CHAPTER 4: Assistant

Chapter 4

MAY SUGAT AKO SA TUHOD.

Hindi ko inaakala na iligtas ako ni Mr. Calviet. Hindi ko alam kung anong ginagawa niya roon pero kung ano man iyon, laking pasasalamat ko na nailigtas niya ako. So today, he's my hero.

Laking gulat ko pa na pinapasok niya ako sa sasakyan niya para tulungan na maglinis ng sugat ko. Ang bait niya yata ngayon? Anong nakain niya?

Nakatitig lang ako sa kanya. Ugh, kairita! Normal ba iyong perfect siya kahit naka-side view. Aba! Nagmamataas masyado ang ilong niya. Basta no explanation needed, sobrang guwapo niya!

"U-Uh... Mr. Calviet," tawag ko sa kanya.

Sobrang busy niya kasi sa paglilinis ng sugat ko e. Tutok na tutok ang mata niya roon. Himala na nilingon niya ako sa pagkakataon na ito. Nakailang tawag na kasi ako sa kanya pero inuna niya pa ang paggamot sa tuhod ko.

"What is it?" 

"Iyong mga ingredients kasi... dadalhin sa restaurant. Kailangan kasi ang mga iyan," sabi ko sa kanya.

Napatingin siya sa hawak ko na paper bags. Sinilip ni Mr. Calviet ang laman no'n. Napaangat ang kilay niya at binalingan ako. 

"Okay, we'll bring this to the restaurant. Then, I'll talk to your manager," sabi niya sa akin.

Namilog naman ang mga mata ko. Seryoso? Gagawin niya ang mga iyon? Sana true... Sana hindi prank ito. Ito pa namang si Mr. Calviet, parang math... hindi ko maintindihan.

"Tologo bo?"

"What?" Kumunot ang noo niya sa sinabi ko. Oh! So, hindi siya millenials?

"I mean, totoo ba? Kakausapin mo talaga si Miss Mango?" tanong ko sa kanya at nag-puppy eyes pa ako. Siya naman ay naningkit ang mga mata.

"Yes, we need to talk about something. It's an important matter."

Umandar na ang sasakyan ni Mr. Calviet. Base sa naobserbahan ko, mukhang papunta kami sa restaurant. Nakadyngaw ako sa bintana at tinitingnan ang mga billboard. Hindi ko siya malingon kasi sobrang guwapo niya. 

I wonder, may jowa na kaya siya?

Nilingon ko si Mr. Calviet na seryoso lang ang tingin sa harap niya, sa likod ng upuan ng driver. Itong assistant ni Mr. Calviet na si Ralph ay kanina pa pasulyap-sulyap sa akin. Susulyap tapos sasamaan lang naman pala ako ng tingin. Anong trip nito?!

Hindi ko namalayan na nasa harapan na pala kami sa restaurant. Pinilit ko makatayo. Nakatayo naman ak kaso nga lang ay ika-ika ako.

"Here, let me help you," he said.

"Huh?"

Inalok niya ang kamay niya sa akin. Napatitig ako roon ng ilang minuto. Uhm... ibig sabihin ba no'n ay tutulungan niya ako?

Hindi na ako nag-inarte. Kinuha. Ko ang kamay niya. "Salamat, Mr. Calviet."

Umiwas siya ng tingin sa akin. Sungit naman niyo! Wala man lang 'you're welcome'? Ang hirap naman i-predict nito si Mr. Calviet.

Iyong mga binili ko kanina ay oinabuhat niya sa male secretary niya na si Mr. Ralph. Ang lalaking iyon talaga, ang sama ng tingin sa akin. May ginawa ba ako sa kanya at sobrang bad vibes niya sa akin?

Nakita ko na sabay-sabay natigilan ang bawat empleyado nang dumating si Mr. Calviet. Kasabay no'n ay nag-bow sila. 

"Good afteenoon, Mr. Calviet!" bati nila.

"Good afternoon," bati pabalik ni Mr. Calviet sa mababang boses. 

Kinuha ko iyong mga pinamili ko kay Mr. Ralph. Kahit ika-ika ako ay ako ang nagdala sa kusina at doon ko naabutan si Miss Mango. Nang makita ako nito ay parang biglang nag-usok ang ilong nito.

"Ano ba 'yan at ang tagal mo— Mr. Calviet?"

Napalingon kami ng sabay. Nakatayo doon si Mr. Calviet at nakakrus ang braso sa dibdib. Walang kaemo-emosyon ang mukha ni Mr. Calviet.

Si Miss Mango naman ay nakangiti na nang malapad. Napaka-fake ng ngiti niya, halatang para kay Sir Calviet lang. Goodness! Nakakairita siya, sobra!

Sabagay, ang hirap nga naman magpangganp na anghel kung demonyo ka.

Malamig na tumingin sa akin si Mr. Calviet. "Please leave us alone," sabi niya sa akin. 

"Huh?" naguguluhang bulalas ko.

"I said, leave us alone. I will talk to her privately. I will discuss some things to her," he seriously said. Nakakatakot ang tono ni Mr. Calviet. Iba ang effect ng serious mode niya.

Napalunok ako at marahang tumango. "Okay po."

Parang de-susi na manika na umalis ako sa kitchen. Umupo ako sa isa sa bakanteng monoblock chair na halos dalawang metro lang ang layo sa pinto ng kitchen. 

Naramdaman ko na may umupo sa tabi ko. Mabilis ko naman na nilingon kung sino iyon. 

"Noreen?"

"Ano nangyari sa 'yo?" tanong niya sa akin. Napatingin siya sa bandang tuhod ko.

"A-Ah... wala naman, hehe."

