EPILOGUE

Noong nakilala ko siya, hindi na maalis sa isip ko ang pagnanakaw ko ng halik. I remember how she flinched, tila binaliw ako ng labi niya.

I was busy walking when I heard a loud voice, nahanap ko kung saan ito nanggagaling. They looked like a couple, para silang nag-aaway. Palapit ako nang palapit at naging mas klaro sa pandinig ko ang pinaguusapan nila. I noticed that the girl is not comfortable. Saka ko lang nakita ang babae nang makalapit ako. I know it's her.

"May problema ba dito?" lumapit ako sa kanila, the girl flinched, nakita ko pa ang pagtingin nito sa kabuuan ko. .

"Yvonne, kilala mo ba siya?"

"Hin—"

I cut her off. "Kaibigan, bro. What's the matter?" her eyes widened when I placed my arm around her shoulders.

"Yvonne bakit hindi mo sinabi sa'kin?"

"D–Do I have to?" napangisi ako doon.

"Of course! Kaibigan mo ko rin ako!"

"Bakit bawal ba akong makipag kaibigan sa iba?"

He hissed. "Sa susunod na lang natin 'to pag-usapan. For now, answer my question. Sasama ka ba?"

"Adiel, Sara is already happy with you."

Base from what I'm watching, may gusto ang babaeng 'to sa kausap niya. Napangiwi ako matapos marinig ang sagot niya. She needs someone na kayang magpamulat sa kanya, at sa tingin ko, ako 'yon.

"Xavion! Punta tayong mall! Manlilibre daw si Jordan! Birthday nung kapatid niya."

"Sure, susunod na lang ako," I smirked, pumasok bigla sa isip ko iyong marupok na babae. Hindi ako nangako sa kanya, pero kapag sinabi ko, gagawin ko talaga.

"Pumunta ka, a! Baka mamaya 'di ka sumipot!" asik ni Owen.

"Oo, sige na!" tinulak ko sila, he raised his middle finger before walking away, tinawanan ko lang siya. Umuwi muna ako sa condo para makapagpalit ng damit. Tumulak ako agad, I arrived at SM downtown, nasa jollibee daw sila kaya doon ako pumunta.

"Bro! Akala ko 'di ka pupunta!" inakbayan ako ni Jordan. Binati ko ang kapatid niya bago umupo. After we ate, pumunta kami sa arcade.

I was playing basketball when I saw a girl meters away from my direction. Napangisi ako, siya nga!

I frowned, sinundan ko ang kaniyang tinitignan. I pursed my lips, she was looking at the couple. I shook my head, I think I know what's going on. Lumapit ako sa kaniya, she didn't even notice me.

"Minsan ikaw din talaga ang may kasalanan kung bakit ka nasasaktan. Alam mo na ngang may hindi ka dapat makita, pipilitin mo pa rin na titigan," I scoffed, iritado siyang lumingon sa akin. I tried my best to hide my smile.

"Shut up!" she rolled her eyes, I chuckled silently.

"Good luck, then," napailing ako, umalis na ako. Baka kasi kung ano pang magawa niya sa'kin, e.

Natapos ang paglalaro namin sa arcade, it's time for them to go home. Nagpaiwan ako sa mall, I have to meet my sister, magpapabili lang 'yon ng mga gamit.

"Thanks, brader!" tumaya si Ate Xyrile, tumango na lang ako. Nauna na siyang umalis, kailangan niya nang bumalik sa Siargao. Nasa parking lot ako nang makita ang pamilyar na rebulto, it was the couple, the girl who was looking at earlier. May mga kasama din sila, I saw them leave.

Bumalik ako sa loob, plano kong manood ng sine pero hindi na natuloy. Pumunta na lang ako sa mga bilihan ng sapatos, I ended up buying nothing. When I came back to the parking lot, I saw the same girl. She looks devastated.

"I saw them earlier, umalis na sila," I said.

Inaya ko siyang sumabay sa'kin, I'm not that bad. Noong una ay nahiya pa siya, which I think is cute. At the end, nabasa kami sa ulan. She shared her pain and rants to me, I did my best to cheer her up.

After a couple of weeks, I was surprised when I received a chat. Galing sa hindi ko kilalang babae.

Devika Ysarine Dela Torre:

Hey! Malapit na ang bday ng kaibigan ko. Wanna join our celebration? Btw, siya iyong hinatid mo dito noong nakaraang linggo.

