Third Person’s Point of View
Nang makarating si Louis sa basement ay agad niyang sininghalan ang tumawag sa kanya na si Volstrige dahil sa panggagambala nito sa kanila ni Elaine.
“You should know the consequence of what you did,” singhal ng binata habang dahan-dahang inilalabas ang isa sa paborito niyang pistol na Beretta 92 na mula pa sa Italy. Ibinigay ito ni Jacob sa kanya noong umuwi ito sa Pilipinas upang i-celebrate ang bago nitong negosyo na tungkol sa mga alak.
Agad na nagtago sa likod ni Alex si Volstrige, ngunit agad naman siyang hinatak palabas ni Brennon. “Boss, pakibaril na po ang womanizer na ito. Muntik na rin po ako mapahamak dahil sa kanya no'n, e,” natatawang sumbong ni Brennon habang hindi naman maipinta ang mukha ni Volstrige.
“Gago ka ba, wala naman akong ginagawa sa 'yo, ah!” asik ni Volstrige. Nagsimula lang mag-away ang dalawa na ikinainip lang ni Louis.
“I will kill the both of you. I have things to do, lead the way,” maawtoridad na wika ni Louis. Yumuko naman ang dalawa upang dalhin ang binata kung nasaan ang nahuli nilang espiya.
Kanina pa iniisip ni Louis umuwi hindi dahil inaantok na siya, kundi para tumabi kay Elaine sa pagtulog.
“P*tangina, kung ano-ano pa naman ang sinasabi ng mga 'yon. Siguradong magagalit si bossing sa maririnig niya,” bulong ni Brennon na parang nagsasabi ng tsismis sa kumare niya. Nanatiling tahimik lamang si Louis hanggang sa marating nila ang kinaroroonan ng mga espiya.
Itinago nila ang mga ito sa basement kung saan nakakulong ang ibang hostage na hindi pa nila pinapatay dahil may silbi pa ito sa kanila. Nang makasakay sila sa elevator ay nagbubulungan pa rin ang dalawa na parang langaw.
“Pero akalain mo 'yon, nakikipag-sex na agad si bossing sa asawa niya, e ngayon pa nga lang yata sila nagkita,” bulong ni Volstrige. Napataas naman ng kilay si Brennon sa sinambit nito.
“Tanga ka ba? Ikaw nga, nakikipag-sex sa babaeng mga nakuha mo lang sa bar. Kung ako sa 'yo itikom mo na lang ang bibig mo. Baka makita mo na ang ama mong si Satanas 'pag nagkataon,” sambit ni Brennon habang patawa-tawa naman si Volstrige.
“Mas natatakot ako sa—” Naputol ang sasabihin niya nang lingunin niya si Louis na nakatutok na ang baril sa kanya.
“Mas natatakot ako sa 'yo, bossing siyempre,” wika ni Volstrige habang nagkakamot ng ulo. Saktong bumukas naman ang pinto ng elevator at bumungad sa kanila ang mga tauhan na nagbabantay sa area na 'yon.
“Nasaan na ang mga kumag?” tanong ni Volstrige habang dahan-dahan namang naglakad ang mga co-mafia nila at tumigil sa ikalimang selda.
Hindi lamang isa ang narito kundi tatlo.
“Sinong nagpadala sa inyo para mag-espiya sa amin, ha?” maangas na tanong ni Volstrige. Hindi nagpatinag ang tatlong espiya at sinagot pa siya ng
“Hotdog!”“Aba, anak ng p*ta kayo, ha!” singhal ni Volstrige at inilabas ang revolver niya. Nginitian lamang sila ng isa na parang hindi man lang natatakot sa kung anong mangyayari sa kanya.
“Revolver amp*ta. Sino ang matatakot sa bagay na 'yan? Low quality!” wika nito na parang sinasagad ang pasensya ni Volstrige.
Agad namang pinaputukan ni Volstrige ang hita nito para mapadapa ito sa sahig. “Revolver nga ito, wala ka ng hita pag-alis mo rito. Iyon ay kung makaaaalis kayo,” pang-aasar ni Volstrige at tumawa-tawa pa.
