What happened in 1995
Pinagmasdan ko ang susing binigay sa akin ni Atty. Ocampo kahapon. Mukha lamang itong ordinaryong susi kung titingnan maliban lamang sa gintong letrang M
na naka ulit dito. Ang sabi ni attorney ay binigay ito ni Lola sa kanya dalawang buwan na ang nakalipas at maaari lamang itong mapunta sa akin kapag namatay na siya.Ang opisina ay malilipat sa pangalan ko tatlong buwan simula ngayon, ngunit ang pinagtataka ko lang ay bakit sa nag ngangalang Benedict Marshall nakapangalan ang bahay ni lola gayong kahit kailan ay hindi ko naman nakita ang taong iyon. Maging sa burol ni Lola ay hindi man lang ito nagpakita. Imposible namang hindi nito nabalitaan ang kamatayan ni Lola gayong nasa pahayagan ito at napabalita rin sa telebisyon.
Natigil ako sa pag iisip nang bumukas ang pinto ng sekretong kwartong ito at pumasok ang bagong ligong si Levi. Mukhang nagkaroon siya ng maayos na tulog kagabi dahil hindi na nagingitim ang paligid ng kanyang mga mata.
"Wala naman sa plano mo ang mag drop out sa school, ano?" aniya bago nilapag ang dalang bag at nilabas ang dalawang tupper ware at dalawang bottled water.
"Inayos ko lang ang mga gamit ko sa bahay nila Gabby," pagdadahilan ko bago humugot ng malalim na hininga.
Ang totoo ay natatakot akong pumasok dahil sa panaginip ko kay Gabby. Ayaw kong sumugal at mag baka sakaling hindi totoo ang panaginip kong iyon, at isa pa, kahit si Levi ay ganoon ang naging panaginip. Papatayin ko si Gabby sa hallway at alam ko sa sarili kong wala na akong kontrol sa sarili ko sa ngayon.
"Hinanap ka ni Gabby sa akin kanina. Maaga ka pa daw umalis sa inyo."
Now I'm busted. Buong araw lang talaga akong nandito sa opisina ni lola at naka-tunganga. Nasa akin na ang susi ngunit hindi ko pa rin nagawang buksan ang kabinet. Hindi ko alam, siguro ay natatakot lang ako na mag isang gawin ito.
Hindi na ako sumagot kay Levi, bagkus ay lumapit nalang ako sa kabinet at kabadong pinasok ang susi doon.
Agad kaming nagkatinginan kami ni Levi nang bumukas iyon. Una kong kinuha ang kulang abong libro sa ibaba. Medyo luma na ito ngunit hindi pa naman sira.
"Diary rin siguro ito," sabi ko at binuksan sa unang pahina.
Cursive rin ang pagkakasulat ng bawat salita subalit nagsisimula sa petsa at lugar kung saan ito sinulat kaya imposibleng kay Lola Kristel ang isang ito.
July 15, 1995 Timog Cotabato, Pilipinas
Nawa'y nag tagumpay kaming ikulong si Teodore sapagkat buhay ni Amelia ang kabayaran niyon. Hindi niya kinaya ang orasyon, dinugo siya. Wala sa amin ang nakakaalam na nagdadalang tao pala siya.
Hindi ko alam kung sinadya ba niyang ilihim sa amin iyon o talagang hindi lang din niya alam. Alam kong isusumpa ako ni Roman kapag nalaman niya ito. Palihim kong inilibing ang kanyang mga labi sapagkat mas mainam na manatiling lihim ang lahat ng nangyari ngayong gabi.
Alam kong hindi ako patatahimikin ng aking konsensya. Nais ko mang pagsisihan lahat ng iyon ay huli na ang lahat. Dadalhin ko hanggang kamatayan ang nangyari kay Amelia at ang inosenteng buhay sa kanyang sinapupunan.
