Mefar, Pruyebas, 1561
Pareho kaming naka upo ni Ree sa sahig habang kumakain ng cup noodles at tinapay. Ito nalang talaga ang nakakakain ko simula ng umalis ako kina Gabby. Unhealthy, parang buhay ko.
"Oo nga pala, Faith, may ipapahiram ako sa'yo. Hiram lang kasi kay Lola Pina talaga ito, pinahiram lang din niya sa akin. Basahin ko raw kaso wala naman akong maintindihan," ani niya habang may kinakalkal sa bag niya.
Nilunok ko muna ang nginunguya ko bago inabot ang librong hawak niya. "Grimoire?" basa ko sa nakasulat sa cover. Gawa sa kahoy sa takip nito at may susian pa sa gilid ngunit hindi naman naka-lock.
"Ang astig no? Parang artifact,” aniya
"Para saan naman daw ito?"
"Ang sabi ni Lola, diyan daw niya natutunan lahat ng engkantasyon at mga pang gagamot na alam niya ngayon. Minana pa raw niya iyan sa kanyang guro noon
Pupunta Tayo Hindi ko alam kung ilang oras akong umiyak basta't nagising nalang ako dahil sa ingay na naririnig ko hindi kalayuan sa hinihigaan ko. Marahan akong bumangon at uminom ng tubig na nakahanda sa ibabaw ng lamesa malapit sa sofa. Ngayon ko lang napag-tantong umaga na pala. Hinilot ko ang aking sentido dahil masyadong masakit ang aking ulo, siguro ay dahil sa pag iyak. Ramdam ko rin ang pamamaga ng aking mga mata kahit na hindi ko man ito makita. "Natutulog pa nga. Saka, Hindi magandang magpapasok ng mga hindi kakilala." "Excuse me? Who are you ba? Kapag hindi ka tumabi riyan ay tatawag na talaga ako ng police. Nasaan ang kaibigan ko?" Agad ako
IncendiaMefar, Pruyebas, Ika-20 ng Enero, 1562Ilang araw na akong halos wala sa sarili dahil sa nasaksihan ko noong nakaraang buwan. Hindi ko na rin magampanan ng maayos ang aking tungkulin kay Sebastian dahil palagi akong tulala. Mabuti na lamang at nagawa akong intindihin ng aking mga amo. Sila na rin ang sumagot sa pagpapalibing sa aking Ama ngunit iyon nga lang ay sa sementeryo ng mga erehe siya inilibing sa kadahilanang nagpatiwakal siya.Hindi ko malimutan ang huling mga salita ni Ama bago siya tuluyang bawian ng hininga. Nilinlang siya ni Teodore. Sinapian siya ni Teodore. Papatay si Teodore sa tatlong pamilya hanggang sa dumating ang itinakda niyang sisidlan.
NakatulogIlang ulit ka nang nabuhay at namatay, Tharia subalit mahina ka pa rin. Hindi ba't buo na ang ating pasya na isasama mo siya pabalik sa lugar na ito? Bakit ka lumilihis ng landas?!"Ramdam ko ang pangungunot ng akingnoo dahil sa boses na um-echo sa madilim na lugar kung nasaan ako. Wala akong makita kung hindiwalang katapusan nakadiliman."Ano ang iyong ginagawa rito? Bakit ka nagbalik na hindi pa tapos ang iyong misyon?""Sino ka?" tanong ko habang sinisipat ang paligid ngunit wala naman akong makita.Kumabog ang dibdib ko ng biglang may isang kandila na
Tharia"Anong nangyayari? Bakit ganyan ang mga mukha ninyo?" tanong ni Ree habang iniisa-isa ang mga reaksyon namin.Oo nga, anong nangyari? anong nangyari sa akin kanina lamang? Hindi ko maintindihan dahil muntikan na naman akong mawala sa sarili ko ngunit..Napamaang akong nakatitig kay Ree na ngayo'y kinakamot ang isang kilay habang nagtatakang nakatitig kay Gabby na nakatulala rin sa kanya."Ano nga ulit ang buong pangalan mo?" basang ni Levi sa katahimikan.Tumikhim muna si Ree bago sumagot. "Lawrence Ree Bonifacio, bakit?" Kumunot ang kanyang noo."Bonifacio," ani Levi na mukhang may malalim na iniisi
Unang Alay"Pasensya na kayo sa inasal ni Lola Josanna kanina," sinserong saad ni Katarina pagkatapos namin siyang tulungang ihiga ang matanda sa sarili nitong kwarto. "Ngayon ko lang siya nakitang naging ganito simula nang nagkasakit siya, kadalasan kasi ay tahimik lamang siyang nakatanaw sa kanyang bintana habang gumuguhit kaya maski ako ay nagulat sa inasal niya.""Ganyan din si Lola Josephine kaya huwag kang mag-alala, naiintindihan namin ang naging asal niya," ani Ree bago ako tinapunan ng makahulugang tingin."Doon tayo sa kusina nang makapag-hapunan na kayo. Libre na ito ngKabanapara man lang makabawi sa inasal ng Lola ko."