Sa totoo lang ay kahit hindi nila paaminin ang nagpadala sa kanila ay nakasisigurado na sila na si Zap ang nag-utos sa mga ito.
“Hangal, kahit patayin n'yo pa kaming tatlo. Hindi pa rin mawawalan ng espiya sa organisasyon ninyo. Baka nga nasa mataas na katungkulan pa ito,” maangas na wika ng lalaki na sumobra ng payat, akala mong bangkay ito na naglalakad.
“Sino ang tinutukoy mo?” tanong ni Brennon. Nagulat sila nang bumulagta na lamang ito sa sahig dahil sa tama nito sa ulo.
“Sa tingin ko ay masyado na itong maingay,” wika ni Alex na kararating lamang. Agad namang nanlaki ang mata ng dalawang natira sa espiya nang tumumba ang kasamahan nila.
“Mangilabot ka na, Louis Montemayor, dahil kahit kailan ay hindi na kayo magkakatuluyan ni Mariella dahil ang ama niya ay alagad ni Zap!” sambit ng isa habang namimilipit sa sakit ng kanyang hita na pinaputukan ni Volstrige kanina.
“You're so noisy,” kalmadong wika ni Louis at tinuluyan na ang buhay ng lalaki.
Ngayon, isa na lang ang natitira sa kanila kaya agad itong tinutukan ni Louis.
“Speak or die,” sambit ng binata na nagbigay takot sa espiya.
“Huwag n'yo po akong patayin, please. May pamilya po ako na kailangang uwian. Hindi po si Zap ang nag-utos sa amin kundi ang ama ni Mariella,” nangangatal na wika nito. Hindi pa rin maisip ni Louis na ang ama ng dati niyang kasintahan ay isa pala sa galamay ni Zap.
“Release him,” utos ni Louis na ikinagulat ni Volstrige.
“Bossing naman, kapag pinakawalan namin ito, baka magsumbong lang kay Zap,” wika ni Volstrige. Hindi ito pinakinggan ni Louis kung kaya't napilitan ang mga ito na pakawalan ang lalaki.
“Salamat po, Mister Montemayor. Sadyang napakabuti mo pala,” wika ng lalaki Bnigyan lamang siya ng isang nakakatakot na ngiti ni Louis.
“Run as fast as you can,” sambit ni Louis na ikinapagtaka naman ng mga kasamahan niya.
“In three,” pagbibilang ng binata. Dali-dali namang tumakbo ang lalaki patungo sa elevator.
“Two.”
“One,” wika ni Louis at pinaputukan mula sa gawi niya ang lalaki na nasa elevator. Tinamaan ito sa kaliwang dibdib na ikinamatay nito.
Napakabagal niyang kumilos. Sayang lang at hindi ito umabot sa ibinigay na oras ni Louis upang makatakas.
“Clean the mess. I'm going home,” wika ni Louis. Dahan-dahang tinanggal ng mga ito ang bangkay ng espiya na nasa elevator upang makasakay ang binata.
“Bossing, akala ko talaga ay pakakawalan n'yo po ang espiya na 'yon. Hindi pa rin talaga nawawala ang galing mo sa paghawak ng baril,” papuri ni Volstrige. Dinaanan lamang siya ni Louis.
“Don't ever disturb me again, call Kaizer instead,” wika ni Louis na agad ikinatango ni Volstrige. Yumuko naman ang mga tauhan niya habang tinatahak niya ang daan patungo sa elevator.
Nang makauwi na siya ay alas kwatro na ng madaling araw. Dali-dali siyang umakyat sa silid nila niya na ngayon ay sa kanila na ni Elaine. Nakita niya ang dalaga na nakasuot ng oversized T-shirt na siguradong kinuha nito sa mga damit ni Louis dahil wala nga pala itong dala na kahit anong pamalit.Mahimbing na ang tulog nito kung kaya't hindi na ito ginising ni Louis upang sabihin na nakauwi na siya. Dhan-dahan na lamang siyang tumabi sa dalaga at hinawakan ang dibdib nito sa loob ng T-shirt.
