Napatigil siya nang tawagin ko ang huling pangalan nito. Alam ko maaaring magalit ito dahil wala ako ni isa sa kanila narinig na tinawag siya ng gano'n pero 'di ako papayag na patayin ako nang 'di man lang lumalaban.
He deadly glared at me. "Did you just...call me by my last name?" he asked unimaginably.
"Binalik ko lang kung paano mo tawagin ang mga tauhan mo." Hindi ako magpapatalo sa kanya.
Hindi niya alam kung matatawa o maiinis ito sa akin dahil sa pagtagis ng mga bagang niya. "You think I wouldn't dare to kill you because you look like the woman that I wanted?" kalmado ang boses niya ngunit mapanganib.
"Hindi mo ako pwedeng patayin,” mariin kong saad. Nakasalubong ang mga
Alaala."Dito ka titira," wika ng Kulugo nang buksan ang isa sa mga tauhan niya nakasuot ng men in black ang pinto ng bago kung tirahan.Pansin ko lang lahat ng nagtatrabaho kay Tanda, mas bagay sa kanya. Dahil talagang matanda na siya pero... Tss.Paano rin kasi mas lalo siyang tumatanda kapag nagsusungit.Thou not that old like my papa. It's just fun calling him that way. Wait—why am I thinking about that old man? Hah!Na una siyang pumasok sa loob ng bahay ng aking titirahan. Pero parang hindi naman ito bahay para itong bahay ng isang preso dahil gawa sa yero ang ginamit nila para itayo ang aking kulungan. Daig ko pa ang kri
Tatalikod na sana siya nang may maalala siya, "Nga pala," untag niya nang lingunin niya ako habang hinihimas-himas pa nito ang baba na waring nag-iisip. "May nakalimutan akong gawin, " angil niya at walang sabi-sabi niya akong sinampal ng buong lakas na ikina-higa ko sa sahig, sa sobrang tindi ng pagkakasampal nito sa kanang pisngi ko.Ramdam na ramdam ko ang pamumula at hapdi na para bang hindi pa rin naalis ang palad niya sa aking pisngi.Nag-dekwatro siya para pantayan ako at marahas na hinila ang kuwelyo ko palapit sa mukha niya. May dugo sa gilid ng labi ko kung saang parte niya ako sinampal. Mababakas sa mukha niya ang pagiging walang puso at walang sinasanto maski babae na walang kalaban-laban ay kaya niyang patusin.Mariin niyang hinawakan ang baba
Tinaas ko ang aking dalawang paa sa higaan at niyakap ang mga binti, pinatong ang baba sa aking tuhod. "Pa... Bakit?.. Bakit nagkaganito tayo?" Hindi ko maiwasang mapa tanong sa sarili.Nangilid ang mga luha sa aking mga mata at tuluyan na ngang nahulog ang mga ito sa aking pisngi. "Umalis na pala kayo ng bansa, hindi niyo man lang ako sinama. Iniwan niyo ako rito para pagbayaran ang ginawa mong pagtakas kay Davina. Hindi ba ako mahalaga sayo?" naiiyak kong sambit sa aking sarili.Sinubsob ko ang aking mukha sa braso at doon humagulgol.Ang tagal na panahon kong tinago yung totoong damdamin ko at ngayon lumalabas na ang siyang totoong ako.Everyone thought, I'm cold, heartless but littl
Kahawig. Nagising ako sa malakas na kalabog na nanggaling sa aking pinto. "Hoy! Babae! Gising na, tanghali na! May trabaho ka pa! Pagnalaman nahuli ka sa trabaho mo ikakaltas ito sa suweldo mo wala ka rin kakainin mamayang tanghilaan!" Bigla akong napaupo at napamulat. Mabilis kong tiningnan ang itim na relo ko sa kanang papulsuhan ko para makita ang oras. Halos lumaki ang butas ng ilong ko nang makita kong alas sais y medya pa lang ng umaga! Anak ng tinapa! Halos umusok ang tainga ko sa sobrang inis ko! Gusto ko murahin ang lalaking kumakalabog sa pinto. Gusto ko siyang igisa sa kumukulong mantika at ipakain sa