July 26, 1995 Timog Cotabato, Pilipinas
Isang malaking pagkakamali ang ginawa namin ni Amelia. Hindi epektibo ang orasyon dahil naisagawa pa rin ni Teodore ang ikalawang alay. Tama ako, naisagawa ang unang alay kay Amelia Somerheld. Hinukay ko ang kanyang bangkay kanina at nalaman kong may dumukot sa kanyang puso. Hindi naging epektibo ang pangil na kwentas sa kanya dahil hindi na siya berhen habang suot ito.
Ang ipinagtaka ko lang ay bakit isang Tuazon ang naging ikalawang alay? Anong tinatagong lihim mayroon ang pamilyang iyon? Bukas ay luluwas ako sa kabilang bayan upang maghanap ng kasagutan sa aking mga katanungan.
July 30, 1995 Timog Cotabato
Hindi ko alam na may nabuhay pa pala sa linya ng mga Delcan. Ang alam ko ay tuluyan nang nabura ang kanilang pamilya noong nag disesyong pumasok sa semenaryo si Christopher. Ang buong pangalan ng ikalawang alay ay Joana Grace Delcan Tuazon.
Batid kong alam nila ang tungkol kay Teodore kaya tinago nila ang totoong pagkatao ng mga Delcan subalit huli na ang lahat, napatay pa rin ang panganay na babae sa kanilang pamilya.
Balita ko'y ang kanilang bunsong anak ang nakaligtas sa bagsik ni Teodore. Dalawang taong gulang pa lamang iyon kaya dalangin ko ang kanyang kaligtasan. Nawa'y pag igihan ng susunod na henerasyon ang pagkukubli sa kanilang angkan upang hindi na maulit ang ganitong karahasan.
Hindi na ako papayag na maganap ang ikatlong alay. Kailangan kong itakas si Caitlin at Zoe sa lugar na ito o kung hindi man, wala nang ibang paraan kundi ang patayin ang kanyang sisidlan bago pa man maisagawa ang ikatlong alay.
September 18, 1995 City of Nuevo Pacto
Dinala ako ng tadhana dito sa Nuevo Pacto. Pagkatapos ng nangyari noong huling linggo ay pakiramdam ko isa akong patay na lumalagi pa sa mundo ng mga buhay. Gulong-gulo ang isip ko ngayon. Gusto ko nalang mamatay.
Lahat ng mga taong nais kong protektahan ay nawala na sa akin. Nag tagumpay si Teodore na tapusin ang tatlong alay, pinatay niya si Caitlin habang namatay naman sa sunog si Zoe habang nanganganak sa bahay nito.
Naganap na ang ikalabin-isang alay. Natatakot ako sa kinabukasan ng pamilyang Somerheld, Marshall at Declan. Natatakot ako kapag tuluyan nang mabuhay muli si Teodore.
Ngunit kung namatay nga si Zoe at ang anak nitong si Benedict sa sunog, maaaring katapusan na ng linya ng mga Marshall. Wala nang magiging sisidlan si Teodore para sa pinal na alay.
Kailangan kong makausap si Kristel sa lalong madaling panahon. Dinig ko ay nandito rin siya sa Nuevo Pacto. Hindi ko maintindihan kung bakit niya kami iniwan sa kabila ng ganitong kagulong sitwasyon ngunit tiyak kong may malalim siyang dahilan.
Natigil ako sa pagbabasa at hinarap si Levi. Hindi ko na napigilan ang sunod-sunod na pag bagsak ng aking mga luha. Maraming tanong na tumatakbo sa isip ko ngunit walang lumalabas sa aking bibig.
Ayaw kong mag salita, ayaw ko sa mga naiisip ko ngayon. Ayaw i proseso ng utak ko ang mga nalaman ko ngayon.
Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko na pakiramdam ko ay maging utak ko ay magagawa nitong pasabugin.
"Somerheld, Marshall at Delcan..." pabulong na sabi ni Levi na tila ba may nag mamasid sa amin. Titig na titig siya sa akin na tila ba nang-huhusga ngunit mas lamang ang takot sa mukha niya.
Tumango ako, marahil pareho kami ng iniisip sa ngayon. Maaaring ako ang sisidlan na tinutukoy dito at si Teodore ang aninong nakikita ni Levi.
This is crazy.
