"O-ONYX! Hehe. Anong ginagawa mo rito?" tanong ng isa sa mga lalaki.
"Bitawan niyo si Rosanne."
Dahan-dahan akong binitawan ng lalaking nakahawak sa akin. Mabilis akong naglakad ulit. Walang lingunan akong nagpatuloy sa paglalakad. Mali-late na ako at nakakainis dahil bad shot agad ako sa mga teachers ko ngayon.
"Rosanne!" Ikinagulat ko nang may humawak na naman sa braso ko. "Ayos ka lang?"
Nilingon ko ito at saka nginisian. "Bitawan mo ako kung ayaw mong sa'yo ko ibaling ang pagka-badtrip ko."
"I'm s-sorry." Agad na binitawan ni Onyx ang braso ko.
Wala itong nasabi nang simulan ko na ulit ang paglalakad. Nagmamadali kong tinahak ang daan papunta sa PNHS. Halos takbuhin ko pa nga ang gate sa pagmamadali.
Nang makarating sa gate ay agad kong naalala ang assignments kong ginawa kagabi. Nadala ko ba ang mga iyon o naiwan ko sa study table sa kwarto? Napairap ako sa kawalan dahil sa sarili ko na namang katangahan.
Habang naglalakad at nagmamadali papunta sa classroom ay binuksan ko ang bag at sinipat kung nandoon ang mga notebook na sinagutan ko ng assignments. Nakahinga naman ako ng maluwag nang makita doon ang mga kailangan ko. Mabuti naman.
Nang akmang isasara ko na ang zipper ng bag ay saka naman may bwisit na bumangga sa akin. Napabuntong-hininga ako saka tiningnan ang mga notebook kong nalaglag na sa sahig. Kung minamalas ka nga naman. Kanina pa akong umaga nakakahalata, ah. Ano bang mayroon sa araw na ito at hindi ako tinitigilan ng kamalasan?
"Sorry, hindi ko sinasadya," dinig kong pagsasalita ng lalaki. Pinulot din nito ang mga notebook kong nalaglag.
Nang tingnan ko ito ay napasinghal ako nang makilalang si Angelo ito. Hindi na lang ako nagsalita pa at nagmadali na lamang kunin ang mga notebook.
Nang marinig ang bell ay mabilis akong tumakbo papuntang classroom. Dinig kong tinatawag ako ni Angelo pero hindi ko man lamang siya nilingon dala ng pagmamadali. Pasalamat na lamang at nakaabot pa ako sa pagsisimula ng unang period.
"Bakit ganiyan ang hitsura niyan? Parang hindi naligo, ang haggard lang bhie."
"Ano ka ba, maligo man iyan o hindi chaka pa rin iyan."
"Kunsabagay."
Hindi na naman nakatakas sa pandinig ko ang mga bulungan ng mga kaklase ko tungkol sa akin. Blangko ang ekspresyon ko silang tiningnan dahilan para magsibalikan sila sa mga ginagawa.
"You need to write a short story, minimum of 500 words. You will pass it before lunch break. Maliwanag?" tanong ng teacher sa unahan.
Sari-sari naman ang reklamo ng mga kaklase ko.
"Kainis, mamaya na agad?"
"Pwede bang bukas na lang ipasa, Ma'am?"
"Pa-extend po!"
Ikinagulat nang lahat nang paluin ng teacher sa unahan ang blackboard. Lahat kami ay napunta sa kaniya ang atensyon. "Wala tayo sa computer shop para magpa-extend kayo! Ang deadline ay deadline! Gusto niyo bang ang i-extend ko ay ang minimum word count ng gagawin ninyong kuwento?"
Nagsitahimikan lahat. Mga natakot siguro na madagdagan ang gawain. Tss.
"Ibibigay ko sa inyo ang buong oras ng klase natin para gawin iyon. Now, start doing it!"
