Dan. Meow-Meow. Carrot. Bolt. Huwanie. Zyrah.
This story is for you.
---
After three years of hardwork, we finally reached the end. I would like to thank all of those people who supported me.
It took me a lot of time to finish this because deep inside myself, I never want this story to end. I want to cherish every moment with my very first story. I want to cherish all the lessons that I've learned throughout this journey.
I would like to thank you for reaching this part. You made it. I hope I made an impact with your life. I hope that you've learned something from Collier and her friends.
If ever you feel like there's no hope for you, always remember that living is really hard... Life is really unfair... Live through it and be happy.
I love you so much.
How do I tell a well-structured story when life is absolute chaos?"Shit..."There is a small light coming from the window. My head is aching and it feels like an ultra hangover.I groaned as I massaged my temples. Ilang araw na ba akong tulog? I turned to my left. And then to my back. And there, I saw a door. May kaunting liwanag din mula roon."May tao ba r'yan?" tanong ko na umalingawngaw sa apat na sulok ng kwarto. The deafening silence enveloped the whole room.Lumapit ako sa pintong may apat na mga rehas sa itaas sapat para makita kung ano nang nangyayari sa labas. Nakasuot pa ako ng dextrose kaya agad ko itong hinugot.Wala naman akong makita sa labas bukod sa isang mahabang hallway na patay-bukas ang ilaw. Sinubukan ko itong buksan. Kinalampag. Hinampas. Sinigawan. Sinilip ko kung naka-padlock ang pinto pero wala ito. Hindi ito naka-padlock! Pero nakasara pa rin ito. Kung maaabot ko lang sana ang handle mula sa laba
I still don't know what to do. Sobrang dami nila at ang tanging hawak ko lang ay pitsel at stainless tray. I won't survive with this shit. I know that I won't.I looked back at the building and saw a capital letter A on top of it. The building is wrecked and the windows were broken.Napatingin ako sa harap ko nang may marinig akong mga yabag ng paa only to find a zombie running towards me. Adrenaline rushed through my veins and I immediately slammed the pitcher on his head.Nagtago ako sa isang sulok na may nakaharang na yero at niyakap ang sarili. Hindi ko kakayanin ang lahat ng zombies na 'yon. I'm not a hero with superpowers to kill those bastards.Ilang minuto pa akong nanatili sa maliit na siwang na 'yon at hindi alam kung ano ang patutunguhan. Saan ba ako pupunta? Wala akong matandaan sa kahit na anong nangyari sa akin. Ang natatandaan ko lang ay ang pag-uusap namin ni Doc. Stephen at Nurse Camille. Bukod doon ay wala na. Wala na akong alam tungkol sa a
Itinulak niya ako papasok sa sirang bahay dahil wala akong balak maglakad kasama niya. Kunot-noo kong binagtas ang maputik na daan. Wala akong sapin sa paa dahil sino ba naman ang magsusuot ng pumps habang nakaratay sa isang hospital bed? Kung hospital bed nga ba ang pinanggalingan ko."Bilisan mo!" pag-angal niya habang itinutulak ako gamit ang baril niya. "Magkano kaya kita maibebenta? Mukha kang mahina that's why I doubt na mahal ang halaga mo," palaisipan niya na para bang patabaing baboy lang ang kinakausap niya. Anong karapatan niyang ipagbili ako? Hindi niya naman ako pag-aari!Nakarating kami sa harap ng isang bahay na sira-sira ang mga bintana pero may terrace. Kulay puti ang bahay at hindi mo aakalaing may titira pa roon dahil sa malubhang kalagayan. American-style ang bahay na ito pero gawa sa bato ang karamihan.I thought he's going to save me! 'Yon pala ay siya ang makikinabang sa akin!"Bilisan m