I immediately accepted her invitation. Nalaman ko na lang din na invited pala si Owen. Dala ko ang isang box ng French macarons, hindi ko alam ang dadalhin kaya iyon na lang. Luckily, nagustuhan niya naman.

I pity her, patuloy niya pa ring minamahal ang maling tao. I stayed with her, I even cooked for her, isang bagay na hindi ko aakalaing gawin.

Nakaramdam na ako ng kakaiba, weeks passed. Alam ko na ang nangyayari sa akin, nagpakunsulta pa nga ko kay Owen at Jordan.

We became friends, after her confession. Dinala ko siya sa Siargao, where I confessed my feelings.

Nabigo ako matapos niya akong sagutin. My father told me something, isang bagay na naging dahilan ng pagkasira namin ni Yvonne. I fought for us, pero hindi ako nagtagumpay. She was tired, she chose to let me go.

No one can't talk to me properly, uminom ng alak ang tangi kong ginawa. I didn't attend the engagement, nasa bar ako noon. I didn't want to leave, pero si Mommy ang nagpakalakas ng loob ko.

Aalis ako pero pagbalik ko, sisiguraduhin kong wala ng makakapigil pa sa amin.

"Bro! I have to tell you something!" kumaripas ng takbo si Xion.

"What is it?" uminom ako ng kape, abala ako sa pagbabasa.

"I saw Yvonne!"

Naibaba ako ang papel na hawak, bumalik si Xion sa Pinas, he has an unfinished business there.

"Ito pa! May kasamang bata!" I closed my palm tightly, nalukot ang papel na hawak ko.

"Whoa! Chill bro, kamukha mo 'yung bata!"

Nagsimula na akong magduda.

Sa sinabi niyang iyon, mas lalo akong nagsipag para makatapos. I flied back to Philippines, my mom helped me. I found out that she's a nurse. She was surprised when she saw me, masaya ako na nakita ko siyang muli.

"Vaughn!" tawag ko, sumimangot siya ng makita ako sa labas ng malaki nilang bahay.

"Welcome back!" nagfist bump kami. Pinatuloy niya ako sa loob ng kanilang bahay.

"Anyway, why are you here? Akala ko doon ka na sa Canada?" he asked.

"I want my girl back," ngumisi siya.

"Papagawa ka ng bahay 'no?" tumaas ang kilay niya, I chuckled, tumango ako sa kaniya.

"Okay! Great! Tatawagin ko lang si Kulit!" tumayo siya at lumapit sa staircase.

"Kulita! Bumaba ka d'yan! We're back on business, baby!" sigaw niya.

"SHOCKS! Ganda mo 'te!" nag-selfie kami ni Eleanor.

"Syempre ako pa," ngumiwi sila. Napaka abnormal nila talaga!

"Jusko! Mas maganda pa rin ako!" gatong ni Devika.

"Girls! Tara na! Sa beach na lang natin siya hintayin!" sigaw ni Collete mula sa labas, kumaway sila sa akin.

Nagpaalam sila sa akin, may ginawa pa sila sa mukha ko bago sila umalis. Huminga ako ng malalim, this is it. I'm getting married. Sumakay ako sa kotse, hindi na ako nagpaalalay pa dahil hindi naman masyadong mahaba ang wedding gown ko.

I smiled when I saw the venue. Dito ko siya sinagot noon, dito siya na nag propose. Ngayon, dito kami ikakasal. Wala pa man ay umiiyak na si Mama nang salubungin ako, I laughed.

"Congratulations, anak!" h*****k sila sa aking pisngi. Sinamahan nila akong lumakad papunta kay Xavion.

Hindi ko magawang baliin ang titigan namin, isinukbit ko sa braso niya ang kamay ko. They were talking about something, hindi ko na pinakinggan pa dahil nakatuon ang buong atensyon ko kay Xavion.

"You know my worth, Xav. Isa ka sa mga taong pinahalagahan ako. Kahit kailan hindi mo ako sinukuan," sambit ko, ngumiti siya sa akin. Nanumbalik ang lahat ng alaala ko kasama siya. The pain we felt before was worth it, dahil hawak ko na ulit siya.

"Wala akong pinagsisihan. You will always be my unexpected person, my king."

"I do," I felt his lips brushing onto mine.

I realized that I'm not the one who's been asking to get chosen. It was him, ilang beses man kaming masaktan, paulit ulit pa rin akong uuwi sa kaniya. 

Na sa mga susunod pang mga araw, laman pa rin siya ng puso ko. Siya pa rin hanggang dulo.

I'm his nurse, the one who'll take care of him forever.