Hindi na nakapag-reklamo pa ang mga kaklase ko. Kaniya-kaniya na silang kumuha ng mga gamit sa bag, ganun din naman ang ginawa ko.
At para hindi na mahirapan ay hinanap ko na lamang ang writer notes ko. Mas madali akong makakagawa ng stories sa tulong noon. Well, perks of being a writer.
"Nasaan na 'yun?" bulong ko sa sarili nang hindi mahanap ang kailangan. "Nasa bag ko lang 'yun lagi eh. Saan ko ba 'yun nailagay?"
Nang hindi talaga mahanap ay napagdesisyunan kong gumawa na lamang ng panibagong story. Quota ka na talaga sa akin ngayon kamalasan!
---
"Hala, anong nangyayari?!"
"Ang nag-iisang Angelo Francisco ay binibigyan ng bulaklak ang nag-iisang Queen Bee? OMG, imma faint!"
"Nililigawan ba niya si Queen? Ano ba iyan, crush ko pa naman si Angelo!"
"Huwag ka nang umepal, bagay naman sila. Ang isang queen ay sa isang king lamang nababagay."
Lumagok ako ng tubig habang pinagmamasdan si Sheena sa tabi ko. Kilig na kilig ito habang tinatanggap ang bulaklak na bigay ni Angelo.
"T-thank you. You're so sweet talaga."
Nginitian siya ni Angelo saka ito nag-snap ng daliri. Ikinagulat ng lahat nang bigla-bigla ay may pumasok na gitarista. Agad nitong kinalabit ang tangan na gitara.
Umusbong ang nakakairitang ingay dahil doon. Nang tingnan ko naman ang kapatid ko ay halos mapunit na ang bibig sa sobrang lawak ng pagkakangiti. Kung kami lang siguro ang nandito sa canteen ay baka nagtitili na ito.
Uso pa ba ang harana?
Marahil ikaw ay nagtataka Sino ba 'tong mukhang gago?Nagkandarapa sa pagkantaAt nasisintunado sa kabaLalong umingay sa canteen nang magsimulang kumanta si Angelo. Hindi pa rin mawala ang ngiti sa mga labi nito habang inaawit ang liriko ng kanta.
Meron pang dalang mga rosas
Suot nama'y Maong na kupas At nariyan pa ang barkada Nakaporma naka barong sa awiting daig pa minus one at sing alongHindi na nakapag-pigil pa si Sheena at bahagya na akong napisil sa braso. Kilig na kilig talaga ang kidot.
Puno ang langit ng bituin
At kay lamig pa ng hanginSa'yong tingin akoy nababaliw giliwAt sa awitin kong ito Sana'why maibigan moIbubuhos ko ang buong puso ko Sa isang munting harana para sayoNatapos ang awitin na iyon nang hindi man lang sumasara ang bibig ng kapatid ko. Nakangiti lang siya sa buong pagkanta ni Angelo.
Iyon 'yung mga ngiting hindi ko lagi sa kaniya nakikita. Nanlambot ang puso ko nang makita iyon. Ang sarap lang sa pakiramdam na makitang masaya ang isa sa mga taong mahalaga sa'yo.
Ikinagulat ng lahat nang biglang may mga estudyanteng pumasok sa canteen na may dalang banner. Napatakip sa bibig niya si Sheena nang itaas ng mga ito ang dala.
LET'S TAKE IT TO ANOTHER LEVEL.
LET ME COURT YOU, MI AMOR.Napatakip pa rin sa bibig niya si Sheena. Hindi makapaniwala ito, kahit din naman lahat ng narito sa canteen ay ganun din. Tumingin sa akin si Sheena na para bang humihingi ng permiso.
Napabuntong-hininga na lamang ako saka tumango. Kung ang bagay na ito ang magpapanatili ng mga ngiti niya'y hindi ako tututol. Wala ako sa lugar para pigilan siyang sumaya.