XxXCGTXxX
To See is to Believe "Wala bang na ikwento sa'yo ang lola mo tungkol kay Teodore, Faith?" Naihilamos ko ang aking palad sa aking mukha pagkatapos ay sunod-sunod na umiling. Hindi ko na alam kung ano ang paniniwalaan ko. Kung tutuusin naman ay napaka-imposible nang lahat ng ito.Napaka moderno na ng panahon ngayon, makabago na ang mga teknolohiya at halos lahat ay kaya nang sagutin ng siyensya, kaya ang lubos na kailangan ko ngayon ay tulong ng isang magaling na sikolohista. "Faith, are you listening?" Umiling ulit ako at sinalubong ang mga tingin niya. "Paano tayo nakakasiguro na totoo nga ang lahat ng nakasulat d'yan?" "Kaya mo bang ilagay sa alanganin ang buhay ni Gabby para lang makasigurado?" Mapakla siyang natawa pagkatapos ay tuminga. Humugot ako ng malalim na hininga nang maramdaman ang bara sa aking lalamunan, parang maiiyak na nama
I know What You Did Last Week Napabalikwas ako ng bangon ng maramdaman ang mahinang alog sa balikat ko. Nagtataka akong tiningnan ni Gabby na kasalukuyang naka upo sa gilid ng kama ko. "Are you okay?" Umatras ako nang akmang hahawakan niya ang aking noo. Agad rumehistro ang pagtataka sa mukha niya. Imbes na sumagot ay tumakbo ako papuntang banyo at doon umiiyak.Mas lalo pa akong humagulgol nang maamoy ang lavender scent sa buong banyo. Lunes na naman ba ngayon? Napasabunot ako sa sarili kong buhok. At pabagsak na naupo sa malamig na sahig ng banyo. Ano na naman ang ginawa ko sa loob ng limang araw? Gusto kong iuntog ang ulo ko sa pintuan habang humagulgol nang dumaan ang matinding kaba sa dibdib ko. "Faith, what's happening to you?" iritableng aniya hab
Gabby knows "Anong ibig mong sabihin?" Hindi ko alam kung panunumbat ba ang nakikita sa mga mata ni Levi ngayon, pero totoong nasasaktan ako sa ginagawa niya. Siya nalang kasi ang inaasahan kong masasandalan ko ngayon pero pakiramdam ko ay sinisisi niya ako sa mga nangyayari. Ang dami kong gustong itanong sa kanya,sobrang dami kong gustong sabihin at isumbong sa kanya pero sa reaksyon na nakikita ko sa mga mata niya ay parang unti-unting nawawala ang pag asang mayroong nalang ako ngayon. Tuluyan akong nanlumo nang narinig ko ulit ang marahas na pag hugot niya ng malalim na hininga. Ayun na naman yung pakiramdam na tila pabigat ako sa kanya. Na napipilitan lang siyang makita ako dahil sa diary na nabasa niya sa library ng lola ko. Akmang tatalikod na sana ako nang marinig ko siyang tumikhim. "Noong hinalikan mo ako, hindi m
Ako ba? Maka ilang ulit akong lumunok bago pinulot ulit ang laptop sa sahig. Mabuti nalang at hindi nila napansin ang ginawa ko. "Okay ka lang ba?" Dinig kong tanong ni Levi pero hindi ko alam kung para ba 'yon sa akin o kay Gabby. Natatakot rin akong lumapit sa kanya dahil baka may nagawa nga akong hindi maganda nitong nakaraang araw kaya naging ganito bigla ang pakikitungo niya sa akin. Natigil ako sa pagwawalis nang mapansin ang pamilyar na libro sa ilalim ng single coach sa gilid ng pinto. Yumuko ako roon at inabot iyon. Ganoon nalang ang gulat ko ng makitang diary iyon galing sa opisina ni Lola. Humarap ako kay Levi bitbit ang libro. "Lev—" "What the fuck! I already burned that fucking stuff!" Kumunot ang noo ni Levi na napatitig kay Gabb
