FIVE YEARS AGO...
MALUNGKOT na pinahid ni Patricia ang mga luha niyang parang wala na yatang katupusan dahil hanggang ngayon ay patuloy parin iyon sa masaganang pagdaloy. Ilang sandali niyang tinitigan muna ang natutulog na si Alvin bago niya kinuha ang kaniyang shoulder bag.
Ngayon aware na siya kung ano ba ang totoong nararamdaman niya para sa lalaki. At kahit hindi niya aminin dito alam niya sa sarili niya mismo na ang dati pagtingin niya kay Alvin noon nasa kolehiyo pa lamang sila ay muling nagbalik. At dahil iyon sa kahinaan niya dahil sa mga kapusukan naman nito sa kaniya.
Lumabas siya ng kwarto saka maingat na inilapat ang pinto pasara. Pagkatapos noon ay nagmamadali ang mga hakbang niyang tuluyang nilisan ang mataas na gusali kung nasaan ang condominium unit ng binata.
Bakit ba siya pumayag na maging ganito? To think na ibinigay niya ang virginity niya sa lalaking alam naman niyang walang pagtingin sa kaniya? At hindi lang iyon, ang unang beses na iyon ay nasundan pa ng maraming ulit hanggang sa tuluyan na nga siyang nagsimulang humabi ng maraming magaganda at positibong pangarap kasama ito.
Mahal niya si Alvin.
At iyon ang totoo na hindi niya maikakaila kahit sa sarili niya.
Pero walang future ang damdamin na iyon. At hindi rin tama na patuloy siyang pumayag at paulit-ulit niyang ipagamit ang sarili niya sa lalaking ito kahit gaano pa niya ito kamahal. Isang malaking katangahan iyon. Ang ipinagdarasal lang niya, sana ay hindi magbunga ang lahat ng kapusukan nila at ng maraming beses na pagiging mahina niya.
Nang makauwi siya sa kaniyang apartment ay saka na sinimulan ni Patricia ang paghahanda para sa plano niyang pag-alis doon. Nakausap narin niya ang kaniyang landlady, sinabi niya na kapag nakahanap na siya ng maghahakot ay saka na lamang niya ipakukuha ang mga gamit niya doon.
Uuwi nalang siya ng probinsya. Hindi niya alam kung immature bang matatawag ang lahat ng mabilisan niyang desisyon pero hindi na iyon mahalaga. Last week pa siya nakapag-file ng resignation sa bangko kung saan siya nagtatrabaho at hindi alam ni Alvin ang tungkol doon kaya sigurado siyang magagalit ito oras na malaman nito ang totoo.
Pero iba kaysa inasahan niya ang nangyari. Palabas pa lamang siya ng kaniyang kwarto ay narinig pa niyang bumukas ang pintuan sa may entrada ng kaniyang apartment. Alam niyang si Alvin iyon dahil bukod sa kaniya ay ito lamang at ang landlady niya ang may kopya ng susi sa kaniyang tinutuluyan.
"Saan ka pupunta?" ang bungad nitong tanong sa kaniya saka pinaglipat-lipat ang paningin sa kaniyang mukha at dala niyang mga maleta.
Napalunok si Patricia sa tanong na iyon at pagkatapos ay mabilis na umiwas ng tingin sa lalaki. "M-Magbabakasyon sa probinsya!" pagsisinungaling niya habang nanatiling nakayuko.
Alam niyang hindi niya mapapaniwala si Alvin sa mga ganoong klase ng pagdadahilan kaya naman sa huli ay minabuti niyang mag-angat ng tingin upang salubungin ang mga titig nito sa kaniya.
"Okay, fine!" ang galit niyang simula.
Agad na nagsalubong ang mga kilay ng binata habang nasa mukha nito ang matinding pagtataka kung para saan marahil ang galit na ipinakikita niya rito ngayon.
"May problema ba tayo?" ang mabait nitong tanong sa karaniwan na nitong tono.
"Punyeta Alvin, ang manhid mo naman!" ang galit niyan simula.
"Ano? Bakit naman ako naging punyeta at manhid?" ang naguguluhang tanong sa kaniya ng lalaki.