Sadyang nakakaadik ang amoy ng dalaga dahil napakabango nito. Lalong dinikit ni Louis ang kanyang ilong sa batok nito at sinimulang amuy-amuyin ito.
Mayamaya pa ay nakatulog na rin nang mahimbing ang binata habang ang mga kamay nito ay nasa loob ng T-shirt ni Elaine.
Nagising si Louis dahil sa masamang panaginip nito. Hanggang ngayon ay binabangungot pa rin siya sa pagkamatay ng kanyang paboritong yaya. Simula noon ay wala nang kayang pumalit dito sa lahat ng inarkila ng kanyang ama.
Tiningnan niya ang orasan at wala pa siyang sapat na tulog. Alas otso pa lang ng umaga, ngunit parang gabi pa rin sa silid niya dahil sa bintana nito.
Agad niyang tiningnan ang dalaga na mahimbing pa rin ang pagkakatulog, lumapit siya rito at hinalikan ang labi nito.
“Good morning, wife,” malambing na wika niya. Hindi pa rin nagigising ang dalaga kung kaya't nakaisip ng kalokohan si Louis. Agad siyang nagtungo sa ilalim ng dalaga na panty lang ang suot na pang-ibaba.
Naalimpungatan naman si Elaine nang maramdaman niyang parang may gumagalaw sa gawing ibaba niya.
“Uhm, Montemayor. Anong ginagawa mo?” tanong niya. Naramdaman niyang tumigil ito saglit upang sagutin ang tanong niya.
“I'm eating my breakfast,” wika nito na ikina-blush ni Elaine dahil sa hiya.
“I'm awake, can you stop now?” nahihiyang tanong ni Elaine. Hindi ito tumigil hanggang sa naramdaman niyang parang lalabasan na siya.
“I'm c...c-oming,” nauutal na wika ni Elaine. Hindi alam ng dalaga kung saan ibabaling ang ulo at mayamaya pa ay napaliyad siya nang maramdaman niyang parang hinuhukay ang tiyan nya at sumabog na nga ang likido niya na dinilaan lamang ni Louis. Nang maramdaman ito ng dalaga ay napatakip siya sa mukha dahil sa hiya.
“Good morning, wife. Your juice is so sweet,” wika ni Louis at hinalikan siya sa noo. Agad naman nyang inirapan ang binata na ikinapagtaka nito.
“Don't you like it, wife?” tanong ni Louis.
“Sana man lang ay ginising mo ako bago mo gawin 'yon,” wika ng dalaga. Napatawa lamang si Louis na ikinataas ng kilay ni Elaine.
“Anong nakakatawa, bahala ka nga riyan!” pagtatampong wika ni Louis. Agad lamang siyang binuhat nang binata pa-bridal style.
“The purpose of it is to wake you up. So, why should I tell it to you first? And besides, you're sleeping like an oil. It's hard to wake you up,” pagrereklamo ni Louis. Hindi na nagsalita si Elaine dahil nahihiya pa rin siya sa binata.
“Hey, wife. Are you still mad?” tanong ni Louis. Hindi pa rin nagsalita si Elaine kung kaya't nagpatuloy sa pagbaba si Louis habang hawak-hawak ang dalaga sa dalawang kamay nito.
Nang makarating sila sa kusina ay ibinaba ni Louis ang dalaga sa upuan ng countertop at nagsuot ng apron.
“Anong gagawin mo?” tanong ni Elaine dahil mukhang may binabalak itong gawin.
“I'll make our breakfast,” wika ng binata at kinuha ang kitchen knife at cutting board na nakaayos ang lagay sa gilid malapit sa lutuan.
Hindi alam ni Elaine kung bakit dalawa ang lutuan sa mansion ni Louis. Hobby ba nito ang pagluluto?
“Marunong ka bang magluto?” tanong ni Elaine dahil nakakapagtaka lang na ang isang mafia at mayaman na kagaya niya ay marunong sa ganitong bagay.
