papuntang banyo at doon umiiyak.Mas lalo pa akong humagulgol nang maamoy ang lavender scent sa buong banyo. Lunes na naman ba ngayon? Napasabunot ako sa sarili kong buhok. At pabagsak na naupo sa malamig na sahig ng banyo. Ano na naman ang ginawa ko sa loob ng limang araw? Gusto kong iuntog ang ulo ko sa pintuan habang humagulgol nang dumaan ang matinding kaba sa dibdib ko. "Faith, what's happening to you?" iritableng aniya hab
Gabby knows "Anong ibig mong sabihin?" Hindi ko alam kung panunumbat ba ang nakikita sa mga mata ni Levi ngayon, pero totoong nasasaktan ako sa ginagawa niya. Siya nalang kasi ang inaasahan kong masasandalan ko ngayon pero pakiramdam ko ay sinisisi niya ako sa mga nangyayari. Ang dami kong gustong itanong sa kanya,sobrang dami kong gustong sabihin at isumbong sa kanya pero sa reaksyon na nakikita ko sa mga mata niya ay parang unti-unting nawawala ang pag asang mayroong nalang ako ngayon. Tuluyan akong nanlumo nang narinig ko ulit ang marahas na pag hugot niya ng malalim na hininga. Ayun na naman yung pakiramdam na tila pabigat ako sa kanya. Na napipilitan lang siyang makita ako dahil sa diary na nabasa niya sa library ng lola ko. Akmang tatalikod na sana ako nang marinig ko siyang tumikhim. "Noong hinalikan mo ako, hindi m
Ako ba? Maka ilang ulit akong lumunok bago pinulot ulit ang laptop sa sahig. Mabuti nalang at hindi nila napansin ang ginawa ko. "Okay ka lang ba?" Dinig kong tanong ni Levi pero hindi ko alam kung para ba 'yon sa akin o kay Gabby. Natatakot rin akong lumapit sa kanya dahil baka may nagawa nga akong hindi maganda nitong nakaraang araw kaya naging ganito bigla ang pakikitungo niya sa akin. Natigil ako sa pagwawalis nang mapansin ang pamilyar na libro sa ilalim ng single coach sa gilid ng pinto. Yumuko ako roon at inabot iyon. Ganoon nalang ang gulat ko ng makitang diary iyon galing sa opisina ni Lola. Humarap ako kay Levi bitbit ang libro. "Lev—" "What the fuck! I already burned that fucking stuff!" Kumunot ang noo ni Levi na napatitig kay Gabb
Ruby Nagising ako dahil sa nakapasok sa sinag ng araw mula bintana ng opisina ni lola. Kaagad nabuhay ang kaba ko nang mapagtantong sa sofa ako nakahiga dahil ang huling naalala ko ay nakasandal ako likod ng pintuan. Agad akong napabangon at tiningnan ang kalendaryo sa cellphone ko. Nakahinga lang ako ng maluwag nang makompirmang isang gabi lang ang nag daan at mag aala-sais pa lang ng umaga. Napasandal ulit ako sa sofa habang pilit na inaalala ang nangyari kagabi. Napalunok ako nang maalala ang mukha nang babaeng sumakal sa akin. Nakita ko na siya noon, dito rin sa opisina ni lola. Siya ang huling nakita ko bago ako nawalan ng malay noong isang linggo. Siya iyong babaeng may suot na pulang kapa at may hawak na punyal na gawa sa kahoy habang lumuluha ng dugo. Ngunit bago pa man ako tuluyang mawalan ng malay dahil sa pagkakasakal niya sa akin ay may pu
Josephine Pagkatapos kong mabasa ang liham ni lola ay kaagad akong nag tungo sa address na nakasulat doon. Mga limang oras lang naman ang byahe kapag sasakay ng bus kaya habang maaga ay lumuwas na ako. Nagdala lang ako nang kaunting pera habang ang iba ay iniwan ko sa opisina ni lola. Baka kasi dumating na 'yong Benedict Marshall at hindi na ako makapasok sa bahay. Magtatanghangli na nang makarating ako sa address na iniwan ni lola. Medyo malayo kasi iyon sa syudad at kailangan pang punuin ang tricycle bago aalis. Naglagkit tuloy ang balat ko dahil sa init at alikabok. Medyo luma na ang bahay, gawa sa kahoy ang itaas habang konkreto naman ang pundasyon. Dalawang palapag ang bahay at medyo sira na rin ang ibang parte sa taas nito lalo na ang ilang bintana ay may iilang butas na, ngunit maganda pa rin naman ang bahay. Mukhang luma ngunit napapalibutan ng mg
Destiny "I'm sorry," sabi ko nang tuluyang makalapit sa akin iyong lalaking nurse na nag pakalma kay Josephine kanina. Kung hindi pa nila tinurukan ng pampakalma ay hindi pa siya tumigil sa pagsigaw. Umupo siya sa harapan ko ngunit hindi nagsalita. Tinitigan lang niya ako nang matagal na para bang isa akong kriminal. Hindi ko tuloy alam kung saan ako titingin. Maging ang mga paa ko ay hindi ma-permi sa iisang pwesto. "Who are you?" Napalunok ako nang sa wakas ay nagsalita siya. Simpleng tanong lang naman iyon sa banayad na pamamaraan ngunit ang panliliit ng kanyang mga mata ay tila hinuhusgahan na ako. "Lexcel Faith M-marshall..." habol ko ang aking pag hinga. Pakiramdam ko ay guilty ako. Kung may masamang nangyari kay Josephine ay ako lang ang dapat sisihin. "I know, nabasa ko sa visitor's log." "Oo," wala sa sar