Chapter 03: Cubicle

Mali ako sa inaaakalang magiging magaang lang ang simula namin sa college dahil sa pangalawang linggo pa lamang ay binigyan na kami ng gawain. Kailangan pa naming i-cancel ang gig noong sabado para lamang magawa at makapag-submit. Dahil nga sa sobrang busy ay nagpasya muna kaming mag-post ng isang cover sa aming page at YouTube channel upang makabawi.

"Arat, night club?" aya ni Devika. "Relax muna tayo, wala namang masama sa pag-e-enjoy kahit saglit."

"Dito na lang kami, may tatapusin pa akong kanta," sagot ni Eleanor. 

"Collete, ano sasama ka?"

Colette shrugged her shoulders. "Why not? Maiwan na lang sila dito, saglit lang naman tayo."

"Ikaw, Eve? Sasama raw sila Adiel." Lumipat ang atensyon sa akin ni Devika. 

Naibaba ko ang ballpen na hawak matapos marinig iyon. "Totoo?"

"Oo nga!"

Napatingin ako sa kisame at sinimulan ang paggawa ng desisyon. Marami pa akong gagawin at magsusulat pa ako ng kanta bukod doon ay nag-aalala ako sa aking sarili. My friends are there but what if they suddenly disappear from my sight? It's okay to play safe than take risk.

"Eveone, you heard me right. Pupunta siya."

Pumasok sa aking isipan si Adiel. Matagal na rin simula noong huli naming pagkikita at hindi maganda ang kondisyon ko noon. Perhaps, I’ll take this opportunity to apologize and make time with him.

"Sige, ilang oras ba?" I replied.  Natampal ni Eleanor ang noo nang marinig ang isinagot ko.

"Two hours? That’s enough for us to get wasted."

Napabuntong hininga ako, "Makakapaghintay naman 'to," sambit ko habang nakatingin sa mga papel na nakakalat sa mamahaling sahig ng penthouse. She sure does know how to hook me. 

Madalas ay dito kami sa penthouse dumidiretso pagkatapos ng gig at klase, pag-aari ito ni Lyndsey. Her family is one of the richest families here in Olongapo. Their bloodline uses their privilege to help other people that lead them to popularity and the crowd’s favorite.

Siguradong malaki ang binayad ng pamilya niya sa penthouse na ito. It is full of expensive furniture and materials but here we are just leaving some papers and garbage. 

Naligo na ako bago pa man dumilim, nagsuot ako ng black pumps at puting mini circle skirt habang ang pantaas ko naman ay itim na backless crop top.

Sa tulong ni Lyndsey, napunta kami sa VIP section. Devika and Lyndey were the one who picked various and class alcoholic drinks. 

I was only staring at the table, wondering what I would drink. I came here to see Adiel and so I was confident that I wouldn't get drunk. However, after seeing those colorful alcohol, I seemed to be tempted to take a sip. 

 "Hey!" pasigaw na bati ni Jeffrey. At last, our acquaintance had arrived. My eyes first laid on Adiel who was smiling at Sara. I pressed my lips together, disappointed that I forced myself to stop from calling his name. 

Lumakas na ang tugtugan kaya naman pasigaw na kami kung mag-usap. When they noticed that we were watching them flirt, Sara waved at us and plastered an awkward smile. 

Umusog ako palapit kay Collete upang mabigyan sila ng espasyo sa pag-upo. To my surprise, Adiel sat beside me.  At saka ko lang nalanghap ang paboritong pabango niya. He smells like butter and vanilla.

Pilit kong huwag pansinin ang bulungan nila ni Sara, may pagkakataon na pareho silang humahagikgik at hindi ko maikakaila na nakaramdam ako ng sakit. Nagsimula na silang magpaikot ng shot. Collete held my left hand, telling me that everything’s going to be fine. 

Hindi nakaligtas sa paningin ko ang magkahawak nilang kamay. Napalunok ako at kasabay no'n ang pagdampot ko ng baso, diretso ko itong ininom at muling nagsalin. 

I muttered a curse when it created a sudden stroke inside my throat. Colette hissed and caressed my back. Good thing, some of our friends were occupied drinking and they didn’t get the chance to watch how I struggled drinking. 

It’s embarrassing.

"Wait for your turn, Eveone.” Colette shook her head. 

"Hayaan niyo lang siya," gatong ni Devika, her eyes narrowed a bit before giving me a glare. Bumuka ang bibig niya at nabasa ko kung ano ang nais niyang iparating.

"Sayaw tayo." She mouthed.

"Pupunta na kaming dance floor, sunod na lang kayo," aniya at tumayo, hinawakan niya ako sa palapulsuhan habang nagpatianod naman ako sa kanya hanggang marating namin ang dance floor.

