Pagtakas
Anim na oras ang nakalipas.
Mariin na pumikit si Denver nang tawagin siya ng kanyang anak na si Anna, umaasang lingunin siya nito pero buong lakas niya 'yung nilabanan na huwag maging mahina. Maaari man masama ang gagawin niya pero maiintindihan din siya ng anak niya balang araw. Rinig narinig niya ang malakas na pagtawag sa kanya ng bunso nitong anak sinisigaw ang pangalan niya.
Ito na lang ang sa tingin niya ang paraan para pare-pareho silang mabuhay.
Kung sa iba mali ang desisyon niya pero bilang padre de pamilya kailangan niya ng mamili para sa ikakabuti nilang tatlo.
Malakas si Anna sa lahat ng bagay, 'di siya marunong sumuko sa anumang laban. Maparaan kaya positibo itong makakaligtas siya sa kamay ng taong pinagkakautangan niya, kumpara kay Davina'y tiyak hindi ito makakatagal at baka mas piliin nitong mamatay na lang kaysa gawin siyang asawa ng 'di kilalang lalaki.
Nagtungo siya sa lugar kung saan pinag-usapan nila ni Cassandra na magkita, sa likod ng hotel kung saan bihira lang ang tao ang dumaraan doon.
On the other hand, hindi mapakali si Davina sa kanyang inuupuan 'di maiwasang hindi mag-alala sa kambal niyang si Anna. She doesn’t know why she’s feeling like this pero normal na ginagawa nila ito para makatakas siya sa mga reporter na hindi kailangan makipag siksikan sa kanila at maging hot topic siya. Yes, she knows that’s part of being an actress ,but she also has a life too naman. For god sakes some fan of her hindi magpapatalo to the point nagkaroon siya ng bruises every time ganon ang nangyayari tuwing hinaharap niya ang mga fans niya. So, sometimes she hates it and this is the best solution her dad advice.
One more thing, mukha lang malakas si Anna yet she always heard Anna silently crying in her room. 'Di man siya magsabi sa kanila alam niyang nahihirapan at nasasaktan din ang kapatid niya. And sometimes she thinks they are selfish both her dad, Anna took care of everything in their family even the household chores and working part-time jobs just to earn money. Nagkakaroon na rin siya ng kutob na may problema sila sa money.
Nagbulag-bulagan siya dahil alam niya kapag tinanong niya si Anna, tatanggi lang ito. Kaya naiinis siya sariling ama. Minsan makasarili ang ama at nalilipat ang responsibilidad niya sa kambal niya.
Pero mas naiinis siya sa sarili niya na napakahina niyang tao. And she admit it, kay Anna rin siya umaasa pero 'di ibig sabihin no'n wala siyang pakialam sa nararamdaman ng kambal niya. Sa lahat ng kita sa bawat movie na ginagampanan niya sa pag-aartista tinatabihan niya ang kapatid ng pera at kung ano-anong magandang regalo bilang pasasalamat at pag-aalaga sa kanya. Still, Anna refused the money and the things she’s giving to her and she gave up on that. She just going to buy her anything and gave it to her without asking her since she will only rejected her.
She’s the one that should protect them since she’s the eldest, kung wala lang siyang sakit sa puso ay siya ang mag-aalaga sa dalawa pero hindi! Napakawalang kwenta niyang kapatid kaya ginawa niya ang lahat sa pamamagitan ng pagiging artista nito para makatulong din kahit papaano. Though, it wasn’t enough for them in everyday expenses and also, pang emergency lang ang money na kinikita niya supposed to be but her father, she doesn’t know. Nakakaramdam siyang may nangyayari behind her back sa family niya and every time she asked her dad, and Anna they will change the topic at alam niyang nagsisinungaling na lang sila sa kanya. Despite that, she let them.
Kagat-kagat ang mga daliri na 'di mapalagay hinintay ang dad niya at kapatid niya na bunso. When he saw her dad coming from her direction where their car located and she’s in. She opened the car para salubungin ang dad niya.
"Dad!!" He called him, nang malapitan ang ama. Ginala niya ang paningin at kumunot ang noo ng hindi niya makita ang bunsong kapatid na babae, "Where's my twinnie?" hanap niya sa kambal.
"She'll be fine. Let's go inside the car. We need to hurry up and leave this place," utos ng ama niya na nagmamadali.
"Wait, pa! Na saan nga si Anna?!" pigil niya sa ama nang hawakan siya sa braso niya para sumakay sa sasakyan.
Her dad took a deep breath he looks so stressed and depressed too. Kaya mas lalo siyang kinabahan at hindi tumigil tanungin kung nasaan ang twinnie nito. May mga senaryo ng tumatakbo sa brain niya but she shook all of her thoughts— "Mamaya ko na lang ipapaliwanag sa 'yo ang lahat, mas importanteng makatakas muna tayo," alog ng dad niya nang hawakan siya both her shoulder.