Mapait ang ngiti na pumunit sa mga labi ng dalaga. Sa tono ng pananalita nito ay halatang wala nga iton idea sa kung ano man ang totoong nararamdaman niya. Kailangan ba niyang sabihin dito ang totoo? Eh samantalang lahat nalang ng tagong parte ng katawan niya ay nagawa na nitong papakin at halikan? At ibinigay niya ang lahat ng iyon dito nang walang pagdadalawang isip? Dahil sa labi na pagmamahal na ngayon palang obvious naman na hinding-hindi nito masusuklian?
"Aalis ako at hindi na babalik pa. Ayoko na ring makita ka kasi demonyo at animal ka!" ang prangkang sagot niya at dahil iyon sa matinding sama ng loob na nararamdaman niya para rito.
Sinong babae ba naman ang hindi sasama ang loob? Lahat nalang yata ng posisyon sa kama ay nagawa na nila pero bakit parang hindi parin nito alam ang totoo? Bakit hindi parin nito maramdaman na mahal na mahal niya ito?
Noon napangiti ang binata saka siya amuse na nilapitan. Halata namang hindi ito naaapektuhan sa pinagsasasabi niya at sa pagmamaldita niya kaya siguro pati mga mata nito ay kinakikitaan rin niya ang masidhing amusement.
"Huwag mo nga akong pagtawanan!" ang mataray niyang singhal sa dito.
Umangat ang makakapal na kilay ni Alvin kasabay ng muli nitong pangiti. At ang kasunod niyon ay ang tuluyan na nga nitong pagtawid sa maliit na distansya na nasa pagitan nilang dalawa.
Alam ng binata ang kahinaan niya at iyon ang nangyari nang halikan siya nito.
Kagabi bilang pamamaalam ay wala yata silang ibang ginawa sa condo nito kundi ang magtalik at late narin nang payagan siya nitong matulog. Okay lang iyon sa kaniya dahil nga mahal naman niya ito. Dahil ang totoong plano niya iyon na ang huli nilang pagkikita at iyon narin ang huling beses na may mangyayari sa kanila.
Pero mukhang iba ang mangyayari sa pagkakataon na iyo. Sa tingin niya ang nangyari kagabi ay unang bahagi pa lamang ng plano niyang pamamaalam rito. Dahil ngayon, sa paraan ng paghalik nito sa kaniya, mukhang alam na niya kung saan patungo ang lahat ng ito. At hindi nga siya nangkamali.
Bawat sulok ng apartment na iyon ay puno ng maiinit na sandali nilang dalawa ng binata.
Sa kusina, sa banyo, sa kanyang kwarto, pati narin sa laundry area at sa sala. Wala silang pinalampas. Ganoon sila kainit. Kapag may pagkakataon ay nakakasimple silang dalawa.
Alam naman niya na bilang isang lalaki ay normal kay Alvin ang maging mapusok. Ang kanilang dalawa ay parang may kakaiba at hindi niya kayang kontrolin ang sarili niya sa tuwing magsisimula ang binata ng apoy sa pagitan nilang dalawa katulad na lamang ng ginagawa nito ngayon.
At katulad ng sinabi niya kanina, bawat tagong bahagi ng katawan niya ay totoong natikman na ng binata. Kaya wala na siyang maitatago pa rito. Wala na siyang pwedeng ipagmalaki, tanging pride na lamang niya ang mayroon siya at iyon na nag-iisa at alam niya na pwede niyang panghawakan.
"Hindi ka pwedeng umalis, hindi mo ako pwedeng iwan," iyon ang narinig niyang ibinulong sa kaniya ng binata habang unti-unti siya nitong hinuhubaran.
Nagbuka siya ng bibig para magsalita pero napigil ang lahat ng iyon nang muling inangkin ng binata ang kaniyang mga labi.
