- Chapter three - THE WITNESS

Phoenix’s POV

          Huminga ng malalim si Sebastian at siya ay nagsalita, “Kainis na Nate ‘yan, mamamatay na nga lang gumawa pa ng problema!” Inis niyang wika na naging dahilan upang mapatingin ako sa kanya.

          “Anong sabi mo?!” Inis kong tanong sa kanya, pakiramdam ko nag-uunahang umakyat ang dugo ko papunta sa ulo ko.

          Iritado siyang tumingin sa akin at siya ay nagsalita, “Totoo naman hindi ba?!” Inis niyang wika sa akin.

          “Sebastian!” Pagsaway sa kanya ni Melody, “Tumigil kana!” Wika pa niya kay Sebastian ngunit imbes na tumigil siya sarkastiko pa siyang tumawa at iritadong tiningnan si Melody.

          “So ako na naman may kasalanan?” Sarkastiko niyang tanong kay Melody at iritado siyang tumingin sa akin, “Kasalanan ‘yan ng kapatid mo!” Galit niyang wika sa akin, kaya naman hindi na ako nakapagpigil nang sabihin niya iyon, tumayo ako at padabog na lumapit sa kanya.

          “Ulitin mo ang sinabi mo!” Galit kong wika sa kanya, kating-kati na akong sapakin siya, kainis!

          Ngumisi siya at nagsalita, “Are you deaf—” Hindi na niya naituloy ang sasabihin niya nang buong lakas ko siyang sinuntok sa mukha na naging dahilan upang magsilapitan sina Melody, Juaqin, at Athena sa amin para awatin kami. Habang si Elisa naman ay bahagyang lumayo sa amin dahil ayaw niyang madamay sa gulo.

          “Sa susunod na bastusin mo ang kapatid ko hindi lang ‘yan ang mangyayari sa ‘yo!” Galit na galit kong wika sa kanya.

          “Masakit bang marinig ang katotohanan Phoenix?!” Sarkastiko niyang tanong na naging dahilan upang muli ko siyang sugurin para sana sapakin ulit ngunit hindi ko ito magawa dahil masyadong mahigpit ang pagkakahawak sa ‘kin ni Juaqin.

          “Pwede ba! Tumigil na kayo!” Sigaw ni Elisa, “Wala namang mangyayari kung ganito gagawin natin e, ang mas mabuti nating gawin ay patunayan sa detective na ’yun na wala tayong kasalanan,” Dagdag pa niya sa amin.

          Nakita ko naman na namumugto ang mata ni Athena, halatang kagagaling niya lang sa pag-iyak. Padabong siyang umalis ng classroom at agad siyang sinundan ni Juaqin.

Sa mga oras na ito kaming apat nalang ang natira sa loob ng classroom.

          “Umayos ka!” Inis kong wika kay Sebastian at padabog akong lumabas ng classroom. Pumunta ako sa parking lot at sumakay ng sasakyan ko, minaneho ko ito paalis ng eskwelahan.

Hindi ko pinatay ang kapatid ko at wala akong pinapatay! Sa oras na mapatunayan ko na hindi ko pinatay si Nate ipakukulong ko ang mayabang na detective na ‘yun.

………………………………………………………………….

          Nagdesisyon si mama na ipalibing nalang ang katawan ni Nate dahil masyado siyang nasaktan sa nangyari rito, naging sikreto ang libing niya at tanging kaming dalawa lang ang nakakaalam nito.

          Nandito kaming dalawa ni mama sa cemetery, nasa harapan namin ngayon ang libingan ni Nate, “Wala na talaga ang kuya mo!” Malungkot na wika sa ‘kin ni mama habang siya ay nakatingin sa libingan nito, “Iniwan na talaga niya tayo!” Umiiyak pa niyang wika kaya naman hindi na ako nagsalita, sa halip ay niyakap ko nalang siya ng mahigpit dahil sa tingin ko, ito ang kailangan niya ngayon.

Ipinapangako ko ma, hahanapin ko ang pumatay sa kanya at sisiguraduhin kong mabubulok siya sa kulungan.

………………………………………………………………….

Lincoln’s POV

Naglalakad ako papunta sa condo unit ko, may dala-dala akong isang supot ng pagkain na pinamili ko sa supermarket. Pumasok ako sa loob ng condo ko at binuksan ang ilaw nito.

Nagulat ako nang makita ko ang isang duguan na manikin na lalakeng nakabigti na naging dahilan upang mabitiwan ko ang supot na hawak ko, napatingin din ako sa salamin na nakadikit sa pader dahil may nakasulat doon na salitang, ‘Iyan ang mangyayari sa ‘yo kapag nagsalita ka,’ gamit ang lipstick.

Kailangan ito malaman ng mga pulis kaya naman agad kong kinuha ang phone ko sa bulsa at tinawagan si SPO2 Patrick Smith, siya ang nag-iimbestiga sa nangyari sa isa kong estudyante nasi Nate Keehl, “Hello Sir kailangan n’yo pong pumunta sa condo ko,” Wika ko sa kanya at bago ko pinutol ang linya ng tawag, sinabi ko sa kanya ang mga detalye kung bakit ko siya pinapapunta.

Maya maya pa dumating nasi Patrick kasama ang ibang pulis. Masusi nilang pinag-aralan ang nangyari sa condo ko tsaka siya muling lumapit sa ‘kin, “Kumpirmadong dugo ni Nate ang nasa katawan ng manikin,” Wika niya sa akin, “Aalamin pa namin kung kaninong sulat kamay ang nasa salamin,” Dagdag pa niya.

“Salamat officer,” Wika ko na nagpabuntong hininga sa kanya at seryoso niya akong tiningnan.

“Sir, may nalalaman ka po ba sa nangyari kay Nate?” Tanong niya na naging dahilan upang makaramdam ako ng matinding kaba.

Sigurado ako na papatayin niya ako kapag nagsalita ako.

Magsasalita na sana ako ngunit natigilan ako nang biglang may isa pang pulis na lumapit sa amin, “May nabura pong part ng CCTV footage sa building na ‘to,” Wika ng pulis sa kanya.

“This is bad!” Wika niya, “Napaghandaan niya ang lahat ng ito!” Inis niyang wika sa sarili niya.

“Pero ‘yung ibang tao po sa building may nakitang isang tao na nakasuot ng black na jacket na may hood at nakakulay puting maskara raw ito,” Wika ng pulis na nagpayukom sa kamay ni Patrick.

Siguro nga kailangan ko nang sabihin ang lahat ng nalalaman ko dahil nakita ko kung paano pinatay si Nate, ito na siguro ang paraan para mabigyan siya ng hustisya, “Magsasalita na ako,” Wika ko na naging dahilan upang mapatingin siya sa ‘kin.

Agad siyang kumuha ng papel at ballpen sa bulsa niya at isinulat niya ang isang address doon, “Mamayang alas syete ng gabi pumunta ka sa address na ‘yan,” Wika niya at ilang saglit pa ibinigay niya ang papel sa ‘kin, “Doon mo sabihin ang lahat ng nalalaman mo,” Dagdag pa niya.

Tama lang ‘tong gagawin ko, mabibigyan na ng katarungan ang nangyari sa kanya kapag nagsalita ako. Makukulong na ang tunay na may sala.