Itinulak niya ako papasok sa sirang bahay dahil wala akong balak maglakad kasama niya. Kunot-noo kong binagtas ang maputik na daan. Wala akong sapin sa paa dahil sino ba naman ang magsusuot ng pumps habang nakaratay sa isang hospital bed? Kung hospital bed nga ba ang pinanggalingan ko."Bilisan mo!" pag-angal niya habang itinutulak ako gamit ang baril niya. "Magkano kaya kita maibebenta? Mukha kang mahina that's why I doubt na mahal ang halaga mo," palaisipan niya na para bang patabaing baboy lang ang kinakausap niya. Anong karapatan niyang ipagbili ako? Hindi niya naman ako pag-aari!Nakarating kami sa harap ng isang bahay na sira-sira ang mga bintana pero may terrace. Kulay puti ang bahay at hindi mo aakalaing may titira pa roon dahil sa malubhang kalagayan. American-style ang bahay na ito pero gawa sa bato ang karamihan.I thought he's going to save me! 'Yon pala ay siya ang makikinabang sa akin!"Bilisan m
Seriously, init na init na talaga ako sa suot ko dahil pinuno nila ng leather ang katawan ko. "Dudulas lang ang ngipin ng mga zombies d'yan kaya maganda kung puro leather ang suot mo," sabi ni Cedrick habang matamang nakatingin sa akin. Nanliliit ang mga mata niya at nakalagay pa ang dalawang daliri niya sa chin niya na para bang iniisip kung may kulang pa ba. Unlike Maximus, Cedrick's body is leaner and slimmer. Sakto lang ang kulay niya. Hindi sobrang puti o sobrang brown. His nose is pointed and his lips are red. "At hindi masakit sa mata, di gaya ng suot mong hospital gown kanina," dugtong naman ni Celine habang inaayos ang collar ng leather jacket na suot ko. Pinahiram niya ako ng spaghetti strap sando,
Naglakad ako patungo sa kinaroroonan ni Pisces. Patuloy kong iniisip ang mga bagay tungkol sa akin.Sinong mag-aakalang may nakakakilala sa akin at inakalang patay na ako pitong taon ang nakararaan?"Pisces..." I knocked on his door thrice.Walang sumagot. May narinig ako mula sa loob ng pinto pero hindi ko gaanong marinig kaya inilapit ko ang tenga ko sa pinto."Do not forget me even when I'm gone..." Isang tinig ang narinig ko.Isang lumang kanta pero may mapait na ibig sabihin."Remember me, do not forget..." Maganda ang boses niya...H
Ang akala ko ay mabilis lang kaming makakarating sa north wing pero nagkamali ako!Naglakad lang kasi kami. Kapag daw ginamit ang sasakyan ay mataas ang possibility na mawalan kami ng gas at hindi naman namin pwedeng iwan ang sasakyan. Kaya iniwan nila sa garahe ng lumang bahay ang sasakyan at iba pang gamit at siniguradong hindi makikita ng mga hunters. Nakita ko ang paglock nila no'n at sinisiguro akong walang makakanakaw do'n.Sa paglalakbay ay unti-unti ko silang nakilala."Sa taas..." Mahinang usal ni Pisces na nasa gitna namin. Kaagad na bumaril si Cedrick sa taas na parte ng kagubatan. Alerto ang lahat ngunit hindi naiiwasan ang pakikipagbiruan."Naaalala ko pa 'yung huling cartoon na napanood ko bago magsimu
Sandali ko pa lamang silang nakakasama ay mas lalo na akong naguguluhan. After the mention of the name Iris Aquino, the team decided to rest.We created a small tent using leaves and trunk of trees. Sa labas nito ay ang sigang hindi parin nawawala."Pahangin lang ako," saad ni Nate kahit wala namang nagtatanong kung saan siya pupunta. Hindi siya pinansin ng apat at ako lang ang napatingin sa kanya.Ramdam ko ang pagod dahil sa mahabang paglalakbay pero kahit anong gawin ko ay hindi ako dinadalaw ng antok. Dahil siguro sa alam kong anumang oras ay maaaring may sumulpot na zombies dito.Nakahiga na kaming lahat at si Nate na lang ang gumagala. Sana lang ay maging safe siya.