“Yeah. Someone taught me how to cook before,” wika ni Louis na ikinalaki ng mata ni Elaine. Sino kaya ang nagturo sa binata na magluto?
“Sino naman?” curious na tanong ng dalaga. Hindi siya sinagot ni Louis dahil abala ito sa pagluluto.
Agad namang lumapit si Elaine upang kulitin ang binata kung sino ang nagturo dito na magluto, ngunit hindi nito sinasagot ang katanungan kaya bumalik na lamang ang dalaga sa upuan at bumuntonghininga.
“Wife, it's not important. Stay in the chair and I will cook for you,” sambit ng binata kung kaya't hindi na ito kinulit ni Elaine. Binuksan nito ang gasul upang magsimulang magluto.
“Gusto mo, tulungan na kita?” tanong ni Elaine dahil sanay siya sa pagluluto dahil kadalasan na siya ang nagluluto para sa ama niya. Kumusta na kaya ito? Marahil ay labis na itong nag-aalala sa kanya.
“No, just stay there and let me serve you,” sambit ni Louis na ikinatango niya na lamang dahil hindi niya matanggihan ang ngiti ng binata.
Pagkayari nang ilang minuto ay natapos na itong magluto. Habang nagdidisenyo naman ito sa plato upang maging presentable ang pagkain na ihahain nito.
“Wow, mukhang masarap ang mga niluto mo. May talento ka pala sa pagluluto,” wika ni Elaine habang dahan-dahang kumislap ang mga mata niya dahil sa kagandahan ng pag-aayos ni Louis dito.
Sa plato ay naroon ang steak, strawberries, eggs at waffles habang sa isa naman ay sinangag na may tocino at bacon na kasama. Hindi alam ni Elaine kung ano ang uunahin niyang tikman. Inilapag naman ni Louis ang baso na may lamang gatas at sa binata naman ay kapeng barako.
“Let's eat,” sambit ni Louis. Agad naman siyang pinigilan ni Elaine.
“Let's pray first!” wika nito. Tumikhim lamang si Louis at tumango na lamang.
Nagsimula silang kumain nang maunang magsalita si Louis upang maputol ang katahimikan. “Your dad will be going here today,” wika ng binata na ikinangiti ni Elaine dahil sa wakas, ay makikita niya na rin ang ama niya.
“Salamat,” sambit ng dalaga na ikinatango na lamang ni Louis. Mayamaya pa ay natapos na silang kumain kung kaya't naligo na ang binata dahil may trabaho pa ito.
“Wife, call me when something happens. Goodbye,” paalam ng binata at hinalikan siya sa labi at tuluyan nang umalis dala-dala ang suitcase nito.
Pumunta naman si Elaine sa living room upang magbasa ng libro. Naputol ang pagbabasa niya nang may mag-doorbell kaya dali-dali siyang tumakbo upang tingnan kung ang ama niya na ito. Nang buksan niya ito ay nabigo siya.
“Where is Louis?” tanong ng babae habang nakataas ang kilay nitong nakatingin sa kanya.
Sino kaya ang babaeng ito?