Naguluhan si Davina, "Kailangan natin makalayo sa lugar na ito, naintindihan mo ba ako, Davina?" kunot noo pag papaintindi sa kanya ng dad niya. "But Anna—" her father cut her off and shot her a glare . "Na sa maayos na si Anna, kaya 'wag mo na siyang intindihin pa. Ang kailangan natin gawin ngayon makaalis tayo rito. Naintindihan mo ba ako, Davina?" he said in a calmer manner but Davina feels na may tinatago sa kanya ang dad niya.
Bumaba si Cassandra sa front seat na hawak ang iPhone X niya. "Mr. Montenegro, nakausap ko na po yung pinsan kong Manager sa NAIA may bakanteng dalawang tickets pa papuntang Thailand. Ipapadala na lang daw niya sa email mo at ipaprint mo lang daw ito, at pwede na kayo makalipad palabas ng bansa," balita niya.
Napatingin sa kanya si Denver at paulit-ulit na tumango "Okay! Great! Thank you so much Ms. Forteza, I owe you this one," hindi niya mapigilang hindi maging masaya sa balita nito.
Pero ang anak niyang si Davina'y magkaiba sa nararamdaman ng ama sa katotohanan na lalabas sila ng bansa. "Ano?! Aalis tayo ng bansa?!" pahiyaw na tanong niya.
Hindi siya pinansin ng ama at hinila patungong front seat para sumakay na sa loob ng puting Toyota na nirentahan lang niya sa kaibigan. Kinabit nito ang seatbelt, "I promise, I'll tell you everything later when we finally leave this place. But for now, you must listen and follow me, no buts. Are we clear Davina Montenegro?" ang boses ng kanyang ama ay may halong pagkabahala sapagkat 'di ito sigurado sa kahihitnan ng gagawin niya.
Tatakas sila paalis ng bansa upang magtago marahil kilala niya si Mr. Black ang taong pinagkakautangan na hindi ito madaling maloko. At kapag nabuko siya sa ginawa niya tiyak na hahanapin sila nito. Hindi niya papalagpasin ang ginawa niyang pangloloko sa kanya.
Davina couldn’t do anything and just agreed to her dad and tumango na lang sa dad niya despite being confused sa nangyayari.
Sinarado ni Denver ang pinto at hinarap si Cassandra. "Ms. Cassandra, hindi ko alam kung paano kita mapasasalamatan sa lahat ng tulong mo sa amin ng aking anak na si Davina. Alam ko sa pagtulong mo'y pagkawala rin ng kita mo dahil mawawalan ka ng talent pero kahit gano'n pumayag kang tulungan akong makatakas sa humahabol sa amin," pasalamat nito sa ginang.
Ngumiti si Cassandra upang ipakita na naiintindihan siya nito, "Ayos lang po sa akin. Malaki rin po ang utang na loob ko sa inyo, noong naghirap ang pamilya namin kayo ang tumulong sa amin at kung 'di rin dahil kay Davina, hindi ako makakarating sa kinalalagyan ko ngayon. Basta ang importante nasa mabuting kalagayan si Davina. At isa pa, marami rin akong mga talents kaya hindi ako mawawalan ng kita. Sadya lang si Davina ang siyang paborito ko sa kanilang lahat dahil porsigido ito sa kanyang pag-arte," mahabang lintaya niya 'di naalis ang ngiti sa labi.
Hinawakan siya ni Denver sa magkabilang kamay niya. "Maraming salamat, tatanawin ko itong malaking utang na loob ito sa 'yo," malambing ang tono ng pananalita niya bago niya niyakap ang ginang rason upang mamula ang mga pisngi ng ginang.Matagal na siyang may gusto sa matanda noong nag-aaral pa lang siya subalit hindi niya magawang sabihin sapagkat natatakot ito na hindi sila pareho ng nararamdaman. Kuntento na siya na tulungan ang matanda sa malayo na 'di humihingi ng kapalit. At maliit lang na bagay ang ginawa niyang pag tulong dahil itinuturing na rin niyang totoong anak si Davina 'di lang bilang kaibigan, at pinakamalapit sa puso niya.Anak siya ng taong tinitibok ng kanyang puso. Kaya masaya siya na pagsilbihan ang mga ito kahit pa hindi masuklian ang pagmamahal niya sa matanda.
"What?!!! 6 billion??? That's huge, dad. How can you owe them like that! It's not just a million but a billion, dad!" she said unbelievably while her eyes widened."I know, sweetie. But what can I do? Malaki ang utang ko sa bangko at 'di lang 'yon dahil marami pa akong pinagkakautangan," kanyang paliwanag.She already knew this will happen but hindi niya ito pinansin because she thought her dad can handle this and hinihintay na rin sila ang magsabi sa kanila. That’s why she always asked her dad’s money para mismo sa bibig niya marining ito since she’s just waiting them to tell her about their financial problem yet mas gusto nila siyang itago sa dilim. That made more look like selfish buying and asking money for them. Her chest tightened and nakaramdam na sobrang kirot at sakit dito.