Seremonya Noong 1562Tahimik kami sa loob ng vintage car ni Gabby habang tinatahak ang daan patungo sa kung saan.Kanina pa ako nakatulala lang sa labas ng bintana at hindi ko na alam kung ano ang maari kong isipin.Si Gabby ang nasa front seat at nakatulugan na ang pag-iyak. Galit na galit siya sa akin ngunit hindi maitago ng galit na iyon ang pangambang nakikita ko sa kanyang mga mata.Si Levi ang nag-mamameho habang si Ree naman ay naka-masid lang din sa daanan sa tabi ko. Ramdam kong may gusto siyang itanong sa akin ngunit nag-aalangan. Malamang ay tungkol iyon sa krimeng naganap sa Kabana Hotel.Naalala ko na naman ang nangyari kagabi. Alam kong may pum
Valentine"Anong sinabi mo ulit?" tanong ni Ree kay Arianne.Maarte muna siyang tumawa bago sumagot. "Saan don? Ang dami ko nang sinabi, Rence."Literal na umikot ang mga mata ko. Maarte si Gabby pero nakakairita ang isang 'to."Ninuno mo si Sebastian? Iyong lumpong sumusuporta sa mga prayle ng La Verde?" tanong ni Levi bago tumingin sa akin. Siguro'y naiisip na niya ang naiisip ko."Nakakatawa 'yong ninuno pero oo, nakakagulat ba?" Natawa ulit si Arianne. "I mean, yeah, maybe eerie nga pakinggan 'non pero ang tagal na 'non, hindi ba? Wala nang mga mangkukulam sa panahon ngayon, saka I doubt din na totoo iyon. Ang asawa ng Unang Sebastian ay lumaki sa La Verde pero hindi naman siya mangkukulam —""Gusto sana naming malaman kung anong nangyari sa asawa ng Unang Sebastian pagkatapos ng libing ng kanyang Ama," sabi ko. Hindi na ako nakatiis.
ManiwalaSi Ree naman ngayon ang nag-mamaneho habang sina Levi at Gabby ay nasa likod para makapag-pahinga. Pabalik kami ngayon sa Luminos kung saan naroon si Josephine Graham. Iniisip ko palang na kakausapin ko siya ay nawawalan na ako ng pag-asa. Makita pa nga lang ako ay sigaw na siya nang sigaw, paano pa kaya kapag kakausapin ko na siya. Baka tuluyan na siyang mabaliw.Siguro ay nakikita rin niya si Teodore na nakasunod sa akin kaya siya ganoon. Hindi na tuloy ako sigurado kung makakausap ba namin ng maayos si Josephine."Makakausap natin si Lola Josephine, Faith, kahit dito naririnig ko na ang iniisip mo," saad niya ngunit nasa daan ang paningin. "Magpahinga ka na muna. Mas nakakapagod iyang ginagawa mo sa utak mo."