Third Person's Point of View“Wife, bakit ang tagal mo namang pumasok? Does Louis have another fling again?” tanong ng isang lalaki na kamukhang-kamukha ni Louis, ang kaibahan lang ay mababakas mo rito ang katandaan kahit na ang hitsura nito ay parang teenager lamang.Napahinto sa pagla-lock ng sasakyan ang lalaki nang makita si Elaine. Kilala niya ito sa mukha dahil siya ang nag utos kay Louis na pakasalan ang dalaga.“Who are you, miss, and why are you in my son's mansion? Explain yourself,” masungit na wika ng babae habang nakataas ang mga kilay nito. nakatingin ito kay Elaine na hindi alam ang isasagot dahil wala namang sinabi ang binata na dadating din ang mga magulang nito.“A...a-ko po? Ah...uhm,” nauutal na sagot ni Elaine. Pinigilan lamang ng ama ni Louis ang ina nito sa paghawak sa buhok ng dalaga dahil siya ay sinabunutan na nito palabas.“Wife, she is the woman that I'm saying to Louis. For Pete
Third Person's Point of ViewHindi mapakali ang butler ni Sirius habang papunta sila sa kulungan. Sa totoo lang, sa anim na taon niyang serbisyo sa ginoo ay ngayon lang nangyari ang ganito sa kanyang amo. Magagalit ito sa kanya pagdating nila at kasama niya ang dalawang pinsan nito. Ang pinakaayaw kasi nito ay humingi ng tulong sa kahit na kanino lalo na sa mga taong kilala niya.Ayaw nitong mahusgahan. Noong one time nga ay halos patayin na siya ng binata dahil sa pagsusumbong niya sa magulang nito na pinakaayaw ng binata. Nais nitong manirahan nang walang hinihinging tulong sa iba, ngunit wala nang magagawa si Sirius dahil masyadong malala ang problema nito na ikakawala ng kompanyang iniingatan niya.“Can you tell us what really happened?” tanong ni Kaizer habang abala si Louis sa pagtingin sa cell phone niya, kanina pa kasi tawag nang tawag ang ina niya na umuwi na siya sapagka't narito na silang lahat upang pag-usapan ang kasal. Gustuhin niya man
Third Person's Point of ViewMabilis na pinaharurot ni Louis ang sasakyan. Sa totoo lang ay nag-aalala siya sa dalaga lalo na't ang ina niya ang nagsabi na may nangyaring masama rito.“Damn,” mura niya habang hinahampas ang manibela dahil sa traffic. Kung kailan naman siya nagmamadali saka pa nagkaroon ng traffic sa area na ito.“Can you calm down? As if you can stop the traffic with that, idiot,” wika sa kanya ni Kaizer, ngunit sa totoo lang ay kanina pa nanginginig ang kamay niya sa takot na may nangyari talaga kay Elaine. Matagal na siyang may gusto sa dalaga, ngunit pinipigilan niya ang sarili sa tuwing nagkikita sila dahil baka mas magulo ang isip nito sa mga nangyayari.Sa totoo lang ay mas kilala pa nga niya si Elaine kaysa mapapangasawa nito. Wala naman siyang magagawa tungkol sa bagay na 'yon lalo na't hindi siya sigurado kung gusto rin siya ng dalaga. Kung maaari lang ay itatakas niya ito at mamumuhay sila nang simple, pe
Third Person's Point of View“Montemayor, ayos ka lang ba? Para kang nakakita ng multo,” wika ng dalaga na nakatingin sa mukha ni Louis na namumutla. Hindi niya alam kung bakit gano'n na lang ang reaksyon ng binata sa picture niya kasama ang kanyang ina na kalong-kalong siya sa mga bisig nito.“Kaano-ano mo ang babae na 'yan?” tanong ni Louis. Gulong-gulo ang isipan niya dahil sa nangyayari, ngunit bigla na lamang sumakit ang ulo niya. Bumabalik na naman ang alaala ng kanyang dating yaya sa kanya.***“Lou-lou, hindi ka dapat lumalabas ng ganitong oras. Siguradong mapapagalitan ka ng 'iyong ama,” pangaral sa kanya ng paborito niyang yaya na si Serena. Mabait ito at laging inuuna ang feelings niya. Sa totoo lang, ito lang ang unang tao na nakakita sa kanya na umiiyak lalo na sa tuwing pinapagalitan siya ng kanyang ama.“But I want to go to Uncle Liam's mansion. He will probably get mad at Sirius because of w