Kung para kay Davina ang mga ito 'di ganito ka mura ang mga gamit niya. Sadya lang 'di nila inaasahan na ako ang mapupunta sa kanila at hindi siya. Kaya ito ang binigay sa akin yung hindi na pinag-isipan o pinaghandaan pa. Psshh.Mabilis lang ako naligo at ginamit ang mga nasa sabunan ko.Mga ilang minuto nakabihis na ako ng uniporme ko ng binigay sa akin. Kulay itim na jumper ang uniporme para siguro hindi kumapit ang dumi sa damit.I'm not good with tools and diggers. I've never worked on construction sites because I've never been so desperate in finding a job. Though, I already experienced tons of shits that life consistently throws at me.Sinuksok ko muna ang puti kong gloves sa bul
Bahagyang gumalaw ang mga balikat niya dahil sa pagtawa, lumingon siya kaliwa't kanan, harap at likod. Bago niya inabot ulit ang Gatorade at nagkibit balikat. "Wala naman nakakakita eh, bakit hindi?" Tagilid niya ng ulo at ngumisi.Masyadong pa presko ang kumag na 'to. Naalala ko tuloy sa kanya si Markey batchmate ko na mas malakas pa sa habagatan ang kapreskuhan. Wala kasi rin 'yong sinusunod na batas sa iskuwelahan. Kahit sabihin na bawal kumain habang nagkaklase patago pa rin kaming kumain. Oo, nadamay na rin ako dahil magkatabi lang naman kami.Tao lang din ako bumibigay sa pagkain. Paano may demonyo akong katabi.Natawa ako bigla at napakagat sa ibabang labi saka tiningnan siya diretsyo sa mga mata. Hindi pa rin naalis ang magandang ngiti niya sa labi. Tinan
Hapon na nang matapos kaming lahat sa trabaho. Nakaupo ako ngayon sa wasak-wasak na mga bato at nakatingala sa langit. Hindi na masakit ang sinag ng araw kaya malaya ko nang namumulat aking mga mata na 'di nasasaktan sa araw.Nakakapagod ngayong araw na 'to. Marami rin akong mga nakasalamuha na iba't ibang pag-uugali ng mga tao rito sa Construction Sites. Ngunit wala ang nagpang-ahas na magtanong o mangbastos sa akin dahil nga asawa raw nga ako ni Tanda. Kaya walang nag-aahas na gumalaw sa akin.Puwera lang ang kumag na tumabi sa akin. Umupo rin siya at ginawa ang ginagawa ko. Tumingala rin siya para tingnan ang kalangitan at tinaas ang kamay na sinubukan abutin ang ulap."Ano ang mas malayo? Yung Airport o yung—kalangitan?" walang humor na tanong niya.
Secrets.Ipinarada niya sa gilid ng kalsada ang motorsiklo ni Ethan. Bihira lang ako pumayag na tawagin ang pangalan ng kahit sino depende kung gaano sila kahalaga sa akin. At isa pa, hindi ako marunong makipag-halubilo para lang 'di ako tawaging loner. Hindi ako gumagamit ng ibang tao para umangat o maging sikat.Bumaba na ako sa motorsiklo niya at tinanggal ang itim na helmet na pinahiram nito sa akin. Inayos ko ang nagulo kong buhok at pinagmasdan ang Clubhouse sa harapan namin.Ayon kay Ethan dito siya nagtatrabaho bilang barista. Maraming babae na kulang sa tela ang nasa labas ng Club, makakapal ang kolorete sa mga mukha nila, labas ang mga kaluluwa, matataas na takong, naghihintay ng kanilang kustomer.