MAKALIPAS ANG PITONG BUWAN

Nakaupo nuon ang reyna sa harap ng hardin habang tinitignan ang mga bulaklak sa paligid, at namangha siya sa pisikal na anyo nito na syang nag bibigay ng ibat-ibang halimuyak at ganda sa buong palasyo.

"kamahalan, naririto lamang po pala kayo."

Ang tugon nuon ng isang babae na nakasuot ng mamahaling kasuotang hinabi gamit ang telang enkahe na abot hanggang sakong.

Nung mga sandaling iyon ay napangiti ang reyna, sapagkat nasa harap nya nuon ang isang taong nag papasaya at nag papalakas sa kanya na tulad ng mga bulaklak sa kapaligiran na nag bibigay ng kapayapaan. Abot hanggang langit ang kagalakang kanyang nararamdaman nang mga sandalinng iyon, sapagkat batid niyang ang pag mamahal na kanyang nararamdaman ay higit pa sa kaibigan o kapatid kaya naman nag pasya siyang katulad ng kanyang asawa ay Iibigin niya ang taong ito anuman ang mangyari.

"Nag papahangin lamang ako lady gania."

Tugon nuon ng reyna habang tangan ang kanyang matatamis na ngiti.

"Halikat samahan mo ako"

Punong utos