KATULAD ng sinabi na niya kanina, iba ang nangyayari kapag naglapat na ang kanilang mga labi. Nasasabi niya iyon dahil wala pa siyang natatandaan na pangyayaring nagawa siyang halikan ni Alvin at nasa pribadong lugar sila katulad ng condo nito o kaya naman ay dito sa apartment niya nang hindi nauuwi sa isang mainit na pagtatalik ang lahat.Masyado siyang malambot at aminado siyang mahina siya. At ang binata naman ay likas na mapusok. Bagay na hindi niya nakita rito dahil sa matagal na panahon na pagiging magkaibigan nilang dalawa ay nanatiling gentleman ito sa kaniya."Please, tama na," bulong niya nang magkaroon siya ng pagkakataon.Pero parang walang naririnig na itinaas lang siya ng binata saka siya mabilis na ipinasok sa loob ng kaniyang kwarto.Sa kama niya siya inihiga nito, sa paanan niya mismo ay nagsimula itong maghubad sa mabibilis na kilos. Tila ba iniisip nito ba baka bigla siyang tumakb
KUNG tutuusin hindi naman kawalan sa kaniya ang lahat ng nangyari. Lalake siya at sanay siya na babae ang naghahabol sa kaniya. Pero ang hindi niya maintindihan ay kung bakit pagkatapos nang lahat ng namagitan sa kanilang dalawa ni Patricia ay palaging ito parin ang laman ng isipan niya tuwing gabi.At sinungaling siya kung hindi niya aaminin na ang lahat ng nangyari sa kanila ay paulit-ulit niyang binabalikan sa kaniyang gunito at may mga pagkakataon pang maging sa panaginip ay kasama niya ang mga iyon.Hindi malinaw sa kaniya kung ano ba talaga ang tunay niyang nararamdaman para sa kaniyang kababata pero aminado siya na galit siya rito dahil sa ginawa nitong pang-iiwan sa kaniya. At kung sakaling magkakaroon ng pagkakataon at makakaharap niya ito, hindi niya maipapangako na hindi niya ito masusumbatan o mapagsasalitaan ng masakit, dahil narin sa lahat paghihirap ng kalooban at matinding kalungkutan na idinulot nito sa kaniya mul
PARANG natauhan na magkakasunod na tumango si Patricia sa tanong na iyon sa kaniya ni Alvin. Hindi niya alam kung kaya niyang tagalan ang katotohanan na ito ang magiging boss niya kung sakali pero kailangan niya ng pera at walang puwang sa mundo niya ngayon ang pag-iinarte at pagbalik o pagpapaapekto sa nakaraan."Y-Yes sir, I'm okay," sagot niyang pilit na nginitian si Alvin.Tumango ang binata saka siya pinakatitigan. "Sige hindi na ako magtatanong ng iba pang impormasyon tungkol sa iyo o sa buhay mo pero mayroon akong gustong malaman at kailangan ko ang sagot mo ngayon mismo," anitong ibinaba ang hawak na folder at saka siya tinitigan ng tuwid sa kaniyang mga mata.Hindi maintindihan ni Patricia kung namamalik-mata lamang siya pero parang nakita niyang sandaling nanalim ang mga mata ni Alvin habang nakatitig ito sa kaniya. Pagkatapos naman noon ay naging normal na ang mga iyon bagaman salat sa damdamin at parang wala siyang makapa na kahit an
NANG gabing iyon ay inihanda ni Patricia ang damit na isusuot niya para sa unang araw niya bukas sa trabaho bilang sekretarya ni Alvin. Aminado siyang apektado siya sa binata pero hindi narin naman iyon katulad ng dati dahil nang mga panahong iyon ay hulog na hulog siya rito. Sa kaisipang iyon ay agad siyang napabuntong hininga. Sana lang ay hindi na maulit ang nakaraan at sana ay hindi na siya muling maging mahina rito. Kahit naman kasi nakapag-asawa na siya ay alam niya sa sarili niyang hindi nawala sa puso niya si Alvin, katulad ng nauna na niyang sinabi. Pero dahil mas matured na siya ngayon kumpara noon ay inaasahan niyang magagawang niyang ihiwalay ang emosyon sa kaniyang propesyonal na pagtatrabaho. Pero paano nga ba siya nahulog noon sa lalaki? Hindi rin niya alam kasi ang natatandaan niya, nagising na lamang siya isang araw at in love na siya rito. Sa kabila iyon ng katotohanang ang best friend niyang si Portia ang walang kapaguran na hinaha
