She took a deep breathe multiple times in silent para makuha ng energy si Davina para 'di marinig ng dad and calmed herself down. Bumalik sa normal ang paghinga nito. This is how her doctor taught her kapag may problema sa paghinga. Para 'di siya mahimatay.
Nang kalma ang sarili, pumikit siya at kumuha ng lakas bago hinarap muli ang dad nito. "Let’s go back dad. Balikan natin si Anna, hindi ko hahayaan na gawin mo siyang pangbayad sa utang mo. Tao si Anna, hindi siya bagay na pwede mong ibigay kung kailan mo gusto, dad. Anak mo siya at kapatid ko siya!" mariin nitong anyaya.
Datapuwat hindi siya pinakinggan ng ama at mas binilisan pa nito ang pagmamaneho patungo sa airport para lisanin ang Pilipinas.
Galit niyang nilingon ang dad niya, "dad!!" Sigaw niya muli na umiiyak.
Inis siyang nilingon ng dad nito. "Hindi tayo pwedeng bumalik! Kahit gustuhin ko man na gawin ang gusto mo, hindi puwede!" matigas na bulyaw niya rito.
"Why!?! Bakit hindi tayo pwede bumalik?!" hindi niya mapigilang hindi sumigaw ng malakas habang ang mga mata niya'y tinatubunan ng mga luha.
"Basta!" ang tanging na sambit nito na ayaw niyang sabihin ang rason ngunit makulit ang anak niya at 'di nag paawat.
"Anong basta!? Tell me the fucking reason, dad!" nabigla ang ama ng magmura si Davina gano'n din siya pero mas determinado siyang malaman ang rason.
"Dahil kapag bumalik tayo, ikaw ang kukunin nila dahil ikaw ang talagang kailangan nila at hindi si Anna!" pagalit niya at sabay suntok sa busina rason para mag likha ito ng ingay sa labas ng sasakyan.
Napatigil si Davina, bumigat ang damdamin niya. Umiling-iling siya at mas dumami pa ang mga luha niya sa mga mata na halos kulang na lang maligo ito sa sariling luha. She don’t believe it. This is not happening.
"Ikaw ang gusto ni Mr. Black kapalit nang utang ko. Gusto ka niyang pakasalan. Is that what you want?" paliwanag sa anak sa malambot na tuno.
Davina covered her mouth pinigilan huwag humagulgol. "N-No, I don't want to marry anyone lalo't pa't hindi ko siya kilala. I’m not yet ready to marry anyone," she utterly said and shook her head.
"I know sweetie, that's why we're running away," Mr. Montenegro said quietly.
Napapikit si Davina at walang nagawa kung 'di sumunod sa gustong mangyari ng ama niya.
'I'm sorry Anna, I'm sorry... As much as I wanted to help but I can't. Ayokong magpakasal lalo na’t I already found someone I wanted to marry. I'm so sorry... I hope you can forgive us for doing this to you.' she apologized to Anna at the back of her head. She might sound selfish but she really can't. She wanted to meet the man she loves and marry the man of her dreams. She already fell for someone else at first sight.
Hamon. Nagising ako sa dalawang taong nag-uusap. Gising na ang diwa ko ngunit 'di ko pa rin nagagawang imulat ang mga mata upang makinig sa usapan nila. "Ano gusto mong gawin natin sa babaeng ito?" tanong ng kulugo. "She's nothing, so why should I keep her?" walang gana niyang tugon ng lalaking kulang sa aruga. Psh. Kasalanan ko ba kung tatanga-tanga 'yang kulugo ng kanang kamay mo na 'di makita kung ano ang pinagkaiba namin ni Davina? But, I can't stop but to be amused to him (Black) he can distinguish who is who. "Paano naman yung totoong Davina?" sunod
Napatigil siya nang tawagin ko ang huling pangalan nito. Alam ko maaaring magalit ito dahil wala ako ni isa sa kanila narinig na tinawag siya ng gano'n pero 'di ako papayag na patayin ako nang 'di man lang lumalaban. He deadly glared at me. "Did you just...call me by my last name?" he asked unimaginably. "Binalik ko lang kung paano mo tawagin ang mga tauhan mo." Hindi ako magpapatalo sa kanya. Hindi niya alam kung matatawa o maiinis ito sa akin dahil sa pagtagis ng mga bagang niya. "You think I wouldn't dare to kill you because you look like the woman that I wanted?" kalmado ang boses niya ngunit mapanganib. "Hindi mo ako pwedeng patayin,” mariin kong saad. Nakasalubong ang mga