Ruby Nagising ako dahil sa nakapasok sa sinag ng araw mula bintana ng opisina ni lola. Kaagad nabuhay ang kaba ko nang mapagtantong sa sofa ako nakahiga dahil ang huling naalala ko ay nakasandal ako likod ng pintuan. Agad akong napabangon at tiningnan ang kalendaryo sa cellphone ko. Nakahinga lang ako ng maluwag nang makompirmang isang gabi lang ang nag daan at mag aala-sais pa lang ng umaga. Napasandal ulit ako sa sofa habang pilit na inaalala ang nangyari kagabi. Napalunok ako nang maalala ang mukha nang babaeng sumakal sa akin. Nakita ko na siya noon, dito rin sa opisina ni lola. Siya ang huling nakita ko bago ako nawalan ng malay noong isang linggo. Siya iyong babaeng may suot na pulang kapa at may hawak na punyal na gawa sa kahoy habang lumuluha ng dugo. Ngunit bago pa man ako tuluyang mawalan ng malay dahil sa pagkakasakal niya sa akin ay may pu
Josephine Pagkatapos kong mabasa ang liham ni lola ay kaagad akong nag tungo sa address na nakasulat doon. Mga limang oras lang naman ang byahe kapag sasakay ng bus kaya habang maaga ay lumuwas na ako. Nagdala lang ako nang kaunting pera habang ang iba ay iniwan ko sa opisina ni lola. Baka kasi dumating na 'yong Benedict Marshall at hindi na ako makapasok sa bahay. Magtatanghangli na nang makarating ako sa address na iniwan ni lola. Medyo malayo kasi iyon sa syudad at kailangan pang punuin ang tricycle bago aalis. Naglagkit tuloy ang balat ko dahil sa init at alikabok. Medyo luma na ang bahay, gawa sa kahoy ang itaas habang konkreto naman ang pundasyon. Dalawang palapag ang bahay at medyo sira na rin ang ibang parte sa taas nito lalo na ang ilang bintana ay may iilang butas na, ngunit maganda pa rin naman ang bahay. Mukhang luma ngunit napapalibutan ng mg
Destiny "I'm sorry," sabi ko nang tuluyang makalapit sa akin iyong lalaking nurse na nag pakalma kay Josephine kanina. Kung hindi pa nila tinurukan ng pampakalma ay hindi pa siya tumigil sa pagsigaw. Umupo siya sa harapan ko ngunit hindi nagsalita. Tinitigan lang niya ako nang matagal na para bang isa akong kriminal. Hindi ko tuloy alam kung saan ako titingin. Maging ang mga paa ko ay hindi ma-permi sa iisang pwesto. "Who are you?" Napalunok ako nang sa wakas ay nagsalita siya. Simpleng tanong lang naman iyon sa banayad na pamamaraan ngunit ang panliliit ng kanyang mga mata ay tila hinuhusgahan na ako. "Lexcel Faith M-marshall..." habol ko ang aking pag hinga. Pakiramdam ko ay guilty ako. Kung may masamang nangyari kay Josephine ay ako lang ang dapat sisihin. "I know, nabasa ko sa visitor's log." "Oo," wala sa sar
First time mo ba? "Holy shit!" bulalas ko. "Hey, Faith, anong nangyayari sa'yo?" Medyo na himasmasan ako nang mapagtanto kung sino ang kasama ko. "Sorry po, binangungot po yata," paumanhin niya sa mga kalapit naming pasahero. Nakahinga ako ng maluwag nang mapagtantong nasa parehong araw pa rin ako. Nitong mga nakaraang araw ay natatakot na akong matulog dahil baka may gawin na naman akong mga bagay na hindi ko matandaan. Hindi pa malinaw sa akin kung ano ang nagawa ko kay Gabby pero nasisigurado kong nasaktan ko siya base na rin sa galit na mayroon siya sa akin. "Sino ka nga ulit?" tanong ko sa aking katabi. Ngumiti siya. "Alam mo bang delikado 'yang ginagawa mo, Faith? Sumasama ka na nga sa taong hindi mo kilala, natutulog ka pa sa balikat nila." Pisti.