Nginitian ako ni Sheena at saka niya binalingan si Angelo. Parehas silang hindi mawala ang ngiti sa mga labi. "Y-yes, Angelo. Pumapayag akong magpaligaw sa'yo."
"Y-YES, ANGELO. Pumapayag akong magpaligaw sa'yo."Matapos iyong sabihin ng kapatid ko ay saka nagsitilian ang mga estudyante sa loob ng canteen. Irita na lamang akong napairap dahil sa kaingayan nilang lahat. "OMG! Kinikilig ako!" "Sana hindi na pahirapan ni Queen manligaw si Angelo. Bagay naman silang dalawa eh!" "Knowing our Queen, hindi iyan basta-basta pumapatol sa kahit na sino. And I get her, masiyado siyang maganda to let her standards fall.""Yieee!" Hindi pa rin nawala ang nakakairitang ingay kahit ilang minuto na simula nang payagan ni Sheena na manligaw si Angelo.Lumabas na lamang ako ng canteen para hindi na marinig pa ang tilian nilang para bang kinakatay ng baboy. "Rose!" Agad akong napalingon nang biglang may tumawag sa akin sa loob ng canteen. Nang makitang si Angelo iyon ay saka nagsalubong ang mga kilay ko. Ano bang kailangan ng hunghang na 'to? Nawala ang nakakabinging sigawan at lahat ay napunta ang atens
NANG makitang may mga tao na sa classroom at nagsisimula na ang klase ay pumasok na rin ako. Bahala na sila kung anuman ang iisipin nila sa hitsura ko ngayon. Wala na akong pakialam kung mas lalo akong pumangit sa mga mata nila. Bulagin ko pa sila, eh."Tingnan mo, umiyak siguro iyan." "Baka na-bully." "Hindi naman na nakakagulat, ang pangit kaya niya. Nakakapagtaka naman kung walang mambubully sa kaniya, 'no." Blangko lamang ang ekspresyon ko habang umuupo sa silya ko sa unahan ng klase. Lahat ay nasa akin ang atensyon. "Ano?" salubong ang kilay at pasigaw kong tanong. Kaniya-kaniya naman silang nagsipag-balikan sa mga g
"BAKIT ngayon ka lang?" Kalmado man ang tono ay naroon pa rin ang pagsasalubong ng mga kilay ni Angelo. Hindi ako makatingin sa kaniya ng matagal dahil inaagaw ang atensyon ko ng notebook na hawak niya. Bakit nasa kaniya ang writer notes ko? Nalaman na kaya niyang ako ang totoong cameyofan at hindi ang kapatid kong si Sheena?! "I'm asking you, bakit ngayon ka lang?" pag-uulit ng kaharap ko sa tanong. Nakaupo siya sa silya ng karinderya at magkakrus ang mga braso. Hindi ko maiwasang mailang sa paraan niya ng pagtingin sa akin.Hindi ako 'to! Bakit ako naiilang sa isang
"BAKIT ngayon ka lang dumating?" tanong sa akin ni Sheena habang sumasayaw sa sikat na tugtugin sa Tiktok ngayon.Napatingin siya sa hawak kong notebook kaya agad ko iyong nilagay sa loob ng bag ko. "Pagod ako, Sheena. Huwag mo akong guluhin.""Nagtatanong lang naman, ah. Late ka na kasi umuwi. Pasalamat ka nagma-mahjong si Mama sa kapitbahay kundi lagot ka.""Wala akong pakialam manahimik ka."Nginusuan ako ni Sheena habang panay pa rin ang sayaw sa harap ng cellphone niya. "Bakit ganiyan ka sa akin ngayon? Wala naman akong ginagawa, ah."Napairap na lang ako bago umakyat ng hagdan papunta sa kwarto ko. Biglang nag-ring ang cellphone ko kaya agad ko naman iyong sinagot."Hello, anak!""Hell