Alaala."Dito ka titira," wika ng Kulugo nang buksan ang isa sa mga tauhan niya nakasuot ng men in black ang pinto ng bago kung tirahan.Pansin ko lang lahat ng nagtatrabaho kay Tanda, mas bagay sa kanya. Dahil talagang matanda na siya pero... Tss.Paano rin kasi mas lalo siyang tumatanda kapag nagsusungit.Thou not that old like my papa. It's just fun calling him that way. Wait—why am I thinking about that old man? Hah!Na una siyang pumasok sa loob ng bahay ng aking titirahan. Pero parang hindi naman ito bahay para itong bahay ng isang preso dahil gawa sa yero ang ginamit nila para itayo ang aking kulungan. Daig ko pa ang kri
Tatalikod na sana siya nang may maalala siya, "Nga pala," untag niya nang lingunin niya ako habang hinihimas-himas pa nito ang baba na waring nag-iisip. "May nakalimutan akong gawin, " angil niya at walang sabi-sabi niya akong sinampal ng buong lakas na ikina-higa ko sa sahig, sa sobrang tindi ng pagkakasampal nito sa kanang pisngi ko.Ramdam na ramdam ko ang pamumula at hapdi na para bang hindi pa rin naalis ang palad niya sa aking pisngi.Nag-dekwatro siya para pantayan ako at marahas na hinila ang kuwelyo ko palapit sa mukha niya. May dugo sa gilid ng labi ko kung saang parte niya ako sinampal. Mababakas sa mukha niya ang pagiging walang puso at walang sinasanto maski babae na walang kalaban-laban ay kaya niyang patusin.Mariin niyang hinawakan ang baba
Tinaas ko ang aking dalawang paa sa higaan at niyakap ang mga binti, pinatong ang baba sa aking tuhod. "Pa... Bakit?.. Bakit nagkaganito tayo?" Hindi ko maiwasang mapa tanong sa sarili.Nangilid ang mga luha sa aking mga mata at tuluyan na ngang nahulog ang mga ito sa aking pisngi. "Umalis na pala kayo ng bansa, hindi niyo man lang ako sinama. Iniwan niyo ako rito para pagbayaran ang ginawa mong pagtakas kay Davina. Hindi ba ako mahalaga sayo?" naiiyak kong sambit sa aking sarili.Sinubsob ko ang aking mukha sa braso at doon humagulgol.Ang tagal na panahon kong tinago yung totoong damdamin ko at ngayon lumalabas na ang siyang totoong ako.Everyone thought, I'm cold, heartless but littl
Kahawig. Nagising ako sa malakas na kalabog na nanggaling sa aking pinto. "Hoy! Babae! Gising na, tanghali na! May trabaho ka pa! Pagnalaman nahuli ka sa trabaho mo ikakaltas ito sa suweldo mo wala ka rin kakainin mamayang tanghilaan!" Bigla akong napaupo at napamulat. Mabilis kong tiningnan ang itim na relo ko sa kanang papulsuhan ko para makita ang oras. Halos lumaki ang butas ng ilong ko nang makita kong alas sais y medya pa lang ng umaga! Anak ng tinapa! Halos umusok ang tainga ko sa sobrang inis ko! Gusto ko murahin ang lalaking kumakalabog sa pinto. Gusto ko siyang igisa sa kumukulong mantika at ipakain sa
Kung para kay Davina ang mga ito 'di ganito ka mura ang mga gamit niya. Sadya lang 'di nila inaasahan na ako ang mapupunta sa kanila at hindi siya. Kaya ito ang binigay sa akin yung hindi na pinag-isipan o pinaghandaan pa. Psshh.Mabilis lang ako naligo at ginamit ang mga nasa sabunan ko.Mga ilang minuto nakabihis na ako ng uniporme ko ng binigay sa akin. Kulay itim na jumper ang uniporme para siguro hindi kumapit ang dumi sa damit.I'm not good with tools and diggers. I've never worked on construction sites because I've never been so desperate in finding a job. Though, I already experienced tons of shits that life consistently throws at me.Sinuksok ko muna ang puti kong gloves sa bul
Bahagyang gumalaw ang mga balikat niya dahil sa pagtawa, lumingon siya kaliwa't kanan, harap at likod. Bago niya inabot ulit ang Gatorade at nagkibit balikat. "Wala naman nakakakita eh, bakit hindi?" Tagilid niya ng ulo at ngumisi.Masyadong pa presko ang kumag na 'to. Naalala ko tuloy sa kanya si Markey batchmate ko na mas malakas pa sa habagatan ang kapreskuhan. Wala kasi rin 'yong sinusunod na batas sa iskuwelahan. Kahit sabihin na bawal kumain habang nagkaklase patago pa rin kaming kumain. Oo, nadamay na rin ako dahil magkatabi lang naman kami.Tao lang din ako bumibigay sa pagkain. Paano may demonyo akong katabi.Natawa ako bigla at napakagat sa ibabang labi saka tiningnan siya diretsyo sa mga mata. Hindi pa rin naalis ang magandang ngiti niya sa labi. Tinan