Elaine's Point of ViewTahimik lang si Louis habang nagmamaneho. Patungo na kami sa resort na sinasabi ni Tita Hacel.Hindi ko tuloy mapigilan mapaisip kung ano ang naging daloy ng usapan nila ni Itay. No'ng bumalik kasi siya sa loob ay tahimik lamang at hindi na masyadong kumibo. Nanginginig na rin ako sa lamig ng aircon dahil nakatutok ito sa akin. Si Louis ang nagda-drive ngayon habang nasa kabilang sasakyan naman sina Itay at si Kaizer.Noong una nga ay ayaw pumayag ni Kaizer, ngunit pinilit s'ya ni Itay na huwag silang sumabay sa amin.“Wear this,” sambit ni Louis at dahan-dahang binuksan ang compartment niya upang kunin ang isang denim jacket.Iniabot niya ito sa akin na agad ko namang tinanggap dahil kaunti na lang ay magiging yelo na ako sa lamig. Kahit ang mga binti ko ay hindi ko na maigalaw.“Salamat,” wika ko. Tumango lamang siya at tuluyan nang nagmaneho. Hindi ko alam kung nauna na sina Kaize
Third Person's Point of View“Kita mo nga naman, huwag mong sabihin na may girlfriend ka na namang bago? Tss, ang bilis naman. Hindi pa namin napapatay si Mariella sa harap mo, pero huwag kang mag-alala, sisiguraduhin kong makikita mong mamatay ang bago mo!” sigaw nito habang ang boses niya ay dumagundong sa buong lugar. Mga limang tao na ang nakahandusay sa sahig dahil sa tama ng baril ng mga ito sa puso.Pumaikot ang grupo ng mga armado kay Louis. Nasa likod si Elaine na kanina pa nanginginig sa takot. Hawak niya pa rin ang pistol na ibinigay sa kanya ng binata, ngunit hindi niya alam kung paano gagamitin ito.Naranasan niya lang makahawak ng ganito noong magpunta sila nina Venice at Baklang Elena sa isang bagong bukas na firearm training na nagtuturo kung paano humawak ng baril, ngunit nagtungo lamang sila roon dahil sa poging instructor na crush na crush ni Elena. Halos matanggal nga ang kaluluwa nito sa tuwing lalapitan siya ni Xypen. Kaya
Third Person's Point of ViewNagising naman dahil sa liwanag si Elaine. Agad bumungad sa kanya ang puting kisame na agad niyang ikinabangon.“Anak, gising ka na pala. Mabuti naman, ang akala ko ay mawawala ka sa akin,” wika ng kanyang ama. Agad itong lumapit sa kanya upang yumakap. Nasa tabi nito si Kaizer na ngumiti sa kanya, mukhang alam na nito ang nangyari sa kanila ni Louis.“A...a-yos lang po ako. Nasaan po si Louis?” tanong niya, ngunit nagkatinginan lamang sina Kaizer at ang kanyang ama na parang walang gustong sumagot sa tanong niya.“A...A-ma?” pagtawag niya kay Mr. Natividad, ngunit ngumiti lang ito sa kanya at hinawakan siya sa kanyang ulo.“Anak, mas mabuti kung magpahinga ka muna. Ang bilin ng nurse ay huwag ka raw munang masyadong gumalaw lalo na at nakaka-trauma ang mga nangyari sa 'yo,” sagot sa kanya ni Mr. Natividad, ngunit hindi niya kayang magpahinga hangga't hindi siya nakasisigu
Third Person's Point of ViewNakahinga nang maluwag sina Juliana at Alexa nang makapagtago sila sa isang malapit na bar. Mabuti na lamang ay may dala-dala silang student ID upang makapasok. Hindi masyadong mahigpit ang mga bouncer na naroon o sabihin na lang nila na s-in-educe ni Alexa ang mga ito kung kaya't pinapasok sila kaagad.Mabuti na lamang ay bihasa ang dalaga sa mga ganoong bagay. Hindi katulad ni Juliana na puro pag-aaral ang iniisip.“Akala ko, hindi na tayo makatatakas sa mga 'yon, pero may problema akong iniisip. Paano natin masosorpresa si Ate Elaine?” tanong ni Juliana. Umupo sila sa counter para um-order ng drinks. Masyado silang napagod katatakbo kung kaya't nais nilang mag-refresh saglit.“But how can we surprise Elaine if we can't enter the hospital of our Tito Alexander, argh. They are so panira kasi,” sambit ni Alexa. Kaagad naman niyang tinuro sa bartender ang margarita cocktail na paborito niyang inumin tuwi