PINASADAHAN ko ng tingin ang mga naroroon at nagulat nang makita si Sheena sa bulwagan ng covered court. Nanlalaki ang mga mata nito habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa. "OMG! WHAT HAPPENED TO YOU?!" humahangos na tanong sa akin ni Sheena. "Okay ka lang, sister girl?" Dahan-dahan akong tumango saka pinagpag ang mga harina sa blouse ko. Ikinagulat ko naman nang hilahin bigla ni Sheena ang braso ko. Wala akong nagawa kundi magpahila sa kaniya palabas ng covered court. Nang tuluyan na kaming makalabas ay saka ko hinila ang braso ko mula sa pagkakahawak ng kapatid ko. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang mahaba niyang pagkakanguso. Animo'y isa itong batang nagmamaktol. "Anong p
SUMAKAY ako ng kotse niya, ganoon din naman siya. Buong biyahe ay wala sa aming umiimik. May mahinang tugtog mula sa kotse niya na ipinapagpasalamat ko dahil nabawasan ang awkwardness. Napailing ako. Bakit kailangang mailang ako sa hunghang na ito? Siya lang naman si Angelo Francisco! Hindi siya dapat kinaiilangan. Tulad lang siya ng ibang mga tao! Anong nangyayari sa'yo Rose at nagkakaganiyan ka? Tumigil ang kotse sa tapat ng isang cafe. Kung hindi ako nagkakamali ay ito ang cafe kung saan nakipag-meet itong si Angelo sa kapatid ko. Out of all places bakit dito pa? "Malamig ang panahon ngayon, mukhang masarap din ang kape nila rito." Napasinghal ako. Kape lang pala ang gusto niya edi sa
"BAKIT naman kasi nagpaulan kang bata ka? Ano bang pumasok sa isip mo? Alam mo namang malamig ang panahon ngayon at uso ang mga nagkakasakit."Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at saka ko nakita ang alalang-alalang mukha ni Tita Divine— ang mama ni Sheena. Anong nangyari? Ang naalala ko lang ay umuwi akong basang-basa at saka ko kinausap si Sheena. "A-ano pong nangyari?" dahan-dahan kong tanong."Nawalan ka ng malay, hija. Nakita ko na lamang ay nakabulagta ka sa sahig diyan sa salas." Pinunasan ni Tita ang mga braso ko ng malamig na bimpo.Nagpalinga-linga ako at napatingin sa orasan. Alas-singko na ng umaga. Sinubukan kong bumangon pero dulot ng panghihina ay hindi ako nagtagumpay."Magpahinga ka na lamang, Rose. Huwag ka nang pumasok tutal naman ay Biyernes na ngayon.""S-si Sheena po?""Nandoon sa baba kumakain na. Bakit, may kailangan ka sa kapatid mo?"
NANG imulat ko ang aking mga mata ay sa isang hindi pamilyar na lugar ako naroon. Pulos puti. Hindi ako ganoon kamangmang para hindi mahulaan kung nasaang lugar ako. Napangiwi naman ako nang makaramdam ng kirot sa bandang likod ng ulo pati na rin sa batok ko. Animo'y hinahati ang ulo ko sa dalawa. Napaihip na lang ako nang maramdaman pa rin ang sakit.Napatingin ako sa gilid ko. Naroon si Tita Divine at nakasubsob sa tagiliran ko. Nang igalaw ko ang braso ko ay saka ito pabalikwas na bumangon. "Hija, ano bang nangyari? Ang sabi ni Sheena ay nadulas ka raw sa hagdan. Mag-iingat ka sa susunod." Napahawak sa sintido niya si Tita Divine.Bumukas ang pinto ng kwarto kung nasaan ako. Iniluwa nito si Sheena na may dalang mga plastik ng pagkain ata. Hindi ko alam kung ano ang laman ng mga plastik dahil hindi naman ito transparent."Dapat ay sinabi mo na lang sa kapatid mo kung anong kailangan mo para siya na lamang ang na