PROLOGUE

Sinubukang niyang iwasan ang mga atake ng kaniyang kalaban ngunit lagi pa rin siyang nahuhuli sa timing, kaya ang resulta:

"Sa tingin mo ay magiging magaling kang mersenaryo dahil sa lagay na iyan?" malamig na tanong ng kaniyang maestro pagkatapos ay muli siyang sinugod nito.

Napapikit siya sa kaniyang mga mata. Muli siyang bumangon sa sahig at hindi ininda ang sakit sa may tagiliran niya buhat sa pagkakatalsik niya kanina.

"Sinasabi ko sa 'yo ngayon pa lang, nagkakamali ka. Hindi ka nababagay sa ganitong klaseng trabaho kung ganiyan ka kasobrang hina," litanya ng kaniyang maestro. "Lakasan mo ang tama!" galit niyang sigaw. "Ibigay mo ang lahat ng makakaya mo!"

"Focus! Focus! Focus! How many times do I have to tell you that? You're always slacking off!"

"Gusto mo bang maging assassin?"

Gusto kong maging assassin.

"Inuulit ko, gusto mo bang maging assassin?"

Dito na ako nabubuhay sa mundong kinagagalawan ng mga assassin.

Kaya dito ako nababagay sa mundong ito.

"Oo."

Nabubuhay din ako para rito.

"Hindi ko marinig. Gusto mo bang maging assassin?"

"Gusto! Gustong-gusto ko! Inaalay ko ang aking buhay para sa trabahong ito! Ipapatunay ko sa iyo na karapat-dapat ako sa posisyong ito."

"Rule number one. The assassin lives with a purpose. What purpose? Why do you wanted to become an assassin? Can someone tell me the answer?"

"To terminate bad people. To clean the trashes that rests in the world."

"Maging tagapagligtas!"

"Lagi n'yong tatandaan, ang pagiging assassin ay hindi lamang para sa pansariling layunin kundi para sa lahat."

"Kung gusto mo maging assassin, pagbutihin mo ang bawat ensayong ibibigay ko sa iyo. Ayoko ng palpak. Nagkakaintindihan ba tayo? If you want to become an assassin, then act like one."

"Yes, master!"

"Again. What did I tell you about addressing?"

"Help me to become a better assassin... Godfather."