Napabusangot si Noreen. "Uy, seryoso nga! Anyare sa 'yo? Bakit ka may sugat?" tanong niya sa akin at sinilip ang sugat ko.

"Muntik ako masagasaan. Pero okay lang igon, wala namang seryoso na nangyari e," sabi niya. 

Nag-aalala siyang tumingin sa akin at hinawakan ang balikat ko. "Sure ka ba d'yan? Baka mamaya ay may masakit na pala sa 'yo at hindi ko lang sinasabi," bulyaw niya sa 'kin.

Sunod-sunod ako na umiling. "Wala nga! Huwag ka na mag-overthink d'yan!" 

Napabuntonghininga si Noreen, mukhang nakahinga na siya ng maluwag sa sinabi ko. "Kung may masakit, sabihin mo agad sa akin. Para maagapan natin."

Hindi ko mapigilan na mapangiti. Ang sarao pala na may concern sa 'yo. Tao na totoong concern sa 'yo, hindi iyong dahil may benefit silang nakukuha sa 'yo. Masuwerte pa rin ako na may tulad ni Noreen sa buhay ko.

"Promise, sasabihin ko agad kapag may masakit," sabi ko.

"Good, tama lang—"

Naputol si Noreen sa pagsasalita nang biglang lumabas si Mr. Calviet at si Miss Mango. Nagkatinginan naman kami ni Noreen, napakibit-balikat lang siya.

Napatingin ako sa ekspresyon ng mukha ni Miss Mango. Mukha ang saya niya ah. Ngiting-ngiti siya na para vang mapupunit na ang labi niya. Wow! So, hindi siya pinagilitan—wait, bakit namab siya papagalitan?

Argh! Ang gulo ko naman!

Narinig ko ang hakbang ni Mr. Calviet na papalapit sa amin. Akala ko ay magtutuloy-tuloy siya, pero huminto siya sa harap ko.

Woah! Huminto siya sa harap ko?! Bakit kaya? 

"Mr. Calviet?" Napatingala ako sa kanya.

"Are you okay now?" he calmly asked while his left hand is in his pocket. Napalunok ako habang nakatingala sa kanya. Ang daya! Guwapi pa rin kahit sa worm's eye view angle. 

Napalunok ako bago tumugon sa kanya. "Y-Yes sir..."

"Good? How about your wounds?" 

"Medyo okay na rin. Mukhang hindi nagdurugo," sagot ko sa kanya.

"Good to know."

Hindi pa rin siya naalis sa harapan ko. Si Miss Mango at nakatayo sa likod ni Mr. Calviet. "M-May kailangan ka pa, sir?"

He nodded. "Yes, I have something to tell you."

"Ano po iyon, sir?"

Bumilis ang tibok ng puso ko. Palihim na napa-cross finger ako. Sana hindi bad news. Pero wala! Para akong bigkang binuhusan ng malamig na tubig na may ice tubes pa. Napanganga ako at nanigas ang katawan ko sa susunod na sinabi niya.

"You're fired."

•••

HE FIRED ME.

Akala ko pa naman ay okay na kami. Pero heto? Wala na akong trabaho, hindi ko pa siya na-interview. Paano na ako ngayon nito?! Nakakaasar, grabe!

Heto ako ngayon, naghahanap ng bagong raket. Pero napagdesisyunan naman ni Blue at Noreen na tulungan ako sa job hunting ko. Alam kasi nila kung gaano kahalaga sa akin ito. Itong si Noreen ay andaming sinuggest sa akin, pero ni isa hindi ako natanggap. Kung hindi not available, ay mayroon namang nauna.

Kainis! Bakit ba ang malas ko ngayon?!

Simula ng tawagan ako ni Bulma, gumulo na ang life ko—I mean, dati ng magulo. Tapos, lalo pang gumulo.

Napagdesisyunan namin ni Blue at Noreen na magpahinga muna sa isang fastfood chain. Wala akong balak um-order kaya in-order-an na lang ako ni Blue.

"Galawin mo na iyang pagkain mo. Baka mamayat ka n'yan. Masisira ang sexy figure mo, gusto mo iyon?" sabi sa akin ni Blue na may kasamang halakhak.

"Hays... nakakahiya sa inyo," ani ko.

"Huwag ka na mahiya sa 'min, kami bahala sa 'yo. Tutulungan ka namin. 'Di ba, friends tayo?" nakangiting wika ni Noreen. 

"Thank you talaga ha, Blue at Noreen."

"Huwag mo na alalahanin iyon! Kumain ka muna d'yan." Nilapagan ako ni Blue ng french fries at ketchup. "Fave mo iyan, 'di ba? O lamo na!" Bumungisngis si Blue.

Pabiro ko siya hinampas sa balikat. "Ikaw talaga!"

Kahit wala akong gana kumain ay pinilit ko na paunti-unti na kumain. Sino ba namang magkakagana kumain na wala ng trabaho? Argh! Ano bang nasa isip niya at tinanggal niya ako.

Oo, medyo may kagagahan nga ako na nagawa kasi may mga na-damage ako sa pinamili ko. Pero wala bang warning muna? Fired agad? Grabe s'ya ha! 

"Matapos mo na ma-fired Vivi, nawala na rin si Miss Mango. Ni-fired din yata ni Mr. Calviet. May bago na kaming manager at mabait. Ang layo ng ugali kay Miss Mango," kuwento ni Noreen.

Napakunot naman ang noo ko. Nang huli kong makita si Miss Mango mukha naman siyang masaya. Mapang-asar pa nga mukha niya e.

"Baka nilipat lang ng lugar?" Umangata ng isnag kilay ko.

"Siguro nga..."