"TEKA, bakit parang ang mahal naman yata nitong regalo mo sa akin? Baka mamaya magselos nito si Jane?" tanong niya sa binata. Noon ginulo ni Caleb ang buhok niya saka ito nagbuntong hininga bago nagsalita. "Sinabi kasi sa'kin ni Mang Delfin na gusto mo raw na sa Maynila ka mag-college. Alam mo Patricia okay din dito. Mahirap kasi kung bigla kang sasabak doon sa siyudad, wala kang kilala doon, saka wala ako doon, walang kuya na magtatanggol sa'yo," ani Caleb na sinundan ang sinabi ng mahinang tawa. Napahagikhik doon ang dalagita. "Okay lang ako, ano ka ba. Saka kung lalake ang iniisip mo Kuya Caleb, wala pa sa plano ko ang tungkol doon kasi ang gusto ko at priority ko sa ngayon ay mag-aral ng mabuti." Totoo naman iyon. Nagkakanda-kuba sa pagtatrabaho ang mga magulang niya, tama lang na suklian niya iyon ng maganda. At isang mabuti at pinaka-perpektong halimbawa na lang doon ay ang pag-aaral niya
GAYA ng gustong mangyari ni Caleb ay nagpunta siya sa birthday party ni Jane. At katulad rin ng sinabi nito ay sinundo siya ng binata gamit ang sasakyan nito."Nakakahiya naman wala akong regalo. Baka magalit siya sa akin," ang nag-aalala niyang sabi saka nilingon si Caleb na busya sa harapan ng manibela."Hindi na mapapansin ni Jane iyon kasi busy siya sa mga kaibigan niya. At isa pa, hindi ba napag-usapan na natin ang tungkol diyan? Bakit inaalala mo na naman?" tanong sa kanya ng binata saka siya sandaling nilingon.Napabuntong hininga doon si Patricia at sa huli ay piniling huwag nalang magsalita. Alam naman kasi niya na kapag nangatwiran pa siya ay sermon lang ang aabutin niya kay Caleb.*****"ANO bang gusto mo, ikuha kita ng pagkain o ikaw na?" tanong sa kanya ni Caleb nang marating nila ang mansyon.Hindi pa man debut ni Jane pero talagang engr
“MABUTI naman at nakarating ka. Hindi kita napansin kanina when you arrived,” si Caleb na naupo sa tabi niya saka siya sandaling tiningnan at pagkatapos ay ibinalik ang paningin sa kausap nitong lalaki na tinawag nito sa pangalang Robert. Tumango si Robert saka siya sinulyapan. Bakas sa mga mata nito ang paghanga at iyon ang dahilan kaya agad siyang pinamulahan. Pagkatapos noon ay ibinalik rin nito ang tingin kay Caleb. “Kanina pa ako actually,” sagot nito. Tumango si Caleb saka siya hinarap at pagkatapos ay sinulyapan ang suot nitong wrist watch. “Medyo gumagabi na pala, halika na? Hanggang nine PM lang ang ipinaalam ko kina Aling Ramona at Mang Delfin,” anito sa kanya. Sa puntong iyon ay nakita ni Patricia na nagbuka ng bibig nito si Robert. Pero kung anuman ang iba pa nitong gustong sabihin ay hindi na nito naituloy dahil narin sa madali iyong hinarang ni Caleb. “I’m sorry Ro
"PUMAYAG ka na, tutal libre naman nitong si Alvin," susog pa sa kanya ni Portia saka siya nginitian sa paraan na nakikiusap. Noon napabuntong hininga si Patricia. Kabisado na nga ni Portia ang kahinaan niya kaya siguro ganoon ito palagi kapag may inilalambing itong bagay at madalas ay nakukuha nga nito ang gusto. Dahil napapapayag siya nito. "O sige na nga, para namang may choice pa ako," aniyang nakangiting umiiling saka pinaglipat-lipat ang paningin kay Portia at pati narin si Alvin. At dahil nga pinaunahan na niya ang dalawa na kailangan pa niyang pumunta ng library para ayusin ang report niya para sa kinabukasan ay sa university canteen na lang sila nag meryenda. Sayang naman kasi ang pagkakataon kung uuwi siya kaagad. Sa boarding house nalang niya itutuloy mamay ang iba pa niyang kailangang tapusin para sa report niya. Sa canteen ay si Alvin na ang pumila para bumili ng pagkain nila habang