Nanginginig sa galit si Shelly. Padabog siyang lumabas ng kwarto at sinara ang pinto habang papalabas.Humiga si Arianne sa kanyang kama at nagpakawala ng mahabang hininga na kanina pa niya pinipigilan. Kung magiging totoo siya sa kanyang sarili, natakot siya nang subukan siyang sampalin ni Shelly. Kung sinampal talaga siya ng babaeng iyon, ang kanilang away ay magiging malala nang higit pa sa isang simpleng pagtatalo. Bilang middleman, haharapin ni Mark ang isa sa mga pinakamagulong suliranin sa kanyang buhay.Lumalabas na ang tanging dahilan kung bakit pinigilan ni Shelly ang kanyang sarili ay para iligtas si Mark sa gulo na maidudulot ng kanyang aksyon. Sa isang paraan, napatunayan nito kung gaano kahalaga si Mark kay Shelly.Kapansin-pansin na wala si Tita Shelly habang nag-aalmusal sila.Inutusan ni Arianne ang kanilang yaya na tingnan siya sa itaas, ngunit ilang sandali lang ay bumaba na ang dalaga. "Sinabi ni Mrs. Leigh na hindi siya kakain ng almusal at hindi siya magta-tra
“Wala akong naramdamang kalungkutan noong mamatay ang asawa ko. Natuwa pa nga ako sa totoo lang; Malaya na ako sa wakas. Wala na akong ibang gusto kundi ang tumakas doon, at hindi ako huminto hanggang sa tuluyang nakauwi ako. Pero pagkatapos kong makauwi ay may na-realize ako na isang dahilan kung bakit hindi ko mapigilan ang sarili ko na magalit sa kanya. Patay na siya pero hindi mo mapigilang magalit. Iniisip ko na sana sinira ko ang kanyang mukha at dinurog ang mga buto niya. Doon ko natutunan, hindi mo kayang bitawan ang tunay na galit nang ganoon kadali; halos imposible ito. Kaya ang pinagtatako ko ay kung paano titigil si Arianne na hindi magalit sayo? Paano naging posible para sa kanya na hindi magalit sayo at sa halip ay pinalitan niya ito ng pagmamahal sayo? Hindi ko maintindihan. Hindi ako naniniwala…”Sa puntong ito, nawalan na ng kontrol si Shelly sa kanyang mga emosyon hanggang sa tuluyan na siyang umiyak.Kumuha si Mark ng tissue para sa kanya. “Naiintindihan ko ang nar
Nakahinga ng maluwag si Mark. "Oh, kaya pala! Naiintindihan ko. Sige na magpahinga ka na. Papasok na ako sa trabaho."Makabuluhan na ngayon ang lahat—masama ang loob ni Shelly sa pagkamatay ng kanyang kapatid lalo na’t meron silang buddy-buddy relationship sa kanyang ina. Ang lahat ng ito ay makabuluhan, at kung magiging totoo si Mark, wala siyang pakialam na alamin ang malalim na drama sa pagitan ng kanyang ina at ng kanyang tiyahin. Ito ay isang away ng nakaraan henerasyon at nabubukod na siya dito. Hindi na kailangang dalhin ito sa labas mula sa ilalim ng alikabok.Bukod pa rito, anong klase ng sakuna ang posibleng mamuo sa pagitan ng isang ordinaryong magkapatid na katulad nila?Habang papunta sila sa Tremont Tower, nagtanong si Arianne habang nasa loob sila ng sasakyan, “So, anong sinabi sayo ng tita mo? Kung may kinalaman ito sa anumang bagay na hindi ko dapat marinig, laktawan mo na lang ang bahaging iyon."Humarap si Mark sa kanya saka sinabi. "Bakit mo naisip na may sasabi
Sinuri ni Arianne ang kwarto habang sinesenyasan niya si Tiffany na tumahimik. "Baliw ka ba? Nandito tayo sa office! Huwag sumigaw nang napakalakas. Anong mangyayari kung may makarinig sa iyo, ha?"Sa wakas ay napagtanto nni Tiffany ang ginawa niya, at hininaan niya ang kanyang boses. “Oop! Medyo nabigla lang ako, okay? Nakalimutan kong kontrolin ang lakas ng boses ko. Pero sige! Nasa iisang bahay ka kasama ang isang tita na ganyan? Ito ay isang panibagong impiyerno araw-araw... Nakakapagod maging ikaw, girl. Mukhang tama ako na walang makakatalo sa nanay ni Jackson sa pagiging The Best Mother-in-law Ever, hindi ba? Hindi pa niya ako pinagtaasan ng boses, at hindi rin siya nagalit sa akin."Napaawang ang labi ni Arianne. “Okay, okay, aaminin ko! Ang biyenan mo ang pinakamahusay sa buong mundo! Sa totoo lang, ang hinihiling ko lang sa kanya ngayon ay hayaan akong mamuhay nang payapa araw-araw. Gusto ko lang tigilan na ng tiyahin ni Mark ang pagiging masungit sa akin, at hayaan ang la