She took a deep breathe multiple times in silent para makuha ng energy si Davina para 'di marinig ng dad and calmed herself down. Bumalik sa normal ang paghinga nito. This is how her doctor taught her kapag may problema sa paghinga. Para 'di siya mahimatay.Nang kalma ang sarili, pumikit siya at kumuha ng lakas bago hinarap muli ang dad nito. "Let’s go back dad. Balikan natin si Anna, hindi ko hahayaan na gawin mo siyang pangbayad sa utang mo. Tao si Anna, hindi siya bagay na pwede mong ibigay kung kailan mo gusto, dad. Anak mo siya at kapatid ko siya!" mariin nitong anyaya.Datapuwat hindi siya pinakinggan ng ama at mas binilisan pa nito ang pagmamaneho patungo sa airport para lisanin ang Pilipinas.Galit niyang nilingon ang dad niya, "dad!!" S
Hamon. Nagising ako sa dalawang taong nag-uusap. Gising na ang diwa ko ngunit 'di ko pa rin nagagawang imulat ang mga mata upang makinig sa usapan nila. "Ano gusto mong gawin natin sa babaeng ito?" tanong ng kulugo. "She's nothing, so why should I keep her?" walang gana niyang tugon ng lalaking kulang sa aruga. Psh. Kasalanan ko ba kung tatanga-tanga 'yang kulugo ng kanang kamay mo na 'di makita kung ano ang pinagkaiba namin ni Davina? But, I can't stop but to be amused to him (Black) he can distinguish who is who. "Paano naman yung totoong Davina?" sunod
Napatigil siya nang tawagin ko ang huling pangalan nito. Alam ko maaaring magalit ito dahil wala ako ni isa sa kanila narinig na tinawag siya ng gano'n pero 'di ako papayag na patayin ako nang 'di man lang lumalaban. He deadly glared at me. "Did you just...call me by my last name?" he asked unimaginably. "Binalik ko lang kung paano mo tawagin ang mga tauhan mo." Hindi ako magpapatalo sa kanya. Hindi niya alam kung matatawa o maiinis ito sa akin dahil sa pagtagis ng mga bagang niya. "You think I wouldn't dare to kill you because you look like the woman that I wanted?" kalmado ang boses niya ngunit mapanganib. "Hindi mo ako pwedeng patayin,” mariin kong saad. Nakasalubong ang mga
Alaala."Dito ka titira," wika ng Kulugo nang buksan ang isa sa mga tauhan niya nakasuot ng men in black ang pinto ng bago kung tirahan.Pansin ko lang lahat ng nagtatrabaho kay Tanda, mas bagay sa kanya. Dahil talagang matanda na siya pero... Tss.Paano rin kasi mas lalo siyang tumatanda kapag nagsusungit.Thou not that old like my papa. It's just fun calling him that way. Wait—why am I thinking about that old man? Hah!Na una siyang pumasok sa loob ng bahay ng aking titirahan. Pero parang hindi naman ito bahay para itong bahay ng isang preso dahil gawa sa yero ang ginamit nila para itayo ang aking kulungan. Daig ko pa ang kri
Tatalikod na sana siya nang may maalala siya, "Nga pala," untag niya nang lingunin niya ako habang hinihimas-himas pa nito ang baba na waring nag-iisip. "May nakalimutan akong gawin, " angil niya at walang sabi-sabi niya akong sinampal ng buong lakas na ikina-higa ko sa sahig, sa sobrang tindi ng pagkakasampal nito sa kanang pisngi ko.Ramdam na ramdam ko ang pamumula at hapdi na para bang hindi pa rin naalis ang palad niya sa aking pisngi.Nag-dekwatro siya para pantayan ako at marahas na hinila ang kuwelyo ko palapit sa mukha niya. May dugo sa gilid ng labi ko kung saang parte niya ako sinampal. Mababakas sa mukha niya ang pagiging walang puso at walang sinasanto maski babae na walang kalaban-laban ay kaya niyang patusin.Mariin niyang hinawakan ang baba
Tinaas ko ang aking dalawang paa sa higaan at niyakap ang mga binti, pinatong ang baba sa aking tuhod. "Pa... Bakit?.. Bakit nagkaganito tayo?" Hindi ko maiwasang mapa tanong sa sarili.Nangilid ang mga luha sa aking mga mata at tuluyan na ngang nahulog ang mga ito sa aking pisngi. "Umalis na pala kayo ng bansa, hindi niyo man lang ako sinama. Iniwan niyo ako rito para pagbayaran ang ginawa mong pagtakas kay Davina. Hindi ba ako mahalaga sayo?" naiiyak kong sambit sa aking sarili.Sinubsob ko ang aking mukha sa braso at doon humagulgol.Ang tagal na panahon kong tinago yung totoong damdamin ko at ngayon lumalabas na ang siyang totoong ako.Everyone thought, I'm cold, heartless but littl