She clung to my shoulder and began to follow the rhythm of the music. "Are you alright?" she said close to my ear. When we reached the active and wide dance area.

Simple lamang ang tanong niya ngunit tila tumagos iyon sa katawan ko. Uminit ang sulok ng aking mata at kasabay no'n ang pag-agos ng mainit na likido pababa sa aking pisngi.

Using his finger, she wiped away my relentless tears. Afterwards, she nodded at me and tapped me lightly on the shoulder."Have fun and forget everything, kahit ngayon lang."

Halos magyakapan na kaming dalawa habang sumasayaw, sinasabayan ang malakas na musika. We danced like no one was around us, no one was watching us. We decided to sit in front of the counter after getting exhausted from dancing. There, we wasted our remaining time drinking random drinks and spilling the problems we have. 

Tinitigan ko siya nang mabuti, sa puntong ito ay alam ko, alam kong malungkot din siya. "Kumusta ka?" I asked, her face went blank but her eyes betrayed her. Umawang ang labi nito habang nanunubig ang mata.

"Alam mo ang sagot, Eve," nabasag ang kanyang tinig at pasimpleng pinunasan ang pisngi. I caressed her back as she took another shot. 

Bumuntong hininga ito. "Sobrang tagal na 'yon, Eve, pero masakit pa rin." Natawa ito nang mapakla bigla.

"It's really hard to keep going, it's difficult to fight when everyone wants you to stay away from someone who can make you happy,” I followed. 

I pity her, no matter how hard she tries and tries to forget that person, she will always go home lonely. That's why I can't blame her, I can't blame for leaving me behind.

Sa aming lahat, siya ang pinaka malambot. Mahirap mang paniwalaan pero ibang-iba ang personalidad niya noon, marami ang nagbago sa kanya. Kung noon ay madalas siyang umiyak, ngayon naman ay gano'n pa rin pero mas magaling na siyang magtago ng nararamdaman. We’re always confused and struggling to unfold her problems, she closed her door. 

Sa tingin ko ay tinamaan na siya ng alak. Mamaya lang ay pipikit na ang mata nito. Sa taas pa ang VIP section kaya nag-text na lang ako kay Ivory at sinabing lasing na si Devika.

"Balik na tayo." Ako ang naunang tumayo. At tama nga ako, mapungay na ang mata nito ngayon.

Napahagikgik ito. "Sinong babalik?" Lasing na nga.

Maayos pa rin naman ang paglalakad niya, iyon nga lang ay para na siyang ostrich na nakawala sa kulungan. Kung sino-sino na ang kanyang kinakausap, muntik pa siyang makatabig ng mga lamesang may nakapatong na alak.

Umuusbong naman ang takot ko kapag pinagtitinginan kami, hindi ako komportable sa gano'n at baka mamamaya'y bigla nalang akong atakihin ng labis na pagka-praning.

We bump with Ivory who's was holding Lyndsey from her back. It was obvious that she's wasted too. Kung hindi lang siya hinawakan ni Ivory ay paniguradong bagsak na rin ito.

"Uuwi na ba tayo?" tanong ko.

"Oo, bago pa lumala itong dalawa." Sabay kaming natawa. Inakay namin sila papunta sa taas, naroon pa ang kaibigan ni Adiel na patuloy pa rin sa pag-inom ngunit kataka-takang wala sila ni Sara.

"Nasa'n sila Adiel?" tanong ko. Tumulong si Collete sa pag-aalalay sa dalawa.

"Ang sabi ni Sara, pupunta siyang CR." Nagkibit balikat si Jeffrey, dumagundong ang dibdib ko matapos niya iyong sabihin.

Balisa akong tumingin kay Ivory, "Mag-c-cr lang ako!"

Hindi ko na hinintay pa ang sagot niya at kaagad umalis.

May apat na CR dito sa club, dalawa sa baba at dalawa rin dito sa itaas. Kailangan ko pang bumaba muli para lamang masiguro kung naroon sila, nang wala akong maabutan ay diretso na akong nagtungo sa CR mula sa taas. I tried my best to ignore their stares, I don't want myself to get distracted. I have to find them, something is bothering me.

Pumasok ako sa girl's restroom, sinilip ang ilalim ng bawat cubicle at nagbabakasakaling makita si Sara. Pero hindi ko siya nakita roon, napalunok na lang ako at napalingon sa restroom ng mga lalaki.

Pumikit muna ako nang mariin at naglakad papasok, may iilang lalaking nakakunot ang noo sa akin, sinikap kong huwag pansinin iyon.

Napahinto ako nang makita ang pamilyar na sapatos sa loob ng isang cubicle. At halos gumuho ako nang makitang hindi ito nag-iisa sa loob.

Lumapit ako lalo sa pinto at saka ko na lang narinig ang mahinang halinghing ni Sara.