Bumalik lang si Arianne pagkatapos kumain kasama sina Tiffany at Melanie. Nang makarating siya sa bahay, medyo lampas nine o’clock na ng gabi.Nagmamatigas si Smore sa paghihintay sa kanyang ina at tumanggi siyang matulog. Nang makita siya, nagpumiglas si Smore mula sa mga kamay ni Tita Shelly at tumakbo pasulong, bago siya sumigaw, "Mama!"Binuhat ni Arianne ang bata at kusang tumingin kay Shelly na parang nag-aabang siya. Ito ang oras kung saan kadalasang sinasabi ni Shelly na oras na para matulog si Smore, at ito rin ang mga oras kung saan hindi na makakasama ni Arianne ang kanyang anak.Sa pagkakataong ito, hindi ito ginawa ni Shelly. Parang hindi siya kakaiba habang binabati niya si Arianne. “Nakauwi na pala, ha? Maligo ka para makapagpahinga ka ng maaga. Hindi pumayag si Smore na matulog bago ka umuwi, alam mo. Mukhang tuwang-tuwa siya ngayong nakita ka na niya.”Tumango si Arianne sa kanya. “Dapat magpahinga na ng maaga. Ako na ang magdadala kay Smore sa itaas."Sandali lan
Pagdating niya sa desk niya, umupo si Arianne at huminga ng malalim para pakalmahin ang nerbiyos niya. Marami pa siyang natitirang mga gawain na dapat tapusin.Si Sylvain ay mas maagang dumating kaysa sa kanya at nakabaon na sa kanyang trabaho. Kaswal na tanong ni Arianne, “Kumusta ka kamakailan? Hindi ka pa ba pinapahirapan ng nanay mo?"Natawa si Sylvain at sinabing, “I'm doing alright, pero parang hindi ko maintindihan kung bakit ayaw sa akin ng mama ni Robin at ayaw ng nanay ko kay Robin na parang ipinanganak silang magkaaway. I put in so much effort and finally started to make progress with Robin's mom to like me, then my mom suddenly jumps out and makes my life even more difficult. Sa tuwing naiisip ko kung paanong hindi pa rin kami nagsasama ni Robin sa kabila ng napakatagal nang kasal, hindi ko maisip kung kailan kami magsisimulang gumawa ng mga plano para sa pagkakaroon ng isang sanggol. Sobrang sakit ng ulo ko ngayon dahil dito. Babae ka, sigurado akong mas karanasan ka sa
Napailing na lang si Arriane, ayaw magsalita.Bahagyang nagulat si Sylvain. “Patay na ba siya?”Inilibot ni Arianne ang mga mata sa kanya. “Anong pinagsasabi mo? Hindi ko lang alam kung kamusta siya! Pagdating ko dun, nasa emergency treatment room pa siya kaya hindi ko alam ang detalye. Bumalik ako dahil sinabihan ako ni Mark na huwag doon."Tinapik ni Sylvain ang kanyang dibdib. “Binigyan mo ako ng takot doon. Naisip ko na talagang masama ang mga bagay. Hindi pa natin alam kung kamusta na siya, kaya hindi mo na kailangan pang hilahin ang ganyang ekspresyon, di ba? Dapat maayos na siya.”Napahawak si Arianne sa buhok niya sa frustration. “Hindi ako nagkakaganito dahil kay Mrs. Leigh. Hindi ko kasi maintindihan kung bakit ako pinabalik ni Mark. Hindi ba tita ko rin ang tiyahin niya? I feel so uncomfortable with the dark expression he gave me when he asked me to come back. Hindi naman kasi ako ang naging dahilan para maaksidente ang tita niya. Alam kong masama ang pakiramdam niya, pe
Nang matapos si Arianne sa pagpapakain kay Shelly, biglang sinabi ng huli, “Mark, buong gabi mo akong inaalagaan ng walang sawa. Dapat umuwi ka na at magpahinga. Magiging maayos din ako dito, ngunit kakailanganin ko ang tulong mo sa pag-aayos ng mag-aalaga sa akin sa mga susunod na araw, dahil hindi ako makagalaw mag-isa.”Hinila ni Mark ang kanyang kumot at isinilid siya. “Ayos lang po, Tita Shelly. Hindi ako mapakali kung may nag-aalaga sayo. Hahayaan ko muna si Arianne na samahan ka habang uuwi ako para magpalit. Babalik ako mamaya."Biglang sinabi ni Arianne, “Kung nag-aalala ka na may ibang nag-aalaga sa kanya, bakit hindi mo ako hayaang gawin iyon? Sigurado naman akong magiging kalmado ka kung ako 'yon, 'di ba? Hindi ka maaaring malayo sa Tremont Enterprise ng masyadong matagal, kaya dapat mong ipaubaya sa akin ang mga gawain sa ospital."Mabilis na ini-scan ni Mark ang mukha ni Arianne at kaswal na sinabi, "Ayos lang, gagawin ko."Nanginig si Arianne—nagtatanggol ba siya sa